Изградба на верски објекти на плоштад

Majkl напиша: maria_magdalena напиша: Во принцип, и јас сум за убави алеи, шеталиште, сакам и забавувачи.Ама ако веќе на тоа место си имало црква, зашто да не? Зошто пак да не? Затоа што историјата ќе покаже дека таму пред црква имало некој пагански храм од античко време или вила на некој благороден жител од предградието на Скупи, и сега што попрво да се гради? А ако се вратиме уште поназад, таму имало само трева можеби со понекое дрво, повремено поплавувана(според археолозите) од преполнетото корито на р.Вардар. Ајде да го срушиме кејот па да поплавува за да се вратиме до изворното географско подрачје и тн... до недоглед. Ние треба да живееме во сегашноста а не во минатото.

Da ako se vratime vo praistorijata kje treba mozhebi i peshtera da napravime...

Neka ima sto ke ima, vazno da e zabavno

maria_magdalena напиша: Што подразбираш под живеење во сегашноста?Дека верските објекти не се модерни, или?

Подразбирам дека околностите со тек на време се промениле. Ако некогаш нешто некаде имало, не мора тоа да го има на истото место и денес, утре, задутре...

Подрзабирам и тоа дека некои настани од далечното минато треба таму и да се остават, за да во сегашноста градиме поубава иднина.

maria_magdalena напиша: Мое убедување е дека Бог не живее во ракотворни храмови, “доаѓа време кога на Бог ќе Му се клањаме со Дух и Вистина“-и дошло веќе.

Тоа е и мое убедување. Ние сме храм на Светиот Дух. Сметам дека тоа отсекогаш и било така, но многумина од луѓето тоа не го увидувале порано. Дел од вината за тоа незнаење го имаат и христијанските црковни институции.

maria_magdalena напиша: Кога требаше да се изгради крстот на Водно исто така имаше голема прашина околу тоа. Крајниот ефект ги замолчаи најголемите противници-крстот испадна-КОЛОСАЛЕН.

Како за кого. На пр. мене воопшто не ми е колосален. Како објект(не зборам за симболот) може да има и негативен еколошки ефект(загадување предизвикано со зголемената посетеност и сл.)

maria_magdalena напиша: Поентата ми е ако Бог сака нешто да биде и ќе биде.

На тој начин многу нешта би можеле лесно да се оправдаат во овој свет а за кои гледаме или чувствуваме дека не се во ред.

За да биде волјата Божја како на Небото така и на Земјата - истата, луѓето треба да ја препознаат најпрвин па потоа да ја спроведат во дело.

Но ако сакаме Божјата волја која многумина христијани спомнуваат во молитвата Оче наш да се изврши, ние би требало да се ослободиме од наврзаноста за минатото. Тоа пак ни станува возможно ако искрено простиме и замолиме за прошка. И како поединци и како етнички, верски, политички и други видови групи. Така би бил остварен и аспектот од Оче наш во кој молиме “...Прости ги гревовите наши, и ние ги простуваме на должниците наши...„

Секако, во крајна линија еден ден навистина само Божјата волја ќе биде извршена, се друго ќе помине. Но дали е навистина неговата волја токму верски објект на скопскиот плоштад или е тоа упорната волја на одредена група луѓе од народот, црквата и власта?

maria_magdalena напиша: Идејата со џамијата настана како пандан на предлогот за црквата, како од некој пркос, инает, а се што е со сила не бива убаво.

Се согласувам дека со сила убавина не бива. Но каде лежат причините за таквото однесување? Истото може да се рече и за црквата и актуелната власт. Се заинаетиле да ја градат па да ја градат. Сличностите си се привлекуваат. Набргу се надоврза друга група со свој инает, џамија па џамија...

Историјата(воедно и текстот кој го наведе од Дневник) дава одговор на бројни прашања околу современите настани доколку правилно се вклучи знаењето за повторното раѓање(реинкарнацијата) и законот на сеење и жнеење.

Ако на сето тоа сега му пристапиме од христијански аспект, онака како што Исус од Назарет нè поучи во молитвата Оче наш за простувањето и помирувањето со непријателите, тогаш минатото ќе остане само уште како едно сеќавање-искуство, и ќе настане продуховен ред и мир кој ќе ни даде сила да живееме во сегашноста за да градиме посветла иднина за сите нас. А тогаш ќе може и царството Негово да настапи и на планетава Земја.