Ваша песна,состав или што било напишано

Ноќ.Тивко е.
Само ситните капки дожд
ја реметат тишината.
Паѓаат без престан
а скоро неприметливи се.
Само тивкото тропање
по ламарините ги оддава.
Се лепат врз мене,
како водена прашина.
Не ги чувствувам
кога слетуваат врз мене.
Само нивната влажност
ми кажува дека се тука.
Нека се.Не ми сметаат.
И така нема никој друг.
Нема кој да е тука
да ја развесели душава.
Налепена со тага,сомнежи...
Како јас со водената прашина.
Тивко е.Нoќ е.
А тивко е и во душава.
Ќути секое делче од неа.
Гледам пред себе,
а не гледам.
Слушам наоколу,
ништо не слушам.
Тивко е.Празно е.
Tabula Rasa...


Изменето од butterflyM55 - 02.Февруари.2009 во 00:47

А

                                                 Р


               Б       

                                                                О

Т                                                                             
                                                                              К


Оброк?        НЕ
Табор?          НЕ
Оратор?        НЕ
Кораб?          НЕ
Робот?           НЕ
Торба?           Џек Пот baby!
Борба???       X


     Умирачка пред сон, замираме без сон, умираме за сон, сонуваме сон, сонуваме за умирањето. Синоокиот истрпнува прегладнето од својата јунаштина на бесрамни подвизи во пролетната августовска мандарина стилизирана од the diabolic one inside the blue-eyed.
     Го зеде ножот и сакаше, САКАШЕ се пресече на левата и десна рака на местото каде се наоѓаше зглобот, ги пресече вените. Се тресеш од болка никаквецу, а току ја сакаш, САКАШ, во водата дамнешно се изми ракијата на твоето тело зашто ја исцеди доброволно таа материја “сочна” , уживаш да глумиш! Фрли ја во вода, ја фрли и повторно ја сети, за да ја вкусиш. Знаев. Си вкусив, си отшив копче од кошулката, го полив со неа, кошулката не е повеќе она што беше.

Лелееее!!!!!!!!!
Итаница,брзаница...
Хаос невиден...
Ти мене,јас тебе.
Брзаме како да сме на рели.
Ти ме прашуваш мене,
јас тебе во исто време.
Јас одговарам на прашање твое.
Ти одговараш на прашање мое.
Ти брзаш,јас останувам...
Недокажана,недоречена...
Ти заминуваш,јас останувам...
Кој ќе разбере?
Вртам разговор низ глава...
Ништо не разбирам,нејасно е
а сепак се разбравме.
Нејасно е а сепак сме среќни.
Колку малку ни трба само.
Трошка вистина...
Трошка љубов...
Трошка среќа...
И мали-големи зборови...
Се е јасно-се е нејасно
Се е како допир преку стакло...
Разговор преку ѕид...
Љубов преку мориња...
А сепак е јасно...Чисто

Од утроба горчина извира
Се пени,се качува нагоре,
никако да излезе.
Отварам уста да те повикам.
место збор горчила лебдат.
Цветовите што цветаа,свенаа веке
и ним не им е пролет без тебе.
Сама конверзации вртам.
Се мрднав ли со умот веке?
Или тоа само
некој филм се врти таму
некаде длабоко во веригите?
Срцето не го слушам,
го нема,како да умира
а поживо никогаш не било.
“Не се предавај“
мислата е тука,се повторува.
Од што?Од што да не се предадам?
Од тоа што никогаш не било мое?
Од тоа што не е мое?
Од тоа што можеби никогаш нема да е мое?
Или само сум магнет за тага
Колекционер на илузии
Трагач во празно,во невидливо...
Таму некаде е знам...
Сеуште не е време.

Затварам очи
сонот го барам.
Го нема!
И него ми го украде
исто како и срцево.
Затварам очи
чекам да потонам.
Но никако!
И мирот ми го украде
исто како и душава.
Затварам очи
и пак ти си во нив.
Ќе си одиш ли веќе?
И мисливе ми ги украде
исто како и телово.
Се е твое,недопрено
Се ти припаѓа,невидено
Се ми зеде безмилосно.

Јас трчам
ти трчаш
еден кон друг
а меѓу нас гомненици
ти се лизуваш
јас паѓам
чиви ли се
се прашуваш
поважно е
иако сум валкан
иако сум втор
меѓу гомнениците и мене.
Копачки ќе навлечам
подалеку ќе стигнам
ќе отрчам
баш ми е гајле
еден да стигне
мора прв.

                                  Château du Désespoir -Histoire

Go vide moeto carstvo, opsednato so nesreka i Désespoir…..Te gledam…….gledam kako biseri ti se trkalaat niz vrelite obrazi……..biseri , chisti, so vkus na razbiranje…..

Gi stekam moite usni i onaka veke iskriveni od bolka i se vozdrzuvam od site gestovi……go vrtam pogledot kon kaminot , kade oganot nezno go miluva zarot so silna toplina…..toplina veke odamna zaboravena…..

Ti!!!.......patniku nepoznat, so angelsko lice, so zvezdeni ochi, koj znaese da go pronajde patot, ……eve me pred tebe, so moeto srce uste polno so gorchina…..

I dusa polna so kaenje…..za edno vreme, za eden zivot…..

Eve me pred tebe…..se soblekuvam ,za da mozes da gi vidis moite luznite napraveni od edno vreme……..od eden zivot……od edna LJUBOV…..

LJUBOV……tolku chista,……tolku silna…….

Изменето од marija1000 - 05.Февруари.2009 во 13:18