Великиот пост

Пред што било да кажам за денешното евангелие, сакам да ви обрнам внимание на Филиповиот одговор: „Дојди и види!“, на прашањето на Натанаил: „Може ли нешто добро да излезе од Назарет?“, од една страна, како и на Натанаиловото прифаќање на овој едноставен метод на проверка на нештата, од друга страна. Да не навлегуваме во тоа колку сила носеле со себе овие зборови изговорени од Филип заради неговата средба со Христос, бидејќи одговорноста за одлуките и постапките е пред сè наш личен проблем, а не на оној што нè повикува нешто да сториме или не. Затоа, за мене тука се битни две работи: прво, зборовите ‘Дојди и види!’ во контекст на православниот начин на живот и подвиг не значат ништо друго освен пракса и теорија, очистување на срцето од страстите и просветлување на умот. Едното без другото едноставно не оди. И второ, дека овој метод очигледно му е веќе применет, познат и многу приемчив на Натанаил, само што овојпат го спроведува на најлично можно ниво, во лична средба со Богочовекот Христос. За ова, толку.

Денешново евангелие е уште едно историско сведоштво и конкретен пример на совршена молитвена заедница и однос помеѓу Бог и човекот создаден според образот Божји, помеѓу Прволикот и Неговата икона; сведоштво за исполнета молитва. Кога Христос му вели на Натанаил ’кога беше под смоквата, Јас те видов’, всушност му открива Кој го слушал, но и Кој му одговорил на молитвата додека тој се молел под смоквата. Нормално, Христос веќе му открива на Натанаил и Кој му ја исполнува во целост и во живо таа молитва сега. А Натанаил со својот одговор ни открива и ни сведочи дека во Богочовекот Христос Го препознава Оној Кому се молел и Кого единствено Го барал во молитвата – Синот Божји и Царот Израилев, очекуваниот Месија. А кој друг би можел да знае што се случува во срцето и умот на Натанаил, ако не Самиот Бог? Така што, не знам на што попрво да се воодушевувам, дали на Натанаиловата молитва, во која Го бара само Него, или на нејзиното совршено исполнување, и како мистично доживување и како лична средба во живо, од страна на Богочовекот Христос? Или, пак, овие две работи не можат да се одделат, ни како случка, ни како инспирација...

Инаку, нашата молитва кон Господ може да личи како кога толпа луѓе, кои стојат оддалеку, му се обраќаат на царот. Тој гледа пред себе мноштво луѓе, слуша дека сите нешто зборуваат и бараат, но ниту некого препознава, ниту знае точно кој што кажува и кој што бара. Таква е силата на молитвата на оние чиј духовен развој соодветствува на нивото на чистење на срцето од страстите. Не дека Бог не ја слуша и таа молитва, но позади неа не стои потполна посветеност на Бог пројавена преку умирање (туѓинување) во однос на светот, апсолутно послушание и постојан молитвен подвиг. Тоа е молитва чиј одговор е тешко забележлив, особено за неопитните и особено кога се случува надвор од периодот на првата благодат. И бидејќи најчесто, сакале ние или не, таа е наемничка и робовска молитва, ниту може да трае долго, ниту е чиста, ниту ни носи редовно солзи и покајание.

Нашата молитва може да прилега и како да се наоѓаме меѓу десетина луѓе блиски до царот. Тогаш тој знае точно кој и како му се обраќа и кој што бара. Таква е молитвата на носителите на дарот на умносрдечната молитва на степенот на просветление. Ова е веќе молитва на ниво на личен однос со Бог, која во истиот момент носи со себе и одговор, ни Го носи Господ. Генерално, сите наши проблеми поврзани со борбата против помислите, со борбата против страстите, па дури и проблемите со телесни болести и болки може веднаш или брзо да се надминат со просто молитвено симнување на умот во срцето. Кога со оваа молитва се призива Божјата помош за нашите ближни, тогаш нејзиното исполнување е сигурно, доволно е да има добра намера и надеж за спасение во оној за кого се молиме.

Но, молитвата може да биде и како кога се зборува со царот лице в лице. Таква е молитвата на совршените. Тоа е молитва чудотворна. Во текот на оваа молитва, во рамките на личниот однос, Господ не може а да не одговори и да не му се јави на оној што се моли во вид на несоздадена Светлина, прекинувајќи ја притоа и самата молитва. Кога се во прашање другите, исполнувањето на молитвата повторно зависи од постоење на добра почва во срцето на оние што имаат потреба од неа. Таква, лице в лице, била и молитвата на Натанаил. Потврда за тоа е и неговото апостолско достоинство, дарувано од самиот Господ. Неговото апостолско достоинство очигледно одговара на неговата внатрешна духовна состојба, каков и што бил обичајот за ракополагање и поставување на Апостолите и Епископите во првите три века. Потврда за неговата совршена молитва е и неговата совршена, односно, маченичка смрт.

Што можеме да заклучиме од средбата помеѓу Христос и Натанаил и воопшто од преданието на светите Отци за подвигот на богопознанието, а во контекст на денешниот празник – Неделата на Православието?

Согласно опитот на сите Светии, единствен темел на вистинскиот духовен живот е вистинската вера. Вистинската вера го соединува човекот со Бог. Учеството во вистинската вера во Црквата истовремено значи и учество во вистинска благодат. Вистинската вера е критериум за вистински духовен живот. Но и вистинскиот, православен и подвижнички духовен живот во Црквата е единствен метод со кој се стигнува до спознание на вистинската вера, до богопознание. Спознанието на вистината, на лично ниво, во строго православна смисла, не е интелектуално човечко достигнување туку, пред сè, е Божји дар на ‘просветленост на умот’ и ‘обожение на личноста’. Дар Божји кој се добива после големиот подвиг на ‘очистување на срцето од страстите’, до крај. Затоа, многу е потребно, покрај подвигот за сочувување на вистинската вера по секоја цена, да се сочува и вистинското аскетско-исихастичко предание во Црквата, преданието на умносрдечната молитва.

sade um, цитатите на Павле не се однесуваат на постот, туку на јадењето/нејадењето на храна принесена на идоли.

spiros напиша: Што е со оние верници на кои ЖИВИОТ ХРИСТОС им е безкрајно поважен од цртаните христоси?

ЗНАЧИ ВИДОВМЕ ДЕКА НОВИОТ ЗАВЕТ НЕ ГО ПРИЗНАВА ПОСТОТ – ВОЗДРЖУВАЊЕТО ОД ХРАНА КАКО НЕКАКВА НАВОДНА ДУХОВНОСТ ВЕРУВАЊЕ И ПОБОЖНОСТ ...ПАВЛЕ ГИ НАРЕКУВА ..ЛАЖНИ !

Оти тоа се прописи според стариот Мојсеев Закон кого Исус Христос ГО УКИНАЛ..како закон на телесните прописи за кој битито Бог НЕДАЛ ветување за вечен живот . Библиската гаранција е дека физичкото тело без личност е мртва природа па затоа нема потреба ..апсурдно е да се казнува нешто што нее свесно за своето постоење . Раката нема да земе оружје да убива ако Личноста не и нареди .

И Стариот Завет НАПИСМЕНО Е ЗАПИШАНО дека постот – воздржувањето од храна НЕ СЕ ПРИЗНАВА како верување , духовност и побожност .

Еве :

1 )
Книга на пророкот Исаија 58 – ред 5 ..ТАКОВ ЛИ Е ПОСТОТ ШТО ЈАС ГО ОПРЕДЕЛИВ ? ( епа каков е ?) човек да ја изнемоштува душата своја во денот кога наведнува главата како трска и под себе постила вреќиште и пепел ? ТОА ЛИ ЌЕ ГО НАРЕЧЕШ ПОСТ И ДЕН УГОДЕН НА ГОСПОДА ? (е како да не ...утре од сабајле ..тоа е само религиозна измислица )


2)
Книга на пророкот Јеремија 14 – ред 12 ...Ако и ПОСТАТ, нема да го чујам писокот нивни : и ако принесат сепаленица и дар нема да ги примам , но со меч , со глад и со помор ЌЕ ГИ ИСТРЕБАМ

ЗНАЧИ БИТИЕТО БОГ – ГОСПОД ЈАСНО КАЖАЛО ДЕКА НЕПРИЗНАВА ТАКВИ ЕКСТРЕМНИ НЕПОТРЕБНИ СПОРТОВИ НАРЕЧЕНИ ПОСТ – ВОЗДРЖУВАЊЕ ОД ХРАНА

.
.
.
НО БИТИЕТО ГОСПОД БОГ ...КАЖАЛ – ДЕФИНИРАЛ ШТО ПРИЗНАВА ПОД ПОИМОТ ПОСТЕЊЕ

ДЕФИНИЦИЈА
Книга на пророкот Исаија 58 – ред 6 ... Ова е ПОСТ што Ми е по ВОЛЈАТА: да ги кинеш неправедните окови, да ги разврзеш врските на јаремот ( наметната туѓа волја , туѓо управување ), да ги пуштиш на слобода угнетуваните ( експлоатираните од капиталистите ), да ги скршиш сите окови; ( се она што го прави човека неслободен )

ЕТЕ КАЖАЛ – ДЕФИНИРАЛ БОГ ШТО Е ПОСТОТ
ЈАСНО СЕ ГЛЕДА ДЕКА БИТИЕТО БОГ Е ИДЕАЛИСТ ...КОМУНИСТ АНАРХИСТ

.
.
.
Исус никогаш НЕПОСТЕЛ – не се воздржувал од храна

Еве :

Лука: 5:33 А тие Му рекоа тогаш: „Јовановите ученици постат често и се молат, така и фарисејските, а Твоите јадат и пијат?”
5:34 Исус пак им рече: „Можете ли да ги натерате сватовите да постат додека е младоженецот со нив?
5:35 Туку ќе дојдат дни кога младоженецот ќе биде грабнат од нив; тогаш ќе постат, во тие дни.

ОВА МУ КАЖАЛЕ НА ИСУСА ЗА И САМИОТ ДА СЕ СЕТИ .......ДЕКА И САМИОТ НЕПОСТЕЛ ЗА РАЗЛИКА ОД РЕЛИГИОЗНИТЕ .

Е ДАЛИ ПА ПОСЛЕ Исус навистина постеле Апостолите кога Павле НАПИСМЕНО ВЕЛИ ДЕКА ПОСТОТ – ВОЗДРЖУВАЊЕТО ОД ХРАНА СЕ ЛАЖНА ДУХОВНОСТ , ЛАЖНО ВЕРУВАЊЕ ЛАЖНА ПОБОЖНОСТ .

Новиот завет вели дека Исус и Апостолите и Христијаите не се воздржувале о д храна туку ПОСТЕЛЕ ТАКА КАКО ШТО ИМ КАЖАЛ ГОСПОД

ЕВЕ ВАКА :

ДЕФИНИЦИЈА :
Книга на пророкот Исаија 58 – ред 6 ... Ова е ПОСТ што Ми е по ВОЛЈАТА : да ги кинеш неправедните окови, да ги разврзеш врските на јаремот ( наметната туѓа волја , туѓо управување ), да ги пуштиш на слобода угнетуваните ( експлоатираните од капиталистите ), да ги скршиш сите окови; ( се она што го прави човека неслободен

Исус Христос го спроведувал цело време ПОСТОТ кажан од Господ .....
Бил против : 1 ) Религиите , 2 ) Против Капиталистите , 3 ) Против државата како апарат за насилство на капиталистичките властољупци .
Ова свето тројство и го убило ..така си пишува во Новиот завет ....и 300 години ги прогонувале Христовите следбеници.

ЕВЕ КАКО ПОСТЕЛЕ ОД ШТО СЕ ВОЗДРЖУВАЛЕ ХРИСТИЈАНИТЕ :

Дела 2 – ред 44...А СИТЕ оние кој ПОВЕРУВАА беа заедно и се им беше општо – заедничко
Ред45 – И ги ПРОДАВАА СВОЈТЕ Сопствености и Имоти и тоа го споделуваа со сите секому според неговата потреба .
Ред 46 – И секој ден беа заедно и Еднодушно............

Евангелие по Јован 17 – ред 22 ......”.......за да се Усовршат во Единство..”..- вели Исус Христос

1 Коринќани 1 – ред 10...Браќа ве молам во ИМЕТО на нашиот господ исус христос Сите да зборувате исто и да нема раздори меѓу вас туку да бидете совршено соединети во ЕДНА МИСЛА И ЕДЕН УМ .... .- СЕ БАРА ЕДНОУМИЕ

Филипјани 4 – ред 2....”....да бидат ЕДНОМИСЛЕНИ – КОНСЕНЗУС ..”- Павле


Дела 4 – ред 32 .”..А народот кој ПОВЕРУВА имаше едно срце и една душа И НИКОЈ НЕ ВЕЛЕШЕ ДЕКА НЕШТО ОД НЕГОВИОТ ИМОТ Е НЕГОВО ТУКУ СЕ ИМ БЕШЕ ЗАЕДНИЧКО…”..

Јаков 1 – ред 25 .”..А кој ќе се загледа во во Христовиот Совршен закон на Слободата – Безсуетноста и остане во него , не како заборавлив слушател туку како ДЕЛОТВОРЕН ИЗВРШИТЕЛ тој ќе биде блажен-(блажен = исполнителен кон Божјите барања )во она што го врши..”.—..оти тоа е веќе Вера..вистинско Верување видливо со голо ОКО неспорно за атеистите ....оти е ОЧИГЛЕДНО


Книга на пророкот Исаија 1 – ред 17 ...научете се да правите добро , барајте ПРАВДА ,спасувајте УГНЕТЕН – ЕКСПЛОАТРАН ., заштитете сирак , застапувајте се за вдовица .

Еве цело време битието Бог кажува каков пост – ВОЗДРЖЛИВОСТ бара .
Бара религиите да не постојат оти тие служат за генерирање лоши меѓучовечки односи . Бара да се укине капиталот и капиталистите кој ги угнетуваат – експлоатираат луѓето .Бара да се укине државата како инструмент за насилство на капиталистите и религиозните врхушки .

Е ОВА Е ВИСТИНСКИ ПОСТ .

Pravoslaven напиша: А тие му рекоа: “Зошто учениците Јованови постат често и се молат, како и фарисеите, а Твоите јадат и пијат?” Toj им рече: ”Зар можете да ги натерата сватовите да постат, додека е со нив младоженецот? Но ќе дојдат денови, кога ќе се оддели од нив младоженецот и тогаш, во тие денови, ќе постат.”   Оттука гледаме дека Исус не го укинал постот, туку рекол дека додека е Тој со Своите ученици, тие не треба да постат, но кога тој ќе си замине од нив (по вознесувањето) тогаш тие ќе постат.

Sigurno?

Isus im veli deka dodeka toj (mladozhenecot) e so niv, togash tie (svatovite) kje pravat kako sto toj ja vodi svadbata (propovedanjeto i uchenjeto) bidejki nema da ima poglema sila od nego i negovata Radosna Vest za da gi obmani onie sto go sledat, no koga kje dojdat denovite koga toj kje gi napushti, ovie povorno kje postat.

Negovite zborovi se chista parabola (zarem ne gledate deka nikade samiot ne se spomnuva vo prvlo lice ednina?) i postenjeto go koristi kako simbolika. Ako beshe obratnoto, toj kje recheshe "Vistina, vistina vi velam, nemojte da postite dodeka sum so vas, a otkoga kje si zaminam prodolzhete so postenjeto".

Interesno svetlo na ova frla sledniov citat:

I reche Gospod: "so kogo da gi sporedam lugjeto od ovoj rod? I komu se slichni? Tie lichat na deca sto sedat po pazarishtata i vikaat edno na drugo, velejki: Vi svirevme i ne igravte; vi peevme zhalni pesni i ne plachevte!" Zashto, dojde Jovan Krstitel, koj nitu leb jade, nitu vino pie, a vie velite: "Bes ima". Dojde Sinot Chovechki, Koj jade i pie, a vie velite: "Eve chovek sto mnogu jade i pie, prijatel na mitnicite i greshnicite!"
Luka 7:31-34

Изменето од Messenger - 14.Март.2009 во 00:11

Деца, слушајте внимателно за да ви го објаснам евангелието од неделата што пројде. Главно, во последнава реченица што ви ја прочитав се крие она што треба да се толкува.

Во текстот од евангелието најнапред се истакнува верата на фатениот и на оние што го носат. Пред сè верата на фатениот...

Еднаш веќе ви зборував дека и верата или верувањето многу зависи и се разликува од тоа на кој степен од духовниот развој се наоѓа човек. Она во што уште верува и кон што се стреми оној што се наоѓа на степенот на очистување на срцето од страстите, веќе е знаење и опит за оној што е на вториот степен, а не прашање на вера. Она во што уште верува и кон што се стреми оној што се наоѓа на степенот на просветлување на умот, веќе е знаење и опит за оној што е обожен, а не прашање на вера...

Но, за да премине верата во знаење и опит, потребен е голем подвиг и смирение. Таков подвиг и смирение гледаме и во напорот пред сè на фатениот да дојде до Христос Богочовекот. Пред сè смирение... Внесувањето преку покривот на куќата со надеж и за исцеление (како и во многу случаи досега), а наместо него јавно да ја слушне само причината за својата болест (гревот) и без помисла да го прифати сето тоа, зарем ова не покажува смирение и благодарност? Да, однесувањето на фатениот покажува дека тој ја освестил причината за својата болест, а тоа е гревот, како што потврди и Христос, и со смирение и благодарност ја прифаќа Господовата одлука, сметајќи се себеси недостоен и за толку – да му ги прости ‘само’ гревовите.

Како што и другпат сум ви спомнал, прифаќањето на Божјото слово за нас, прифаќањето на Божјата волја за нас и прифаќањето на Божјата промисла за нас, со смирение и благодарност, истовремено значи и наше отворање и наше прифаќање на Божјата благодат. Следувателно, тоа значи и наше исцеление, и душевно и телесно. Значи, второ нешто што истакнува денешното евангелие е и гревот и отпаѓањето од Бог како причина за нашите болести, и душевни и телесни.

Трето нешто што е истакнато во денешното евангелие е и вистината дека Господ Бог е единствениот Кој има власт да ги простува гревовите, ако со вера и покајание, односно со смирение и благодарност, пристапиме кон Него. Вистинското покајание значи неповторување на гревот. Вистинското простување на гревовите исто така се препознава од неповторувањето на гревот. Оној што има вистинско покајание ќе добие и вистинско простување на гревот од Самиот Господ, што значи и исцелување од последиците на гревот. Вистинското простување на гревот и исцелувањето на неговите последици не е ништо друго туку возобновување на нашата заедница со Бог, со Богочовекот Исус Христос.

Токму овој момент, простувањето на гревот, е причина за помислите на книжниците. Тие знаат од Книгите на Законот дека единствено Бог има власт да простува гревови. Затоа немаше можеби и ништо да помислат ако Христос само го исцелеше фатениот, затоа што тоа ќе беше само уште едно исцеление од многуте кои во тоа време Он ги правеше; но, објавата на простувањето ги соблазнува. Заради нивно обраќање и спасение Христос постапува по редот по кој следуваат настаните: прво јавно простува, па потоа и јавно исцелува. И на крај, ем љубовно (без да ги кара како што Он знае кога ќе види непокајание) им ги открива помислите на нивните срца, ем им ја пројавува Божјата сила и власт од Себе со исцеление на фатениот. Ова го потврдува и самото евангелие – „така што сите [без исклучок] се дивеа и Го славеа Бог, велејќи: никогаш вакво чудо не сме виделе!“

Деца, забележувате дека не ви го толкувам евангелието алегориски, како што е обичај во ‘Александриската школа’ и како што некои сакаат да толкуваат, па да речам, на пример, дека куќата во која престојува Христос е срцето на човекот и благодатта на Светиот Дух во него, а дека отвoрањето на покривот и спуштањето на фатениот низ него е отвoрањето на срцето и симнувањето на умот во него. Ниту пак ви го толкувам само историски и етички, како што е обичајот во ‘Антиохиската школа’. Ова е аскетско-исихастичко толкување на ‘Македонската школа’, кое секогаш во своите толкувања тргнува од личносниот принцип, од хармонијата на православниот духовен живот и не повеќе од она што Бог ни дал. За ова толку.

Вистинското простување на гревовите е очистување на срцето од страстите и негово отворање за умносрдечната молитва. Тоа е ослободување од ропството на страстите, од гревот и од демонот. Тоа е одвојување од светот. Затоа и Господ на фатениот му се обраќа татковски со зборот ‘синко’...