marija1000 напиша: точно така........но се треба да има граница и да таа наша "љубопитност" не ја гуши другата страна ,па навистина да почне да бара кислород на друго место

sosema ispravno maco,i sekoj ke dobie samo onolku kolku shto dava

и тоа докажана теорија

Изменето од marija1000 - 28.Мај.2009 во 20:15

pagane напиша: доверба... посесивноста провоцира изневерата.

 

некогаш и во големата љубов има доза на посесивност(велам доза а не посесивност до лудило) сакале ние да го признаеме тоа или не
можам да не го распрашувам за поминатиот ден оној кој не ме засега,за кој воопшто не ми е грижа каде бил и што правел
Глен има право блиц проверки не се на одмет


Изменето од Andjelina - 29.Мај.2009 во 01:14

marija1000 напиша: Хммм......најверојатно не сме на иста фрекфенција ,а и ништо зачудувачки......За мене или имаме или немаме Доверба. И само да потсетам дека зборуваме за личности а не за нешто....и  дека тоа нешто има чувства.....   Еве пример ,кој искрено и ме провоцираше да ја отворам темата:   Таа го сака.И тој ја сака. Но таа е толку несигурна во себе ,што е опседната со тоа дали тој навистина ја сака.....И тука следат тие за мене посесивни акти:  = Константна проверка ,каде е ,со кого е.....недај боже да е недостапен во моментот кога таа го бара на мобилен! =Проверка на неговите мејливи во негово отсуство,кое за мене е многу ниска работа! =Дескретни и редовни проверки на неговиот мобилен,влезни и излезни повици! =За буричкањето по џебови и да не зборуваме, и како сето тоа да не е доволно ,проверка на килиометрите на колата посто ТАА точно знае колку има од работа до дома и назад!   И сега што е тоа Посесивност,Себичност???!!!!   Ако веке сакаме да врземе некого за себе ,тоа го правиме со немерена доза Љубов незаборавајки притоа да му оставиме и Слобода со која сам ке раководи ,со сета своја свест и совест!

Taka e Marija, ne pravi mu go na drugiot toa shto ne sakash toj da ti go pravi tebe.

Пак ќе се надоврзам на сите; Сите се во право со своите тврдења. Опсесивна љубомора ја убива љубовта, полека но сигурно, тешко на тој кој ќе се осети како да е под лупа 24/7 но има една многу интересна работа кај човечкиот род- преголемата слобода е редовно злоупотребена, ние сме така созадени да ги туркаме границите до онаму до каде можеме притоа искусувајќи ги благодетите и трагедиите од новите искуства.
Секој еден од нас имал искуство дали со партнер, дали со пријател кој некогаш не гушел и знаеме колку е горко тоа чувство, сигурно некои од нас се манијаци кои гушат
но една работа сум научила а тоа е дека доколку не постои макар и најмалку страв од губиток т.е однапред поставени граници помеѓу партнерите за прифатливо однесување, мислам дека секако ќе дојде до ситуација едниот да ја искористи слободата во даден момент на невообичаен начин и со тоа да и наштети на дотогашната безусловна доверба.
Тоа може да се случи кога случајно ќе забележите нешто на облеката која ја перете, или кога преуредувате некои лични работи по дома, во кола или однесувањето кога седнува на компјутер и сл.
Не мора да значи нешто се случило, ама невообичаени имиња на ливчиња, флеки (кои можеби се од пење кафе додека возел/а од сабајле) и сл. треаат на понатамошна проверка....знаеме сите дека ни љубовта не е совршена се случува наивно да му се верува на партнерот а позади грб се одвива љубовна романса или секс флеш авантури со други.
Мислам дека човекот треба да биде рационален и да постигнува резултати преку отворен меѓусебен разговор, но во голем дел е инстиктот она што не води а желбата да си го заштитиме своето ги води некои личности до крајност и губат контакт со рациото.
И она што не го знаеме не боли, но кога ќе го дознаеш еден ден ке биде како ладен туш во фаца, ќе се чувствуваш глуп и искористен и нема лек за вакво нешто, но има мерки на претпазливост, никако Манијачење