Фејсбукоманија кај учениците

Со колегата Доги подебатиравме малку повеке за една појава која кај нас стана поопасна и од свинскиот грип- фејсбукоманија меѓу нашите најмлади па еве нашите дилеми ги поставуваме тука, секој да каже свој став и да даде свој придонес во правилно канализирање на работите (колку се може). Секој од нас во својата листа на пријатели добива барање за прифаќење на некое лице кое знае дека е малолетно и се наоѓа во дилема да го прифати или не.
 Колку оваа активност на нашите деца им е корисна/штетна? Водат ли родителите контрола за слободното време на своите деца? Разговараат ли вработените во училиштата за користењето на оваа популарна страница од страна на учениците и начините како да се заштитат од несакани дејанија? Знаат ли кои им се контактите кои децата/учениците ги воспоставуваат? Дали во име на некоја слобода на приватност и детските права малку се претера?

Има поделени аналитичари и критичари за овој "проблем. На едната страна се тие кои што тврдат дека facebook-от е добар за денешнава младина и воопшто за секој од нас. Дека facebook-от овозможува размена на разни информации, едуцирање на денешнава младина, поврзување на една личност со останатиот дел од светот.

Од друга страна се оние кои е против. Тврдат дека е нездраво трошење по 7-8 па и повеќе часови на ден. Штетно е за очите да се стои толку време пред монитор. За телото, кое стои во иста положба подолго време, наместо да се физички активни тие деца. Дека, создавање на нов пријател на facebook е сосема поразлично од пријателот во реалниот свет.

Пред 2 месеци разговарав со близок другар на msn. Тој веќе 1 година живее во Чикаго и ретко се наоѓаме така да си поразговараме. Ми вика оди на facebook да слушнеш некои мои песни. Му кажав дека немам (во тој момент се уште немав), а тој ми вика немаш facebook немаш социјален живот. Не, му реков, ако имам facebook нема да имам социјален живот. Слободното време, кое и онака малку го имам ќе го трошам на праење празни муабети, ке немам време за моите другари во реалниот живот, време за моето семејство и време за остварување на моите амбиции. Неговиот одговор беше, дека нему му е неопходен facebook, msn и сл. за да контактира со семејството и пријателите.

Е сега она што мене ме плаши е: затворање на децата од најмала возраст дома, седење по цели денови на facebook, изолирање од надворешен свет, кога се на училиште скоро сите разговараат до каде се со FarmWille или со Texas HoldEm Poker. Тоа е еден круг што не запира. Тој има, таа има, тие имаат, па зошто и јас да немам facebook, а. Помалку реални пријатели, помалку контакти, намалена способност за комуникација, зголемена несигурност. Тоа се работите што денешните деца ги добиваат од современиот живот, живот таков каков што ние постарите го создадовме. Во недостиг на реални пријатели, секое едно дете ќе си рече, мене ми е подобро на интернет, тука се ми е познато, нема кој да ме повреди, а и тука сум најдобар. Додека се мали децата, ке можете да ги тргните од компјутер. Ако имаат нешто што ќе ги влече и надвор уште подобро. Но, кој може мене да ми каже дека не смеам да седам на facebook. Никој. Така голем дел од оние што ми се пријатели, тепаат по цели денови, не гледајќи дека од ден на ден стануваат се попасивни. Немаат никаков прогрес, не одржуваат контакти, немаат тотално никакви амбиции ниту идеи кои би требало да се трудат да ги остварат.

На крај, неопходни ни се решенија. Решенијата не го гледам да му забраните на вашето дете да седи на компјутер. Туку, кога и да имате слободно време, земето го со вас и прошетајте го, однесете го на некое историко, културно какво и да е место. На сладолед, во парк. Ако сака да излезе и да игра со другарите, оставете го што подолго тоа подобро. Уште од мали научете ги дека треба да спортуваат, кој и да е спорт и доколку се појави таква желба во нив, подржувајте ги. За викенд носете ги некаде на село, планина. Само со покажување на убавините од реалноста, може да ги оттргните од негативностите од виртуалниот свет.

Не мислам дека може да се реагира организирано и да се воведе некои предавања во училиштата.

Целосно се согласувам со Глен, фејсбукоманијата (и интернетот) како феномен крие опасности и за возрасните, но најмногу за децата, кои често се оставаат без контрола од родителите, во име на некоја доверба, што според мене е погрешно.
Извесна контрола мора да се има, како во однос на времето кое децата го поминуваат на Фејсбук и воопшто на интернет, како и на она што го прават додека се на компјутер...
Се случуваат секакви злоупотреби со децата и нивните лични податоци кои така лекомислено и наивно ги оставаат по секакви сајтови, па дури и вакви примери на злоупотреба од сопствен родител:

Преку Фејсбук и предложил секс на својата ќерка  

Дали Фејсбук или Хајфајв ,не е важно која социјална мрежа е во прашање.Интернет опасноста демне.Како да ги спречиме нашите деца?Потребно е многу зборување ,а и голема контрола...Еве еден линк(иако местото можеби не е во оваа тема) од каде што може да симнете програм и да контролирате се што се гледа и пишува преку вашиот компјутер.Не е фер ,но корисно е за домашна контрола ,а и децата нема да знаат воедно дека се контролитани.

http://www.interfejs.tv/prilog.php?ID=5391

http://www1.k9webprotection.com/

Разговор и контрола не значи и недоверба...Интернет опасност и пуштање на пикник е сосема нешто друго.

bounty_hunter напиша: Никој не смее да ги ограничи моите потреби и да навлегува во мојата интима уште од најмали години.

kolku mali?

bounty_hunter напиша: Никој не смее да ги ограничи моите потреби и да навлегува во мојата интима уште од најмали години.

твоите потреби и твојата интима од најмали нозе е обврска на родителот да ги контролира и да направи личност со добри карактерни вредности...а,колку ќе дозволи и ограничи зависи од тоа како детето се гради како личност и дали ги почитува и применува воспитните мерки на родителот!