Ваша песна,состав или што било напишано

Да, тоа сум јас. Можеш бесконечно многу да ме сакаш, можеш до бесвест да ме мразиш.
Да, тоа сум јас. Можам во облаци да те кренам, но само еден погрешен чекор, те пуштив на земја да паднеш.
Да, тоа сум јас. Кога ме љубиш твоите чуства се во моите раце. Јас управувам со тебе.
Зарем не приметуваш? Сакав да ме сакаш, ме сакаше, сакав да ме мразиш, ме мразеше.
Зарем не приметуваш? Ти дадов се, а и се ти земав.
Да, тоа сум јас. Кој ме повредува, ме губи, кој ме губи, се губи самиот себе.
Да, тоа сум јас. Кога ке ме повредиш, ме нема, кога ке ме изгубиш, ме има.
Мојот глас е околу тебе. моите очи те следат...несвесно ме има. А посакуваш да ме нема.
Совеста те гризе, душата те стега од твоите пакосни лаги.
Се прашуваш што стори, ја бараш вината во мене.
А јас само можам да ти помогнам да ме мразиш.
Сега друг ке ме сака. Седа друг ке го држам во раце...
Додека твоите држеа кој знае колку други и додека твојот глас го слушаа кој знае колку други.
Додека во твоите лаги веруваа кој знае колку други...

Ми се чини
дека нешто беше
и нема да биде повеќе
некој нов лист се врти
од книга
веќе прочитана
со ликови кои имитираме
некаде тука се обидуваме
и печат од свое да оставиме
некако не успеваме
во потези предвидени
комбинации утврдени.
Нека биде
како мора да биде
играчки со конци
ние сме
во ново утро
со старо руво
она што беше
пак ќе биде
секое чудо
три дена.

Држи се, поаѓаме. Тонеме во сон каде што нема никакви граници.
Затоа држи се цврсто за мене во сонот, таму барем да сме еден до друг..
Кога веке не можеме во реалноста. Кога знам дека и ти тоа го посакуваш..

Дали бар во сонот ја чуствуваш мојата рака во твојата?
Дали бар во сонот гледаш во моите очи?
Дали барем таму ми кажуваш она што во реалноста те плаши..

РОДЕНДЕНСКИ КОЛАЖ
на Наја

Вечерва сите патишта кон тебе ме водат:
Што ако ноќта е волчја
и мачка на лимен кров собира лунарен сјај во очитеч
и што ако трамвајот наречен желба пак доцни,
- тој никогаш не дошол на време на полноќ
опасни врски го задржуваат подолго
црвеното светло на семафорите
па никој повеќе не се освежува
со орканските висови во долгите толи лета
и никој не игра на масата
на последната игра на смртта...
Однесени сме од виорот
некаде источно од рајот
каде огнените улици на минливоста
се собираат во своите кошули
пред да ни го примат чекорот
како бакнеж на помирливост
на две размеѓени пладниња...
Исправи се Делфино,
Лимениот барабан на времето
Ги врти минутите спротивно од стареењето,
Отпишаните повторно играат
во синема „Парадисо“...

БРАНА

Ја минавме ноќта заедно
- летното небо ни понуди крошна
од безгрижност
а во нас музицираа
остарените трубадури на болот
по затегнатите жици на епидермите...

Ти – река со наглодано корито
од видрите на времето што те ронеше,
Јас – ѕид повисок од самсебе,
Брана од бессонот изѕидана.

Станавме езеро:
го поплавивме сурово полето
посеано со песната на изгрејсонцето...


Изменето од majstorce62 - 09.Јуни.2009 во 15:01

Додека те гледам
онака како секогаш те гледам
незагадена од туѓи погледи
чиста и бела
сончеви зраци
зад тебе се прекршуваат
во светлина те претвараат
како процеп
од друга димензија.
Кон тебе се движам
намерно да се загубам
од туѓи погледи да се очистам.
Некои други светови
во тебе гледам
не знаеш
дека по тебе одат
врзани се
како светликави топки
во нешто ме потсетуваат на балони.
Само ти можеш да ме вратиш
од каде дојдов
отвори се
да се вратам ми е време
заради што и да бев
каде сум сега
доста е
за кого и да беше.

Земи ги очиве мои и погледни во огледало
Да сватиш само како те гледам и сакам.


толку...