Верата и војната

Taka e KINGDAVID.

Ako sme cvrsto i potpolno vtemeleni vo LJUBOV bez da imame tronka somnenie ili vtora pomisla okolu toa, togas avtomatski sme cvrsto i potpolno vtemelen vo nenasilie. Ednoto go implicira drugoto.

Takvata LJUBOV ne ne podrazbira samo nas, tuku i seto onoa sto postoi i za sto sme svesni. Vo toj sluchaj nie poveke ne sme nabljuduvachi koi go nabljuduvame svetot okolu sebe, tuku istovremeno sme nabljuduvach i nabljuduvanoto, kako edno edinstveno i nedelivo bitie.

Togas, koga megju nas i nabljuduvanoto nema razlika, nemoze da ima nitu fragmentacija.

Koga nema fragmentacija, togas nema konflikti.

Koga nema konflikti, nema nedorazbiranja i nema nasilie.

Krugot e zatvoren.

Ako go razbereme ova, togas moze da se postavi prashanjeto dali takvata LUBOV i NENASILIE, dokolku se samo ednostrano postignati, mozat da vlijaat i vrz onie koi ne uspeale da dostignat do takvoto nivo? Istorijata dava afirmativen odgovor na takvoto prashanje.

Taka, vo Amerika s'e uste gordo go spomnuvaat uspeshniot eksperiment na nenasilie napraven od William Penn koj vo 17 vek go osnova Amidst, kolonija na Kvekeri vo Pennsylvania. Vo nea nemase tvrdini, vojnici, milicija i bilo kakvo voeno oruzhje, iako se naogjashe na krstopatot na najkrvavite kasapnici megju domorodnite Indijanci i novodojdenite kolonizatori od Evropa. Vo vremeto na nevideni zlostorstva ovie Kvekeri bea potpolno sigurni, negibnati od nikogo. Nitu edna nivna zena ne bese napadnata, nitu edno dete ne bese otepano i nuti eden maz ne bese machen. Koga Kvekerite na krajot bea primorani da se otkazat od rakovodenjeto so svojata teritorija, izbuvna vojna i nekoi od pensilvancite zaginaa. No samo tri Kvekeri gi zagubija svoite zivoti i toa bea onie trojca koi dozvolija da gi napustat svoite veruvanja i ideali i zemaa oruzhje vo svoite race!   

Tuka ke navedam uste eden primer, onoj na Gurudev, koj zhiveeshe sam vo Indiskite dzhungli celi 40 godini. Koga na krajot pojdoa da go najdat za da mozhe Indijskata vlada da mu dodeli specijalno priznanie za negovoto prosvetitelsko vlijanie, go prashaa:

- Kako mozhese taka da zhiveesh sam megju otrovni zmii i izgladneti tigari?

- Kakvi otrovni zmii i izgladneti tigari? – odgovori Gurudev - Jas samo go gledav Boga nasekade okolu mene. Zmiite mi se obvitkuvaa okolu nozete, a tigarite legnuvaa do mene da gi miluvam. Gospod sekogas bese so mene.

I toa e poentata sto sakam da ja istaknam so ovie primeri. Koga kje se napravi takva radikalna promena vo chovechkata svest, togash celiot svet zazema kompletno druga dispozicija vo odnos na nas. Togash nemozhna e egzistencijata na “Jas” i “Ti”, “Nie” i “Vie”, moi pogledi i tvoi pogledi, nashi interesi i vashi interesi. Taka stanuvame navistina SVESNI deka seto onoa sto postoi, vidlivo i nevidlivo, vkluchuvajki ne i nas, e edno isto, ednistveno i nedelivo Sebstvo.

Togas podelbite i antagonizmite kompletno ischeznuvaat.

Togas i samata pomisla za nasilie stanuva tolku apsurdna, sto voopsto ne moze nitu da bide rodena.

папата напиша: Мислам дека нема искрен читател на Христовите проповеди, кој нема да се сложи дека тие заговараат апсолутно ненасилство. Но проблемот се јавува кога ќе почнеме работите да ги ставаме во рамки, како на пример што проба мариа_магдалена со примерите (поробувач те окупира, македонија е нападната, итн.). Ова е истиот аргумент за секое искушение. Сите ние знаеме дека не треба да убиеме, ама ако некој го чепне нашето најмило . Знаеме дека не треба да лажеме... ама за да се спаси нашата кожа... Така да мислам и ова прашање е јасно од христијански аспект. Повеќе останува борбата со нашата свест, нашата стара природа која се бунтува против се божествено.

Па добро, како ти би сеоднесувал во услови на војна, кога би бил лично загрозен и нападнат (морам пак да се послужам со “рамкирање„ на поимите кои во услови на војна претставуваат сурова реалност), каде имаме агресор од една страна, и мирољубив Христов следбеник (следбеници) од др. страна.

Конкретно прашање-бара конкретен одговор.

maria_magdalena напиша: Па добро, како ти би сеоднесувал во услови на војна, кога би бил лично загрозен и нападнат (морам пак да се послужам со “рамкирање„ на поимите кои во услови на војна претставуваат сурова реалност), каде имаме агресор од една страна, и мирољубив Христов следбеник (следбеници) од др. страна.Конкретно прашање-бара конкретен одговор.

Добро е прашањето. Класично. Но јас би го поставил вака, за да добие на тежина:

Како Христос би се однесувал во услови на војна, ако неговата земја е окупирана, ако неговиот народ е угнетуван, ако тој лично е нападнат?

На оваа тема од духовен аспект би имало многу нешто да се каже, но тука накратко.

maria_magdalena напиша: Истово прашање се однесува и на Мајкл.

Јас кажав како постапил Исус. Исус рекол „Следете ме!„ - до нас е да одбереме сакаме ли навистина да бидеме следбеници Христови и во делата, или само на зборови.

maria_magdalena веруваш ли дека е случајно што некој тргнува со агресија врз друг народ? И зошто го одбира токму тој народ(или народи)? и како тоа да некои загинуваат при тоа а други не?

Веруваш ли во постоењето на законот „што човек сее тоа тој и ќе жнее?„ за кој предупреди Исус?

maria_magdalena напиша: Дали да се љуби непријателот значи и пасивно набљудување?

Нема што да се набљудува, треба да се бега на место кое не е зафатено од ниските вибрации на војната. Исто така потребна е и активна молитва. Но пред се треба да се постави прашањето зошто дојде до војна? Пред да настапат такви големи судбински удари, низ дневната енергија се испраќаат серија знаци и опомени. Но нив можат да ги препознаат само оние кои се будни и работат врз себе.

Но, доколку бегството не е возможно и на човека му предстои сигурна смрт, тогаш тој реба да се праша себе си зошто западнал во таква ситуација? Тој тогаш би требал исто така во таа ситуација себе си да се препознае дека се што сака на овој свет да се задржи по секоја цена значи негова пропаст. Тоа е сурова но голема шанса да постигне такаречи преку ноќ преобраќање што резеултира со проширување на свеста и отплаќање на гревот кој довел до тоа да се најде во таква ситуација. Придобивката за таквата душа може да биде огромна. Сепак, тој/таа да беше благовремено буден и да се држеше до заповедите воопшто не ќе се најдеше во таква ситуација(на пр. ќе се создадоа услови да избега, или со месеци, години пред да почне војната, навидум случајно ќе се преселеше на друг континент) а доколку цел еден народ се однесува така, тогаш тој нема ниту да привлече војна. Магнетот за војната се наоѓал во аурата на таа држава.

Напротив, доколку тој земе учество во војната и при тоа убие други, тогаш тој може да биде сигурен дека штототуку испрограмирал во својата иднина ситуации кои ќе го доведат во нова војна(или вооружена пресметка) каде тој ќе пострада. И така до недголед... Кругот мора некаде да се прекине.

maria_magdalena напиша: На пр. непријателот-освојувач ја поробил твојата татковина, убива, пали, уништува...Дали ти рамнодушно ќе гледаш што се случува?

Токму тој концепт е основа за војна: моја-твоја татковина. Која е нашата татковина??? Државите на земјата или Царството Небесно? Што мислиш кој во невидливото им сервира на луѓето идеи од типот: „Чесно е храбро да се загине за татковината!„(дел од една античка песна) Кој? Бог сигурно не...

Оти... Исус рече „Моето Царство не е од овој свет!„

Vo Albanija ima poveke Katolicki Crkvi kade shto ima PAPAIZAM, pa mozhe ova ke te iznenadi, imam i drugar albanec Katolik, ima i katolichko ime, VJOSAR!

Папата е изненаден дека во Албанија имало паписти.

Уште едно изненадување за тебе, христијанството НАСТАНА во поробена земја, окупирана, со наметната религија и данок.

EvAngelos напиша: Паганите не почитувале демони, туку (според нас) лажни богови, разни идоли, кипови, слики (икони) како што и денес се почитуваат во некои делови од светот.

ААууу братче..да те молев да го напишеш ова немаше да ми биде криво но вака сам?! ЛЕЛЕ ЛЕЛЕ..
Ајде по ред..

1 коринтјани 10:20 Но она што го принесуваат незнабошците како жртва,го принесуваат на демони, а не на Бога; јас, пак, не сакам да бидете во заедништво со демоните.
21 Не можете да пиете од Господовата чаша и од чашата на демоните; не можете да учествувате на Господовата трпеза и на трпеза на демоните.

Псалми: 95:5 Бидејќи сите богови на незнабожците се бесови, а Господ го создаде небото.

EvAngelos напиша: Сепак христијаните не се повикани да извршуваат агресорски напади врз другите верски објект како што тоа го правеле оние луѓе кои вие денес ги чевствувате и нарекуваате светци, преподобни, а оние пак кои си ја добиле соодветната казна за нивниот вандализам - маченици.

Броеви (4 Moj.): 33:52 погубете ги од пред себе сите жители на оваа земја, разрушете ги сите нивни храмови и сите излеани идоли, разрушете ги и сите нивни жртвеници, разорете ги;

2 Летописи 34:4*Зашто пред лицето негово ги разрушија жртвениците на Вааловци и идолите, што се издигаа над нив; ги исече посветените дрвја,а извајаните и излеаните идоли ги скрши и разби во прав , растурајќи ги по гробовите на оние, што им беа принесувале жртви;
34:7тој ги собори жртвениците и посветените дрвја,ги разби во прав ликовите и ги скрши сите идоли по целата Израилска земја , и се врати во Ерусалим.

Зар Бог е вандалски расположен агитатор според тебе кога давал заповед идолските храмови да се разрушуваат?!

EvAngelos напиша: Гледам се повикуваш на апостолот Павле. Кога Павле посетил еден незнабожечки храм во Грција, тој не го разурнал, тој не извршил агресорски напад врз него, туку им проповедал на тамуприсутните..

Знам дека не поштуваш житија на светиите но еве еден само пример од житието на Свети Апостол Јован Богослов

...Еднаш во Ефес многу свечено се празнуваше празникот на Артемида: народот бше во бела облака, славејќи и ликувајќи кај храмот на Артемида; а спроти храмот стоеше идолот на таа божица. Тогаш свети апостол Јован се качи на една висинка блиску тој идол и громогласно го разобличи слепилото на незнабошците,дека тие не знаат кому се клањаат и наместо Бога ги почитуваат демоните . Народот страшно се разгневи и почнаа да го каменуваат светиот апостол, но ниту еден камен не падна на него, туку сите камења се враќаа и ги погодуваа оние кои ги фрлаа. Свети Јован, поддигајќи ги рацете кон небото, се помоли на Бога, и веднаш настана страшна жештина и топлина, од која 200 луѓе паднаа и умреа. А останатите едвај доаѓајќи на себе од страв, го молеа светиот апостол да се смилува на нив, затоа што ги снајде страв и ужас. А кога свети Јован се помоли на Бога, сите умрени воскреснаа, и сите припаднаа кон Јован, и поверувајќи во Христа се крстија...


Брат што да ти кажам друго?!вакво бламирање од "библист" одмна немаме видено.
Jа на твое место нема да бидам активен неко време на форумов,од пусти срам!Нели времето лечи се'.





Изменето од ahmar1 - 04.Септември.2009 во 13:34