Ваша песна,состав или што било напишано

Змеј

Нејзиното срце е
шарено летало
со змиулест опаш
од панделки лесни,
во окото нејзино
небото расцветало,
змејот в лет испишува
стихови од песни.
Но одеднаш потемне
широчина сина -
дувна ветар пакосен -
врвката се скина.








Изменето од filmadzijka - 04.Ноември.2009 во 16:47

Ova ne e moja prikazna ,ama vredi da se prochita ,pouchna e....
 

маркетинг  | контакт

Приказна која мора да ја прочитате

Си била еднаш една девојка која самата себеси се мразела затоа што била слепа. Таа го го мразела секој освен својот сакан дечко. Тој секогаш бил покрај неа за да и помогне. Таа во една пригода му рекла: "кога само би можела да видам светот бе се омажила за тебе".

Еден ден на девојката некој и донира пар очи. Кога таа ги остранила завоите и можела да ги гледа сите, вклучувајки го и својот децко. Тој ја пражал "Сега кога го гледаш светот дали ке се омажис за мене". Таа го погледнала и воочила дека е слеп. Призорот на неговите затворени очни капаци ја шокирал. Не го очекувала тоа. Самата помисла дека мора да ги гледа целиот свој живот ја натерала да одбие да се омажи за него. Нејзинот дечко си заминал со солзи во очи и неколку дена потоа го напишал ова писмо: ДОБРО ЧУВАЈ СИ ГИ СВОИТЕ ОЧИ ДРАГА МОЈА, ЗАТОА ШТО ПРЕД ДА СТАНАТ ТВОИ, ТИЕ БЕА МОИ. СО ТИЕ ОЧИ ЈА ГЛЕДАВ ТВОЈАТА УБАВИНА.

Изменето од renatax - 06.Ноември.2009 во 23:00

Патот

Зошто ми е досадно и понатаму да се соочувам со вас? Зошто немам сили за уште една битка? Зар сте толку бројни, вие намќорести суштества, кои како пијавици ми ја цицате мојата енергија? И ако мене ме нема, ќе почнете ли да се јадете меѓу себе? А, мене во последно време и ме нема. Бар не онаков на кој што навикнавте. Оној кој делеше насмевки на секој, во секое време, дури и кога страдаше. За возврат не доби ништо. Оној кој што секогаш помагаше и кога нему му беше потреба помош, а која никогаш не ја побара и оној кој секогаш ги ставаше другите пред себе, сега го нема...

Толку од сите надежи дека и во вас има бар ронка човечност и желба да се промените, да станете нешто подобро. Длабок бунар сте ископале, мрачен, тоа е засолништето за вашите души. Пробав, но не успеав да ви ја покажам светлината која може да ве спаси. Во толкав мрак сте потонати, што не можете да ја видите. Изгледа само јас ја гледам. Или ми се причинува дека гледам било каква светлина. Но, што е битно тоа како изгледа се додека е добро. И јбг., толку ви се црни душите, што наскоро ќе почнат да ви скапуваат. Ќе скапат, а вие нема да бидете ни свесни за тоа. И не помислувајте дека ќе имам грижа на совест. Напротив, требаше да ви помогнам побрзо да потонете во мрачниот бунар, за да ги оставите другите кои знаат да му се радуваат на животот и да го ценат, онаков, каков што е.

Затоа сега одам по нов пат, пат непознат кој одамна чекаше да биде поминат. Пат во кој ќе нема место за вас мрачни души. Ќе одам по патот на ентузијазмот, младоста, неискусноста, енергијата...но ќе одам сам.

...избравме погрешно време за заљубување...сега ми е јасно...
не... не требаше да биде во есен.
листови кои умираат со последна воздишка под нашите нозе...
дождовни капки кои ги милуваат нашите лица...топол поглед во кој се огледувам само јас...и ништо друго...и никој друг  во твоите очи.
толку беше совршено се.
и небото и твоите очи и непогрешивиот смисол за хумор.
немав срце туку  треперлива грутка која се закануваше да ми го одземе воздухот  на секој твој миг...а усните топли...меки...секоја насмевка предизвикуваше плима во мојата душа.
се предавав на секој твој допир...
без размислување...без резерви...без предрасуди...без спреги и прашања...замижував и потонував во твоите големи,топли дланки.
не...сега сум сигурна дека никако не смееше да биде во есен...зашто секој паднат лист донесува уште една воздишка на мојата душа додека молчеливо брзаме кон местото што некогаш беше наш дом...топол...весел...полн со љубов...
секоја дождовна капка која удира по моето чело е како капка вода при кинеско мачење...
само очите ти останале исти...и додека скришно те погледнувам низ дождовната завеса забележувам дека во нив останала ронка од жарот кој гладно ги мереше линиите на моето тело...
но...дали сеуште  тоа е моето  тело...

Заради еден збор само
ние сме тие кои сме
опишани кратко
како пресуда
и самите не верувајќи
во зборови изречени
како реклама
како критика
заради заспана свест
заради некоја корист
која ни’ треба
која не ни’ знаеме
како да ја користиме
ниту крстиме
додека мисла се поткраднува
која не’ прашува
дали знаеме што сакаме ?

Pustina...
Chovekot se vlechel po pesokta borejki se za zhivot.....
sretnal bela ruzha so kapka rosa ...
- spasi me ruzho !!!
...ne mozham ako ti ja dadam rosata ke ovenam.....
se vlechel ponatamu
..sretnal crvena ruzha so kapka voda....
- spasi me ruzho !!
....ne mozham ako ti ja dadam poslednata kapka ke ovenam...
so posledni sili se vlechel ponatamu sretnal crna ruzha....
- spasi me ruzho!!!
ruzhata mu ja dala kapkata rosa i chovekot se spasil....
Sedejki na shank na chovekot mu teknal za crnata ruzha sho mu go spasila zhivotot..
zel shishe voda i trgnal da i vrati so arno na crnata ruzha...
Vo pustinata ja zdogledal belata ruzha ovenala...
odejki ponatamu ja zdogledal crvenata ruzha ovenala...
i na kraj ja zdogledal crnata ruzha ovenala...
Go frlil ljuto shisheto so voda.....
- Hmmmm ova e bash realniot zhivot!!!
......DAVASH ILI NEDAVASH .....PAK KE OVENICH !!!

Изменето од bijonse1 - 17.Ноември.2009 во 09:58

zbunet напиша: ...ja bev...kaj bev... . bev . Nekade nesto napraviv i posle morav da dopravam...i nikogas ne bese dovolno. Se borev i macev... i se omaciv. Me imase, ama najcesto me nemase...nikoj ne ja spozna razlikata...ni jas...Ona sto mi e od korist sekogas me zaobikoluva, go isprakam so po nekoe socno pcuenje. Nekoj karakter mi se vmetna vo karakterot i ne me ostava na mir. Ne podnesuvam maski, a zenski mene ne me podnesuvaat...mora da sum bil nekade ozracen...Cernobil ke da bese iako bev u Slovenija togas...daleku od nasite za da se vklopam.... poinakov bidnav... James Dean u son mi doaga i mi vika : " Kaj si be brat ", a ja mu vikam : " Da ti se seram u vrat, mani se be od mene, najdi nekoja druga budala", a on muva ne go lazi : " Taman si " i mu svrtuvam grb, ama za kratko oti mi se primocuva, a masinata za perenje koja e do soljata ja zakacuvam so jakiot mlaz koj me zanesuva da izgubam ramnoteza i da padnam vo kada koja e zad mene vo koja povtorno zaspivam. A posle pijam kafe edno saat vreme, demek kolku pies kafe tolku i seksas...nema zivi koi bi go potvrdile toa, a baska mi dadoa posebna dozvola za nego kako za oruzje...