Лазар Колишевски и македонското прашање

Да се суди од оваа временска дистанца, а кога се има ментален склоп кој априори е предодреден да го отфрла политичкото опкружување во кои се наоѓала Македонија, па ако сакате и Југославија, тогаш нема да бидеме во состојба објективно да ги анализираме настаните и мотивите за донесувањето на одредени полтички одлуки.
Овде сакам да се оградам и заштитам пред се од можноста да бидам етикетиран како “комуњара“ или југоносталгичар, а уште помалку имам намера да ги бранам позициите на одредени личности од тоа време, вклучувајќ го и Колишевски.

Немојте да заборавате во каква состојаба беше пошироката територија на Македонија гледано од историски, воен, економски и политички аспект. Немојте да заборавате низ какви турболентни времиња поминуваше македонскиот народ по формирањето на ново создадените монархии во нашето соседство и распадот на Отоманската Имерија. Немојте да заборавате дека последиците од нивните пропаганди, за жал и ден денеска ги чувстуваме. Немојте да заборавате дека сите тие мали монархии беа создадени за да ги штитат интересите на големите сили. Немојте да заборавате дека тие беа само сателити преку кој ќе се реализираат нивните империјалистички цели. Последователно на тоа Егејска Македонија станува англиска сфера на влијание, Пиринска Македонија станува советска сфера на влијание, она што денес го имаме како Република Македонија станува југословенска сфера на влијание.

Се чини единствено лево ориентираните сили имале платформа и капацитет врз која ќе може да се реши проблемот на Македонија и нејзиниот народ. Не случајно е тоа што има блики контакти меѓу партизаните од Вардарска и Егејска Македонија. Не случајно е тоа што Македонците масовно се приклучуваат во Демократската Армија на Грција. Не случајно е што Титова Југославија ги подржува во текот на граѓанската војна се до онај момент кога големите сили не се вклучуваат да ги обезбедат своите сфери на влијание и одлуките од Јалта. Не случајно се донесува Резолуцијата на Инфорбирото. Не е случајно што македонските родљуби се сотрени кај Грамос и Вичо. Не е случаен егзодусот на Македонците од Егејска Македонија и нивното раселување во Узбекистан, Полска, Романија, Чехословачка, Унгарија, Југославија (во тоа време сите припаднички на тој лево ориентиран блок). Немојте да заборавате, додека беше жив еден Георги Димитров, националните права на Македонците се почитуваа, се формираа македонски училишта, весници, институции, дека Македонците се појавија на пописите во Бугарија. За жал оваа кусо траеше, а бугарскиот „социјализам“ почна да наликува по донос на Македонците на системот кој владееше до 1944 година. Немојте да заборавате дека тој Тито ги прибра раселените македонци на кои им беа обезбедени нормални услови за живеење, образување на сопствениот македонски јазик, простор за домување, вработување, културна и духовна изградба. Немојте да заборавате што бугарската и грчката држава направија од Македонците кои останаа таму и одбиваа да се бугаризираат или хеленизираат.

Јас отворено се прашувам, дали ние денеска ќе ги уживаме благодетите и привилегијата да се носи македонскот име и на интелектуален план да можеме рамноправно да се носиме со сите наши негатори доколку не победеа тие лево ориентирани сили?! Не треба да гледаме подалеку од нашето соседство, убеден сум дека мнозинството од нас денес ќе беа Срби, како мнозинството во Бугарија што се чувстуваат Бугари или Грци во Грција. Малцинството кое ќе останело да си ја држи македонската линија ќе било маргинализирано и отфрлено од општеството, баш онака како што се отфрлени таквите луѓе и во Грција и во Бугарија.

Несакам погрешно да бидам разбран дека ги оправдувам грешките кои ги направила таа гранитура на Македонци, но во едни такви луди времиња, каде во прашање бил опстанокот и исполнувањето на вековниот сон на македонскиот народ, барем на еден дел од територијата на Македонија, веројатно била жртва која македонскиот народ требало да ја поднесе. Врз основа на тие поденсени жртви ние денес ја имаме Република Македониј. Членка на поголем број светски организации, а прашање е на време кога таа наша Македонија и официјално ќе постане дел од интеграциските текови на таа Европа, блудница вавилонска.
Ние сме во повластена положба во однос на нашите Македонци од соседните земји кои за жал ги немале истите прилики како и ние во Република Македонија. Но, тоа нетреба да не обесхрабрува, напротив ние треба да ја гледаме Република Македонија како мајка која ќе биде во состојба да помогне во рамките на своите можности нашите обесправени сонародници да си ги добијата своите светски загарантирани права, без разлика каде и да се.

Во целата оваа приказна ниту Колишевски, ниту Тито, ниту Македонија или Југославија биле клучните фактори кои ја одлучувале судбината на Македонија. Тој истиот Тито, требал да направи компромис за Трст, Корушка, Штаерска.....и не заборавете бил словенчко-хрватска комбинација.

Колку и тие неправди мене како Македонец ме болат, сепак сакам да останам со нозете на земја, (иако понекогаш главата ми е во облаци) и одговорно да изјавам дека не е се црно или бело, не се се дели на добро и зло, а тоа најмалку важи за политичките процеси или општествата во кои живееме.

Македонија си останува Македонија и без Европа и без разлика на политчкото уредување, вусшност како и што била во изминатите 4000 години. Оставете ги протагонситете на различните политчки опции да се борат и докажуваат која од нив ќе не доведе да стигнеме до совршеното општество.

Дел од македонската историја се и Алекснадар , Самоил, Карпош, Гоце Делчев, Алекснадров, Влахов, Рацин, Ченто, Пинџур, Ацев, Тито па према тоа и Колишевски,па и еден Љубчо Георгиевски сакал тоа некој да го признае или не. Кој повеќе кој помалку имал , а некој воопшто немал заслуга за она што денес го знаеме како Македонија. Знам само едно, Македонија се изборуват за својата државност во еден историски период во кој се појавува наушна потреба да се раскрсти со националшовинситичките платформи кои ја доминарале Европа во иминатите 2 века. Ајде запрашај те се кому му смета што Македонија ја стекан својата државност во овај период, па према тоа и си зема за право да го доведува до прашање легимитетот на таа државност, а со тоа и вековната борба на македонскиот народ да стигне до својата независност?!

Поставете се во нечива кожа (улога) па после донесувајте судови или едноставно поставете си го прашањето, каква одлука јас би донел да сум на негово место? Имајте ги во предвид консеквенците. Големи борци, историчари, стратези, политичари и лидери се чини можат да се сретнат на секое ќоше.


Изменето од Platenik - 23.Октомври.2009 во 02:28

Сакал некој да признае или не и тие личности изиграле одредена улога во сосздавањето на македонската држава. Велам македонската држава во која за првпат Македонците добиваат статус на засебен народ, кога за првпат се создаваат сопствени академии, научни и образовни иституции, акдемски кадар, стучњаци, поети, писатели сликари, глумци дипломати.... кои достојно ќе ја ширата и преставуваат македонската нација. Нивни потомци сме и ние, кои можеме гордо да се наречеме Македонци.

Македонците под СХС биле Срби, под бугарска окупација Бугари, под Грција Грци, а во ФНРЈ/СФРЈ биле Македонци, а и конститутивен народ. Македонскиот бил еден од трите државни јазици.

Дали на Тито му чуело за Македонија или не, незнам, ама според погорното можам да заклучам дека не му било баш сеедно. Ако не му било галје за Македонија, негледам причина зошто не би му било гајле за дежела, а од друга страна резултатот бил ист. Зошто не издржал до крај ќе оставиме на историчарите да проценат, дали ради неговата слабост, негиржа или заради моќта на “сојузниците“. Велам, жалосно е што останатите делови на Македонија останале надвор од тековите кои се одвивале во СРМ/РМ. Штета е што и во Грција не победила ДАГ, а штета е и што Георги Димитров непоживеал подолго. Но времето работи за нас.

Јас повоторно прашувам, кому му е криво што Македонија ја добила својата државност во такви историски околности? На бугарските, грчките и српските монархисти и фашисти, на денешниве бугарски и грчки демократи, на кого?! Или пак на таквите кои потајно, а сега и јавно се изјаснуваат дека се поборници на една од пропагандите на сателитите на големите држави.

Еден Колишевски или било кој друг, замене е само маргиналец, единка, кога во прашање е Македонија и нејзиниот опстанок.

Дај да не се доведуваме во ситуација каде не ќе можеме да ја видиме шумата, заради тоа што има премногу дрва! Познато е дека рволуцијата некогаш си ги јаде своите чеда, ама ние сами се јадеме и без раволуција.

Pat напиша: Платеник, во твојот пост има само многу релативизирање и некое чудно повикување на разумност, не би знаел како да го наречам тоа, но и не е важно, ајде. Кои токови се случувале во ФРМ/СРМ? Гушење на националниот идентитет, местени процеси и преследувања, политички и физички ликвидации итн. Зборуваш за академии, ајде еве едно конкретно прашање- зошто во тој период беше табуизиран Тодор Александров и редица други револуционери? И прашуваш, „кому му е криво што Македонија ја добила својата државност“- и навистина, кому му е криво? Сите македонски дејци се бореле за тоа. Но ФРМ/СРМ не била независна држава, и во голема мера и тие академии и политичкиот врв гледале на север. Блаже Ристовски дури и сега си кажува дека во многу нешта се угледува на САНУ. Револуцијата не ги јаде своите деца- тие деца биле изедени од мршојадци.

Во времето на Лазар Колишевски, многу работи се случувале во Југославија, многу политики, интриги, сплетки и слично од кои страдале сите народи, па и македонскиот.
Прво, како што кажав, административниот социјализам-етатизмот. Се настојувало сојузната власт да ја приграби сета власт за себе, а секој противник на таа идеја бил прогласуван за државен непријател и елемент несраснат за федерацијата кој веднаш треба да биде елиминиран.
Второ- НР Македонија не била независна држава, била држава членка на федерација ( од самата дефиниција на федерацијата произлегува дека сојузната власт има поголеми ингеренции од власта на државите членки на истата ), па следствено на тоа, ако го додадеме и фактот дека имаме административен социјализам, веднаш е јасно дека НР Македонија имала мали ингеренции во почетокот, па и не можела да спречи ништо, дури и самиот Лазар Колишевски во многу наврати зборувал дека за македонското прашање повлечени се погрешни потези. Во книгата за Егејските Македонци, јасно пишува дека е потребна комплетна мобилизација на фронтовците за помош на нашите браќа таму, особено жесток по ова прашање бил Лазар Мојсов, за што интервенирала и британската амбасада, нарекувајќи го "бесен македонски националист" и барала негова смена бидејќи во тоа време веќе се чувствуваат првите немири во НР Македонија и загриженоста на народот за тоа што се случува таму. Не случајно "Нова Македонија" ќе излезе со критика за пасивноста на Југославија по тоа прашање, меѓутоа при собирот на ИЗ на КПЈ британската амбасада јасно ќе им стави до знаење дека следната грешка ќе резултира со затворање на границите кон Југославија и економска блокада на земјата, па оттогаш Југославија ќе го промени и односот кон македонското прашање. Прочитај ги сите дела на Лазар Колишевски, а особено прочитај ги и изјавите на оние кои разговарале со него за низа прашања, како на пример за Венко Марковски и слично.

Platenik напиша: Чест секому, вересија никому. Секој според заслугите, а тоа важи и за мене и за тебе и за Колишевски, па и за Александров. Несакам да се мерам со никого, поготово што можеби никогаш нема ни да го достигнам резултатите кои нашите предходници ги потигнале за нашата македонска кауза. Нека пукнат душманите на Македонија, а меѓу нив и домашните издајници, петтоколонашите.

Во што е Колишевски позаслужен од Александров жити се?

„По окупацијата на земјата, српското раководство го испраќа Колишевски во Македонија, каде што тој се вклучува во подготовките на востанието против бугарската власт. На 6 ноември 1941 година е уапсен од бугарската окупаторска полиција[1], заедно со 15 други дејци на Охридската партијна организација[2] и на судскиот процес во Охрид заедно со Петре Пирузе[3] комунистички партизан, инаку македонци по род, е осуден на смрт. На 7 декември Колишевски поднесува додека престојува во окупаторскиот затвор[4] поднесува молба за помилување до бугарскиот цар, по што смртната казна му е заменета со доживотен затвор. Во март 1942 година е префрлен од Скопскиот затвор во затворот во Плевен и таму останува се до капитулацијата на Бугарија и доаѓањето на власт на Отечествениот фронт на 9 септември 1944 година.“

http://mk.wikipedia.org/wiki/Лазар_Колишевски

Веднаш после тоа започнуваат политичките и физичките ликвидации на вистинските борци.

По своето ослободување, Колишевски се враќа во Македонија каде ја презема функцијата Секретар на Комунистичката партија на Македонија, на која бил избран во отсуство, при основањето на КПМ на 19 март 1943 година. На оваа функција останува до јули 1963.

„На Третото собрание на АСНОМ на 16 април 1945 година е избран за прв претседател на Владата на Демократска Федеративна Македонија. Лазар Колишевски активно учествува во прогонот на македонските противници на новата власт. Со негово знаење истите биле или убивани или праќани на Голи Оток. За противници на новата власт, ги сметал сите напредни интелектуалци како и негови поранешни соборци, кои јавно ја истакнувале идејата за Независна Македонија. Голем дел од нив биле елиминирани дури и во затворите, без можност, некогаш да бидат помилувани или ослободени.

Во текот на својата политичка кариера, Колишевски бил на различни државни и партиски функции, при што игра важна улога во политичките настани и општествените процеси во СРМ и СФРЈ.“

Да видиме уште некои интересни детали за него:

Жителите на Зррле не се помируваат- председателот гази врз коските на нашите предци

Прохор Пчински

Шарло


Масакрите

„...Поради тоа Ченто го повикал секретарот на ЦК КПМ, Лазар Колишевски, истовремено и потпретседател на АСНОМ, кој божем извинувајќи му се дека не се виделе порано поради божикните празници кратко и јасно објаснил дека тоа е сторено по налог на Едвард Кардељ!? "Кога го испраќав по (Второто) заседание на АСНОМ (28 декември 1944 година во Скопје - н.з.) ми рече дека е многу зачуден што за време на Војната во Македонија имало толку многу малку жртви во споредба со другите краишта на Југославија. (Кардељ) ми рече дека за да се потврди сликата која е создадена кај сојузниците, треба од ОЗНА нечујно сите затвореници да бидат стрелани. Мислев дека и ти треба да си согласен со овој став, бидејќи и Партијата се согласува сите народни непријатели да се ликвидираат. Следните вечери треба да бидат ликвидирани и во другите градови" - рекол Колишевски...“


Петоколонаши велиш...Да, Колишевски бил типичен петоколонаш.

Изменето од Pat - 24.Октомври.2009 во 15:31

Pat напиша: Во што е Колишевски позаслужен од Александров жити се? „По окупацијата на земјата, српското раководство го испраќа Колишевски во Македонија, каде што тој се вклучува во подготовките на востанието против бугарската власт. На 6 ноември 1941 година е уапсен од бугарската окупаторска полиција[1], заедно со 15 други дејци на Охридската партијна организација[2] и на судскиот процес во Охрид заедно со Петре Пирузе[3] комунистички партизан, инаку македонци по род, е осуден на смрт. На 7 декември Колишевски поднесува додека престојува во окупаторскиот затвор[4] поднесува молба за помилување до бугарскиот цар, по што смртната казна му е заменета со доживотен затвор. Во март 1942 година е префрлен од Скопскиот затвор во затворот во Плевен и таму останува се до капитулацијата на Бугарија и доаѓањето на власт на Отечествениот фронт на 9 септември 1944 година.“ http://mk.wikipedia.org/wiki/Лазар_Колишевски

Од ова што го приложи можам да кажам дека сепак нешто сторил за Македонија, имено лежел затвор две години поради тоа што сакал да крене востание во Македонија, бугарски затвор ( прашај некој од постарите, нека ти објаснат што е бугарски затвор и нека ти ја објаснат максимата 10 удри едно брои ). Не е точно дека српското раководство го испраќа, го испраќа југословенското, односно раководството на КПЈ.

Pat напиша: Веднаш после тоа започнуваат политичките и физичките ликвидации на вистинските борци.

Ликвидациите започнуваат во текот на борбите ( примерот со Шарло и Кочо Рацин ), ама за организирани ликвидации може да говориме дури по ослободувањето на Југославија и Македонија.

Pat напиша: По своето ослободување, Колишевски се враќа во Македонија каде ја презема функцијата Секретар на Комунистичката партија на Македонија, на која бил избран во отсуство, при основањето на КПМ на 19 март 1943 година. На оваа функција останува до јули 1963. „На Третото собрание на АСНОМ на 16 април 1945 година е избран за прв претседател на Владата на Демократска Федеративна Македонија. Лазар Колишевски активно учествува во прогонот на македонските противници на новата власт. Со негово знаење истите биле или убивани или праќани на Голи Оток. За противници на новата власт, ги сметал сите напредни интелектуалци како и негови поранешни соборци, кои јавно ја истакнувале идејата за Независна Македонија. Голем дел од нив биле елиминирани дури и во затворите, без можност, некогаш да бидат помилувани или ослободени. Во текот на својата политичка кариера, Колишевски бил на различни државни и партиски функции, при што игра важна улога во политичките настани и општествените процеси во СРМ и СФРЈ.“

Колишевски реално немал моќ во времето на етатизмот и централизацијата на моќта,  сите тие кои биле испратени на Голи Оток да ги изведе од затвор без да добие благослов од највисокото раководство на КПЈ. Само за пример, Колишевски не се согласувал Венко Марковски ( патем, сосед на фамилијата на баба ми, две улици подолу од нас ) да отиде во затвор, ама по наредба од "горе" морал да премолчи. Сите конци во тоа време биле влечени од највисокото раководство на КПЈ. Ете, дури и во книгата негова стои дека требало да им се помогне на Македонците од Егејска Македонија, ама откако Тито, по наредба на британската амбасада, забранил помош и ги затворил границите, никој не смеел ниту да помисли да помогне.

Pat напиша: Да видиме уште некои интересни детали за него: Жителите на Зррле не се помируваат- председателот гази врз коските на нашите предци

Ова е повеќе поврзано со процесот на експропријацијата национализацијата на средствата за производство, не лично со Колишевски. И кај нас е истото сторено, национализирано е земјиште и слично ( партизанска фамилија ), тоа не значи дека Колишевски го стори тоа. Сега на тоа место се наоѓаат претседателска вила и куќите на други големци. А за рушење цркви, тогаш беше комунизам, нека не те чуди тоа, сепак добро поминавме ние, народот не ја заборави верата и не ги даде црквите за разлика од другите комунистички цркви, вклучително и некои републики од Југославија.

Pat напиша: Прохор Пчински

За ова си во право, во името на братството и единството направена е оваа катастрофална грешка.
Во однос на Србите, Колишевски не дозволи враќање на 200.000 Срби во Македонија, во наредба лично потпишана од него право на враќање имаат само Србите во брак со Македонци/Македонки, додека другите немаат. Дури и имотите на колонистите не им ги врати.

Pat напиша: Шарло

И за ова си во право.

Pat напиша: Масакрите „...Поради тоа Ченто го повикал секретарот на ЦК КПМ, Лазар Колишевски, истовремено и потпретседател на АСНОМ, кој божем извинувајќи му се дека не се виделе порано поради божикните празници кратко и јасно објаснил дека тоа е сторено по налог на Едвард Кардељ!? "Кога го испраќав по (Второто) заседание на АСНОМ (28 декември 1944 година во Скопје - н.з.) ми рече дека е многу зачуден што за време на Војната во Македонија имало толку многу малку жртви во споредба со другите краишта на Југославија. (Кардељ) ми рече дека за да се потврди сликата која е создадена кај сојузниците, треба од ОЗНА нечујно сите затвореници да бидат стрелани. Мислев дека и ти треба да си согласен со овој став, бидејќи и Партијата се согласува сите народни непријатели да се ликвидираат. Следните вечери треба да бидат ликвидирани и во другите градови" - рекол Колишевски...“ Петоколонаши велиш...Да, Колишевски бил типичен петоколонаш.

За ова не си во право. Дали знаеш дека Едвард Кардељ бил највлијателниот човек по Тито во рамките на Југославија? Тој успеа на многу Републики да им ја скрои капата, тој беше човекот кој ги пишуваше Уставите на Југославија и тој ја проверуваше "чистотата на верата ( марксизмот )". Колишевски не бил воопшто моќен да му се спротивстави. Сите кои го сторија тоа, мораа подоцна да ја напуштат функцијата.

Како што гледаш, јас не го бранам Лазар Колишевски, се што е позитивно го истакнав, но и се што е негативно! Не можеме да гледаме црно-бело на работите, секогаш треба да се истакне позитивното, но и негативното.

Македон напиша: Од ова што го приложи можам да кажам дека сепак нешто сторил за Македонија, имено лежел затвор две години поради тоа што сакал да крене востание во Македонија, бугарски затвор ( прашај некој од постарите, нека ти објаснат што е бугарски затвор и нека ти ја објаснат максимата 10 удри едно брои ). Не е точно дека српското раководство го испраќа, го испраќа југословенското, односно раководството на КПЈ.

Македон, дали ти можеш да направиш разлика помеѓу на пример Мирче Ацев, Коле Неделковски и Никола Вапцаров од една страна, и Колишевски, кој што се изјаснил како Бугарин само за да биде помилуван, од друга страна

Епа, објективно гледано на нештата, Колишевски бил полтрон и петоколонаш, со чиј амин се направени големи злосторства и во поглед на обичниот народ, и во поглед на прогресивните македонски дејци и во поглед на многу други нешта. Ти велиш, направил позитивни нешта, ама акде вака да ги поставиме нештата- зошто?
- Доколку дозволил да се вратат српските колонисти, можеби би ризикувал немири во СРМ, бидејќи сеќавањата биле сеуште свежи за тоа како се заграбале имоти од Македонците.
- Кој издејствувал да бидат пратени на Голи Оток и во Идризово истакнати дејци од НОБ? Кој издејствувал да се тргне Венко Марковски, а кој дал амин за тоа?

Има многу нешта кои допрва треба да излегуваат на виделина.