ЗА ПРОСТУВАЊЕТО

Edna od osnovnite hristijanski (i ne samo hristijanski) normi e prostuvanjeto.

Bidejki ako im gi prostite na lugjeto grevovite nivni i vam kje vi gi prosti vashiot Otec nebesen.
Mateja 6:14

I koga stoite na molitva, proshtavajte, ako imate neshto protiv nekogo, pa i vashiot nebesen Otec da vi gi prosti vash*te grevovi.
Marko 11:25


Sto e prostuvanje?

Koga nekoj ni pogreshil neshto, ni nanel nekakva nepravda, shteta i bol nie se chuvstvuvame pogodeni od toa i go gledame onoj koj ni prichinil nepravda kako nekoj koj ni dolzhi obeshtetuvanje. Dokolku obeshtetuvanjeto ne e mozhno, togash ochekuvame molba za prostuvanje.

Znachi prostuvanjeto od strana na onoj shto ni zgreshil e povrzano ili so obeshteta ili so molba. Tretata opcija stoi samo na nashe raspolaganje, a toa e volontarno prostuvanje bez toa da ni bide pobarano od onoj koju ni pogreshil.

Na primer, ako nekoj ni zel pari nie ochekuvame da ni gi vrati. Ako nekoj ni ja zapalil kukjata ochekuvame da dade obeshtetuvanje vo vid na nova kukja ili monetarna nadoknada vo istata vrednost. Dokolku se chuvstvuvame oshetetni od ozboruvanje, zborovite nemozhat da se vratat ili vo potpolnost da se nadoknadat so nekakvo pozitivno kontra-ozboruvanje, pa ochekuvame molba za prostuvanje na toj akt. Se razbira, spomnatata treta opcija ne e vrzana so nikakvo direktno obeshtetuvanje ili baranje na proshka, tuku samo so nashata doblest.

Mnogupati kje slushneme komentari od lugje koi velat deka prostuvaat no ne zaboravaat.

Dali e toa vistinsko prostuvanje?

Prostuvanjeto znachi deka neshtoto za nas povekje ne postoi. Ako nekoj vi dolzhi pari i vie mu go prostuvate dolgot vo sushtina vie se otkazhuvate od parite i povekje ne polagate sopstvenost vrz niv - tie ne postojat povekje za vas i vie zaboravate na niv, prodolzhuvajki so vashiot zhivot kako tie nikogash da ne postoele.

Kako mozheme da prostuvame ako nikogash ne zaboravame i dolgot/shtetata sekogash zhivee vo nas potsetuvajki ne deka nekoj ni e dolzhnik na prostuvanjeto ???

Prostuvanje bez zaboravanje ne e vistinsko prostuvanje.   

Vistinskoto prostuvanje e koga neshtoto potpolno kje se izbrishe od postoenjeto... duri i kako sekjavanje. Vo sprotivno nie i natamu znaeme deka ni bilo zgresheno, pa sekogash go chuvstvuvame drugiot kako dolzhnik, pa makar i kako dolzhnik na nashata prostuvachka doblest, sto samoto po sebe ne e nishto drugo tuku prelest!



Изменето од Messenger - 31.Јули.2009 во 06:03

„нема грев кој неможе да биде простен“ ....освен (д`авај EvAngelos)



Изменето од connected - 05.Август.2009 во 02:17

hulata na sinot moze da se prosti no na svetiot duh ne
potoa samoubistvoto a mislam deka i ubistvoto, sepak bog mi prosti na mojsej koj go ubi egipetskioot....
egipetskiot.. ne znam so bese toj
hah

COVEK PROSTUVA , Dzango i GOSPOD NE
prostuvanjeto e prekrasna covecka kategorija

gresenje e isto taka covecki
no cuvstvoto e bozenstveno

   Внимавајте на себе! Ако ти згреши твојот брат, укори го и прости му, ако се покае. Ако и седумпати на ден, згреши против тебе и седумпати се обрати кон тебе и рече: ‘Се кајам!’- прости му!”

                             Лука 17:3-4

DDarko напиша: ako hulam protiv svetiot duh 7 pati i mu velam na Gospoda, gospodi prostimi ke mi bide li prosteno?

   Господ ти ги простува гревовите кога ке се покаеш за сторениот грев, односно кога ке си го промениш умот и ке се откажеш од постапките кои те тераат на грев.

   А цитатот што го наведов погоре се однесува на христијаните како треба да се однесуваат во однос на простувањето.



Изменето од izvoren - 10.Август.2009 во 00:21

Простувањето е ПОТРЕБНО!
Промислата Божја за овој свет беше да сите кои ќе Го прифатат и кои ќе сакаат да бидат со Него да бидат едно семејство во кое сите луѓе ќе бидат во мир едни со други, и ќе живеат во хармонија и:
- по прашањето на Бога и БогоПознавањето - СИТЕ ЌЕ БИДЕМЕ ИСТИ,
- по прашањето на обраќањето кон Бога - СИТЕ ЌЕ БИДЕМЕ СУШТИНСКИ ИСТИ,
- сите ЕДНОДУШНИ во молитвата,
- сите ќе бидеме постојани во секоја добродетел, и
- во потполно почитување едни кон други, макар колку и да сме различни (т.е. секој со Талантите и Даровите дадени / подарени од Бога, како резултат на Неговата љубов кон нас заради Слава Божја и заради општо и лично добро).

Бидејќи во овој свет има за жал и личносни паѓања и секој од нас грешиме секојдневно и многу пати секој ден, потребно е да принесеме молба за прошка и да се извиниме на Бога и на оние луѓе на кои им грешиме, но и да простуваме, и сето тоа со цел - да останеме заедно, да продолжиме да бидеме ЕДНО. Затоа е потребно и да се трудиме и да настојуваме, па дури и да се тераме себеси да ја одржиме здравата љубовна и личностна врска со сите... и со Небото и со земјата.

Многу е важно кон секоја Божја Заповед да се пристапи од суштински, а не од формален и површен аспект.
Така и смислата на простувањето не треба да ја сфатиме како пазар, во смисла: “ако ти не простиш, тогаш ЗА ДА ТИ ВРАТИ ЕГОИСТИЧНО ниту Бог нема да ти прости“, туку да ја сфатиме како ПОТРЕБА за реализација на промислата Божја за мир во светот и љубовна нераскинлива заедница меѓу луѓето.

Имено, како би сакал да влезам во Рајот кој е вечна хармонична заедница на луѓе, кога јас сум се карал со дел од нив кои се во Рајот и сум ги лутел, но и не сум им простил кога тие погрешиле спрема мене и побарале или не побарале прошка? Што барам јас, како таков во Рајот???