Простувањето е ПОТРЕБНО!
Промислата Божја за овој свет беше да сите кои ќе Го прифатат и кои ќе сакаат да бидат со Него да бидат едно семејство во кое сите луѓе ќе бидат во мир едни со други, и ќе живеат во хармонија и:
- по прашањето на Бога и БогоПознавањето - СИТЕ ЌЕ БИДЕМЕ ИСТИ,
- по прашањето на обраќањето кон Бога - СИТЕ ЌЕ БИДЕМЕ СУШТИНСКИ ИСТИ,
- сите ЕДНОДУШНИ во молитвата,
- сите ќе бидеме постојани во секоја добродетел, и
- во потполно почитување едни кон други, макар колку и да сме различни (т.е. секој со Талантите и Даровите дадени / подарени од Бога, како резултат на Неговата љубов кон нас заради Слава Божја и заради општо и лично добро).

Бидејќи во овој свет има за жал и личносни паѓања и секој од нас грешиме секојдневно и многу пати секој ден, потребно е да принесеме молба за прошка и да се извиниме на Бога и на оние луѓе на кои им грешиме, но и да простуваме, и сето тоа со цел - да останеме заедно, да продолжиме да бидеме ЕДНО. Затоа е потребно и да се трудиме и да настојуваме, па дури и да се тераме себеси да ја одржиме здравата љубовна и личностна врска со сите... и со Небото и со земјата.

Многу е важно кон секоја Божја Заповед да се пристапи од суштински, а не од формален и површен аспект.
Така и смислата на простувањето не треба да ја сфатиме како пазар, во смисла: “ако ти не простиш, тогаш ЗА ДА ТИ ВРАТИ ЕГОИСТИЧНО ниту Бог нема да ти прости“, туку да ја сфатиме како ПОТРЕБА за реализација на промислата Божја за мир во светот и љубовна нераскинлива заедница меѓу луѓето.

Имено, како би сакал да влезам во Рајот кој е вечна хармонична заедница на луѓе, кога јас сум се карал со дел од нив кои се во Рајот и сум ги лутел, но и не сум им простил кога тие погрешиле спрема мене и побарале или не побарале прошка? Што барам јас, како таков во Рајот???