ВМРО - соэдавање и дело

Давам факт - каде што Евреин е прогласен за „Бугарин“ и тоа само тој - неговото семејство не било достојно и завршило во конц. логор.

Тоа се факти - а не тоа ти што фантазираш

ПОентата е таа - што ако и кинез се каже Бугарин вие ке го запишете како таков,демек мајка б`лгарија го родила

Ништо што не е Македонско не се вели Македонско - за се постојат факти и докази - тоа што тебе ти се чини многу не е мој проблем туку твој,Македонците секогаш зе заблагодарувале на Ромите,Србите,Власите,Евреите,Ерменците па дури и на Грците и Бугарите кои најискрено се бореле за слободна и независна Македонија  и во никој момент тие народи не ги национализирале или ги нарекле Македонци 

Тоа ли е доказ за учеството - што се однесува до мене тоа напишаното на википедијата може и самиот да си го напишал,но не значи дека е вистина тоа сите го знаеме

Јани Попниколов Јанев, познат како Јани Попов е бугарски револуционер, деец на Внатрешната Македоно-Одринска Револуционерна Организација, војвода на Илинденското и Преображенското востание и автор на востаничкиот марш „Јасен месец“.
Привлечен е во подготовката на Илинденското востание во текот на 1898 г. од едно од најголемите имиња на револуционерното движење во Источна и Беломорска Тракија - војводата Лазар Маџаров.


Jани Попов

Лазар Маџаров е бугарски револуционер, деец на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација, определен како втор по важност деец на тракиското револуционерно движење по Михаил Герџиков.

Изменето од lav4eto - 19.Септември.2009 во 11:33

Кажавме дека Викито не е којзнае каков источник кога нема референци - што се однесува до мене јас мислам дека може и ти таму да уредуваш

Историски, Бугарија, многу македнонски херои ги декларира како свои, а ние Македонците, истите ги сметаме за контроверзни личности. Зошто дозволуваме Бугарската пропаганда да влијае врз нас, а ние тоа да го прифатиме без докази и без добро да го проучиме нивниот придонес за Македонија?
Бугаризирањето на македонците може да се види и денес, со олеснителните околности за добивање Бугарски пасош се повеќе Македонци во потрага по европска перспектива вадат бугарски државјанства и пасоши. На подолг рок некој од нив ако стане славна личност ние ќе тврдиме дека е Македонец, а Бугарите Бугарин.
Во македонската историја има многу случаи кога македонски патриоти, едноставно биле принудувани да се пишат бугари, или ќе ги убиеле.Таков е случајот и со Борис Сарафов.Секој на различен начин го толкува ликот и делото на големиот интелект, мозок и финансиер на многу востанија и настани.
На кориците на секој број од списанието Македонски глас стоел следниов текст, односно познатата мисла на Борис Сарафов:
Ние Македонците не сме ни Срби, ни Бугари, ами просто Македонци. Ние ги симпатизираме и едните и другите, кој ќе не ослободи, нему ќе му речеме благодарам, но Србите и Бугарите нека не забораваат дека Македонија е само за Македонците.
Ова е една од најпознатите мисли на големиот Борис Сарафов. Доказ за неговите погледи за Македонија, дека Македонија е држава на Македонците а потврдува и дека македонците не се Срби и Бугари a самото тое е доказ дека тој е Македонец и ништо друго.

Весник Македонски Глас
Сарафов е човек кој ослободителното дело за Македонија го пропагира низ цела Европа преку средби со еминентни политичари. Дека Сарафов добива голема популарност зборуваат и еминентните весници како New York Times, во кои можеме да сретнеме негови изјави и интервјуа.

Роден во с. Либјахово, Неврокопско (сега Гоцеделчевско) на 12 јули 1872 г. Се школувал во Солун, а потоа се префрлил во Софија каде во 1894 година го завршил военото училиште.
Во 1895 г. влегува во Македонија со чети, испратени од Врховниот комитет и го зазел градот Малник, во кој се одржал неколку дена (Мелничко востание).
Во 1899 година Борис Сарафов станал претседател на Врховниот македонски комитет во Софија.
На Смилевскиот конгрес бил избран за член на Главниот востанички штаб и ја имал задачата да го состави Востаничкиот дисциплинарен устав. За време на Илинденското востание Сарафов учествувал во повеќе битки во Битолско, Демирхисарско, Леринско, Костурско и други реони. По неуспехот на востанието, извесно време се повлекол во Бугарија, каде што со себе го понел и востаничкото знаме.
На 28 ноември 1907 година во Софија, заедно со И.Гарванов, бил убиен од Тодор Паница.

Преэемено од весникот Македонска Нација