Љубчо Георгиевски за Македонската историј

Очигледно Владо е детенце кое разбира само што му се допаѓа или тоа што друг не му нареди да го прими во мозокот тоа го прима.

Меша Власи и Антички Македонци,па потоа Грци и Антички Македонци,следи Бугарско знаме од нација која Русија ја создава за свои намени или излегување на Бело Море - очигледно Владе историјата ја смета за СФ новела која по избор ја зема да ја чита - Владе дете знамето на Охридското востание е знаме на Охридско востание - дали знаеш дека 50% од учесниците на тоа востание биле Албанци(арнаути) и тие ли се бореле за велика Бугарија

Нема излегување - има само ФАКТИ

Се водело на наша територија за ослободување од Турско - дали Илинденското востание се водело на Македонска територија - си го прочитал ли Крушевскиот Манифест.

Секако дека е дел од нашата историја - исто како што и Крале Марко е дел од нашата историја иако бил Турски вазал(загинал како таков)

lav4eto напиша: Во право си-еве ги фактите: Ohrid-Debar Uprising The Ohrid-Debar uprising (Bulgarian: Охридско-Дебърско въстание) was an uprising in Western Macedonia in September 1913. It was organized by the Internal Macedonian Revolutionary Organization (IMRO) and by local Albanian leaders against the Serbian occupation of the regions of Ohrid, Debar and Struga. The rebellion started only two months after the end of the Second Balkan War. Local Albanians and Macedonians, led by Petar Chaulev, Milan Matov and Pavel Hristov expelled the Serbian army and officials, creating a front line 15 km east of Ohrid. A local administration was set up in Ohrid under the leadership of Lev Ognenov. After a fortnight of fierce fighting, a Srebian army of 100,000 regulars suppressed the uprising. Thousands were killed, and tens of thousands of local inhabitants fled for Bulgaria and Albania to save their lives. According to the Report by the International Commission of the Carnegie Endowment for International Peace the number of Albanians who took refuge from Macedonia was 25,000; many Macedonian notables were imprisoned or shot, a number of villages were burned.

Точно така - со минорни грешки,ама поправено

Убаво е и да знае човек како звучи вистината

Кој не мисли така може да се буни и да крева востанија - ова е Македонски форум и официјалната Македонска Историја останува таква каква што е без Бугарски,Грчики или Српски преправки и поправки.

На кој му се допаѓа може да чита а на кој не му се допаѓа може слободно да не чита

Владо напиша: macedon_alex напиша: Магарешките атентати се случуваат на 1-ви Август 1912 година и се насочени против турската жандармерија во Кочани при што подоцна сето муслиманско население се крева на нозе и започнува со напади врз македонскиот народ. Прочитај повеќе за тоа. Не се споменува никаква српска жандармерија во тоа време. Имаш право, тропнав зелена со атентатите. Но сепак не е така како што ти велиш. На Тодор Алексндров најголемите непријатели му биле Србите и Грците, а не комунизмот. Ај еве за него си нашол компромис, а за Мара Бунева? Еве бидејќи тебе ти е позната историјата, во што е нејзиниот грев?

Ајде сега пак да дорасчистиме за Тодор Александров пред да преминеме на Мара Бунева,. Знаеш ли дека неговата ВМРО учествува во борби и против БКП и има несогласувања со Бугарската Комунистичка Партија) ? Истотака го повлекол и потписот на Мајскиот Манифест за обединување со левицата, што е доволно да се смета дека тој е против идеите на тогашниот СССР. Ги знаеш ли ти овие факти?
Гревот на Мара Бунева е во тоа што работела со ВМРО-то на Иван Михајлов. Значи, бидејќи таа била во организацијата на Иван Михајлов, веднаш била сметана за предавник, не заборавај дека нашата историја, па и сите соседни истории изобилуваа со идеолошки примеси, па не се применуваше правилото на детална разработка на ликот и делото на некоја личност, туку доколку таа личност била дел од организација која е осудена, и личноста била осудена, без притоа истата да биде подложена на анализа. Од друга страна студентите кои се осудени ( нивен застапник бил Анте Павелиќ ), а поради кои таа го извршила атентатот, се спомнуваат во официјалната македонска историја и не се осудувани. Еве и повеќе за неа, односно што говорат нејзините роднини.

http://www.utrinski.com.mk/default.asp?ItemID=549B7085E9605A45BEE36D94894FFDED

А се надевам за Гоце Делчев расчистивме, штом веќе не се споменува, а истотака и за Иван Катарџиев.

Поздрав