Дали Бог се огрничува само на БИБЛИЈАТА

 

 

Лага. Оваа случка се спомнува во историјата многу порано од 9-12 век.

Јероним (4 век), кој имал специјално доверена задача да ја преведе Библијата на латински јазик, а со тоа имал и голема достапност до манускриптите од негово време, констатирал дека оваа случка се наоѓача во многу грчки и латински манускртипти. Ова е потврдено и од Амброз и Августин (исто така 4 век). Августин ја наведува и причината зошто некои маловерни т.е. непријатели на вистинската вера го отстранувале овој дел од евангелието по Јован затоа што (според нивното толкување) Исус таму оставајќи ја жената неказнета, иднирекно ја одобрувал прељубата и тоа им давало зелено светло на нивните жени да вршат прељуба, а да не бидат казнети.

Ете затоа овој текст го нема во мнозинството манускрипти, но затоа пак, како што забележа Рита, го има во некои, и тоа не во некои од 12 век како што сака да не убеди Ахмар, туку целото е содржано и во еден грчко-латински манускрипт кој датира од  почетокот на 5 век. Но тоа не значи дека тогаш е измислена оваа случка, таа си постоела во многу грчки и латински манускрипти (како што не информира Јероним), но едноставно тие не се сочувани до денешно време (веројатно од причината која ни ја наведува Августин)

 

ahmar1 напиша: Настанот далеку од тоа дека не постоел, а башка и за нас православните не е ништо чудно бидејќи тој настан се пренесувал преку усно предание.

 

Усното предание е исто што и детската игра „Расипан телефон“. Да не постоеа пишани документи за неговото рано датирање и да не постоеа манускриптите (колку толку) кои ја содржат оваа случка, тој пасус немаше денес да го има во Библијата

 

ahmar1 напиша: Е сега мене не ми е јасно тоа што кога ви одговара, се повикувате на православни светители,како што еднаш твојот соверец ги користеше Светите Оци да им докаже на муслиманите на форумов дека раните христијани верувале во света Троица(Свето тројство ако сакаш) а во останатото време ги плукате и им се потсмевате на истите тие Оци.

 

Да расчистиме неколку работи.

Прво, ткн. „свети отци“ не се некое купче  на истомислители, или пак некакво друштво кои имало некоја јасна едномислена визија и учење па да ги нарекуваме со едно име.

Второ, ткн. „свети отци“ не биле православни, затоа што православието во тоа време (а и 7-8 векови подоцна) не постоело.

Трето, христијаните не плукаат на ткн. „свети отци“, туку критички го разгледуваат нивното човечко учење преку призмата на Божјиот Збор - Библијата.

Четврто, јас се повикувам и на изјавите на Дарвин кога пишувам против еволуцијата. Тоа не значи дека јас верувам во боговдахновеноста на делото на Дарвин.

Петто, делата на писателите од раните векови кои пишувале за и околу христијанството се од високо значење (пред се историско) и никој не оспорува дека во нив нема вредни и поучни работи. Она што ние спориме е дали тие вредни дела се Божји Збор достоен да биде темел на нашата вера како што е тоа случајот со православните и католиците кои на основа на нивните дела темелат еден куп вонбиблиски и спротивно-библиски верувања и пракси, или пак не треба. Библиските христијани велат дека не треба, традиционалните (католиците и православните) велат дека треба.

 

Значи да резимирам, христијаните не плукаат по делата на писателите кои пишувале за и околу христијанството, туку само прават јасна дистинкција меѓу тие дела и Божјиот Збор кој го земаат како единствен Боговдахновен авторитет за правилноста на нивната вера.

 

Впрочем, доколку ги земаме делата на ткн. „свети отци“ како боговдахновени, тогаш одговорете, на кое дело да му веруваме? На делото на Јустин кој вели дека Сократ бил Божји пророк, или пак делото на Тертулијан кој вели да се оградиме од грчката филозофија велејќи дека Атина нема ништо заедничко со Ерусалим?

 

ahmar1 напиша: Значи се повикувате на православни документи кога ви одговара како за историски документи (но и тогаш не ги гледате јасно работите), а кога не ви одговара, ја користите плук-методологијата по истите тие оци.

 

Човек што објективно ја изучува историјата ќе ги земе предвид и католичките документи, и православните, и делата на Ариј, и делата на Ориген, и делата на апокрифните евангелија, па дури и исламските документи за да дознае (дирекно или индирекно) за верата, историјата или случувањата околу христијаните од тој период. Тоа не значи дека таквиот истражувач си ја базира верата на овие документи, туку едноставно ги користи истите за одредени пред се историски аргументи како што е примерот погоре.

 

Јас честопати го цитирам и римскиот историчар Тацит (нехристијанин, кој го нарекува христијанството болест, ерес) за да докажам дека Христос бил погубен од Пилат и некои други историски факти околу христијанството. Но тоа не значи дека јас верувам во боговдахновеноста на делата на нехристијанинот Тацит.