Бугари - 100% ТуркоМонголи

Како Бугарите станаа Словени и се создаде словенобугарската нација.


Логиката на бугарската имагинација во врска со нивните директни потомци неможе да биде објасната без соодветен развој во историјата, филологијата, антропологијата и другите дисциплини преку кои се обработуваат оваа проблематика во поново време ширум Европа. Од крајот на 18 век голема подршка од Западот има тероијата дека Аспаруховите Бугари се Татари или Турци, а соверемените Бугари се словенизирани Татари. Меѓутоа, идета за општото словенско потекло на Бугарите во времето на преродбата е деоминантно, а забелешките околу татарското, хунското финското или унгарското потекло се комплетно отфрлени или им се посветува несоодветно внимание.

Овие погледи ја пеокупираат бугарската јавност. Токму словенскиот идентитет ќе им ја обезбеди можност на Бугарите симболично да избегаат од доминацијата на Отоманската Империја и воедно подобро да се позиционираат согласно воспоставената расна хиерархија, Ариевскиот мит и други слични визии кои циркулираат во однос на фамилијата на индоевропските народи и јазици. Според една вакава палтформа татарскиот и туранскиот јазик се претставени како инфериорни во однос на ариевските јазици. Одтука, нашироко распространетата идеа за словенското потекло може да биде протолкувана како решение кое Бугарите ќе го прифатат како основа во својата надворешна политика во 19 век и разработката на источното прашање. Тоа беше прилагодување и прифаќање на расистичкиот правец и воспоставената хиерархија во Европа. Прашањето дали јазикот е во директна корелација со биолошкиот фактор воопшто небила предмет на расправа во тоа време. Се верувало дека луѓето од иста јазична фамилија имаат потекло од исти предци.

Дури по руско-турската војна и формирањето на современата бугарска држава во 1879 година се зајакнува виртуалниот аксиом односно идеа за словенското педигре на Бугарите како и самоперцепцијата на елитата дека бугарската нација е дел од словенското племе. Врските со Русите и другите словенски народи беа гледани и прифатени како крвни и племенски. Бгарите беа преставени како „чисти Словени“, „чисти Европејци“, „индоевропска врста“, а Аспаруховата група на славните Чуди, Финци или Татари беа комплетно игнорирани.

Меѓутоа и на почетокот од 1880 година многу претставници на политичката гарнитура веќе ја споделуваат теоријата за турското потекло на Бугарите, се разбира во приватни разговори или кога станува збор по тоа прашање од научен аспект. Во приватен разговор со чешкиот историчар Иречек, Славејков ќе признае дека проемента за јавното препознавање е само ради „политички причини“.

Во времето на владата на Стамболов, кога дипломатските односи меѓу Софија и Санкт Петербург беа разнишани во период од 10тина години – националистички ориентираните автори ќе инсистираат дека Бугарите се чисти словени исто толку колку што се и Русите, Србите итн. Оваа цврста индетификација со словенското педигре и избегнувањето на татарското или угрофинското беше еден од начините да се потенцира дека Бугарите се Словени и Европејци.

Во времето на Стмболов се појавуваат некои други интерпретации во врска со бугарската крв. Иако сеуште изолирани, несоодветно елаборирани и неиздржани по однос на предците на Бугарите сепак тие ќе го обележат суштинското и фундаменталното разединување со преовладувачката парадигма за „чистата бугарска крв“, во бугарски контескт од 19 век, замислена како словенска.


Господа словенизирани Бугари или бугаризирани Словени вашиот коментар е добредојден.


Изменето од Platenik - 07.Април.2009 во 15:34

за повеке инфо - http://www.tatars-bg.org

Татарска куjна

Чибюрек (чийбюрек, шибюрек)

За 6-8 души

За тестото- 1 кг брашно, 1 с.л. сол, вода

За плънката- половин кг кайма, 2 глави лук, 1 ч.л. сол, черен пипер- на върха на една чаена лъжица, половин чаша вода.

От снимките става ясно, но накратко:

Омесвате тестото.

Омесвате и плънката.

ПС

Да обадите на Jaнко - пропагандира татартска куjна

да     бе напиша: http://www.tatar.ru/index.php?DNSID=1c5daaff4ed791928c0a7740e665c786&node_id=205"Этноним татары является общенациональным, а также основным самоназванием всех групп, образующих нацию. В прошлом у татар имелись и другие локальные этнонимы - моселман, казанлы, болгар, мишэр, типтэр, керэшен, нагаибэк, кэчим и др."ПСговориме за 1000 евра все пак

Ама тва не е извор бе колега а неква руска енциклопедия или нещо подобно.Говорим ти за некои документ или пътепис.Примерно Ибн Фадлан говори за българите и ги нарича "сакалиби"(което учените превеждат славяни) и при това за волжките българи.Да ти кажем е у тоя документ има над какво да се замислиш

http://groznijat.tripod.com/fadlan/fadl_index.html

Бугарската елита мораше да го измисли, елаборира и подкрепи митот за општото потекло и да го направи педигрето издржано во смисол на препознатлива етничка идентификација. (Значи бугарската елита ја создава словенобугарската нација некаде во 19 , без разлика на азијатското потекло за кое биле свесни и тогашните бугарски политичари. Читај го овај пост како вовед на мојот предходен пост)

Bulgarian elite had to invent, elaborate and underpin a myth of common ancestry and made this pedigree putative for the sense of ethnic identification.

Smith, An. National Identity. London: Penguin Books, 1991.

The actual process of nation building resulted from the complex combination, negotiation, and confrontation of principles, expectations, and practices. Within them, competing ideas and notions appeared about the “Bulgarian nation”.

аминта напиша: Platenik напиша: Како Бугарите станаа Словени и се создаде словенобугарската нација. Логиката на бугарската имагинација во врска со нивните директни потомци неможе да биде објасната без соодветен развој во историјата, филологијата, антропологијата и другите дисциплини преку кои се обработуваат оваа проблематика во поново време ширум Европа. Од крајот на 18 век голема подршка од Западот има тероијата дека Аспаруховите Бугари се Татари или Турци, а соверемените Бугари се словенизирани Татари. Меѓутоа, идета за општото словенско потекло на Бугарите во времето на преродбата е деоминантно, а забелешките околу татарското, хунското финското или унгарското потекло се комплетно отфрлени или им се посветува несоодветно внимание. Овие погледи ја пеокупираат бугарската јавност. Токму словенскиот идентитет ќе им ја обезбеди можност на Бугарите симболично да избегаат од доминацијата на Отоманската Империја и воедно подобро да се позиционираат согласно воспоставената расна хиерархија, Ариевскиот мит и други слични визии кои циркулираат во однос на фамилијата на индоевропските народи и јазици. Според една вакава палтформа татарскиот и туранскиот јазик се претставени како инфериорни во однос на ариевските јазици. Одтука, нашироко распространетата идеа за словенското потекло може да биде протолкувана како решение кое Бугарите ќе го прифатат како основа во својата надворешна политика во 19 век и разработката на источното прашање. Тоа беше прилагодување и прифаќање на расистичкиот правец и воспоставената хиерархија во Европа. Прашањето дали јазикот е во директна корелација со биолошкиот фактор воопшто небила предмет на расправа во тоа време. Се верувало дека луѓето од иста јазична фамилија имаат потекло од исти предци. Дури по руско-турската војна и формирањето на современата бугарска држава во 1879 година се зајакнува виртуалниот аксиом односно идеа за словенското педигре на Бугарите како и самоперцепцијата на елитата дека бугарската нација е дел од словенското племе. Врските со Русите и другите словенски народи беа гледани и прифатени како крвни и племенски. Бгарите беа преставени како „чисти Словени“, „чисти Европејци“, „индоевропска врста“, а Аспаруховата група на славните Чуди, Финци или Татари беа комплетно игнорирани. Меѓутоа и на почетокот од 1880 година многу претставници на политичката гарнитура веќе ја споделуваат теоријата за турското потекло на Бугарите, се разбира во приватни разговори или кога станува збор по тоа прашање од научен аспект. Во приватен разговор со чешкиот историчар Иречек, Славејков ќе признае дека проемента за јавното препознавање е само ради „политички причини“. Во времето на владата на Стамболов, кога дипломатските односи меѓу Софија и Санкт Петербург беа разнишани во период од 10тина години – националистички ориентираните автори ќе инсистираат дека Бугарите се чисти словени исто толку колку што се и Русите, Србите итн. Оваа цврста индетификација со словенското педигре и избегнувањето на татарското или угрофинското беше еден од начините да се потенцира дека Бугарите се Словени и Европејци. Во времето на Стмболов се појавуваат некои други интерпретации во врска со бугарската крв. Иако сеуште изолирани, несоодветно елаборирани и неиздржани по однос на предците на Бугарите сепак тие ќе го обележат суштинското и фундаменталното разединување со преовладувачката парадигма за „чистата бугарска крв“, во бугарски контескт од 19 век, замислена како словенска. Господа словенизирани Бугари или бугаризирани Словени вашиот коментар е добредојден. Като те читам ставовите оставам обркан - да не би Бугариjа да има проблеми со името, историjата и црквата?

Очигледно е дека не си го разбрал текстот, па не е ни чудо што си збркан. Инаку текстот зборува за тоа како Бугарите во 19 век стануваат Словени, без разлика што политичката елита била свесна за апсурдот.

Тоа се вика ивентивност, креативност во процесот на градење државност. Требело да се потенцира словенскиот карактер за сметка на азијатскиот од причина што словенскиот повисоко котирал.


Меѓутоа тоа ќе создаде дополнителни конфузии кај така наречените Бугари, кои сепак за да го опрвдаа азијтското име ќе ја содадат словенобугрската етногенеза.

Platenik напиша: аминта напиша: Platenik напиша: Како Бугарите станаа Словени и се создаде словенобугарската нација. Логиката на бугарската имагинација во врска со нивните директни потомци неможе да биде објасната без соодветен развој во историјата, филологијата, антропологијата и другите дисциплини преку кои се обработуваат оваа проблематика во поново време ширум Европа. Од крајот на 18 век голема подршка од Западот има тероијата дека Аспаруховите Бугари се Татари или Турци, а соверемените Бугари се словенизирани Татари. Меѓутоа, идета за општото словенско потекло на Бугарите во времето на преродбата е деоминантно, а забелешките околу татарското, хунското финското или унгарското потекло се комплетно отфрлени или им се посветува несоодветно внимание. Овие погледи ја пеокупираат бугарската јавност. Токму словенскиот идентитет ќе им ја обезбеди можност на Бугарите симболично да избегаат од доминацијата на Отоманската Империја и воедно подобро да се позиционираат согласно воспоставената расна хиерархија, Ариевскиот мит и други слични визии кои циркулираат во однос на фамилијата на индоевропските народи и јазици. Според една вакава палтформа татарскиот и туранскиот јазик се претставени како инфериорни во однос на ариевските јазици. Одтука, нашироко распространетата идеа за словенското потекло може да биде протолкувана како решение кое Бугарите ќе го прифатат како основа во својата надворешна политика во 19 век и разработката на источното прашање. Тоа беше прилагодување и прифаќање на расистичкиот правец и воспоставената хиерархија во Европа. Прашањето дали јазикот е во директна корелација со биолошкиот фактор воопшто небила предмет на расправа во тоа време. Се верувало дека луѓето од иста јазична фамилија имаат потекло од исти предци. Дури по руско-турската војна и формирањето на современата бугарска држава во 1879 година се зајакнува виртуалниот аксиом односно идеа за словенското педигре на Бугарите како и самоперцепцијата на елитата дека бугарската нација е дел од словенското племе. Врските со Русите и другите словенски народи беа гледани и прифатени како крвни и племенски. Бгарите беа преставени како „чисти Словени“, „чисти Европејци“, „индоевропска врста“, а Аспаруховата група на славните Чуди, Финци или Татари беа комплетно игнорирани. Меѓутоа и на почетокот од 1880 година многу претставници на политичката гарнитура веќе ја споделуваат теоријата за турското потекло на Бугарите, се разбира во приватни разговори или кога станува збор по тоа прашање од научен аспект. Во приватен разговор со чешкиот историчар Иречек, Славејков ќе признае дека проемента за јавното препознавање е само ради „политички причини“. Во времето на владата на Стамболов, кога дипломатските односи меѓу Софија и Санкт Петербург беа разнишани во период од 10тина години – националистички ориентираните автори ќе инсистираат дека Бугарите се чисти словени исто толку колку што се и Русите, Србите итн. Оваа цврста индетификација со словенското педигре и избегнувањето на татарското или угрофинското беше еден од начините да се потенцира дека Бугарите се Словени и Европејци. Во времето на Стмболов се појавуваат некои други интерпретации во врска со бугарската крв. Иако сеуште изолирани, несоодветно елаборирани и неиздржани по однос на предците на Бугарите сепак тие ќе го обележат суштинското и фундаменталното разединување со преовладувачката парадигма за „чистата бугарска крв“, во бугарски контескт од 19 век, замислена како словенска. Господа словенизирани Бугари или бугаризирани Словени вашиот коментар е добредојден. Като те читам ставовите оставам обркан - да не би Бугариjа да има проблеми со името, историjата и црквата? Очигледно е дека не си го разбрал текстот, па не е ни чудо што си збркан. Инаку текстот зборува за тоа како Бугарите во 19 век стануваат Словени, без разлика што политичката елита била свесна за апсурдот. Тоа се вика ивентивност, креативност во процесот на градење државност. Требело да се потенцира словенскиот карактер за сметка на азијатскиот од причина што словенскиот повисоко котирал. Меѓутоа тоа ќе создаде дополнителни конфузии кај така наречените Бугари, кои сепак за да го опрвдаа азијтското име ќе ја содадат словенобугрската етногенеза.

Платеник има логика и во твойта мисла.Едно е сигурно-во етногенезата на източните българи има малко словенска кръв(още Исперих ги разселва словените во Влашко).За разлика от тех наjвероятно западните българи са по-точно българо-словени.Во западниот говор(македонски,шопски,торлашки) има много думи дека ги има и во словенскиот(сръбскиот примерно)А за етногенезата на българите като цело е ясно-не са никакви татари или турки.Също не може некакво малко туранско пелеме да завладее четварт европа.През 681г. Исперих разбива целата византийска армия като воюва и со авари и хазари