Ваша песна,состав или што било напишано

Mi rece trcaj kolku sto mozes,
i pomene pesista strasni toj prati,
so streli vo otrov obleani celi,
strelase sakajski zivot da mi zemi....

Se navednav i padnav,
vo provalija crna nenadejno letnav,
pagjav i pagjav i molev za proska,
a se nekoj glas NE i NE mi veli...

Se stolciv od padot, iskrsiv koski,
teloto tezi, a spasot me moli,
stani mi veli, prodolzi da se boris,
ne gubi nadez, vleci se i kori...

Se trzav od patekata trnilva cela,
tragata crvena po mene se vleci,
se pogolema stauva, se siri,
ama me sakam tuka sa izgubam sili...

Nednas treskok silen me udri,
kosata seda pocna pagja,
pocnav da placam, nemav sili,
a sto ke bidi neka bidi....

Ripanav i gledam se e isto,
sobata moja i zidovite beli,
pernicata pottna, vo voda se cedi,
a jas se dopiram i cudam,
vistina li bese ili pak NOKNI MORI....

Bakni me vo celo kako tatko
Gusni me da me stoplis kako kebe
Zastiti me od zlo kako angel cuvar
Zemi mi ja dusata kako kraj na se..
Sama, no ne osamena
Gorda, no ne preceneta
Cesna, no ne budala
Silna, no ne bezcustvitelna...
Koga krajot se blizi i solzite se mnozat
ne misli na mene kako na ljubov
misli kako na nesto sto nekogas ti vredese
a vrednosta e menliva i minliva.
Zatoa..
Bakni me za kraj
i odletaj sto podaleku
ne go trpi mojot pogled
koj sto nekogas ti znacese..

....Изминатите неколку недели и беа недели исполнети само со радост и среќа, со исчекување на новиот светол ден и полна душа со надеж дека можеби повторно ќе го види, барем само малку, да му ги види барем само очите, или оддалеку....па кога ќе го види да и се наслади душичката и тоа цел ден ќе ја држеше во живот, ведра и насмеана. Друго ништо не и` беше потребно. Не бараше многу, мислеше дека и многу не заслужува, ама само колку тоа малку е тешко да се најде и да се задржи....колку само тоа малку е всушност за некого МНОГУ....
Кога конечно го најде она што го бараше, среќата и немаше граници, за неа тогаш не постоеше зборот ТАГА. Колку брзо го исфрли тој збор од речникот на нејзините емоции, како и воопшто никогаш да не постоел таму. И да имаше добра причина да се натажи таа немаше да го стори тоа, туку само гордо и задоволно ќе помислеше на него и се` друго што и` причинуваше незадоволство ќе исчезнеше како меур од сапуница.....
Лебдеше тие неколку недели, отсутна беше, ама не до толку да се изгуби од видикот на реалниот живот. И` доаѓаше да ги гушне сите и да им каже колку се` може да биде лесно кога се сака....
НО....Зошто секогаш има едно големо НО? Зошто тоа што е убаво секогаш има едно НО да го демантира и да не потсети дека не е се` така како што е? Дека се случило нешто сосема спротивно од претходното?
А тука богами се случи, и тоа многу брзо. Сето она што го имаше за неколку дена набрзо го снема, така, одеднаш....одненадеж што дури и самата не знаеше зошто е тоа така? И сеуште се прашува самата и сеуште не знае, а можеби и никогаш нема да дознае....а можеби е и подобро да е така....Како цел свет да се сруши врз неа, а таа не е мртва, туку само нема сила да стане, нема желба да продолжи....
Кога сфати што се случи остана за момент без воздух, си го задржа здивот неколку секунди за да сфати дали е вистина или не? И` се смени за кратко време изразот на лицето затоа што нешто исчезна. Нешто чисто и невино заврши за кратко време. Сите кажани зборови веќе немаа значење, немаа смисла, а можеби и беа само една лага. Можеби сето тоа беше само една добро изрежирана претстава....
Не веруваше дека ќе заплаче, дека ќе пушти солза, и тоа само една. Ама не можеше да ја задржи во окото. И се наполнија очите со солзи, и светкаа....рече нема да плаче....ама не можеше долго да ги чува солзите во очите. Почнаа клепките да и тежат, знаеше дека ако само еднаш трепне солзите ќе нема каде да одат и ќе се истурат по образите. За чудо, падна само една....многу беше и таа една.....

НЕБЕСНА УБАВИНА

Ноќва, бисерни ѕвезди го осветлуваат твојот лик,
стоиш, така исправена и горда пред своите сокласници,
ги прикриваш борите на своето лице,
ја пружаш својата небесна насмевка,
се присетуваш на првата љубов, првото задоволство
и во моментот кога сказалките се љубат, на првото неверство.

Не мила, не сум јас твојата неверна љубов,
не сум човекот кој сака да ја украде твојата љубов,
да ја одзима љубовта и вниманието од едно толку невино и прекрасно ангелско дете.

Јас само посакувам мила да бидам во твоја близина,
очиве да ги наполнам со убавина, душата со топлина
и срцата наши со близина.

Велат времето е најмудро, времето открива се,
затоа те молам запри го времето, сочувај го моментот,
за кога ова сега ќе биде некогаш!

Лека ти ноќ мила.
Посветено на С.

Изменето од alexbog - 15.Јуни.2009 во 22:59

САКАМ ДА ТИ КАЖАМ....

ДОПРИ МЕ СО УСНИ МЕКИ...ЌЕ СЕ СТОПАМ
ПОГЛЕДНИ МЕ СО ОЧИТЕ ТАЖНИ.....ЌЕ ТИ СЕ ПРЕДАДАМ
ЗЕМИ МЕ ВО ПРЕГРАТКА ТОПЛА.....ЌЕ СЕ СМИРАМ
САКАЈ МЕ ПОВЕЌЕ ОД ДЕНЕС.....ЌЕ БИДАМ САМО ТВОЈА

СОНЛИВА

УМОРОТ МИ ТЕЖИ НА СОНЛИВИ ОЧИ.
А СОНОТ СЕ МАЧИ СО МИСЛИ СЛАТКИ.
СО ЗАМРЕЖЕН ПОГЛЕД СЕНКИ ЧИТАМ
А МИСЛИ ЗА ТЕБЕ ГО ГАЛАТ УМОТ.
НАСМЕВКА БЛАГА НА УСНИ ЗАСПИВА.
И ЛЕСЕН СОН ТРЕПКИТЕ ГИ СПУШТА.
ТОНАМ ВО ЦАРСТВО НА ТВОЈАТА НЕЖНОСТ,
КАДЕ ОЧИТЕ ТВОИ ГО ГРЕАТ ДЕНОТ.

ВЕТРЕ

ГО ПУШТАМ НОЌВА ВЕТРЕТО ТИВКО
ДА ЗАПЕЕ ПОД ТВОЈОТ ПРОЗОРЕЦ
И КОГА ЌЕ ОТВОРИШ ШИРУМ
МЕЛОДИЈА ДА ПОСЛУШАШ,
ТИВКО ДА СЕ ПРОВЛЕЧЕ КРАЈ ТЕБЕ,
ДА ТЕ ПОГАЛИ НЕЖНО,
ОЧИ ДА ЗАТВОРИШ,
ДА ПОМИСЛИШ НА МЕНЕ
И ДА ГО ОСЕТИШ ЗА МИГ МИРИСОТ МОЈ,
ПА ДА СЕ ИСПРУЖИ МЕКО
НА ПОСТЕЛА ТВОЈА.
И КОГА УМОРОТ ТЕЛО ЌЕ ТИ СОВЛАДА
И СЛАДОК СОН ОЧИ ЌЕ ТИ НАМАМИ,
НЕЖНО ВО ПРЕГРАТКА ДА ТЕ ЗЕМЕ
И ДА ТЕ ОДНЕСЕ ВО СВЕТОТ НА НАШИТЕ СОНИШТА.