Aнтички или словенски?

да          бе напиша: па кажи некоj македонски збор во лаинскиота виж грцки зборови во латинскиот - бол

Упс
english |womb ,motherhood ,maternity
_____________________________________
macedonian|matka , maternica, utroba
_____________________________________
latinian|uterus
_____________________________________
italian | ventre
_____________________________________
spanish| utero
_____________________________________
potugal | maternidade
_____________________________________
greeks |mitra
_______

Далеку од Атина далеку и од Рим ама сепак Македонски


Кој на кого требаше да се иэвини

да бе напиша: истиот си како бошевски и тентов - от 3 цртички го идентифицираат битолскиот диалет на резетскиот камен

a ti od kaj znaes deka si vo pravo a ne tentov
so kasandra li si?????

Buggyman напиша: g-1 напиша: g-1 напиша: IZVOREN LATINSKI ZAPIS: "..,nemo qui nesciat animadvertat usu pleraque nomina gentes amplecti, ut Romani Macedonum, Greci Romanorum, Sarmatae Germanorum, Gothi plerumque mutuantur Hunnorum." DALI KE SAKA NEKOJ DA GO PREVEDE? SE RABOTI ZA CITAT OD POZNATOTO DELO "De origine actibusque GETARUM (Za potekloto i faktite na Getite), fragment od capitol IX" od latinskiot notar Jordanes; napisano 551 god. -SEDUM VEKA ???? PO POKORUVANJETO NA MAKEDONIJA i Makedonite od SAMITE SEBE, od Rim i makedonskite vnuci Rimjanite. prevod: "..., Se zabelezuva najprvo deka ne postoi nikoj koj neznae deka rodovite (etnikumite) standardno pozajmuvale mosne mnogu tugji zborovi, kako Rimjanite od Makedonite, Grcite od Rimjanite, Sarmatite od Germanite, Gotite (Getite) mosne cesto od Hunite". ------------------------------------ MOSNE INTERESNA ZABELESKA NA LATINSKIOT NOTAR Jordanes. Rimjanite pozajmuvale mosne mnogu zborovi od Makedonite, A, SOVREMENATA NAUKA GO KONSTATIRA SPROTIVNOTO. NAMESTO RIMJANITE DA SE MAKEDONIZIRALE, kako sto tvrdat samite RIMJANI (sto na osnova na raspolozivite istoriski i lingvisticki artefakti e ocigledno), Makedonite i ostanatite trako-iliri da bile "LATINIZIRANI". SPORED Jordanes, latinskiot jazik se uste i vo 551 god. se zbogatuval so pozjmuvanje na zborovi od MAKEDONSKIOT JAZIK. 4.000 GODINI NEIZMENET MAKEDONSKI JAZIK ! But say not "Why does a story which deals with the men of the Goths have so much to say of their women?" Hear, then, the tale of the famous and glorious valor of the men. Now Dio, the historian and diligent investigator of ancient times, who gave to his work the title "Getica" (and the Getae we have proved in a previous passage to be Goths, on the testimony of Orosius Paulus)--this Dio, I say, makes mention of a later king of theirs named Telefus. Let no one say that this name is quite foreign to the Gothic tongue, and let no one who is ignorant cavil at the fact that the tribes of men make use of many names, even as the Romans borrow from the Macedonians, the Greeks from the Romans, the Sarmatians from the Germans, and the Goths frequently from the Huns. (59) http://www.ucalgary.ca/~vandersp/Courses/texts/jordgeti.html Ne vero quis dicat hoc nomen a lingua Gothica omnino peregrinum esse, nemo qui nesciat animadvertat usu pleraque nomina gentes amplecti, ut Romani Macedonum, Greci Romanorum, Sarmatae Germanorum, Gothi plerumque mutuantur Hunnorum. “Никој не може да каже дека ова име е прилично непознато за Готскиот јазик, и не дозволувај на оној кој е неупатен да го превртува/ситничари фактот да племенските луѓе користат многу имиња, како што Римјаните позајмувале од Македонците, Грците од Римјаните, Сарматинците од Германите, и Готите најчесто од Хуните..“ Во целиот текст на Јорданес, не се опишува Македонија туку борбите на Готите со Римјаните.. како го поврза јазикот со делото на Јорданес, и денес имаме србизам, турцизам, “енглизам“ во Македонскиот? г-1, да не претеруваш малку?

APSOLUTNO NEMA NIKAKVO PRETERUVANJE.



TOCNO E DEKA IORDANES VO DELOTO "Getika", pred se pisuva, NE, ZA GOTITE tuku za "Getite", pa potoa vo sklop na toa, za site ostanati, pa i za Makedonite.


SAMOTO DELO SODRZI IZVONREDNI IZVORNI INFORMACII.

Od ona sto prilozeno go gledam prevedeno na angliski,mozam da konstatiram deka prevodot e mosne konfuzen.

Buggyman напиша: g-1 напиша: Buggyman напиша: g-1 напиша: g-1 напиша: IZVOREN LATINSKI ZAPIS: "..,nemo qui nesciat animadvertat usu pleraque nomina gentes amplecti, ut Romani Macedonum, Greci Romanorum, Sarmatae Germanorum, Gothi plerumque mutuantur Hunnorum." DALI KE SAKA NEKOJ DA GO PREVEDE? SE RABOTI ZA CITAT OD POZNATOTO DELO "De origine actibusque GETARUM (Za potekloto i faktite na Getite), fragment od capitol IX" od latinskiot notar Jordanes; napisano 551 god. -SEDUM VEKA ???? PO POKORUVANJETO NA MAKEDONIJA i Makedonite od SAMITE SEBE, od Rim i makedonskite vnuci Rimjanite. prevod: "..., Se zabelezuva najprvo deka ne postoi nikoj koj neznae deka rodovite (etnikumite) standardno pozajmuvale mosne mnogu tugji zborovi, kako Rimjanite od Makedonite, Grcite od Rimjanite, Sarmatite od Germanite, Gotite (Getite) mosne cesto od Hunite". ------------------------------------ MOSNE INTERESNA ZABELESKA NA LATINSKIOT NOTAR Jordanes. Rimjanite pozajmuvale mosne mnogu zborovi od Makedonite, A, SOVREMENATA NAUKA GO KONSTATIRA SPROTIVNOTO. NAMESTO RIMJANITE DA SE MAKEDONIZIRALE, kako sto tvrdat samite RIMJANI (sto na osnova na raspolozivite istoriski i lingvisticki artefakti e ocigledno), Makedonite i ostanatite trako-iliri da bile "LATINIZIRANI". SPORED Jordanes, latinskiot jazik se uste i vo 551 god. se zbogatuval so pozjmuvanje na zborovi od MAKEDONSKIOT JAZIK. 4.000 GODINI NEIZMENET MAKEDONSKI JAZIK ! But say not "Why does a story which deals with the men of the Goths have so much to say of their women?" Hear, then, the tale of the famous and glorious valor of the men. Now Dio, the historian and diligent investigator of ancient times, who gave to his work the title "Getica" (and the Getae we have proved in a previous passage to be Goths, on the testimony of Orosius Paulus)--this Dio, I say, makes mention of a later king of theirs named Telefus. Let no one say that this name is quite foreign to the Gothic tongue, and let no one who is ignorant cavil at the fact that the tribes of men make use of many names, even as the Romans borrow from the Macedonians, the Greeks from the Romans, the Sarmatians from the Germans, and the Goths frequently from the Huns. (59) http://www.ucalgary.ca/~vandersp/Courses/texts/jordgeti.html Ne vero quis dicat hoc nomen a lingua Gothica omnino peregrinum esse, nemo qui nesciat animadvertat usu pleraque nomina gentes amplecti, ut Romani Macedonum, Greci Romanorum, Sarmatae Germanorum, Gothi plerumque mutuantur Hunnorum. “Никој не може да каже дека ова име е прилично непознато за Готскиот јазик, и не дозволувај на оној кој е неупатен да го превртува/ситничари фактот да племенските луѓе користат многу имиња, како што Римјаните позајмувале од Македонците, Грците од Римјаните, Сарматинците од Германите, и Готите најчесто од Хуните..“ Во целиот текст на Јорданес, не се опишува Македонија туку борбите на Готите со Римјаните.. како го поврза јазикот со делото на Јорданес, и денес имаме србизам, турцизам, “енглизам“ во Македонскиот? г-1, да не претеруваш малку? APSOLUTNO NEMA NIKAKVO PRETERUVANJE. TOCNO E DEKA IORDANES VO DELOTO "Getika", pred se pisuva, NE, ZA GOTITE tuku za "Getite", pa potoa vo sklop na toa, za site ostanati, pa i za Makedonite. SAMOTO DELO SODRZI IZVONREDNI IZVORNI INFORMACII. Od ona sto prilozeno go gledam prevedeno na angliski,mozam da konstatiram deka prevodot e mosne konfuzen. Преводот не е конфузен ни најмалку, бидејки е преведено на начинот како во тоа време говореле луѓето.. Се работи за Готи, и самиот Јорданес е по порекло Гот, и оригиналот гласи.. IORDANIS DE ORIGINE ACTIBUSQUE GETARUM .. што во превод би било.. “Потеклото и делата на Готите... исто така во делото дава осврт за Остроготите и Визиготите... но Македонија не се спомнува во делото, сем Мизија (Моесиа), Илирикум и Тракија... Што се однесува до самата книга за кој тој ги опишува Готите, повели веб страница и прочитај.. http://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%88%D0%BE%D1%80%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%B5%D1%81 http://istorijska-biblioteka.wikidot.com/art:jordanes Немам поим што ти е намерата но сепак мислам дека претеруваш...

"Се работи за Готи, и самиот Јорданес е по порекло Гот, и оригиналот гласи..

IORDANIS DE ORIGINE ACTIBUSQUE GETARUM .. што во превод би било.. “Потеклото и делата на Готите... исто така во делото дава осврт за Остроготите и Визиготите... но Македонија не се спомнува во делото, сем Мизија (Моесиа), Илирикум и Тракија..."



PROBLEMOT E: IM VERUVAME NA NASITE OCI, ILI NA ONA STO NEKOJ NEKAKO GO PREVEL.

Samiot naslov se odnesuva na Getite, a ne na Gotite (onaka kako sme go ucele na uciliste).

1. "GETARUM" e GETI, a ne Goti.

2. Tocno e deka vo sodrzinata Iordanes koj e Get i poteknuva od rodot na Alanite pravi ravenstvo megju "Geti" = "Goti", od prosta pricina sto "Gotite" = "Getite", odnosno vladeackiot sloj kaj "Vizigotite, Ostrogotite, Gepidite" po poteklo e od prebegnatite "besmrtno hrabri Geti" koi po porazot na Decibal od Trajan, stigaat do Skandinavija.

3. Spored Iordanes "Get" = "Got", sto ne e identicno so "Vizigot" ili "Ostrogot".
Ako vnimatelno se cita "Getika" moze jasno da se vooci razlikata.

4. Ne e tocno deka ne se spomenuva Makedonija i nejzinite vladeteli.

5. "...и не дозволувај на оној кој е неупатен да го превртува/ситничари фактот да племенските луѓе користат многу имиња, како што Римјаните позајмувале од Македонците"; Koga se veli "IMINJA" ne se misli na "LICNI IMINJA"; vo terminologijata na starite pisateli sto pisuvale bilo na grcki ili latinski terminot se odnesuva na "ZBOROVI"; -zatoa prevodot ne e avtenticen.

•Нашите едноумни историчари мазохистички тврдеа дека фолклорните творби со античко-македонски елементи наводно биле резултат на појавата на некаков роман за Александар Македонски во Европа (?), но бројните запишувачи на овие творби тврдат
дека ваквите творби ги запишувале главно од неписмени луѓе, меѓу кои дури имало и еден слепец, кои никако не можеле да го прочитаат овој роман!
•Зошто молчат приврзаниците на теоријата за заткарпатското мочуришно потеклото на македонската нација пред фактот дека, во нашиот фолклор, не постои ниту една творба во која е опишан "нашиот живот" зад Карпатите?

Во врска со постоењето на очигледните фолклорни античко-македонски елементи во нашиот фолклор треба да укажеме на уште два моменти.
Првиот момент се однесува на забелешката дека постојат неколку македонски народни творби,посветени на ликовикои никогаш не живееле во Македонија и кои воопшто не биле Македонци.
Така,на пример, постојат приказни за царот Соломон, како и за извесен број христијански светители.
Па, зарем тоа значи дека и Соломон и светителите биле Македонци?
Но, штом тие не се никаков род на денешните Македонци,а има приказни за нив, тогаш можеби и приказните со античко-македонска содржина се исти такви
Ќе одговориме на ваквите забалешки.

Како прво, нашите по широки народни маси сосема добро знаеле за цар Соломон и за христијанските светители, секако преку верската поука што ја добивале во црквите уште од времето на христијанизацијата на Македонците.
Оваа верска поука, главно се изведувала усно, така што нашите тогашни, длабоко религиозни,предци, речиси наизуст знаеле многу приказни од Светото Писмо.
Овие приказни подоцна тие веројатно им ги прераскажувале на своите внуци, правејќи притоа одредени измени, во склад со непишаните правила на усното пренесување на народните творби.
Ете затоа, во нашиот фолклор имаме приказни, не само за цар Соломон, туку и за повеќе христијански светители.

Исто така, страстен читател, не само на овој роман, туку и на повеќе други дела од античкото творештво излегува дека била и баба Злата Шопова од селото Крчово, која пеела народна песна за Орфеј.
Излегува дека, врз основа на научните сознанија до кои дошла баба Злата, подоцна седнала и ја измислила песната за Орфеј (!?).
Масовната и речиси секојдневна верска поука на нашиот народ низ вековите, едноставно се врежала во свеста на секој возрасен човек и притоа придонела за појавата на овие ликови во македонската народна приказна.
Секако дека при сето ова е неспорно и мешањето на одредени елементи од поднебјето на другите соседни народи.

Така, на пример, имаме македонски народни творби во кои се споменуваат: Будим град, Косово Поле, Стара Планина, Дунав, Влашко, Цариград, Латинска земја, Арнаутска земја, Анадолија, цар Душан, цар Шишман итн.
Но, и постоењето на ваквите елементи во нашиот фолклор не е тешко да се објасни.
Имено, во ниту една народна творба овие поими не се спомнати како наши (македонски) поими (градови, цареви и сл.), што значи дека тие едноставно се спомнати како поими од нашето соседство,со чии народи,Македонците од дамнина одржувале врски.
Но, кога сме кај ликовите од античко-македонските времиња во нашиот фолклор, состојбата воопшто не е таква.

Се поставува прашањето:од каде ликови (и други елементи) со античко-македонско потекло во нашите народни творби, запи шани во 19. и 20. век?
Кој им ги наметнал нив на нашите предци, до колку Македонците од 19. и 20. век и навистина немале никаква етничка и културна врска со античките Македонци и до колку античките Македонци и навистина исчезнале во римско време, како што тврдат некои злонамерници?
Кој им кажал на нашите предци од 19. век да ги зачуваат преданијата за Александар Македонски, па дури и да го сметаат за наш македонски цар?
Овде доаѓаме до вториот момент што треба да го објасниме во врска со оваа тема.

Имено, до не така одамна, потеклото на ваквите творби, од страна на најголемиот дел претставници на досегашната македонска наука кои ја застапуваа теоријата за заткарпатското мочуришно потекло на денешната македонска нација, погрешно се толкуваше како наводен производ на некаков романтизам од Средниот век,поврзан со романот за Александар Македонски, под наслов Александрида,што тогаш се појавил во Европа(!?).

Мислам дека нема апсолутно никаква основа да се тврди дека еден роман, објавен во Средниот век, некаде во западна Европа, ги поттикнал нашите неписмени селски предци да седнат и да создаваат фолклорни творби, посветени за главните херои од тој роман (за кој всушност сигурно и не слушнале дека постои).
Конечно, за Верковиќ, се знае и дека огромен дел од творбите што ги објавил, самиот ги запишал.

Во врска со ова, неговиот современик, свештеникот Маџаров за собирачката дејност на Верковиќ сведочи:
"Тој собираше околу себе стари мажи и жени, секакви просјаци и песнопојци и ги распрашуваше за едно или за друго и главно од нив запишуваше стари песни и приказни."(МАрнаур,ов:Верковиќ и Веда Словена, БАН, Софија, 1968, стр. 173).
Што се однесува до песните за Александар Македонски, веќе спомнавме дека Стефан Верковиќ сосема јасно запишал дека податоците за едната од нив ги добил од овчарот Стојан Мечкаров (некаде во шеесеттите години на 19. век).
Понатаму, Верковиќ запишал две песни за Александар Македонски и од страна на слепиот Јован Михаилов од село Броди, Серско!

Па, белким некој нема да тврди дека почитуваниот овчар Мечкаров и слепецот Јован Михаилов биле полиглоти, кои своето познавање на неколкуте европски јазици, го искористиле за анализа на романот за Александар Македонски, а потоа, инспирирани од тој роман, седнувале и создавале песни за Александар Македонски!?
Замислете си ги овчарот Мечкаров и слепецот Михаилов како седат еден до друг и заеднички го читаат романот за Александар Македонски (и тоа на некој од европските јазици!), а потоа заедно измислуваат песни за него(!?).
Дали е тоа можно?

Одговорот е - да, но само во фантазијата на поборниците на теоријата за заткарпатското мочуришно потекло на дене шната македонска нација.
Понатаму, веќе го наведовме сведоштвото на генералот Тот, според кое уште на крајот од 18. век од група македонски работници била пеена песна за Александар Македонски.
Па зарем и овие, најверојатно неписмени, работници го читале романот за Александар Македонски, за потоа да измислат песна за него? Овие браќа, испаѓа дека немале друга работа, па откако добро ја проучиле античката историја (посебно Херодот), седнале и ги "измислиле"песните што ги пееле за царот Каран.

Ако е така, тогаш сигурно дека такви биле и браќата Хаџи Секови од селото Сосалија, кои пеле народни песни за македонскиоот цар Каран. Ништо послаба во својата античка наобразба не била ниту селанката Марија Шопова од село Црвишта, која исто така знаела неколку строфи од народната песна за Орфеј, a страстен читател на романот за Александар Македонски излегува дека била и неписмената почитувана мајка на писателот Славе Македонски, како и сите останати наши сонародници, кои им ги кажале македонските народни творби со античко-македонски елементи на запишувачите од 19. и 20. век.
Според логиката на нашите поборници на теоријата за заткарпатското мочуришно потекло на македонската нација, сите овие наши сонародници не само што биле експерти за античко-македонската историја (но и пошироко, на целата античка историја), туку биле и еден вид "измамници", затоа што самите "измислувале"творби под влијание на делата што ги читале, по што ги "подметнувале"истите како "народи". Навистина нашите предци не заслужуваат вакво понижување од овие наши историчари.

Инаку,на Балканот средновековниот роман за Александар Македонски (Александрида) за првпат бил преведен на хрватски дури во 1871 година во Загреб, и тоа од страна на В. Јагиќ, а во 1878 година бил преведен и на српски и објавен во Белград.
Но, тогашните Србија и Хрватска немале речиси никаква допирна точка со Македонците.
Србија тогаш била сиромашна и мала независна држава, а Хрватска и самата била под туѓинска власт, без речиси никакви контакти со на шите предци, кои живееле во мрачните турски вилаети.

Но, еве да претпоставиме дека (во склад со толкувањето на на шите задкарпатски словеносрили) овчарот Мечкаров, слепиот Михаилов, бабата Злата Шопова и останатите горенаведени лица, во својство на неоткриени полиглоти, и навистина успеале да ги прочитаат обата преводи на романот Александрида на туѓите јазици (хрватски и српски).
Дури и да е така, останува нејасно она најважното.
Имено, податоци за постоење на песни за Александар Македонски има барем сто години пред појавата на хрватскиот и српскиот превод на романот за Александар Македонски, т.е. пред евентуално да го прочитаат истиот. Ова значи дека или нашите сонародници романот не го прочитале на хрватски и на српски, туку си го прочитале во оригинал на некој од европските јазици, или пак умотворбите за Александар Македонски ги слушнале од своите предци, исто како што и тие ги слушале од своите и се така низ историјата.

Се надевам дека читателите нема да ми забележат на овој (оправдан!) цинизам, но целта ми беше да укажам до каде се не одеше нашиот сопствен мазохизам во негирањето на вистината за нашите етнички корени. На бројни наши историчари воопшто не им пречеше тоа што други народи (без никакви аргументи) го присвојуваа Александар Македонски како свој, а кога исконската сила и енергија на на шиот народен гение, им понуди докази дека античките Македонци се нашите предци, тогаш тие, не само што ова не го прифатија, туку дури и се обидоа да ги забошотат ваквите чисти докази со своите бесмислени толкувања за наводниот романтизам кај нашиот народ, кој наводно се јавил како резултат на појавата на некаков средновековен роман за Александар Македонски во Европа.

Инаку, колку што знам, за првпат роман за Александар Македонски на македонски јазик е преведен во 1965 година.
Тоа е романот"Александар Македонски"ор, авторот Словомир Настасиевиќ, во превод на Трајан Бавтировски.
Интересно е што овој роман, во издание на Детска радост при НИП Нова Македонија бил отпечатен во тираж од дури десет илјади примероци, што и за сегашни прилики е многу, а камоли за тоа време!
Романот прилично објективно ги прикажува настаните од тоа време, но дури и неговиот голем тираж не може да ги побие претходно наведените факти за запоставувањето на античко-македонската историја за време на комунистичка Југославија.
Дури пред крајот на животот на оваа држава (средината и крајот на осумдесеттите), се преведоа неколку книги од таа област за поширока употреба, како на пример: книгите на Елис, Вилкен, и други.

Но, да се вратиме на темава.
Во сегашниве услови мислам дека појавата на постоење на македонски народни творби, посветени на античките Македонци, треба посериозно и посмело да се обработува, наместо досегашниот понижувачки и потценувачки однос, диктиран не само од страна на дневно-политичките потреби на идеологијата на бившите ју-комунисти, туку и од страна на странските шовинистички пропаганди, кои и самите тврдат дека ние, денешните Македонци, немаме никакви етнички и културни врски со античките Македонци.
Се разбира дека над сето тоа треба да биде силата на аргументите, а примерите што ги приложуваме во овој текст, претставуваат повеќе такви аргументи, кои едноставно можат да се формулираат и како едно единствено прашање:

До колку денешните Македонци немаат никаква етничка и културна врска со античките Македонци, тогаш како да се објасни појавата на македонски народни творби во денешниот македонски фолклор, во кои се споменуваат античките Македонци, како наши предци?Пак ќе повториме дека фолклорот на секој народ во најголема мера ги влече своите корени од етничкото минато на истиот тој народ.
Значи, Македонците од 19. и 20. само ги наследиле фолклорните творби (обичаи и сл.) од своиоте предци.

Тие,пак,ги наследиле од своите и се така до античко-македонските времиња каде е лоциран нпочетокот на овие творби.
А сега,откако го објаснивме ова, предлагам обратно да го поставиме прашањето за некои од етно-културните мотиви во нашите народни творби (за што ме поттикна македонскиот истражувач Божидар Кирјанов од Сандански, Пиринска Македонија).
Сите претставници и заговорници на теоријата за заткарпатското мочуришно потекло на денешните Македонци, јавно ги повикувам да ми посочат барем една единствена македонска народна творба во која е опишан животот на "Словените" во нивната наводна прататковина зад Карпатите!
Но, попусто ќе бараат затоа што такви творби во нашиот фолклор - нема! Поради тоа се поставува пра шањето: до колку сме ние чисти "задкарпатски Словени", зо што тогаш нема ниту една македонска народна творба за "на шиот" живот зад Карпатите?

Како ќе го објаснат овој емпириски факт приврзаниците на "заткарпатското мочуришно потекло на македонската нација"?
Се надевам дека нема да тврдат дека нашиот народен гениј бил во заблуда штом не создал ниту една творба за заткарпатското потекло на Словените, а за разлика од тоа создал бројни творби за на шето античко-македонско потекло.
Напротив, докажано е дека нашиот народен творец брилијантно умеел да ги детерминира нашите предци низ историјата, од кои впрочем и самиот потекнувал.
Па, зошто тогаш го нема животот на "Словените"зад Карпатите во македонските народни творби, а ги има античките Македонци?

Колкав мазохизам и штета правеа нашите приврзаници на теоријата на "заткарпатското потекло на Македонците", кои, од една страна, не убедуваа дека македонските народни творби со античко-македонска содржина биле "производ на некаков романтизам"(\7), поради тоа што ние сме биле "Словени со потекло од зад Карпатите", а од друга страна молчеа пред фактот што не постои ниту една македонска народна творба посветена на животот зад Карпатите на истите тие наводни задкарпатски "Словени"иако тие наводно престојувале зад Карпатите, многу поблизу до нашево време, отколку опеаните антички Македонци.
Се надевам дека во иднина посериозно ќе бидат третирани овие факти од фундаментално значење за нашата историска самобитност.

Ima milioni dokazi od iljadnicite patepisci koi pisuvale za naselenieto na Balkanot... Od ovie prostori oni izvestuvale i pisuvale deka tuka ima narod koj za sebe tvrdi deka e SLOVENSKI...   Nikoj nikade ne go spomenuva Aleksandar Veliki...
Nikogas nikoj od NASITE SLOVENSKI UCITELI go nema spomenato Ace... Tie FAKTI nekako mi gi zaobikoluvate... Neznam zosto...??? No bitno e deka ovoj nas narod niz vekovite nanazad za sebe tvrdel deka e od SLOVENSKO POTEKLO... Sramota e zaradi niv denes da kazuvate sosema treti raboti...

Изменето од macedon_alex - 15.Август.2009 во 14:40

Znaci Makedonskiot , Ilirskiot , Trakiskiot i Grckiot bile slicni mora da se priznae.