Окупација од Бугарската војска 1941

cercetator напиша: Буги, едно е државата Бугарија, друго е бугарскиот народ. Тие трагични настани вие ги припишувате на бугарскиот народ како народ, а не на тогашниот режим. Тоа ги засилува антибугарските чувства. Освен тоа има создадени многу митови. Еден пример е смртта на Кочо Рацин. Друг мит е дека биле тепани луѓето зошто биле Македонци. Тоа не е вистина. Сите случаи се поради политички причини. Пред се комунисти. За положителни моменти никој не смее да издума, зошто одма ќе биде квалификуван како предавник, а знаеме колку го загубиле животот или долги години биле во затвор заради СОРАБОТКА СО ОКУПАТОРОТ.

Дали станува збор за фашистичка, комунистичка или сега демократска власт односот на Бугарија спрема Македонија е непроменет. Се разбира кога во една таква широка политичка лепеза, од крајна десница до крајна левица, оспорувањето на Македонскиот народ, идентитет, јазик и култура постануваат константа, тогаш разбирливо е што одговорноста за сите злодела му се припишува на бугарскиот народ. За жал таквата политика продолжува и денес во 21 век, дури подкрепена и во сојуз со еден од најхегемонистичките и национално шовинистички индоктринирани системи. Претпоставувам разбра дека станува збор за грчкиот. Меѓудругото да незаборавиме дека и таа англо-германско руска креатура од Грција која ја базира својата историја и постоење врз интерпретација на митиви е држава која била во постојан конфликт со Бугарија. Ова е само уште една потврда дека целта не ги бира средствата. Класичен пример за една непринципиелна (неприродна) политичка коалиција меѓу Грција и Бугарија.

Бугарија ја окупира Македонија, а во временскиот период од 1941 -1944 на територијата на Македонија поставува своја политичка, воено-полициска и образовна власт. Децата се принудени да го изучуваат бугарскиот јазик (не онај на правите Бугари туку онај на бугаризираните), да членуваат во младинската организација Браник читај Хитлер југенд.

Соодветен Професор Рајков доаѓа од североисточна Бугарија да предава “бугарски“ јазик во охридската гимназија. Во текот на неговиот престој во Охрид ќе се ожени со една охриѓанка по име Цвета Чипан, а по завршувањето на војната ќе си замине за Бугарија.

Тој дотичен професор Рајков во неклоку прилики на учениците од 7 и 8 клас (денешни 3 и 4 година од средното образование) ќе им изјави:

“Јас од вас неможам да направам Бугари, меѓутоа задача ми е да ви предава бугарски додека сум овде, а вие да го научите бугарскиот јазик“.


Изменето од Platenik - 24.Јули.2009 во 02:16

Platenik напиша: Бугарија ја окупира Македонија, а во временскиот период од 1941 -1944 на територијата на Македонија поставува своја политичка, воено-полициска и образовна власт.

„Дедо Иван“15.09.1941г.

Од тука се види дека кумановските комунисти биле против економската експлуатација на бугарската буржоазија, која не се разликува од сите останати буржоазии.

Boogie напиша: Boogie напиша: Сакаш да кажеш дека Бугарската војска не била фашистичка Време 1941-1943 година, окупација на Македонија. Окупатор - фашистичка Бугарија, на чело со царот Борис Трети и владата на Богдан Филов. Место - окупирана Македонија. Со Указ број 3 од 21.1.1941 година Државен весник на Фашистичка Бугарија број 16, бил донесен Закон за заштита на нацијата. Со него систематски било обработено кој се смета за Евреин, каде треба да живее, што смее да работи, што со еврејските имоти итн. На 17.2.1941 година бил донесен и правилник за примена на законот, на 21.6.1941 година и Наредба за примена на закон за еднократен данок за недвижен имот од лица од еврејско потекло (државен весник број 154), а на 13.7.1941 Законот за еднократен данок за лица од еврејско потекло (државен весник број 151, Указ број 45). НАЛОГ ЗА ТРЕБЛИНКА Министерскиот совет (со одлука број 3156, НА бр. 4153/5 од 05.6.1942) издал Наредба за државјанство во "ослободените" земји во текот на 1941, со која фактички е создаде основен терен за пат на Евреите од Македонија кон Треблинка. Со Указ број 52 од 28.7.1942 година и потпис на царот Борис Трети бил донесен Законот за овластување на Министерскиот совет за преземање на сите мерки за уредување на еврејското прашање и прашањата поврзани со него. Со Указ број 69 на Борис Трети на 28.7.1942 година биле донесени и Измена и дополнување на Законот за еднократен данок на имоти на лица од еврејско потекло. Мерките кон Евреите се заострувале од ден на ден. Министерскиот совет (Влада на Богдан Филов) на 29.8.1942 година со одлука број 4567 (Државен весник број 192) донел нова наредба за управување на еврејските прашања. "Добро" биле разработени сите сегменти на животот на Евреите, "особено" ликвидацијата на нивните капитали и имоти. Александар Белев како комесар за еврејските прашања на Владата на Филов на 4.9.1942, издал Наредба број 2, која содржела прецизен опис на картонот со давидова ѕвезда и испишано еврејско живеалиште и полното име на главата на семејството. На еврејските претпријатија и секаде каде што имало еврејски капитал, морало да биде истакната иста таква табла. Истиот тој Белев со наредба број 8 на 12.9.1942 ги регулирал и закупите на имоти и лица со еврејско потекло, а со Наредба број 32 (Државен весник 214 од 29.9.1942) го осмислил жигосувањето на Евреите со обврска за носење на давидови ѕвезди, кои, патем, морале сами да си ги платат. Со Наредба број 381 од 12.2.1943, Белев уште еднаш ги собрал сите податоци за имотите на Евреите, со обврска секој Евреин да си определи ЧУВАР на својот имот. (Евреите си ги избирале чуварите на своите имоти од редот на пријатели на кои им верувале). Тука веќе се насетува психичка "обработка" на Евреите, дека во случај на депортација - нивни пријатели определени по нивен избор ќе им го чуваат имотот додека да се вратат. ПРЕТВОРЕНИ ВО ПЕПЕЛ На 22.2.1943 година по овластување на царот Борис Трети и Богдан Филов, Александар Белев потпишал СПОГОДБА за собирање на 20.000 Евреи од Македонија и Тракија со германскиот полномошник Теодор Данекер (експерт од одделението 4б на Ајхман, повикан од Министерскиот совет на фашистичка Бугарија). Во членот 8 од спогодбата пишува: "Во никаков случај бугарската влада нема да бара враќање на иселените Евреи". Планот за собирање како строго доверлива информација е направен на 4.3.1943 година. Бил подготвен и Правилник за работа на концентрациониот логор во Скопје. Од него, само за илустрација одвојувам: забрането на притворениците да пеат песни, да играат игри, да отвораат прозорци и да гледаат преку нив, да добиваат храна однадвор... Посета - апсолутно забранета. На 13.3.1943 Белев носи нова Наредба број 865 за ликвидација на имотите сопственост на лица од еврејско потекло иселени надвор од границите на земјата. На чуварите (одбрани пријатели) им се заканува тогашниот кривичен законик за непослушност. Полицијата влегла во еврејските домови. По само неколку дена 3 конвои заминале од Скопје носејќи занавек 7.200 македонски Евреи во Треблинка во Полска, од каде што никој не се вратил. Веднаш по симнувањето од возовите биле одвоени децата, жените и мажите и задушени во гасни комори. Телата биле наредени на клади што личеле на отворени скари, во тури по 2.000 тела и запалени. Огнот и миризбата на телата се чувствувале на километри. Пепелта е истурена во заедничка гробница во Треблинка, каде што, за жал, и по 60 години стои натпис - Евреи од Бугарија. Бугарската полиција собрала се што било вредно, се што можело да се впаричи. Се што можело да се носи заминало во правец на Софија. ПРАВЕДНИЦИТЕ ОД МАКЕДОНИЈА Ова е само мал дел од податоците и архивските материјали со кои располагаме, а кои биле предмет на опсервација на домашни и странски еминентни истражувачи и историчари. Сите заинтересирани можат податоците да ги најдат во скромната библиотека на Еврејската заедница во Македонија, Државниот архив на Македонија, Вашингтонскиот меморијален центар или во Израел во ерусалимскиот меморијален центар, Јад Вашем. Како Евреин, а најмалку како човек, не можам и не смеам да најдам оправдување на преземени конкретни дејствија на фашистичка влада на царот Борис Трети и Богдан Филов, сојузници на Хитлеровиот режим, поради кои страдаа 6.000.000 мои сонародници. Само од моето семејство, Мизрахи, во Треблинка се одведени и запишани во списоци за транспорт од број 5.577 до број 5.657. Тоа не се простува, ниту се заборава. Не смее да се заборави дека дел од бугарскиот народ и дел од бугарските интелектуалци го кренале својот глас против ваквата политика кон Евреите, за што им изразувам почит. Окупираните и поробените направиле се што било во моќ на народот со туѓа чизма на вратот. Македонските спасители на Евреите - се запишани во Меморијалниот центар во Јад Вашем во Ерусалим во Израел, за да се паметат за навек како праведници од Македонија. На оние што не знаат или не сакаат да знаат, нека ми биде дозволено да ги потсетам - овој избор на мал дел од законите и уредбите се однесувал и на Евреите од Бугарија, граѓани на "старите краишта". Не можам да разберам како во 1996 година Судот во Република Бугарија ги рехабилитира сите оние 40 воени злосторници од владата на Филов и царот Борис Трети, праведно осудени во февруари 1945 година од бугарскиот народ. Тоа е "Вистината за трагедијата на Евреите"!

Осмата велешка бригада доколку знам е создадена на 2 септември 1944. Кога била разбиена и од кого. Да не е од Германците?

"туку тоа беше договор помеѓу обичните помалку или повеќе анонимни Македонци кои со денови ги слушаа лажните вести на Радио Софија, од што им беше дојдено преку глава!!"


ако кажам дека Русите со денови слишали радио Берлин дали ке ми поверуваш?

значи гледаш логически проблем во изjавата

macedon_alex напиша: <span ="clsStatijaTekst"> http://217.16.70.245/?pBroj=1660&stID=27528&pR=9</span><span ="clsStatijaTekst">Се сеќавам на една таква сцена во годините на окупацијата, кога мајка ми ги слушаше вестите од радиото и плачеше. Плачев и јас со неа поради нејзините солзи. Вестите ни кажаа дека Осмата велешка бригада, таа ноќ била разбиена кај Зелениково. </span><span ="clsStatijaTekst">Во бригадата беше и мојата братучетка. Цел ден се растрчувавме насекаде и татко ми некако преку неговите "волшебни канали" разбра дека дада ми е жива, но сите се растурени, заробени, отепани. Заробена беше и најдобрата другарка на братучетка ми, Маца Овчарова, речиси уште дете. Измачена, на кол ставена, со градите исечени, жива закопана. Цела ноќ селаните ги слушале нејзините вресоци без да можат да се приближат на живиот гроб"!-------------------------------------------------------------------------------------------------Еден од најтрагичните настани за време на бугарската окупација е токму убиството на Маца Овчарова. Инаку братучетката во текстот, најдобрата другарка на Маца Овчарова чија бригада "Димитар Влахов" е разбиена, всушност е моја блиска роднина ( самата авторка е истотака моја роднина ), која благодарение на бугарските "ослободители" остана инвалид, а поради тоа што избега подоцна си го спаси животот. </span>

Значи признаваш дека во емоционалното писмо на твојата роднина има некои неточности?
Освен дека едно училиште се вика „Маца Овчарова“ ништо друго нема за неа.
Дај сите подробности што ти се познати, ако сакаш разбира се.
За мене тука има нешто митично.
Треба да го истражуваме.
За писмото на Шаторов - во дневникот на Богдан Филов пишува дека на 27 април Германците решиле да го дадат Скопје на Бугарите.