|
|
Великиот пост |
Внеси реплика 
|
страница <1 4567> |
| Автор | |||||
belichka 
Сениор 
Регистриран: 30.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 2023 |
 Опции за коментарот
 Благодарам(0)
 Цитирај Одговор
 Испратена: 01.Април.2009 во 09:27 |
||||
|
Dovolno bea huli od tebe Evangelos!
Mozes da bides kriterium samo vo tvojata zaednica! A ako ne razbiras potrudi se da razberes prashaj! Bog e Covekoljubiv! Utesh*telno e koga se kazuva da Bog te ljubi, no i demonot te ljubi Evangelos i toa e utesh*telno!? Bog te ljubi za spasenie, drugiot te ljubi za vo ad! Kuceto/demonot te uteshuva prividno i te laze isto kako i prvata laga vo rajskata gradina toj nadvor od prirodnoto ne e vo sostojba da tvori vistina! Toj te uteshuva so zborovi pred koj ni samiot ne padnal, samiot nepoveruval..uteshuva vo svoite zamki sedodeka ne ti spletka dushata vo pajazinata na svoite crnila... ti sovetuva, poucuva deka Bog e Covekoljubiv, i deka nemapotreba od pokajanie nema potreba od solzi, zasto setoa toa koga i beztoa Bog e aposolutna ljubov Bog e Milostiv, Covekoljubiv. Ti nemorash voopshto da se trudis za tvoeto spasenie. Kako demonot vlijae vo pravoslavnata duhovnost e tema poshiroka.. A, pak kako da gi razlikuvame dejstvuvanjata nash*te Sveti Otci ni ostavile ogromen broj na dela od iskustvo praksa koi se so sovrshenost istencenost za coveshkata dusha i dejstvuvanjeto na duhovnite sili! Utesh*telot Svetiot Duh koga dejstvuva na spasenie na dushata toj gi pokazuva grevovite gi pokazuva ralno nivnata golemina i ogrevovenosta na dushata, sto e i normalno deka taka bio dejstvuval vo ovoj slucaj ne budi od zaspanost ne povikuva na pokajanie na gorko placenje nad nash*te grevovi so solzi i plac da gi izmivame grevovite kako dete sto place i koga tatkoto ce mu rece dobro dobro vnimavaj naredniot pat..toa ushte povekje place i ja custvuva vinata... Togash Bog e Covekoljubiv! Togash Bog uteshuva! Изменето од belichka - 01.Април.2009 во 09:28 |
|||||
|
Blagosloven e Onoj Koj ide vo imeto Gospodovo
|
|||||
 |
|||||
|
EvAngelos
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Doulos Evangelos Регистриран: 28.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 9913 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 01.Април.2009 во 10:28 |
||||
|
Грешка си belichka. Исус во евангелиот по Јован го кажа следново за ѓаволот: "Вие потекнувате од вашиот татко - ѓаволот, и сакате да ги исполнувате желбите на татка си. Тој беше човекоубиец од почеток и не остана во вистината, зашто нема вистина во него. Кога зборува лага, зборува од своето, зашто е лажец и татко на лагата."
(Исус Христос во Ев. Јован 8:44) Од тука следи дека ѓаволот нема никогаш да ни "зашепоти" вистина за Бог, туку само лаги за Него. Ѓаволот нема никогаш да ни шепоти дека Бог е човекољубец, туку напротив, од петни жили ќе се обидува да не убеди дека Бог повеќе не не љуби, дека ние не сме повеќе во фокусот на Неговата љубов, дека заради нашите гревови Бог не напуштил и залудно е да се каеме затоа што Бог нема да ни прости и сл.
Кога христијанинот ќе направи некој поголем грев, тој е свесен дека го повредил Бог и се чувствува како да го разочарал Бог со својата постапка. Верникот во таа состојба се чувствува недостоен верник, недостојно Божјо чедо, недостоен за божјата љубов. Во тие моменти верникот заборава дека Божјата љубов кон него е вечна и дека со ништо не ја заслужил, ниту пак со нешто може да ја изгуби. Доколку Бог не сака под услов да не грешиме, под услов да сме верни итн. тогаш станува збор за УСЛОВНА љубов. Но сите знаеме дека Божјата (Агапе) љубов е БЕЗУСЛОВНА и не зависи од нас, туку од Бог.
"Зашто сум уверен дека ни смртта, ни животот, ни ангелите, ни властите, ни сегашноста, ни иднината, ни силите, ни височината, ни длабочината, ниту некое друго создание, ќе може да нè оддели од Божјата љубов, која е во Христа Исуса, нашиот Господ. "
(Римајаните 8:38-39) Но што кога сме му неверни на Бог? Дали Тој и понатаму останува верен на својот вечен Завет со нас?
"ако сме неверни, Тој останува верен! Зашто Сам Себе не може да се одрече"
(2 Тимотеј 2:13) Затоа belichka биди убедена дека кога верникот е во очај, направил некаков грев, му бил неверен на Бог, го разочарал Бог и во моментите на духовна криза е несигурен дека Бог го љуби... СВЕТИОТ ДУХ (а не ѓаволот) е Тој што го потсетува на библиската аксиома дека Бог сеуште го љуби, дека Неговата љубов е вечна и дека Бог може и сака да му прости за неговите гревови за кои тој се кае.
Зарем има поголемо утешување за грешникот кој мисли дека Бог го сокрил лицето од него да му кажете дека Бог го љуби? Епа тоа е Утешителот, тоа е Светиот Дух, а не ѓаволот (кучето) кој во моменти на духовна криза сака да го дотолчи верникот, а не да му зборува Божји вистини и да го утешува.
Затоа покајте се сите вие што шепотот на вистината и утехата го нарекувате "куче", затоа што хулата на Светиот Дух е непростлив грев. Свесен сум дека тој што напишал "куче" сигурно не мислел на Св. Дух (туку на ѓаволот), но сепак сега откако знаете дека тој шепот не може да биде од ѓаволот, туку од Светиот Дух, не би требало повеќе тој шепот да го нарекувате "куче". Изменето од EvAngelos - 01.Април.2009 во 10:30 |
|||||
|
Посветен на изворното христијанство проповедано од Христос и апостолите.
|
|||||
|
|||||
|
ahmar1
Сениор
Регистриран: 29.Октомври.2008 Статус: Офлајн Поени: 712 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 01.Април.2009 во 13:07 |
||||
Се гледа дека не ја знаеш Библијата доволно добро,освен нели кога се фалиш со тоа ко паун. Али ај еве размисли за ова,во едемската градина кога змијата и рече на ева дека "ќе станете како богови"дали и кажа: лага,вистина или ПОЛУВИСТИНА? Или кога гледачкиот дух(демонот)во една слугинка(во дела апостолски) секој ден велел за апостолот Павле дека е слуга на вистинскиот Бог,се додека не му здосадила на Светиот апостол и го изгонил демонот од нејзе.Дали демонот лажел со тоа негово тврдење?!
Грдно си се зафркнал брате ако мислиш така! Нели едно од имињата на сатаната е и ЛУКАВ.,Што практично тоа би значело?Дека он ги користи сите средстава за да не' измами и клевети пред Бога.Не ли за врховно средство на таа лукавост би го навел и лажното наведување,преку користиње на ситна вистина за да се прикрие поголема лага(што секогаш следува потоа)или уште полошо ПОЛУВИСТИНА.(што понекогаш може да е полоша и од лагата)
Од огромниот духовен опит на безбројни светии низ овие 2000 години,Светата Црква не' поучува дека навистина демонот не' напаѓа со тие помисли како што ги наведуваш. Но тоа следува откако ќе го направиме гревот,додека пред да го направиме гревот, тој(демонот)ни вметнува помисли како Бог е семилостив и сигурно ќе ни прости.Со еден грев се прават две хули на Светиот Дух тука. Првин е преголемата надеж во Божјата милост,па конкретниот грев ,па на крај ко шлаг иде очајанието и сомневање дека Бог може воопшто да ни прости!!Инаку за твоја информација,ова е нешто што секој православен,кој редовно се исповедува,го знае.Т.С и многу помалади од тебе,но нели вие немате исповед па затоа и појма немате за финесите во духовната борба за спасението.Но што да се прави, толку ви сече.
Јао богати!!ти нешто као пастор тука си се поставил па сега ќе ни држиш проповед да се покаееме за заблудите ЕХ!!Православните секогаш велата Јас сум грешен, додека вие протестантите (нели нормално бидејќи сте веќе спасени)па им велите на другите дека се грешници .која разлика во духот!!
Аууу па ти се уфилмал бре човече у ова пасторството!!Друга разлика од мојата до твојата вера е што православен што се дрзнува неповикан,(и уште самиот целиот огревовен)да поучува други ,па бетер(!!)уште и да ги разобличува, е во прелест(со други збори го мајмунишаат демоните како сакаат).Но нели ти веќе имаш билет за у рајот па сега може да им одржиш лекција на ова клошариве и глупациве.Искрено те жалам..... п.с Абе си ме разочарал братче...Абе не сум знаел дека омилена страници за сурфање меѓу две "пасторства" ти биле содомитските..Штета Изменето од ahmar1 - 01.Април.2009 во 13:10 |
|||||
|
Илја дин,Илја бил ел Месија+++
нема друга вера освен правоверната,Христос е Месијата+++ |
|||||
|
|||||
|
EvAngelos
Профил од член
Испрати лична порака
Најди пораки од член
Посети го сајтот на членот
Додај во листа на пријатели
Сениор
Doulos Evangelos Регистриран: 28.Февруари.2007 Статус: Офлајн Поени: 9913 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 01.Април.2009 во 13:37 |
||||
|
ahmar1, искрено претчувствував дека ти како кривославен наместо со поучлив и понизен дух, ќе ги примиш горните поуки со бунтовнички, навредлив и непослушен дух. Многу ми е жал што е така. Јас само сакав да ве предупредам да не го нарекувате Светиот Дух "куче" знаејќи кои се последиците од таа хула.
Јас сум чист пред Бог затоа што ви го кажав тоа што требаше да ви го кажам, а сега одговорноста е на вас. Прости.
|
|||||
|
Посветен на изворното христијанство проповедано од Христос и апостолите.
|
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 01.Април.2009 во 13:45 |
||||
|
Беличка мошне добро објасни. Ѓаволот се труди да ни внуши дека Бог е Човекољубец (што е и вистина), ама тоа ни го кажува во подруга конотација за да не наведе во неговите мрежи. Односно, тој често пати ни вели: „Греши, не грижи се, направи го гревот, а потоа Господ ќе ти опрости затоа што е човекољубец“ што е сосема погрешно, затоа што јасно е дека оној кој свесно греши без покајание во моментот на гревот (значи, не поради својата слаба падната природа, туку поради тоа што не сака да стапне на подвигот на одењето по тесниот и трнлив пат кој води до Царството Небесно) нема да го најде покајанието и после тоа, а Бог не опростува гревови без покајание од сето срце и преумување (менување на начинот на живот, кое може да биде постепено, но и целосно од истиот момент во согласност со силите). Согласно на ова кажаното, поуката која беше напишана е сосема на место. Никој не треба свесно да греши и после без покајание да очекува дека ќе му биде простено!!!
Интересно е тоа што постојано се користиш со цитати од Светото Писмо, ама очигледно дека не си ја прочитал Библијата како што треба. Ај лекција за прваче: Во Дела Апостолски многу убаво е кажано дека и ѓаволот, односно нечистиот дух кој се наоѓал во една слугинка, цело време соопштувал вистина за Бог. Дела 16:16,17 Еднаш, кога одевме на молитва, по патот не сретна една слугинка, која имаше гатачки дух. Таа на господарите свои им донесуваше големи приходи од гатањето. И одејќи по Павле и по нас другите викаше, зборувајќи: „Овие луѓе се слуги на Севишниот Бог! Тие го навестуваат патот на спасението.” Од ова излегува дека или веза немаш што демагогуваш, или апостол Павле не бил слуга на Бог и не го наветувал патот на спасението! Што мислиш, кое е поверодостојно?
Друг погрешен потег ти е тоа што користиш цитати на погрешни места. Овој цитат јасно кажува дека никој нема да ги оддели верните од Бога, и тие ќе се трудат секогаш да се со Него, но никаде не вели дека ѓаволот не може да те прелаже поради неработење на искоренување на своето его, суета и гордост. А дали и меѓу првите христијани имало такви што биле прелажани од ѓаволот? Па се разбира: 1 Тимотеј 1:19,20 имајќи вера и добра совест, која некои ја отфрлија и претрпеа бродолом во верата; меѓу нив се Именеј и Александар, што ги предадов на сатаната за да се научат да не хулат.
Уффф, и сега откако се виде дека и ѓаволот кажува вистина (ама тоа секогаш е лага помешана со вистина за да може полесно да не заблуди) што ќе кажеш на тоа? Ќе видиме ли покајание од тебе??? |
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 01.Април.2009 во 13:47 |
||||
Брат, ти упорно не внимаваш на себеси, и продолжуваш да хулиш. Тоа само во твојата глава може да се увртат такви работи за Светиот Дух. А како може воопшто да си замислиш такво нешто? Внимавај, пак ќе речам, да не би си навлекол некаква осуда од Бога. Затоа што во последниве месеци, не правиш ништо друго, ами хулиш. |
|||||
|
|||||
|
ahmar1
Сениор
Регистриран: 29.Октомври.2008 Статус: Офлајн Поени: 712 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 01.Април.2009 во 13:51 |
||||
Ова ко народнана...Му рекло магарето на зајакот леле ама големи уши имаш! Изменето од ahmar1 - 01.Април.2009 во 13:57 |
|||||
|
Илја дин,Илја бил ел Месија+++
нема друга вера освен правоверната,Христос е Месијата+++ |
|||||
|
|||||
|
belichka
Сениор
Регистриран: 30.Октомври.2006 Статус: Офлајн Поени: 2023 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 01.Април.2009 во 23:12 |
||||
|
Evangelos, sonce moe najmilo, opitnost opitnost vo verata... |
|||||
|
Blagosloven e Onoj Koj ide vo imeto Gospodovo
|
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 02.Април.2009 во 01:00 |
||||
|
Како што Oтците велат дека совршената љубов не може да падне, така и совршеното сеќавање на смртта е слободно од страв.
Многубројни се активностите на дејствителниот ум: мислата на љубовта кон Бога, сеќавањето на смртта, сеќавањето на Бога, сеќавањето на Царството Небесно, на ревноста на Светите маченици, сеќавањето на сегдеприсутноста на Самиот Бог (според она: ‘секогаш Го гледав Господа пред себе’ - Пс. 15, 8), сеќавањето на напуштањето на телото, на Судот, на маките, на пресудата... (Почнавме со големите нешта, а завршивме со оние што нè спречуваат да паднеме во грев). Имало еден безмолвник од гората Хорив кој живеел во потполна небрежност, не грижејќи се ни малку за својата душа. Најпосле се разболел и бил како мртов за време од цел еден час. Кога си дошол на себе, ги замолил браќата веднаш да си одат од него. И откако ја заѕидал вратата на својата келија, поминал во неа дванаесет години, а не прозборел со никого ни мал ни голем збор и не вкусил ништо друго освен леб и вода. Само седел и со ужас размислувал за она што го видел во својата екстаза, не менувајќи го никако својот начин на живот пред Господа. Постојано бил како надвор од себеси, не престанувајќи да пролева тивко врели солзи. А кога требало да умре, братјата ја скршиле вратата и влегле во неговата келија. На многубројни молби од него го чуле само ова, и ништо повеќе: „Простете! Ниеден човек што стекнал сеќавање на смртта нема никогаш да биде во состојба да згреши”. Братјата се восхитиле, знаејќи колку небрежен бил порано кон своето спасение и гледајќи каква блажена и неочекувана преобразба доживеал. Откако го погребале со сите почести на гробиштата што се наоѓале во близината на Кастро, по извесно време ги побарале неговите свети мошти и не ги нашле, зашто Господ и со тоа сакал да го посведочи неговото сесрдно и пофално покајание, и да ги поучи дека Он ги прима и оние коишто после долготрајна небрежност сакаат да се поправат. |
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 05.Април.2009 во 21:34 |
||||
|
Недела на Света Марија Египетска
 Житието на оваа светителка го напиша ерусалимскиот патријарх Св. Софрониј. Еден свештеномонах, старецот Зосим, се оддалечи еднаш за време на Чесниот Пост во Задјорданската пустина на растојание од дванаесет дена одење. Одеднаш здогледа едно човечко суштество, суво, голо во телото, со коса бела како снег, кое веднаш почна да бега од погледот на Зосим. Старецот долго трчаше додека онаа човечка прилика не прилегна во потокот и не викна: „Авво Зосиме, прости ми заради Господ, не можам да ти се обратам, зашто сум гола жена!“ Тогаш Зосим ѝ ја дофрли својата горна наметка и таа му се јави. Старецот беше застрашен од звукот на своето име што го изговорија усните на таа непозната жена. На негово долго настојување жената му го раскажа своето житие. Таа била родена во Мисир и од својата дванаесетта година почнала да живее развратно во Александрија и во разврат поминала цели седумнаесет години. Гонета од блудниот телесен оган еден ден седнала на кораб што пловел за Ерусалим. Кога пристигнала во Светиот Град, посакала и таа да влезе в црква и да му се поклони на Чесниот Крст, но некоја невидлива сила ја задржувала и не ѝ допуштала да влезе. Во голем страв погледнала во иконата на Пресвета Богородица во припратата на црквата, молејќи се кон Пречистата да ѝ дозволи да влезе и да го целива Чесниот Крст, исповедајќи ја својата грешност и нечистотија, а ветувајќи дека по ова ќе појде таму каде што ќе ја упати Богородица. Тогаш ѝ било дозволено да влезе в црква. Откако го целивала Чесниот Крст повторно излегла во припратата пред иконата и Ѝ се заблагодарила на Пресвета Богородица, но во тој миг чула глас: „Ако го преминеш Јордан, ќе најдеш мир!“ Таа веднаш купила три леба и тргнала кон Јордан, каде што стигнала истата вечер. Утредента се причестила во манастирот на Св. Јован и ја преминала реката. Во пустината поживеала цели четириесет и осум години, во преголеми маки, во страв, во борба со страсните помисли како со диви ѕверови. Се хранела со зелје. Сега таа го замоли Свети Зосим идната година да дојде на брегот на Јордан и да ѝ донесе Причест, ветувајќи му дека ќе дојде да се причести. Следната година авва Зосим дојде на брегот носејќи ѝ Света Причест, а се чудеше како светителката ќе го премине Јордан. Во тој миг виде на блесокот од месечината дека таа дојде до реката, ја прекрсти и појде по водата како по суво. Кога ја причести, го замоли идната година да дојде кај истиот оној поток каде што се видоа првпат. Авва Зосим појде и на она место го најде нејзиното мртво тело, а над главата натпис: „Погребај го, авво Зосиме, на ова место телото на смирената Марија, предај му го правот на правот, се преставив на први април, во ноќта на спасоносното Христово страдање, по причестувањето со Божествените Тајни“. Од овој натпис авва Зосим го дозна прво нејзиното име, а второ страшното чудо дека таа претходната година, истата онаа ноќ кога се причести, стасала до овој поток до којшто тој мораше да патува дваесет дена. Вака Зосим го погреба телото на чудесната Светителка Марија Египетска. А кога се врати во манастирот, ја раскажа целата историја на нејзиниот живот и чудото коешто самиот го виде од неа. Така ја прослави Господ покајаната грешница. Света Марија се споменува и во петтата недела на Чесниот Пост. Во тие денови Црквата им ја предочува на верните како пример за покајание. Се упокои во Господ околу 530 година. |
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 07.Април.2009 во 23:31 |
||||
|
Штом е во прашање свадба на која има промена на местата за седење, тогаш во ова евангелско четиво не се зборува и не се мисли на есхатолошкото Царство Небесно туку на Црквата која престојува во времето и просторот на овој свет и на нејзината света Литургија како предвкус на Царството. Не се мисли на ‘Вистината’ туку на ‘Иконата’. А посебно се мисли на местата што свештенството ги зазема на светата Литургија. Како што е убаво речено: едно е да заземеш место по Божја волја, а друго е да заземеш место по Божјо допуштение. Што тоа понатаму значи и како сето тоа ќе се заврши, секој нека си мисли...
Исто така, едно претставува последното место што го зазема некој откако ќе го засрамат, а друго претставува последното место што повиканиот на свадбата сам, согласно Господовата заповед, си го зазема. Денес ќе зборувам за ова второто... Според Господовите зборови: Секој што заради човечка слава се воздига себеси, односно секој што бара внимание, почести и покорност од луѓе и себеси се смета за некој многу важен, ќе биде понижен. А оној, пак, кој се понижува себеси заради Бога, барајќи последно место низ подвигот на самоосудување, прифаќајќи дури и да биде отфрлен од сите, ќе биде воздигнат од Бога. Сетете се на мачениците, јуродивите и вистинските монаси... Последното место, на степенот на очистување на срцето од страстите, значи умирање за светот, туѓинување, апсолутно послушание и во рамките на тоа послушание - да се биде послушен и слуга на сите. Ако има некој на кого не сме му послушни, значи не сме застанале на последно место. Не сме ја исполниле Божјата заповед: отиди и седни на последното место! На почетокот овој подвиг е претежно аскетски, односно ние претежно се присилуваме во него, додека од нашето срце не потечат реки од жива вода, а потоа подвигот станува претежно благодатен односно ние самите го посакуваме последното место и тежнееме кон него. Последното место, на степенот на просветлување на умот, значи повеќечасовно молитвено задржување на умот во срцето и претежно аскетска љубов кон непријателите. Можете да замислите кое прво место и колку човечката слава и утеха му значат на оној на кого после неколкучасовното молитвено задржување на умот во срцето му треба некое време, од кога ќе излезе од таа состојба, да освести кој е, каде се наоѓа или колку е часот... Зошто зборуваме за аскетска љубов на ова ниво? Што се однесува до љубовта кон непријателите, треба да се знае дека она што е благодатно и ‘природно’ на третиот степен, сѐ уште е аскетски подвиг на вториот степен. Љубовта кон непријателите е единствен критериум на божественоста на нашата љубов кон ближните. Сe она друго што ние го нарекуваме љубов е само на ниво на душевност или времена посета на благодатта. Сметајте го секој ден за загубен ако не сте плачеле во него, вели негде свети Јован Лествичник, а јас пак ви велам, дообјаснувајќи, сметајте го загубен денот и ако не ве повредиле, или ако не ве понижиле, или ако не ве ставиле на последно место, односно, ако не згазиле по вашата гордост. Зашто во тоа се состои првото блаженство (блажени се сиромашните по дух), а плачот спаѓа во второто блаженство. Без смирение и седнување на последно место, остануваме без основа за понатамошен духовен живот. Но, да не чекаме да се случи тоа т.е. да се смируваме преку трпење на неволни страдања, така што други ќе нe стават на последно место, затоа што очистувањето преку ваквиот пасивен подвиг трае подолго. Смирете се сами (со активен волев подвиг), сами ставете се на последно место! Бидете како Оној Кој вели: Не дојдов да Ми служат, туку да им служам. Поуката е: Треба што побргу да се ослободиме од високото мислење за себе и од гордоста. А дека сме заробени од оваа страст на умот, гледаме од тоа што кога ќе нѐ повреди некој (намерно или ненамерно), срцето веднаш реагира. Веднаш ни се случува демонска затемнетост, веднаш рој на помисли кои го расејуваат умот, веднаш лоши чувства кои ја обземаат нашата душа. Значи, гледаме дека нашиот ум и срце се сѐ уште заробени од гордоста. Ако не се ослободиме од оваа страст со аскетски (волев) подвиг и преку неволни страдања, нема отворање на срцето, нема умносрдечна молитва. Значи, и промашување на монашкиот живот, на пример... Во сето, интересно е тоа дека против она што најмногу ни користи духовно - газењето по нашата гордост, ние најмногу се противиме, клоцаме. Непријателствуваме против оној што го повредил нашето славољубие, наместо да го сметаме за најголем доброчинител. Како времено да забораваме дека има и демони и дека нашата борба не е против тело и крв... Господи, Исусе Христе, помилуј нe! |
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 08.Април.2009 во 01:53 |
||||
|
Како што некои ја замислуваат бездната како бесконечна (веќе врз основа на самиот збор) така и помислата на смртта прави нашата чистота и подвиг да станат бесмртни. Тоа го потврдува и преподобниот за којшто зборувавме. Таквите луѓе непрестајно додаваат страв на страв и не престануваат со тоа додека силата не им исчезне и од коските.
Треба да знаеме дека и сеќавањето на смртта, како и секое друго добро, е дар Божји. Ние често остануваме без солзи, тврди дури и кога стоиме покрај гробовите, а многу често се разнежнуваме и кога немаме пред себе таква глетка. На смртта се сеќава само оној што умрел за сe` што е земно. А оној на кого сe` уште нешто му е важно, не може ни да се навикне на мислата дека му претстои смртта, зашто со своите желби самиот себеси се заробува. Не треба да посакуваме секој човек со зборови да го уверуваме во својата љубов кон него, но подобро да бараме од Бога Он да му ја открие нашата љубов без зборови. Инаку, не ќе имаме доволно време и за изјавување љубов и за покајание. Да не се залажуваме, правејќи се неразумни подвижници, мислејќи дека лесно ќе го надоместиме изгубеното време: ни цел еден ден не ни е доволен да Му отплатиме на Господ за она што сме Му го згрешиле за само еден ден. Невозможно е за човекот, рече некој, невозможно е побожно да го мине денешниот ден, ако не мисли дека тоа е последниот ден од неговиот живот. |
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 11.Април.2009 во 19:13 |
||||
 |
|||||
|
|||||
|
makarios
Сениор
Регистриран: 20.Октомври.2008 Локација: Macedonia Статус: Офлајн Поени: 1282 |
Опции за коментарот
Благодарам(0)
Цитирај Одговор
Испратена: 12.Април.2009 во 08:38 |
||||
 |
|||||
|
|||||
|
Внеси реплика
|
страница <1 4567> |
Tweet
|
| Скок до | Овластувања Вие не може да внесувате нови теми на форумот Вие не може да одговарате на теми на форумот Вие не може да ги бришете вашите пораки од форумот Вие не може да ги менувате вашите пораки од форумот Вие не може да креирате анкета на форумот Вие не може да гласате на форумот |
Опции за темата
EvAngelos напиша: