Ваша песна,состав или што било напишано

Пишувам зборови
од душава откинати.
Секој од нив е зрак
од топлината во мене.
Се надевав долго,
ќе прочиташ,ќе разбереш.
Можеби и ме читаш,
но незнам колку разбираш.
Само едно знам.
Секој нов збор напишан
од ракава моја,
тебе те носи далеку
некаде во хоризонтот,
невидлив за моите очи,
недопирлив за моите раце.
Да знаев само....
Ех само да знаев
дека ќе тргнеш наназад.
Никогаш немаше
да ти покажам
колкава е
мојата љубов за тебе.
Никогаш немаше да видиш
колку умирам во ноките
за еден топол бакнеж
од тие слатки усни.
Ехххх....само да знаев...
ќе те сакав тивко....
нечујно...

Оној ден моја кога ќе станеш
на оној начин
каков знам да бидам
онаков целосно твој
низ прозор завеси навлечи
се од тебе соблечи
со се будилник фрли ги.
Кревет до купатило ќе преместам
нешто тешко
на врата ќе поставам
ѕвоно ќе искорнам
фрижидер ќе наполнам
телефони ќе искрш...
не, само батерии ќе извадам.
Да излегуваме долго нема
се што ќе се случи
внатре ќе остане
нема вадење
нема изговор
така да си знаеш
дека не сум те опоменал
нема да кажеш.

        

Писма долги
во мисли пишувам
ги читаш
ме сакаш
да заменам сакам
она кратко и брзо
што ни се случува
за она споро што се искажува
се трупа
се надополнува
а толку малку истекува
ќе има време се надеваме.
Денови ко к*ршуми поминуваат
не погаѓаат
не промашуваат
сеќавања искривуваат
ние мислиме исти сме
но не сме.

 

Штракаше со упаљачот трудејки се да запали цигара....веке кој знае која по ред. Наеднаш и дојдоа сите лоши вести. Како можеше додека штрака со упаљачот цел живот да се сруши? Сите планови, иднината, замисли....среката!? Сето тоа да го дознае се дур пробуваше да запали цигара. И повторно штрака...не помислувајки дека има друг упаљач...кога се освести и текна, да постои друг упаљач. Само кој знае каде е . Како што постои излез од оваа беда, само кој знае како да стигне до него. Мајка и свика од другата соба-дојди по упаљач. Тврдоглаво рече-Не. Ке запалам со овој. И упорно продолжи. Кога се отвори вратата таа веке расчистуваше со нешто што ке и го смени животот. Тогаш слушна едне глас-Имам лоша вест за тебе. И во тој момент ладнокрвно одговори-Знам што ке кажеш. Пропадна се. Нема да се оствари планот. Само слушна -така е. Се друго што и рекоа не слушаше веке. Го слушна и најбитното. Дека може и ова сега малце што го има, и тоа ке го снема. Прашањето е -Што тогаш? Да не беше како што е можеби немаше да е толку жалосно. Но е како што е. И не се знае крајот и излезот. Во рок од 5 минути се беше различно. Како времето не застана кога ги креваше тие тешки теписи и мислеше нема потешко од тоа. Но сепак имало. Како времето не застана и подобро да ја болат јајници од тешкото отколку душата од иднината која се повеке се зацрнува!? Што ли ке биде-само Горнион знае.... Само знае дека нема повеке да трпи никого ни ништо. Прашањето е само-зашто е олку сурово и болно? Зарем е заслужено!? И конечно ја запали таа проклета цигара...

Замислено чекореше по ширината,додека опојните мириси ти ги скокоткаа сетилата....како рој пчелки-вредници,мислите ти беа разлетани на сите страни.Долг беше патот до изворот на вистината ,до кој беше тргнал за да ги наполниш резервите кои веке почнаа полека да се празнат и потребата да повторно магичната течност ја исполни празнината стануваше се поголема.Срамежливото сонце,кое ја бакнуваше месечината пожелувајки и добра нок,полека се преполуваше на црвенкастиот хоризонт и те милуваше по образите како да сакаше да те охрабри по патот.Подигајки го погледот кон небото,како да бараш нешто повеке отколку што можат да видат  уште нерасонетите очи,ја здогледа неа.....пеперутката со свилените крилја кои се преливаа на сончевите зраци во сите магични бои на светот,која неприметно те следеше во секој твој чекор и која ти, занесен во убавините на пејсажите воопшто не ја примети.Доволно беше само да ја кренеш раката да таа се најде на твојата дланка.Зачудено ја гледаше ,со широко отворени очи ,неможејки да поверуваш како порано не ја примети....Како молња која го расарува небото,се слушнаа трубите....тоа кралицата на кралиците ги повикуваше своите поданици.Изненаден ,со трапава  невнимателост ја фати пеперутката за нежните крилја и ја положи на тлото под разнобојните цветови.Го забрза чекорот знаејки дека немаш многу време пред тебе,бришејки ги прстите од свилената прашина,која беше доказ дека ја имаше невидливата пеперутка во раце.Твоите чекори станаа се позабрзани,и некаде ,таму ,на влажното тло,под разнобојните цветови едно душиче ширеше крилја......

Изменето од marija1000 - 05.Мај.2009 во 01:01