СТИХОВИ КОИ ВЕ ДОПРЕЛЕ

Na svu sreću, ja ti ne mogu pomoći
i umoran sam od traženja rešenja,
koje je uvek na dohvatu našhih kratkih ruku.
I prolazi vreme, ruke nam jačaju,
ali ne rastu.

A da zakoračiš?
Ne, ne smeš prva,
a ja ne mogu biti ispred tebe.
Da krenemo skupa?
Ko bi se toga setio?

Ne kradi mi međuvreme,
ako već ne osećaš svoje.
Postaću hladan i promeniću se,
ali kad-tad ću eksplodirati.
Ko će da skuplja parčiće? Ti?
Pa ti ne možeš da me skupiš ni sastavljenog.

Ne kradi mi međuvreme.
Ono nije naše.
Ono je moje.
I nije između nas.
Ono je između mene i mene.

Ne kradi mi međuvreme,
bojim se - upašćeš u njega.
Ne kradi mi sebe od mene,
budalo glupa.
Postaćeš međuvreme
i ostaćeš zauvek sa mnom bez mene.
Nikola Vranjković

Moje je srce široko polje,
zelena livada puna duša,
za svakog tu mesta ima
svakog ovo srce hoće i sluša.
Svakom sam širom raskrilila ruke,
svima sam dala po delić sebe,
uzeli sve su, vratili nisu
i ništa sad više nemam za sebe.
NEMA AVTOR

.

Изменето од mistake - 31.Јануари.2011 во 17:55

ULICA GORKIH JAGODA

Dobrodošla,
u ulicu Gorkih Jagoda... broj pet!
Tu na uglu, s Ulicom Spaljenih pisama i
Mrtvih Nadanja,
stanujem ja.

Svako jutro, odem do ćoška
Bulevara Prevara.
Tu kupim novine -
"24 časa života manje".

Pogledam oglase,
rubrika "Nadanja",
ali ništa novo...
Čak se i staro razgrabilo!

Oko podne,
sednem u park,
pokraj reke Sećanja,
i gledam kako otiču
nabujale misli...

Popodne je moje vreme,
kada ručam u restoranu
"Prvi poljubac".
Odmah je tu, na trgu Ironije.

Pitam koji je danas dan
crno-belog kelnera...
(Pošto znam koji je specijalitet,
kog dana na meniju...)

"Koji je danas dan...?!"
reče kelner...
"Mislim gospodine, da je danas
Patetični dan!"

"Bože!
Zakleo bih se da je danas
Očajni dan!
Kako prođe nedelja!"

Za Patetični dan,
obično je na meniju
"teška Glupost,
filovana s divljom ljubomorom"

"Moje omiljeno!"
- pomislih.
"Još nešto gospodine?!"
bio je ljubazan kelner.

"Možda... preliv od intriga,
s jednom toplom, sočnom laži!?"
"Mogu li Vam preporučiti
samosažaljenje uz to?!"

"Ko kuva danas?!"
pitah.
"Đavo, čini mi se...
ili Vaša bivša!
Ako joj je počela smena?!"

"Daj! 'Ajde!"

"A, za desert?!"

"Možda neki bol,
u predelu grudi?!"

"Naravno gospodine... Sve za Vas!"

Ratko Petrovic

lotus flower напиша: БРАНА Ја минавме ноќта заедно - летното небо ни понуди крошна од безгрижност а во нас музицираа остарените трубадури на болот по затегнатите жици на епидермите... Ти – река со наглодано корито од видрите на времето што те газеше, Јас – ѕид повисок од самсебе, Брана од бессонот изѕидана. Станавме езеро: го поплавивме сурово полето посеано со песната на изгрејсонцето...majstorce62

а што конкретно...?   

lotus flower напиша: majstorce62 напиша: lotus flower напиша: БРАНА Ја минавме ноќта заедно - летното небо ни понуди крошна од безгрижност а во нас музицираа остарените трубадури на болот по затегнатите жици на епидермите... Ти – река со наглодано корито од видрите на времето што те газеше, Јас – ѕид повисок од самсебе, Брана од бессонот изѕидана. Станавме езеро: го поплавивме сурово полето посеано со песната на изгрејсонцето...majstorce62 а што конкретно...?    Мислев, но неможам да издвојам , целосно ми се допаѓа.Во твоите раскази и песни јас гледам зрелост, мисла и емоција . Се ми изгледа некако складно и убаво

OK... PESNATA IMA DVA DELA - GRADENJE NA IDILA I VRAKJANJE NAZAD VO PEKOLOT, ILI NA POCETOKOT KOJ E SIV I MRACEN...

Вознесеност по Јана

Љубена Ми проблесна мисла од нигде никаде. Во каквa  и состојба да сум. Мамурен, тажен, или уморен Штом  помислам на тебе, љубовта ми бликнува од газерот, ми се чита на челото и зрачи од очите. Целосно сум твој. Да ме моделираш по желба. Во оваа посрана реалност Единствена смисла да се будам, е радоста што те сакам. Песничкава е од еден блогер, кого редовно го читам...  ...