Што претставува монаштвото?

Rita.MD напиша: Messenger напиша: Pa, ne e tokmu taka. Denes so internet monasite se poprisutni megju lugjeto otkollku bilo koga. Inaku, me interesira sto mislish za Jovan Krstitel, dali bil monah ili ne? Како и да е, Јован Крстител не отишол во Света Гора (условно кажано) и не чувал овци таму, не плетел алки, не садел кромид, туку сведочел за доаѓањето на Месијата. Не мешај круши со јаболки. Ако живеел поизолиран од другите, не значи дека можеме да го поистоветиме со денешните монаси. Нема заповед која вели: живејте како што живееше Јован Крстителот. Освен тоа, кој треба да ни биде поголем пример: Јован или Исус? Чиј живот треба првенствено да го гледаме? На Јован или апостолите? И запамти, Бог ги прави исклучоците, а не луѓето.

E koga sme tuka... Jovan Krstitel ni uslovno, ni konkretno ne otishol vo Sveta Gora, kako shto ne se otideni najgolemiot broj monasi, ne chuval ovci bidejki vo pustini teshko odi taa rabota, nemal gradina bidejki i toa ne e lesno izvodlivo onamu kade shto nema dovolno voda, jadel shto nashol vo prirodata, zhiveel osameno i imal sporadichni sredbi so lugje samo koga ovie kje posakale da go vidat.

E sega, neli seto toa lichi na monashki zhivot?

Velish treba da birame primeri... Jovan e losh primer? Isus e dobar? Apostolite imale ushte podobar zhivot za sledenje? Koj imal najdobar zhivot za sledenje? Dali site treba da sledime samo eden nachin na zhiveenje?

Velish samo Bog mozhe da napravi iskluchoci.... zarem Bog nema poseben plan za sekoj od nas? Zarem toa ne e iskluchok za sekoe Negovo chedo? Dali Bog nekogash napravil identichni planovi za site nas?

Ne se chivstvuvaj obvrzana da dadesh nitu eden odgovor. Samo razmisli iskreno, bez inaet, za ovie raboti i odgovorite zadrzhi si gi za sebe.

Na krajot samo mozham da go kazham ova - ako Bog ima plan nekoi negovi cheda da bidat monasi, tie cheda kje bidat toa i nitu ti, nitu bilo koj drug nema pravo da ja koregira taa Bozhjata volja.

Ne da nema pravo, tuku ne mozhe nitu da se pomisli na neshto takvo...

Изменето од Messenger - 24.Ноември.2009 во 01:10

Чаир напиша: Преподобен Јован Пустиник Син на една христијанка Јулијана во Ерменија. Уште како момче ја остави мајка му и побегна во пустина. Сиот пламтеше од љубов кон Господ Христос. Во пустината најпрво се предаде на раководство на духовникот Фармутиј, којшто толку се беше удостоил кај Бога што ангел Божји секојдневно му носеше леб. По извесно време младиот Јован се оддалечи и се повлече во осаменост. Се спушти во еден сув бунар и внатре помина цели десет години во пост, молитва и бдеење. Св. Фармутиј му носеше од ангелскиот леб и му даваше да јаде. Бидејќи ангелот Божји не сакаше лично да му дава леб на младиот Јован, за да не се погордее, затоа леб му се даваше преку Старецот Фармутиј. По десет години тежок подвиг во бунарот, Свети Јован се престави кај Господ, а неговите мошти се покажаа чудотворни. Поживеа и се прослави во 4 век.

Како една мала контраверза меѓу овој монах и сите останати монаси од типот на Антониј кои живееле одвоени и сами, би го цитирал монахот Василиј кој вели:

"Кога живее сам, човекот го бара само своето сопствено спасение, што е во спротивност со законот на љубовта. Нема никој да му ги исправи грешките. Бог не создал, како различните делови на телото, за да си помагаме едни на други. Оној кој живее сам за себе, може да има драгоцен дар, ама го закопува. Секој кој го чита евангелието (Матеј 25:25,26) знае каква опасност лежи во тоа. Луѓето во заедница си ги споделуваат своите дарови еден на друг. Како може некој да биде скромен, милостив или трпелив, ако нема никој? Чии нозе ќе миеш, на кому ќе му служиш, како можеш да бидеш најпонизен од сите, ако си сам?"
(Василиј, Аскетските дела на св. Василиј)

Овде читаме дека и монасите си противречеле во своите учења околу монаштвото. Едни (оние од типот на Антониј) учеле и практикувале самотија т.е. тоа биле буквални монаси (монах = сам), а другиве (од типот на Пахомиј, Василиј) поучувале и практикувале монашки живот во заедница (монашки редови).

EvAngelos напиша: Чаир напиша: Преподобен Јован Пустиник Син на една христијанка Јулијана во Ерменија. Уште како момче ја остави мајка му и побегна во пустина. Сиот пламтеше од љубов кон Господ Христос. Во пустината најпрво се предаде на раководство на духовникот Фармутиј, којшто толку се беше удостоил кај Бога што ангел Божји секојдневно му носеше леб. По извесно време младиот Јован се оддалечи и се повлече во осаменост. Се спушти во еден сув бунар и внатре помина цели десет години во пост, молитва и бдеење. Св. Фармутиј му носеше од ангелскиот леб и му даваше да јаде. Бидејќи ангелот Божји не сакаше лично да му дава леб на младиот Јован, за да не се погордее, затоа леб му се даваше преку Старецот Фармутиј. По десет години тежок подвиг во бунарот, Свети Јован се престави кај Господ, а неговите мошти се покажаа чудотворни. Поживеа и се прослави во 4 век. Како една мала контраверза меѓу овој монах и сите останати монаси од типот на Антониј кои живееле одвоени и сами, би го цитирал монахот Василиј кој вели: "Кога живее сам, човекот го бара само своето сопствено спасение, што е во спротивност со законот на љубовта. Нема никој да му ги исправи грешките. Бог не создал, како различните делови на телото, за да си помагаме едни на други. Оној кој живее сам за себе, може да има драгоцен дар, ама го закопува. Секој кој го чита евангелието (Матеј 25:25,26) знае каква опасност лежи во тоа. Луѓето во заедница си ги споделуваат своите дарови еден на друг. Како може некој да биде скромен, милостив или трпелив, ако нема никој? Чии нозе ќе миеш, на кому ќе му служиш, како можеш да бидеш најпонизен од сите, ако си сам?" (Василиј, Аскетските дела на св. Василиј) Овде читаме дека и монасите си противречеле во своите учења околу монаштвото. Едни (оние од типот на Антониј) учеле и практикувале самотија т.е. тоа биле буквални монаси (монах = сам), а другиве (од типот на Пахомиј, Василиј) поучувале и практикувале монашки живот во заедница (монашки редови).[quote]

Јас искрено по не знам кој пат би ти препорачала да не се обидуваш ти да правиш компарации и да ги толкуваш светите отци според тоа тебе како ќе ти текне, затоа што пак ќе се избламираш, како тоа што можеше да се види и порано.

Toa што си го извадил како цитат од св. Василиј Велики се однесува за ОПШТОЖИТЕЛНОТО МОНАШТВО (монаштвото во заедница), кое е дадено за секој почетник. Св. Василиј напоменува дека гордоста да се подвизуваме, без притоа да имаме смирение, послушание и духовен опит, е погубна. Прво човек треба да се научи на смирение и послушание, а потоа со благослов на духовниот отец, може да превземе ПУСТИНОЖИТЕЛЕН подвиг (се разбира дека и тука има исклучоци, каде Господ директно ги повикува одредени луѓе за да се подвизуваат на тој начин).

Токму тоа го направил и св. Јован Пусиник. Тој прво бил ставен на послушание кај духовникот Фармутиј, а потоа, откако духовно созреал, со негов благослов, почнал да се подвизува во осаменост. Во самото житие гледаме дека неговиот духовник бил свет човек, така што ангел му носел јадење. Всушност, Божјата заповед ДА СЕ МОЛИМЕ ПОСТОЈАНО, која во Светото Писмо е спомната многупати, овој подвижник ја исполнил, за разлика од т.н. „изворни“ (баптисти) христијани, кои тврдат дека нема потреба од постојани молитви.

И да, интересна работа е тоа што неговиот подвиг бил признат и од Бога, со тоа што и после смртта Господ му дал дар на чудотворство:

Чаир напиша: Свети Јован се престави кај Господ, а неговите мошти се покажаа чудотворни.

Изменето од Maran Ata - 24.Ноември.2009 во 02:37

маршал, мене па не ми е јасно како може некој да верува во ова прикаска каде што зборува за монахот кој ја оставил својата мајка, отишол во пустина, се пикнал во сув бунар, јадел и вршел нужда на исто место, бдеел 10 години (притоа ангел му фрлал храна од горе) и потоа умрел во него е христијански повик?
Еве да го разбереме дека ја оставил мајка му за некоја Божја служба, за некој Божји повик, па тогаш би поверувал и дека ангел би го хранел... ама да го оставиш семејството за да се пикнеш во сув бунар, да не се бањаш и да вршиш нужда секој ден во тој еден метар квадратен и притоа ангел да те храни 10 години е навистина бесмислена и крајно нехристијански? Зошто Бог би пратил ангел да храни некој што му текнало да се пикне во сув бунар и да бдее таму 10 години?

Maran Ata напиша: Toa што си го извадил како цитат од св. Василиј Велики се однесува за ОПШТОЖИТЕЛНОТО МОНАШТВО (монаштвото во заедница), кое е дадено за секој почетник. Св. Василиј напоменува дека гордоста да се подвизуваме, без притоа да имаме смирение, послушание и духовен опит, е погубна. Прво човек треба да се научи на смирение и послушание, а потоа со благослов на духовниот отец, може да превземе ПУСТИНОЖИТЕЛЕН подвиг (се разбира дека и тука има исклучоци, каде Господ директно ги повикува одредени луѓе за да се подвизуваат на тој начин).

Сакаш да кажеш дека Василиј во горенаведениот текст ги критикува само монасите-самци кои се почетници, а дека потоа, откако ќе се научат на смерение и послушание, го подржува нивниот осамнички живот?
Дали можеш да ни наведеш некој цитат од Василиј каде што тој го одобрува учи дека доколку почетникот созрее т.е. доколку се научи на смирение и послушание дека тогаш може да биде монаси-самец и да си го бара своето сопствено спасение за кое што самиот вели дека е спротивно на законот на љубовта.
Ајде наведи таков цитат од Василиј за да случајно не си помислиме дека си зборуваш од памет само колку да ја одбраниш контрадикторноста меѓу монасите

"Кога живее сам, човекот го бара само своето сопствено спасение, што е во спротивност со законот на љубовта. Нема никој да му ги исправи грешките. Бог не создал, како различните делови на телото, за да си помагаме едни на други. Оној кој живее сам за себе, може да има драгоцен дар, ама го закопува. Секој кој го чита евангелието (Матеј 25:25,26) знае каква опасност лежи во тоа. Луѓето во заедница си ги споделуваат своите дарови еден на друг. Како може некој да биде скромен, милостив или трпелив, ако нема никој? Чии нозе ќе миеш, на кому ќе му служиш, како можеш да бидеш најпонизен од сите, ако си сам?"
(Василиј, Аскетските дела на св. Василиј)

Јас никаде не читам во овој текст дека Василиј го пишува ова само до монасите-почетници. Повеќе од очигледно е дека тој зборува за „човекот кој живее сам“ и го критикува таквиот живот како нехристијански.

Горниот коментар само го потврдува она што јас предходно ти го напишав. Монахот у бунарот (според вашата прикаска) живеел сам, а тоа пак, според Василиј е спротивно на законот на љубовта:

"Кога живее сам, човекот го бара само своето сопствено спасение, што е во спротивност со законот на љубовта"

Во понатамошниот текст Василиј ги критикува самците заради нивното себично закопување на евентуалните драгоцени дарови...

"Оној кој живее сам за себе, може да има драгоцен дар, ама го закопува. Секој кој го чита евангелието (Матеј 25:25,26) знае каква опасност лежи во тоа."

Потоа Василиј реторички им се обраќа на самците велејќи им:

"Како може некој да биде скромен, милостив или трпелив, ако нема никој? Чии нозе ќе миеш, на кому ќе му служиш, како можеш да бидеш најпонизен од сите, ако си сам?"

Треба човек да е слеп за да не види дека овде Василиј ги критикува оние кои одлучиле да живеат сами и себично да си го чуваат спасението само за себе, себично да си ги закопуваат своите дарови, и решиле да не служат никому (како што тоа го направил овој пустиников од приказната што ја оставил мајка му и се стаил у сув бунар да бдее.

Maran Ata напиша: Навистина ли си се заблудил дека ти, баптист,...

Messenger напиша: Тема: KODEKS NA ODNESUVANJE Izbegnuvajte sekakvo etiketiranje

Messenger ќе те замолам да реагираш на етикетирањето од страна на Маran Ata. Би било крајно несериозно доколку ја опомениш, затоа што таа веќе неколку пати е опомената заради тоа и веќе и е ставено до знаење дека не смее да го прави тоа. Но очигледно го прави тоа намерно и ги множи со нула вашите опомени.

KINGDAVID напиша: Raka na srce, tocno e deka monastvoto postoelo mnogu pred Hristijanstvoto , isto taka i denes postoi i vo drugi religii, a ne samo vo Hristijanstvoto( Pravoslavnoto i Katolickoto).

Секоја чест на твојата искреност и објективност Кингдавид. Ех кога сите православни би биле како тебе. Навистина е реткост православен верник да каже „рака на срце, точно е“

Монаштвото, како и многу други работи во православието, е позајмена/накалемена работа од другите вери/религии.