Ваша песна,состав или што било напишано

Slusaj!….toa moeto srce çuka taka,

Kako çasovnik go broi vremeto sto stoi

Slusaj!….toa mojata dusa ti pee prispivna pesna,

Za da nokta ti bide ,meka, lesna

Slusaj!….shum na lisja ….

toa veterot go nosi angelskiot glas,

koj prasuva za nas.

Gledaj…gledaj vedro nebo i na nego zvezdi roj

Toa jas ti prativ baknezi bez broj.

Изменето од marija1000 - 16.Март.2009 во 23:45

Маглина со вкус на супа
од кокошка
ми личи нет- ов
а ја сркам гласно
дотурам оцет и бибер
дур да се закашлам
понекогаш на нос ми излага
понекогаш ладна ја јадам
супава направена
во јавна менза
ко за мене скитник
добра е.
Некогаш гаврани гледам
наредени на жица
не поминувам од таму
ќе ме посерат
стари алишта носам
но бар чисти се.
И топли погледи има
до нив се лепам
кога од студ се тресам
така зимата ја поминав
и бар супа има
нема месо
ама ко за мене скитник
добра е.


Изменето од zbunet - 17.Март.2009 во 00:50

Од што ли е
исткаена среќата?
Дали од тенки нишки
на пајаче мало,
или од раце ситни,
невини детски.
Или пак е само поим,
релативна работа.
За некого можеби
и е тоа ,но за мене
среќа е твојата насмевка
која ти ја украдов
во тивката ноќ.
И тоа светкање
во твоите тажни очи,
кога свати дека
погледите ни се среќаваат,
и тое за мене среќа.
Среќа е,кога константно
без некоја причина
поминувам нежно со раката
по мојот врат,
додека ти ме пиеш со очите
токму таму,на тоа место
каде твоите усни
сакаат да танцуваат.
На кривинката на мојот врат.
Среќа е и кога го бришеш
уморот од моето лице
и на неговото место
закачуваш насмевка.
Среќа е кога го длушам
твојот глас
и ѕвонењето
на твојата насмевка
долго останува тука
во моите уши.
Останувам глува
за сите непријатни звуци,
само тебе те слушам.
Уствари.............
можев малу да упростам.
Можев на поедноставен,
полесен начин да ти кажам,
иако ти веќе добро знаеш.
ТИ си мојата среќа.
Среќата е таму
каде што си ти.
Исткаена е од
твоите воздишки.
Извезена е од
твоите тивки шепотења.
Збогатена е од
твоите нежни допири
и твоето постоење.

Некогаш ке избегам,
некогаш ќе се најдам
под небото на метропола блескава,
ноќните светулки
како ѕвезда ке ме следат,
додека чевлите мои
во возбудлив ритам ке танцуваат
допирајќи го секој камен
на историскиот плоштад,
наскоро ќе лутам неуморно
како дете
што светот го спознава,
додека пријатни звуци
од јазик туѓ,
во уши ми ѕвонат,
сетилата стануваат се пожелни
за дразби нови
и за умор не знаат.
Веќе сум таму,
само магла и прашина
зад себе гледам,
новороденче сум повторно
случајно во излог се познав,
мистерија околу мене
да биде откриена
нестрпливо чека,
но нешто ми вели
и трчајки да успеам нема
од желба проклета да избегам,
во авантура нова
познат лик да видам
и уште ми вели,
покрај убавини толку,
само тогаш
потполно среќна
можам да бидам.

Кога ќе се разбудиш
побарај ме во твоите очи,
таму спиев ноќва.
Разбуди ме и измешај ме
со твојата љубов,
ќе стане прекрасно мастило
во милион бои.
Тоа ќе биде крвта
која ќе се пролее
низ нашите вени.
Ќе почнеме
да дишеме љубов
од твоите усни.
Дај ни живот
да останеме вечни.
Диши за двајцата
да оживее нашиот сон.
Испружи раце
и прегрни ме,
уништи ја далечината
додека твоите раце
кон себе ме земаат.

Можеби некогаш
ќе ја најдеш долината
скршени срца кај нема
но таму љубов
сигурно да најдеш нема
оној што не знае збори
оној што знае не збори
оној што не видел
значи слеп е
оној што видел
двете страни ги знае
и која повеќе му лежи.
Патот единствен не е
но на исто место водат сите
бакнежот и оружјето исто значат
на јазици сите
па ти сега види
и да не видиш
зар толку важно е ?