МПЦ и спорот со СПЦ

izvoren напиша: Taka, taka!Не си разбрал погрешно.

Благодарам на појаснувањето!

Опитен напиша: makarios напиша: Исто така, нејасно е како може „непризната и расколничка Црква“ да дава светители, како што е Свети Гаврил Светогорец, и како е можно да дава плодови на покајание - монаштвото на пример (и тоа побројно дури и од Бугарија). Отец Гаврил Светогорец е роден во Штип 1926 година. Основно и средно образование завршува дома а факултет за ликовни уметности, отсек вајарство, во Белград. Потоа работи како професор по ликовно воспитување во Штип за време на најголемиот комунизам и никогаш не изоставше богослужба и да им зборува на децата за најголемите празници. 1963 заминува на Света Гора каде се опрееделува да живее пустиножителско монаштво. Неговите подвизи, силна молитва и вера беа широко расчуени по цела Света Гора. Често комуницирал и со србските монаси, а денешни епископи кои повеке му го отежнувале отколку што му помагале за да си го реши проблемот со престојот таму. Проблемот како и денес бил политички. Од него барале да се изјасни србин или грк за да остане. измалтретиран по сите неуспешни обиди , а неколкупати бил и депортиран и на чуден начин пак се вракал назад, овојпат решил засекогаш да замини. Старец Емилијан, тогашен игумен на еден од манастирите на познатите метеори а подоцна на светогорскиот Симонопетар, сакал да го задржи како игумен на метеора, Во јерусалим го барале за игумен на св.Харитон скитот, а србите му понудиле и владичка митра, но тој во 1971 се врака во Лесново и „расколничката МПЦ„ каде подоцна направил духовен центар и прибежиште. И овде повторно имал повторно контакти со истите владици. 1989 бил избран за епископ велички односно викар на поглаварот на МПЦ. За неговата светост нема потреба да говорам, позната му е на целото Православие. доволно е да кажам дека еднаш кога поминувал по улица пред Српскта Патријаршија, Патријархот СРБСКИ Павле ги станал лугето од патријарХијата и им рекол. „Дојдете да видете ангел„ Сега се прашувам и вас ве прашувам. Ако СРПКИОТ ПАТРИЈАРХ Павле ја признал светоста на еден наш владика дали тоа значи дека благодат во МПЦ нема? и уште едно прашање: Зашто поранешниот Повардарски Митроплоит Јован додека беше Владика на МПЦ, отец Гаврил јавно го прогласи за Свети Гаврил Светогорец Еископ Велики, да после тоа да ја негира светост и балгодат во цела МПЦ? Барам конкретни одговори, а не избегнување на одговорот преку паушален и неоснован напад и плукање на се што е Македонско.

Vladikata Jovan ne bi mozhel sam da go proglasi episkopt Gavril za svetec, bidejki kanonizacijata e rabota na arhierejskiot Sobor/Sinod. Duri i pokojniot episkop da e navistina svetec, toa ne ja menuva raskolnichkata sostojba na MPC. Zadgranichnata Ruska crkva do neodamna beshe vo raskol so Moskovskata patrijarhija, a svoevremeno (koga crkvata vo SSSR beshe progonuvana) izvrshi bitna uloga za pravoslavniot svet vo dijasporata, i dade mnogubrojni svetci. Megjutoa, otkako se raspadna socijalizmot, taa odbi da se vrati kon matichnata crkva, i nejzinata sostojba zapochna drastichno da se menuva. Eparhijata (mislam deka e edna) i parohiite, koishto odbija da se prikluchat vo edinstvoto na Crkvata, denes se potpolno otpadnati i prilichat na sekti, duri e strashno toa shto vo niv se tvori. Zatoa, nemoj da mislish deka eden svetec bi mozhel da ja spasi MPC, ako sama odbiva da se pokae i svoevolno se oddeluva od edinstvoto na Crkvata.

Изменето од Asya - 30.Јануари.2009 во 09:07

Asya напиша: Опитен напиша: makarios напиша: Исто така, нејасно е како може „непризната и расколничка Црква“ да дава светители, како што е Свети Гаврил Светогорец, и како е можно да дава плодови на покајание - монаштвото на пример (и тоа побројно дури и од Бугарија). Отец Гаврил Светогорец е роден во Штип 1926 година. Основно и средно образование завршува дома а факултет за ликовни уметности, отсек вајарство, во Белград. Потоа работи како професор по ликовно воспитување во Штип за време на најголемиот комунизам и никогаш не изоставше богослужба и да им зборува на децата за најголемите празници. 1963 заминува на Света Гора каде се опрееделува да живее пустиножителско монаштво. Неговите подвизи, силна молитва и вера беа широко расчуени по цела Света Гора. Често комуницирал и со србските монаси, а денешни епископи кои повеке му го отежнувале отколку што му помагале за да си го реши проблемот со престојот таму. Проблемот како и денес бил политички. Од него барале да се изјасни србин или грк за да остане. измалтретиран по сите неуспешни обиди , а неколкупати бил и депортиран и на чуден начин пак се вракал назад, овојпат решил засекогаш да замини. Старец Емилијан, тогашен игумен на еден од манастирите на познатите метеори а подоцна на светогорскиот Симонопетар, сакал да го задржи како игумен на метеора, Во јерусалим го барале за игумен на св.Харитон скитот, а србите му понудиле и владичка митра, но тој во 1971 се врака во Лесново и „расколничката МПЦ„ каде подоцна направил духовен центар и прибежиште. И овде повторно имал повторно контакти со истите владици. 1989 бил избран за епископ велички односно викар на поглаварот на МПЦ. За неговата светост нема потреба да говорам, позната му е на целото Православие. доволно е да кажам дека еднаш кога поминувал по улица пред Српскта Патријаршија, Патријархот СРБСКИ Павле ги станал лугето од патријарХијата и им рекол. „Дојдете да видете ангел„ Сега се прашувам и вас ве прашувам. Ако СРПКИОТ ПАТРИЈАРХ Павле ја признал светоста на еден наш владика дали тоа значи дека благодат во МПЦ нема? и уште едно прашање: Зашто поранешниот Повардарски Митроплоит Јован додека беше Владика на МПЦ, отец Гаврил јавно го прогласи за Свети Гаврил Светогорец Еископ Велики, да после тоа да ја негира светост и балгодат во цела МПЦ? Барам конкретни одговори, а не избегнување на одговорот преку паушален и неоснован напад и плукање на се што е Македонско. Vladikata Jovan ne bi mozhel sam da go proglasi episkopt Gavril za svetec, bidejki kanonizacijata e rabota na arhierejskiot Sobor/Sinod. Duri i pokojniot episkop da e navistina svetec, toa ne ja menuva raskolnichkata sostojba na MPC. Zadgranichnata Ruska crkva do neodamna beshe vo raskol so Moskovskata patrijarhija, a svoevremeno (koga crkvata vo SSSR beshe progonuvana) izvrshi bitna uloga za pravoslavniot svet vo dijasporata, i dade mnogubrojni svetci. Megjutoa, otkako se raspadna socijalizmot, taa odbi da se vrati kon matichnata crkva, i nejzinata sostojba zapochna drastichno da se menuva. Eparhijata (mislam deka e edna) i parohiite, koishto odbija da se prikluchat vo edinstvoto na Crkvata, denes se potpolno otpadnati i prilichat na sekti, duri e strashno toa shto vo niv se tvori. Zatoa, nemoj da mislish deka eden svetec bi mozhel da ja spasi MPC, ako sama odbiva da se pokae i svoevolno se oddeluva od edinstvoto na Crkvata.

   Одговорот не тио е точен.

политика и интертес е во прашање. и што сега мешаш РПЦ и РОЦОР а до сега не сакаше да го споредуваш патот на МПЦ со другите?

Еден светител се канонизира откако ке почне локалмо и поединечно него славење да подоцна помине преку комисијата на Синодот а Јован тоа го направи. Или додека Јован беше во МПЦ имаше благодат а после не. Како да е он причината на присуството на светиод Дух.

И ако еден е свет, тоа значи дека благодатта на Светиот Дух почива и е жив во таа Црква. Не се лажи дека тоа не го знаеш. Тоа го знаат и србските владици и во некои прилики кажано но проблемот е пак ке повторам ПОЛИТИЧКИ.

Дај Боже, да се вразумиме, повторно да седнеме на преговарачките маси, да си подадеме раце, заеднички да се причестиме од едната чаша и еднаш засекогаш да не му даваме повод на гаволот да се радува

Asya напиша: Исус одговори и му рече: „Блажен си, Симоне, сине Јонин, зашто тело и крв не ти го открија тоа, туку Мојот Otec, Кој е na небесата. И Јас ти велам, дека ти си Петар, и на тој Камен ќе ја изградам Мојата Црква, и портите на пеколот нема да ja надвладеат. И ќе ти ги дадам клучевите на царството небесно, и што и да сврзеш на земјата, ќе bide сврзано na nebesata; и што и да разврзеш на земјата, ќе биде разврзано na nebesata” (Matej 16: 17-19). Toa znachi deka se shto Pravoslavnata Crkva ne priznava na zemjata, ni Bog ne priznava na nebesata, vo toj kontekst, i avtokefalnosta na MPC.

Ova e dobro poznata interpretacija na institucijaliziranata crkva koja stanala dogma so cel da go ekskluzivira Boga i da gi zashtiti svoite interesi kako organizirana verska formacija. Vakvoto pretstavuvanje na Isusovite zborovi se korenot na problemite koi se provlekuvaat vo Hristijanstvoto i se reflektiraat na najrazlichni formi, megju koi se i borbite megju crkvite na polaganje "pravo" na Boga i Isusovoto propovedanje, na podelbi megju niv, vodenje verski vojni vo Bozhjo ime i t.n.

Poradi posledicite na takvoto interpretiranje, vakvoto razbiranje na Isusovite zborovi posekako ne mora da se prifati kako definitivno ispravno.

Isus mu se obrakja na Simon zatoa sto ja gleda negovata cvrstina vo dohovnoto osoznavanje na Negovoto uchenje. Toj stoi kako da e nebare karpa sred moreto na materijalnita iluzija, postojano udirana od branovite na iskushenijata, no cvrst vo sledenjeto na Isusovoto propovedanje. Isus mu porachuva deka tokmu poradi toa Toj kje mu go prenese uchenjto oti znae deka toa kje padne na plodna pochva i kje gi dade plodovite na prosvetluvanjeto sto kje mu pomognat na Simon (Petar) da se razreshi vo potpolnost od zemnata materijalna iluzija i osoznaenoto da go ponese so sebe koga kje go napushti ovoj svet. Takviot Simon, prosvetleniot Petar, dobiva poraka od Isus potoa da propoveda niz narodot.

Znachi svesta, kako Bozhji dar, ke go prosvetli i kje mu gi otvori bozhenstvenite dvori, za razlika od meterijalnoto koe go mami umot i koe doveduva do pekolnata mizerija. Toa shto ke odbere toj so svojata slobodna volja na zemjata , vo ova svoe zemno postoenje, toa kje mu bide dadeno i izvrsheno po zaminuvanjeto od ovoj svet.

Simbolikata so spomnuvanjeto na "Mojata Crkva" i "kluchevite na carstvoto nebesno" go pretstavuvaat Negovoto propovedanje i prosvetluvanjeto sto sledi od toa, a ne e bukvalna poraka za davanje na kluchevi od nekoja institucijalizirana verska gradba poradi koja se sluchuvaat site ovie raspravi denes.

spiros напиша: Асја, баш на овие зборови од Евангелието се повикува и Рим укажувајќи дека во темелите на Ватикан лежи закопан Св. Апостол Петар и дека тие зборови важат баш за католичката цркава а сите други се отпаднички! Што правиме сега? Далие ќе ги благослуваме тие “борци за православието“ што се спремни да отепуваат и цареви и престолонаследници итн. во името на православието ? Дали црна рака заслужува признание и благослов а македонската православна црква не? Кој е ставот на твојата ценета српска православна црква? п.с. Вистинските следбеници Христови се познаваат по Љубовта, Мирот и Единството!

Magjudrugite, "bash" na tie zborovi Rimokatolichkata crkva go iskrivuva Slovoto Bozhje. "Kamenot" vrz koj Hristos (vo Evangelieto) veli deka kje ja izgradi Svojata Crkva, e tvrdata vera na Simon, koj go dobil imeto Petar, shto znachi "kamen" na grchki. Verata na Petar so koja go poznal Hrista deka e Sin Bozhji, ne mu bila dadena od chovek, tuku od nebesniot Otec, zatoa Hristos go imenuval Simon - Petar (Kephas, aramejski). A Rimokatolichkata crkva pogreshno veruva deka "kamenot" e mrtvoto (zakopano) telo na Sv. Petar.

Jas ne sum chlen na SPC, i nishto ne znam za nejziniot stav po povod "crna raka", za koja prv pat slusham.


Изменето од Asya - 31.Јануари.2009 во 06:25

Опитен напиша: Asya напиша: Опитен напиша: makarios напиша: Исто така, нејасно е како може „непризната и расколничка Црква“ да дава светители, како што е Свети Гаврил Светогорец, и како е можно да дава плодови на покајание - монаштвото на пример (и тоа побројно дури и од Бугарија). Отец Гаврил Светогорец е роден во Штип 1926 година. Основно и средно образование завршува дома а факултет за ликовни уметности, отсек вајарство, во Белград. Потоа работи како професор по ликовно воспитување во Штип за време на најголемиот комунизам и никогаш не изоставше богослужба и да им зборува на децата за најголемите празници. 1963 заминува на Света Гора каде се опрееделува да живее пустиножителско монаштво. Неговите подвизи, силна молитва и вера беа широко расчуени по цела Света Гора. Често комуницирал и со србските монаси, а денешни епископи кои повеке му го отежнувале отколку што му помагале за да си го реши проблемот со престојот таму. Проблемот како и денес бил политички. Од него барале да се изјасни србин или грк за да остане. измалтретиран по сите неуспешни обиди , а неколкупати бил и депортиран и на чуден начин пак се вракал назад, овојпат решил засекогаш да замини. Старец Емилијан, тогашен игумен на еден од манастирите на познатите метеори а подоцна на светогорскиот Симонопетар, сакал да го задржи како игумен на метеора, Во јерусалим го барале за игумен на св.Харитон скитот, а србите му понудиле и владичка митра, но тој во 1971 се врака во Лесново и „расколничката МПЦ„ каде подоцна направил духовен центар и прибежиште. И овде повторно имал повторно контакти со истите владици. 1989 бил избран за епископ велички односно викар на поглаварот на МПЦ. За неговата светост нема потреба да говорам, позната му е на целото Православие. доволно е да кажам дека еднаш кога поминувал по улица пред Српскта Патријаршија, Патријархот СРБСКИ Павле ги станал лугето од патријарХијата и им рекол. „Дојдете да видете ангел„ Сега се прашувам и вас ве прашувам. Ако СРПКИОТ ПАТРИЈАРХ Павле ја признал светоста на еден наш владика дали тоа значи дека благодат во МПЦ нема? и уште едно прашање: Зашто поранешниот Повардарски Митроплоит Јован додека беше Владика на МПЦ, отец Гаврил јавно го прогласи за Свети Гаврил Светогорец Еископ Велики, да после тоа да ја негира светост и балгодат во цела МПЦ? Барам конкретни одговори, а не избегнување на одговорот преку паушален и неоснован напад и плукање на се што е Македонско. Vladikata Jovan ne bi mozhel sam da go proglasi episkopt Gavril za svetec, bidejki kanonizacijata e rabota na arhierejskiot Sobor/Sinod. Duri i pokojniot episkop da e navistina svetec, toa ne ja menuva raskolnichkata sostojba na MPC. Zadgranichnata Ruska crkva do neodamna beshe vo raskol so Moskovskata patrijarhija, a svoevremeno (koga crkvata vo SSSR beshe progonuvana) izvrshi bitna uloga za pravoslavniot svet vo dijasporata, i dade mnogubrojni svetci. Megjutoa, otkako se raspadna socijalizmot, taa odbi da se vrati kon matichnata crkva, i nejzinata sostojba zapochna drastichno da se menuva. Eparhijata (mislam deka e edna) i parohiite, koishto odbija da se prikluchat vo edinstvoto na Crkvata, denes se potpolno otpadnati i prilichat na sekti, duri e strashno toa shto vo niv se tvori. Zatoa, nemoj da mislish deka eden svetec bi mozhel da ja spasi MPC, ako sama odbiva da se pokae i svoevolno se oddeluva od edinstvoto na Crkvata.    Одговорот не тио е точен. политика и интертес е во прашање. и што сега мешаш РПЦ и РОЦОР а до сега не сакаше да го споредуваш патот на МПЦ со другите? Еден светител се канонизира откако ке почне локалмо и поединечно него славење да подоцна помине преку комисијата на Синодот а Јован тоа го направи. Или додека Јован беше во МПЦ имаше благодат а после не. Како да е он причината на присуството на светиод Дух. И ако еден е свет, тоа значи дека благодатта на Светиот Дух почива и е жив во таа Црква. Не се лажи дека тоа не го знаеш. Тоа го знаат и србските владици и во некои прилики кажано но проблемот е пак ке повторам ПОЛИТИЧКИ. Дај Боже, да се вразумиме, повторно да седнеме на преговарачките маси, да си подадеме раце, заеднички да се причестиме од едната чаша и еднаш засекогаш да не му даваме повод на гаволот да се радува

A koe e tvoeto "tochno" prashanje, za mojot odgovor da bide netochen? I kakva vrska ima ep. Gavril (svetec ili ne) so MPC i sporot so SPC? Primerot na otpadnatiot del od zadgranichnata Ruska crkva go dadov kako pokazatel, deka ni povekje svetiteli ne mozhat da gi spasat tie shto se protivat na edinstvoto na Bogopochitanieto - edinstvo na Pravoslavnata Crkva. No, ti si se fatil za eden svetitel, chija kanonizacija e neizvesna. Shto sakash da dokazhesh? Ako blagodatta na Svetiot Duh pochivala vo MPC, vo minatoto, ne znachi deka mora da prisustvuva vo ovoj vek.

Problemot mozhe da e politichki, no toa ne znachi deka ne e kanonski i eklisioloshki, a shto se odnesuva na pokojniot eposkop, mislam deka ne treba da se mesha vo aktuelniot spor. No, megju dolzhnostite na crkovnata administracija spagja i crkovnata politika, koja e neophodna za nejzin opstanok na zemjata kako institucija, vo chie otsustvo ne bi mozhela zakonski da dejstvuva. A ne postojat kanoni, koi zabranuvaat Crkvata da vodi politika. Naprotiv. Politikata na Crkvata treba da bide crkovna, t.e. ispravna. Vo sprotivno, iskrivuvanjeto na crkovnata politika pretstavuva eres. I pred da govorish za politikata na drugite crkvi, odgovori: Kakva e politikata na MPC?

Изменето од Asya - 31.Јануари.2009 во 08:09

Asya напиша: A shto e "vistina"? Ili, ne gledash deka izvesniot "isihast", vinata za raskolot na MPC ja frla vrz SPC! Kako e mozhno vo srceto na chovek, koj ima postojana "umnosrdechna" molitva, namesto pokajanie za svoite bezzakonija, da ima osuda za drugite?

Асја, како може одеднаш СПЦ проблемот со името на Црквата да го стави на маса, а во 1959 година да даде согласност да се вика МПЦ? Или одеднаш решија да згазнат на својата одлука? Или сега решија да додаваат нови проблеми? И сите знаеме дека тоа е ПОЛИТИЧКИ проблем, а не црковен. Не може сега одеднаш името да им смета? Знаеш ли ти дека јавно Патријархот Павле во Москва отворено рече дека името е проблем за Грција, па СПЦ затоа и настојува името да не биде Македонска Православна Црква. Кажи ми како може така да измислуваат нови работи?!

П.С. Ги замолувам модераторите да ги префрлат овие постови во темата МПЦ и односот со СПЦ. Благодарам однапред!

П.П.С. Marko_sk фала за советот!

Изменето од macedon_alex - 02.Февруари.2009 во 23:53