Што претставува монаштвото?

izvoren напиша:    Не е добро сега да не сакаме да се соочиме со реалноста.Монасите се знае како функционираат.Јас немам видено ниту еден монах на јавно место да го прпоповеда евангелието.А ти може уште многу слики такви состаноци да покажуваш, само во реалноста односно секојдневието си се изолирани..maria-magdalena  постираше некој текст каде јасно пишува дека работата е за изолација.

Абе ти што збориш, може да се сравни со тропотање на канти, ама што зборуваат доказите е друга работа. А и тоа што луѓето го пишуваат по форумов, уште поголем доказ.

Прочитај го коментарот на Полжавче

  Надвор сме од темата,

Messenger напиша: Messenger напиша: Sekoj onoj koj se samopovikuva da go propoveda Isusa, koristejki gi negovite zborovi upateni do apostolite, toa go pravi od ignorantnost ili od prelest. Коментаров, како и неколку други твои коментари, што во изминатите недели ги имам прочитано, се навистина на место. Само едно прашање: Како мислиш дека треба да се проповеда Христос?

Messenger напиша: Sigurno ne na pamet, sigurno ne so goli citati koi nekogash bile rasposteleni so crno mastilo vrz bela hartija... Prosvetlenosta i produhovenosta ne se suvoparni zborovi koi se uchat na pamet... toa ne e tablichka na mnozhenje... nitu recital za nekoj specijalen den. Oti ako beshe taka, togash deca od deset godini, koi gi znaat na pamet svetite pisanija, kje bea najprosvetlenite lugje na zemjava. Ama znaeme deka toa ne e taka... Prosvetluvanjeto se dobiva samo vo zhiveenje so prosvetlen chovek ili so svoe lichno makotrpno patuvanje do nego. Isusovoto propovedanje e propovedanje na Ljubov, propovedanje na Milosrdie, propovedanje na prifakjanje na seto onoa sto e sozdadeno od Boga i sto egzistira kako Negovo delo... Za da mozhe da se propoveda Isusovoto uchenje treba da se osoznae i aktivno da se zhivee vo taa Ljubov i vo toa Edinstvo so Boga

Апсолутно се сложувам со тебе за ова, и не си ни свесен колку твоево размислување со совпаѓа со Православното Христијанско учење!

Токму тука и може да се види разликата помеѓу протестантите и православните.

Протестантите сувопарно учат цитати на памет и при тоа само ги редат без да ја сфатат нивната суштина, додека, пак, Православното Христијанство го проповеда обратното - подвиг за достигнување на очистување на срцето од страстите, просветление на умот и на крај - обожение на целата личност.

Затоа и св. Серафим Саровски, кој ги поминал овие фази (степени), советува: Освети се прво самиот себе си, а потоа по твојот пример, ќе се осветат и уште 1000 души околу тебе.

Всушност, тоа се вели и во Светото Писмо, кога св. ап. Павле говори за фарисеите и им вели прво себе да се научат (затоа што и покрај тоа што го имаат Законот и Пророците и ги знаат на памет, сеуште не се научиле), а потоа да ги учат и останатите!

И особено битно е тоа што го велиш дека треба да „живееш“ со човек кој е просветлен, за да стигнеш и ти до просветлението. Апсолутно! Затоа и постои духовниот отец, за тој да те води по патот кон Бога кој тој веќе го има изминато.

Изменето од Maran Ata - 16.Септември.2009 во 03:52

Messenger напиша: izvoren, vo pravo i go izbrishav posledniot komentar na Maran Ata. Ne sakam nitu jas da odam nadvor od temava, no imam direktno prashanje od Maran Ata koe sekako deka korespondira so onoa za koe diskutirame. Zatoa kje si zemem za pravo da odgovoram na nego. Maran Ata напиша: Messenger напиша: Pravoslavie напиша: Зошто добивам чувство дека секој еден Библијски Христијанин мисли дека е подготвен (достоен) да Го проповеда Христа и Евангелието? Зошто секој еден Библијски Христијанин се чувствува себеси повикан да проповеда? Дали навистина Господ тоа го бара и посакува и очекува од секого од нас? Apsolutno! I toa beshe poentata na mojot prethoden komentar. Sekoj onoj koj se samopovikuva da go propoveda Isusa, koristejki gi negovite zborovi upateni do apostolite, toa go pravi od ignorantnost ili od prelest. Коментаров, како и неколку други твои коментари, што во изминатите недели ги имам прочитано, се навистина на место. Само едно прашање: Како мислиш дека треба да се проповеда Христос? Sigurno ne na pamet, sigurno ne so goli citati koi nekogash bile rasposteleni so crno mastilo vrz bela hartija... Prosvetlenosta i produhovenosta ne se suvoparni zborovi koi se uchat na pamet... toa ne e tablichka na mnozhenje... nitu recital za nekoj specijalen den. Oti ako beshe taka, togash deca od deset godini, koi gi znaat na pamet svetite pisanija, kje bea najprosvetlenite lugje na zemjava. Ama znaeme deka toa ne e taka... Onoa sto propovedal Isus ne se nauchuva od kniga... zatoa Isus i site prosvetleni lugje nikogash ne pishuvale. Knigata e ogranichena, taa lesno se falsifikuva i se korumpira so dodavanje i vadenje zborovi, so preveduvanje i so preraspredeluvanje na redovi i pasusi. Duri i ako bide prezervirana onaka kako sto e napishana, taa nikogash nema da dade odgovor na site mozhni prashanja koi kje proizlezat od nejzinoto chitanje. Prosvetluvanjeto se dobiva samo vo zhiveenje so prosvetlen chovek ili so svoe lichno makotrpno patuvanje do nego. Isusovoto propovedanje e propovedanje na Ljubov, propovedanje na Milosrdie, propovedanje na prifakjanje na seto onoa sto e sozdadeno od Boga i sto egzistira kako Negovo delo... so drugi zborovi, toa e propovedanje na Edinstveno i Nerazdelno Sebstvo so Kreatorot na s'e onoa sto e vidlivo i nevidlivo, na seto onoa sto bilo, sto e, i shto kje bide. Za da mozhe da se propoveda Isusovoto uchenje treba da se osoznae i aktivno da se zhivee vo taa Ljubov i vo toa Edinstvo so Boga, tokmu onaka kako sto go zhiveel i propovedal samiot Hristos.

Здраво Меси, по подолго време, незнам шо ме натера да отворам на форумот и ... мојата омилена тема :)

Предходно кажаното од тебе го цитирав затоа што апсолутно се сложувам со тебе и е така, а ако добро ме држи памтењето е дека за ова сите се сложивме многу одамна но едноставно на некои и треба повеке пати да ја повторат лекцијата па да ја научат а може и недај Боже и никогаш да не ја начат.

работите се толку едноставни и со примерите од светото Писмо и со живото предание на Црквата Божја низ историјата, и од практична гледна точка па и логички така е дека најпрво треба да завршиш школо, а тоа значи еден период целосно да се предадеш на тоа што го учиш и откако ќе покажеш дека си научил и за тоа ти дадат потврда тогаш и ти да земеш и да поучуваш, но вака е најлесно. без труд и посветеност одма учители.

Зашто е така?

Гордоста.

Гордоста, мили мои. Гордоста е бајголемата пречка. најтешко е да ја наведнеш главата и да триш и не случајно нашиот народ рекол: „ Бог да чува од учен а недоучен„

Голем поздрав до сите

pcelka напиша:       Сакам да прашам нешто... ?   Иако нашиот јунак од статијата Спасе, сега Сулиан...дошол во манастирот со голема љубов кон Бога, и поминал искушенички период од две години...иако подготвен, возбуден и со радост се замонашил.....што би се случило во овоземниот негов живот, ако на некој начин сега или понатаму, реши да се  ...одмонаши... ???

Монаштвото е личен избор на својата волја. Монахот доброволно го напушта овој свет и умира за него за да со сиот свој живот, сиот свој ум, сила и разум како што пишува во Светото Евангелие, сака да му служи на Бога а тоа значи и дека тој на ист начин и го засакува Него.

За да се дојде во манастир треба да помине период на проверка , откако ќе се дојде во манастир пак треба да помине период на проверка, опит искушение ( од тука е зборот искушеник, од црковно словенскиот збор искушати- да пробаш, да искусиш ) и откако духовниот Отец ке потврди дека тој е спремен да се замонаши , тогаш бива приведуван во монашките редови, и повторно , со трикраткото давање на ножиците на искученикот и толкупати негово вракање на истите во рацете на Епископот кој го замонашува тој пак слободно и љубовно потврдува дека сака да е замонашен.

Тоа значи дека неговта волја е цврста и зашто би одел во манастир ако р5азмислува за одмонашување.

Многу се ретки случаевите некој да замине од манасастир. Но ете и тоа се случува. Тогаш се враќаме пак на почетокот. ако, недај Боже, некој сака да се размонаши и повторно да го живее световниот живот, како што никој приндно не го донел така и никој со принуда неможе и да го задржи. Мегутоа тоа се смета за трагедија и отсапување и прекршување на монашките завети што ги дал и затоа следи и епитимија, ( казна) според номоканонот на Црквата.
Иако монахот си останува секогаш монах, сепак тој според каноните се става во редот на мирјаните и лаиците.Тоа е исто како некој воен офивер кој си дал отсавка од работата.

Најчесто и од оние кои се размонашувале , подоцна откако доволно ке го осозреат својот духовен пат тие повторно се вракаат во манастир со покајание.

pcelka напиша:       Сакам да прашам нешто... ?   Иако нашиот јунак од статијата Спасе, сега Сулиан...дошол во манастирот со голема љубов кон Бога, и поминал искушенички период од две години...иако подготвен, возбуден и со радост се замонашил.....што би се случило во овоземниот негов живот, ако на некој начин сега или понатаму, реши да се  ...одмонаши... ???

Напуштање на монашкиот завет е секога лична и трагедија на целата Црква(иако тоа не значи дека тие одма стануваат безбожници.)
Затоа од историјата и од искуството на Црквата е востановен искушеничкиот стаж (така да го наречам) каде се филтрираат сите со сомнителни или недоволно јак мотив за монаштво.

Затоа дури и за секој обичен верник што престојувал барем еден ден во некој манстир му е јасно дека она фамозно обвинување дека наводно во монаси иделе некои кои имале љубовни проблеми или се разочарале од животот е просто смешно!

Ќе прафразирам што кажа една монахиња од марков манастир..ние во православието се водиме од максимата:
БАВНО НО СЛАВНО..епа истото важи и за монаштвото.