Просветленост и материјална благосостојба

maria_magdalena напиша: Овде не мислев за окончување на болни врски-кои секако треба да се прекинат. Мислев на раскинување на врските со најблиските, “пуштање“ на децата да одат по свој пат, “напуштање“ на родителите, односно, ослободување од нечие влијание. Нема ли со таквото напуштање да повредиме некого?

Poradi nedostatok na pari kade na sekoj cekor imaat, a ti nemas, mozes da stanes samo poet ili prozen tragicar sto uste poveke ke ja zgolemi tvoeto cuvstvo na promasenost. Sekoj tvoj cekor ke ima prizvuk na kletva zatoa sto gnevot ke predizvika do 15 h site da gi mrazis, a po 15 h sam sebe bidjeki od okolinata ke bides okvalifikuvan kako nesposoben koe ne ni najmalku posakuvan status vo drustvoto kako porano sto ne mozese zenska da fati onoj sto ne bil vo vojska zatoa sto se tretira kako falicen.
Za nekoja  prosvetlenost sme cule od nekoja si Indija za koja poveketo samo sme cule i po nesto sme videle na tv kade ziveat vo trosni kolibi i se kezat kako zeleni. I koga ke pokazat nekoj spored nivni svakanja prosvetlen, nie gledame nekoj isusen so brada do zemja i istaknati rebra kako ziv mrtovec koja za nas ne e ni najmalku privlecna gletka.
Navodno poentata e da nemas zelbi za da ne patis. Najcesto nie i se otkazuvame od mnogu zelbi za da im ovozmozime na decata kon koi cuvstvuvame odgovornost, no sepak ne se cuvstvuvame ni najmalku prosvetleni tuku deka go pravime toa sto se ocekuva od nas. Znaci nie imame ideologija na zrtvuvanje zaradi pripadnosta na hristijanskata vera.
Zosto togas ne se cuvstvuvame prosvetleni koga se zrtvuvame ?
Nie ne veruvame vo deluvanje vo visi sili i zatoa sme pragmaticni. Visite sili baraat da se otkazeme od se', a takvo nesto ni zvuci kako teska glupost.

zbunet напиша: Poradi nedostatok na pari kade na sekoj cekor imaat, a ti nemas, mozes da stanes samo poet ili prozen tragicar sto uste poveke ke ja zgolemi tvoeto cuvstvo na promasenost. Sekoj tvoj cekor ke ima prizvuk na kletva zatoa sto gnevot ke predizvika do 15 h site da gi mrazis, a po 15 h sam sebe bidjeki od okolinata ke bides okvalifikuvan kako nesposoben koe ne ni najmalku posakuvan status vo drustvoto kako porano sto ne mozese zenska da fati onoj sto ne bil vo vojska zatoa sto se tretira kako falicen. Za nekoja  prosvetlenost sme cule od nekoja si Indija za koja poveketo samo sme cule i po nesto sme videle na tv kade ziveat vo trosni kolibi i se kezat kako zeleni. I koga ke pokazat nekoj spored nivni svakanja prosvetlen, nie gledame nekoj isusen so brada do zemja i istaknati rebra kako ziv mrtovec koja za nas ne e ni najmalku privlecna gletka. Navodno poentata e da nemas zelbi za da ne patis. Najcesto nie i se otkazuvame od mnogu zelbi za da im ovozmozime na decata kon koi cuvstvuvame odgovornost, no sepak ne se cuvstvuvame ni najmalku prosvetleni tuku deka go pravime toa sto se ocekuva od nas. Znaci nie imame ideologija na zrtvuvanje zaradi pripadnosta na hristijanskata vera. Zosto togas ne se cuvstvuvame prosvetleni koga se zrtvuvame ? Nie ne veruvame vo deluvanje vo visi sili i zatoa sme pragmaticni. Visite sili baraat da se otkazeme od se', a takvo nesto ni zvuci kako teska glupost.

Кога даваме, не мислиме дека се жртвуваме, а кој оди по просветлувањето не размиуслува за својата жртва туку за крајната цел (овде можам да ја споменам “мислост сакам а не жртва“-значи кога мислиме на доброто, кога правиме милост без да размислуваме за тоа како жртвување, ние веќе сме на пат кон духовно иуздигнување, а на тој пат некој станува лиричар, трагичар, драматург-зависи од талентот.

maria_magdalena напиша: Messenger напиша: maria_magdalena напиша: Се што поседуваме на овој свет, сакале да прифатиме или не-еден ден нужно ќе премине во рацете на некој друг.Сите материјални добра со кои располагаме, сите уживања во нив-имаат времен карактер. Дадени ни се да се служиме со нив, но еден ден тие ќе служат на некој друг.Исто се однесува и на блиските-потесен, поширок семеен круг, луѓе кои ни се драги, итн.Никој од нив не е наш 100% и не смее да биде така, ние не поседуваме никого.Тогаш, со благодарност треба да се однесуваме кон сите што ни се дадени во дадено време и чии патишта ни се вкрстуваат одреден период (родители, браќа, роднини, пошироко) за да учиме едни од други и да уживаме во љубовта кон нив, љубовта која пред се ја даваме.Е кога човек ќе ги сфати овие работи, ќе престане да хистерише кога ќе загуби нешто или некого, нема да страда и да полудува.Но, кој може така да мисли?Кој?Кој? Eve, tokmu ti si taa sto mislish taka! I toa navistina me raduva! I kolku sto povekje zboruvame za ovie raboti, tolku povekje stanuvame svesni za niv, tolku povekje lugje gi chitaat i gi slushaat, pa pochnuvaat da razmisluvaat vo taa nasoka i na toj nachin ja menuvame opshtata svest kaj site lugje... za arno na site. За да дојде човек до сознание дека е тоа така, мислам дека е сепак еден процес кој бара работа на себе, и патот до кој ќе се дојде до тоа сознание е многу индивидуален, но крајната точка е секогаш таа, спознавањето на овие работи.Колку повеќе човек размислува за суштината на нештата, за битијата и за сржта и смисолот на постоење, толку повеќе се отвараш за некои сознанија за кои претходно не си бил свесен/а дека постоеле.Тоа може да биде и болен процес, може да биде и поттикнат од некој болен настан, може да трае со години, но битно да се дојде до срцевината, и само тогаш ќе се доживее вистински спокој и мир (се друго е само привиден мир). Тогаш кога “се е минливо“ нема да биде само узречица по која секој ќе си ја накриви капата и ќе си ја гледа работата, но кога ВИСТИНСКИ ќе осознае дека нашите патишта се вкрстиле во дадено време и со даден лимит, тогаш и само тогаш ќе знаеме да го дадеме најдоброто од себе во овој живот, но и да уживаме во неговата убавина, без трунка грамзивост, себичност и трупање, а кога ќе дојде времето, и како луѓе да се разделиме знаејќи дека и тој што заминува оди кон подобро, и дека тоа што сме го загубиле пак е за наше добро...Едноставно, се е за некое добро кое не веднаш можеме да го разбереме.Тука е мирот кој надвишува секаков човечки разум.

amin maria, amin!

Ne znaesh kolku mi e milo sto gi chitam ovie zborovi.

Znachi sete ova vreme ne bilo frleno vo vetar i magla...

zbunet напиша: Dali e milost ili zrtva toa e samo igra na zborovi. Milost znaci i sozaluvanje, a koj saka da bide predmet na sozaluvanje ? Decata se buntuvaat protiv roditelite zatoa sto roditelite mnogu cesto gi smetaat za nesposobni i neuki.  Od druga strana zrtva se prinesuva na visi sili, a koj ke go stavi gospod pred svoeto cedo ?

Изменето од chuchuliga - 07.Октомври.2009 во 11:49

Prijatelot sekogas ocekuva vozvratna usluga inaku nema da ti bide prijatel. Dali se raboti za materijalna kompenzacija ili nekoj drug nacin, nema razlika. Sekoe prijatelstvo e sostaveno od vzaemni interesi ili sto bi rekol Frojd" Seksualen impuls so prepreka"
Na koj prijatel mu davas bez da dobies nesto za vozvrat ?
O da, se nudat nekoi ligavi prijatelcinja na koi se nesto im treba i ti se prijateli se dodeka im davas bez da baras za vozvrat. Na niv treba da im dokazuvam prosvetlenost ? Znaci ti treba nekoj sto barem ke go ceni toa, a kako ke dokaze deka toa go ceni, ako ne vozvrati ? Ima luge sto mi dolzat pari, go cenat toa ? ...ne ni mislat na mene, samo ponekoja crta na nelagodnost ke im pomine koga ke me vidat, no i toa za kratko.
Za deca ne zboram toa e nagonska potreba, da ne mesame zabi i babi, zboram za prijateli.

Ima edna mnogu silna izreka koja mi se vrezala : " Dobro e da pomognes, no ako premnogu mu pomognes toj toa nikogas nema da ti go prosti " ...ke se cuvstvuva inferioren, nikoj ne saka da se cuvstvuva inferioren, vednas pocnuva da te mrazi.
I vo Zenot postojat dva metoda. Se narekuvaat " Otvorena i zatvorena dlanka"
Primer :
 - Nekoj prosi i vo prviot slucaj ti mu davas da go prezivee denot, no utre pak ke bide istiot.
 - Ne mu davas, si zaminuvas. Toj gladuva i pravi napor da ne bide poveke prosjak ili umira od glad i si gi skratuva makite.
Vo koj od dvata slucaja ti poveke si mu pomognal ?



Изменето од zbunet - 07.Октомври.2009 во 13:33

chuchuliga напиша: zbunet напиша: Dali e milost ili zrtva toa e samo igra na zborovi. Milost znaci i sozaluvanje, a koj saka da bide predmet na sozaluvanje ? Decata se buntuvaat protiv roditelite zatoa sto roditelite mnogu cesto gi smetaat za nesposobni i neuki. Od druga strana zrtva se prinesuva na visi sili, a koj ke go stavi gospod pred svoeto cedo ?   <FONT face="Georgia, Times New Roman, Times, serif" size=2>Знаеш, се е работа на тоа како гледаш на работите и кој ти е мотивот: пример: <FONT face="Georgia, Times New Roman, Times, serif" size=2>Ти имаш проблем. Јас откажувам планови и сум со тебе за да ти помогнам во таа ситуација. Работиме заедно на случајот, јас сум ти тотално посветена, не размислувам „дали треба ова да го правам, ај, греота е, сирот тој (сожалување); дали вреди ова што го давам; дали тој некогаш го правел ова за мене; дали ќе ми возврати на некој начин, дали се исплати;“ <FONT face="Georgia, Times New Roman, Times, serif" size=2>Ова е размислување на жртва. И тоа страшно одзема енергија, бидејки сите овие размислувања се игра на егото. Егото по природа е трговец. Затоа не му се сака многу да дава и секогаш бара нешто за возврат. Ако тоа не го добие се јавува незадоволство (во најмала рака), лутина, бес, па дури и „желба за освета “(во најекстремни случаеви). Бидејки човек се чуваствува како жртва (значи дал премногу од себе на сопствена „штета“). <FONT face="Georgia, Times New Roman, Times, serif" size=2>Но, ако не мислам на сите овие работи, туку сум со тебе бидејки си ми пријател, те сакам, знам што значи да си на мака, тоа го правам од срце, а не поради разни сметки, и самото решавање на проблемот за мене е исполнување (на душата! да!) на кое му нема граници. Тоа е веќе милост.