Бугари - 100% ТуркоМонголи

taanas напиша: Platenik напиша: Boogie напиша: Танасе - маж гомна не јаде бе - кога нешто ке кажеш немој после да го лижеш - тоа србите вртат како киша околу крагујевац кога нешто не им одговара - да не имаш нешто српски род - ај не разочарувај таман за изјавата доби 10+ што Македонската нација ја удостои со твое признание за нација Си занаат тие (потсвесно или свесно) дека немаат ништо со тоа славно име што го носат. На приватен план сите многу добро знаат кои се Македонци во Бугарија, а кои се Бугари, ама јавно тоа никогаш нема да го признаат. После толку години на пропаганда и административно креирање на Бугари од различни етноси(најмногу од Македонци), било какво признание дека сепак се однародени Македонци тешко дека ќе дочекаме. Така ли е Танасе? Признај дека ти се испушти! Не се секирај, секој може да згреши. Кој греши половина му се простува или пак додава. Со оглед дека си однароден односно туркомонголизиран тебе само ќе може да ти се додаде, никако да ти се прости. Аз не мисля че ма нормален човек който да отрече че в този момент върви процес на формиране на ново македонско самосъзнание и съответно създаване на нова нация! Нови нации се създават постоянно погледнато в исторически план! Аз съм против това да македонизирате всичко без оглед на желанията и самосъзнанието на поколенията преди нас! А що се отнася до това дали са туркомонголизирани македонците в България първо трябва да се изясни въпроса дали въобще някога тия хора са имали различно самосъзнание от българското!? Аз мисля че знаете отговора на този въпрос ама не ви се ще да го признаете !

Јас немислам дека има некој норамлен човек кој ја негира бугарската нација. Види ги постовите на Аминта2 и се ќе ти биде јасно.

Овде зборуваме за креирањето на словенобугарската нација која не постоела се до 19 век.

На сите овие, Македонци, Срби, Украинци, Грци, Турци, Помаци, Кумани, Гагаузи, Печенези, Роми, Власи, Чуваши, Ерменци, Шопи, Тракијци..... стави им ја додавката Бугар и види имаш веќе бугарска нација.

Има еден мал проблем, сите погоре споменати зборуваат на различен јазик. Magic mirror on the wall who is the fairist one of all.... проблемот е решен. Се повикуваат браќата Кирил и Методиј, кои го кодифициараат старословенскиот (македонски)јазик, преку Глаголицата, а подоцна и преку Кирилицата. Се останатото во наредните 10 века е историја. Се така до 19 век кога старословенскиот јазик во бугарската историографија станува старобугарски.

Како што сите знаеме дека јазикот е жива материја, старобугарскиот се трансформира во современ бугарски. Марин Дринов ја упростува азбуката од 44 на 32 букви, за конечната трансформација да биде заврешена во 1946 година. Со мало задоцнување зад некои други, ама подобро некогаш отколку никогаш.

Сега веќе имаме нација со “сопствен“ народ и “сопствен“ јазик. Небески народ со 75000 годишна историја, директни потомци на древната Атлантида.

Процесот на креирањето на нацијата е завршен. Како и да е, со многу нелогичности, илузии, забегувања, фабрикувања, етногенезата на современата словенобугарска нација составена од голем број етнички групи, а ги има 56+ во денешна Бугарија, во очите на современите словенобугари е свршен чин кој може да се стави адакта.
Всичките венаги са се биле Блгари. Сега можат да пеат крадени песни од типот: “Има ошче осам дела Блгарија да е цела, чеда сме на Аспаруха гордост најблгарска...“

Види, ако пак им кажеш дека се туркомонголи уште се лутат. Не им е право. Аспарух и комапнија се превртуваат во своите гробови, ако никој незнае каде им се гробовите.

Што е тоа важно што денеска никој незнае каде им се гробовите, кога по 50-тина години идните генерации на Бугари ќе знаат дека се закопани во Пантеонот на блгарсите царе на Божидар Димитров.

Танасе, тебе мора многу да ти е јасен процесот за креирање на нациите, во вашиов случај процесот на БУГАРИЗАЦИЈА.

В повестта си “Немили-недраги” писателят родолюбец описва живот между страданието и мечтата, живот, отдаден на борбата. Новият ден е начало на нови борби за оцеляване в негостоприемната страна, но хъшовете понасят това, защото са готови да жертват всичко за благото на родината. Тяхното мъченичество има смисъл, тъй като е в името на един възвишен идеал-свободата на родината.затова с такава болка звучат авторовите думи в края на повестта: “Бедни, бедни Македонски! Защо не умря при Гредетин?!...”. в свободна България героите и тяхната саможертва са забравени. Творбата “Немили-недраги” е създадено точно, за да противодейства на тази забрава. Чрез повестта авторът ни внушава, че трябва да помним миналото, за да имаме бъдеще.

чоли напиша: Platenik напиша: Овде зборуваме за креирањето на словенобугарската нација која не постоела се до 19 век. На сите овие, Македонци, Срби, Украинци, Грци, Турци, Помаци, Кумани, Гагаузи, Печенези, Роми, Власи, Чуваши, Ерменци, Шопи, Тракијци..... стави им ја додавката Бугар и види имаш веќе бугарска нација. Платениче, откаде намираш да четеш таа научна фантастика? Че до 19 век е немало Македонци и Украинци по простата причина што Коминтернот се уште не е бил создаден... Па Кумани одамна е веке немало (последните Кумани са живели во Унгариjа до 17 век)... Чудни теории...

Пишувам сценарио за филм, на тема Создавањето на словенобугарската нација.

Ако читаш увабо, јас наpишав дека словенобугарска нација немало до 19 век.

Материјалот за научно фантастиката ги црпам иклучиво од така наречените бугарски извори.


Пантеонот, 75000 години небески народ, наследници на Атлантида, чеда Аспарухови, “старобугарска словенска писменост“... има уште.


Точно е тоа дека ако не си ја знаеш историјата постои голема веројатност да имаш проблем со иднината. Но, тоа незначи дека треба да ја креираш сопствената историја ретроградно или да ја бараш таму каде што неможеш да ја најдеш. Со таква историја дефинитивно нема да имате сјајна иднина, па си дозволувате некој со вас да си поигрува и да ве претставува како connected toilets.

Изменето од Platenik - 25.Јануари.2009 во 10:34

Бугарите биле туркомонголи, а тие кои зборуваат на скршен македонски јазик се само луѓе кои го отфрлиле својот етнос и застанале зад идеата за словенобугарска нација. Веќе многу пати е споменато дека византиските хроничари под поимот вулгари разбираат проста, нецивилизирана, заостната маса кои се надвор од рамките на нивната империја. Со поимот вулгари ги нарекуваат сите етнички групи, вклучувајќи ги и Бугарите туркомонголи.


Креирањето на словенобугарската нација е процес кој започнува кон крајот на 18 век, а се финализира со кодификацијата на современата “бугарска“ азбука во 1946 година. Се додека има овци, ќе има и волна. За жал има многу Македонци, кои станале туркомонголи и станале елита во водењето на таа руска творба и заштитниции на бугарштината.

Пријатно читање!

Цитат:

БУГАРИТЕ - НЕСВЕСНИ ЗА СВОЈАТА НАРОДНОСТ


Меѓутоа, податоците што ќе следат во продолжение верувам дека ќе делуваат како студен туш кај неупатените застапници на великобугарскитехипотези, кои еднострано и безрезервно ги примаат бугарските пропагандни артикулации како единствено објективни. Повеќе странски историски документи многу јасно докажуваат дека најголем дел од Бугарите (како впрочем и некои други балкански народи], дури и во самиот почеток на 19. век, воопшто не знаеле што се по народност, а за некаква бугарска развиена култура и да не зборуваме. Како доказ за горенаведените тврдења ќе се послужиме со бугарски книги, но и со општопознати податоци. Така, на пример, во 1987 година (значи во времето на тодорживковистичкото едноумие] во Софија е објавен седмиот том од патеписите што странските патеписци ги пишувале за време на нивната посета во Бугарија.


Конкретно овој том носи наслов Англиските патеписци за Бугарија, и истиот е посветен на извештаите дадени од страна на англиските патеписци (вкупно 31 на број], кои, почнувајќи од 16., па се до почетокот на 19. век, престојувале во Бугарија. Преведувачот на оваа книга и нејзин приредувач, бугарскиот историчар Марија Тодорова и самата тврди дека во стотиците страници што ги оставиле овие публицисти за Бугарија, термините Бугарија и Бугари мошне малку или воопшто не се спомнуваат.


Напротив, во неколку патеписи, авторите, како резултат на своите разговори со месните етнички Бугари, сосема јасно запишале дека во Бугарија живеат Срби, па дури и Грци!
Што се однесува до некаква развиена бугарска култура од овој период, патеписците таква речиси и не споменуваат, или ако споменуваат, тогаш не многу пофално (па дури и навредливо] се изразуваат за неа. Инаку, овие патеписци територијата на Бугарија сосема јасно ја лоцирале во обласите помеѓу Стара Планина, Дунав, Тимок и Црно Mope (значи никаде не станува збор за Македонија како за некаква бугарска земја).
Низ бројни историски документи од Средниот век (но и подоцна] за Бугарите се среќаваат најмалку 15 различни етнички детерминирања.

Од ова недвосмислено може да се заклучи дека, во колку Бугарите отсекогаш биле свесни за своето бугарско етничко потекло (како што се на пример Англичаните и други], не би постоел волкав број на странски документи и сведоштва од тоа време, во кои Бугарите биле третирани, не само како Срби и како Грци, туку и како: Власи, Илири, Готи, Хуни, Мизи, Панонци, Мирмидонци, Трибали, Турци, Гагаузи, Скити, Буржари, па дури и како Хрвати!
Посебно значајни се сведоштвата за доброволното инакво себедекларирање на Бугарите, и тоа дури во 19. век!

Во контекст на ова да ги споменеме и различните детерминирања на територијата на Бугарија на старите географски карти (од кои некои се и од 19. век], во кои територијата на денешна Бугарија била означена како: Тракија, Романија и сл.



СОФИЈА - ОЗНАЧЕН КАКО МАКЕДОНСКИ ГРАД!


Сега да кажеме нешто и за тогашните странски сведоштва во врска со бугарската култура. Бугарите, како и сите поробени народи под Турција, создавале своја култура, онолку колку што можеле во тие тешки времиња. Оставени се значајни дела воуметноста (архитектурата, сликарството, народнототворештво...]. Сепак, сето тоа како да не било сосема доволно за префинетиот вкус на странските патеписци, кои не многу пофално се изразувале за општото и поединечно културно ниво на Бугарите.

Некои дури и навредливо ја омаловажувале бугарската култура и ваквите сведоштва веќе се објавени во самата Бугарија и тоа во претходно наведената книга, приредена од страна на бугарската публицистка Марија Тодорова. Речиси сите патеписци кога зборуваат за бугарската култура, нејзините корени ги лоцираат во антиката (значи во периодот пред доаѓањето на Бугарите од Азија] и притоа значајно место му е отстапено на митскиот тракиски крал Орфеј.

Она што за нас е важно е фактот дека добар дел од бугарската култура се поврзувал и со Македонија и тоа конкретно со златниот период на античко-македонската држава.
Ова е сосема спротивно од тврдењата на денешните бугарски пропагандисти, кои зборуваат за некаква бугарска култура во Македонија.

Така на пример, еден од патеписците, кои почетоците на бугарската култура ја врзуваат директно за Македонија е англискиот патеписец Џон Барбари. Тој во 1665 година, го посетил градот Пловдив (тогашен Филиполис), за кој град запишал:

Градот, што порано се викал Пенерополис, сега се вика Филиполис, според името на Филип Македонски, кој го основал овој град. Овој град се протега близу до една голема рамнина и се мие од познатата река Хеброс, која сега се нарекува Марица. Интересно е да се спомне дека од времето на Третата крстоносна војна (крај на 12. век], на крстоносците градот Пловдив им бил прикажан како град во - Македонија!


Во Историјата на крстоносците, во врска со североисточната граница на Македонија, пишува:
Филипол (Пловдив, з.м.] е богат и познат град, кој е расположен на самиот почеток од Македонија. Но тоа не е се во врска со детерминирањето на бугарските градови како македонски.

Патеписецот Хенри Блаунт во 1634 година ја посетил Софија. Како резултат на сознанијата до кои дошол таму, овој патеписец запишал нешто, што за денешните великобугарски пропагандисти ќе делува шокантно:

Софија, според овдешното административна поделба, е главен град на Бугарија, но географски овој град се наоѓа во Македонија, близу до границата со Тесалија. Во продолжение Блаунт дава опис на убавините на овој град - сакрални и духовни објекти, убеден дека тие се дело на Македонци (штом градот Софија се наоѓал во Македонија).

И за Рилскиот манастир, постојат сведоштва дека се наоѓал во Македонија!
Самите монаси од овој манастир, во 17. век тврделе дека Рилскиот манастир е дел од Македонија. Во 1627 година, монасите од овој манастир напишале писмо до рускиот цар, во кое, помеѓу другото се вели: Писмото е напишано во Македонија во братството на преподобниот отец Јован Рилски.


Bo повеќе географски карти од самиот почеток на 19. век и градот Ќустендил (со околината], како и Ѓуешево, се сместени во границите на Македонија. Таков е случајот на географските карти на Балканот објавени во Виена (1812 и 1822 година], потоа на географската карта на Балканот, објавена во Париз (1814 година], на географската карта објавена во Белград (1853 година],на географската карта објавена во Италија (1855 година] и други.


БУГАРИТЕ HE ГО РАЗБИРАЛЕ ЈАЗИКОТ ШТО ГО ПРИМИЛЕ ОД МАКЕДОНЦИТЕ


Што се однесува до тврдењето за наводната вековна старобугарска книжевност, на која наводно припаѓа и македонската, бројни податоци од тоа време зборуваат дека дури и во почетокот на 19. век, најголемиот дел од Бугарите, не само што биле неписмени луѓе, туку тие немале ниту свој книжевен бугарски јазик (кој јазик, како што е познато, е создаден дури во средината на 19. век).


Така на пример, Роберт Волш, во патеписот од неговата посета на Бугарија во 1827 година, мошне сликовито ја опишал оваа состојба:Таму кадешто не се користи грчкиот јазик во богослужбите се користи древниот писмен јазик, но бидејќи Бугарите не го разбираат ниту едниот, ниту другиот, тоа значи дека тие практично богослужбата ја слушаат на, за нив, непознати јазици.

Во оние малку училишта што ги има по градовите сите учебници се напишани на грчки, иако тој јазик народот не го познава. Како резултат на сето ова најголемиот дел од луѓето се неписмени. Јазикот со кој се користат е само усмен и овој јазик никогаш не бил литературен.
Дури неодамна биле отпечатени неколку книшки на овој јазик, но јас не успеав да видам ниту една од нив...

Во многу места нема ниту училиште, ниту црква, ниту пак книги... Низ сите села низ кои поминав не сретнав ниту еден човек кој знаеше да чита и да пишува.

Во ова сведоштво е многу значајно тврдењето дека Бугарите воопшто не го разбирале ниту т. н. црковнословенски јазик (што своевремено Турко-Бугарите го примиле од Македонците], па нејасно е зошто некои денес и понатаму, тврдоглаво и вон секаква логика, тврдат дека овој јазик наводно бил старобугарски.

Впрочем, за непостоењето на каква и да е бугарска литаратура дури и во првите децении од 19. век, сведочеле и бројни национално осознаени бугарски преродбеници од четириесеттите до седумдесеттите години на 19. век.

Овие бугарски дејци жестоко го критикувале ниското ниво на писменост кај Бугарите, како и непостоењето на книжевен бугарски јазик. Најголем доказ за ова се бугарските преродбенички текстови, напишани на србизиран бугарски јазик, во кои авторите недвосмислено се жалат дека Бугарите немаат свој книжевен јазик и бараат веднаш да биде создаден ваков јазик.


Понатаму, во нашата јавност е малку познато дека пред да биде создаден бугарскиот литературен јазик (средина на 19. век], тогашните ретки бугарски панслависти отпрвин пишувале на јазик, кој претставувал мешавина помеѓу рускиот и српскиот јазик и овој нивен јазик бил тешко разбирлив за ретките Бугари, кои умееле да читаат во тоа време.

Подоцна, по востанието во Србија, во почетокот на 19. век, бугарските преродбеници почнале да ги пишуваат своите дела на - српски! На српски пишувал и големиот бугарски преродбеник Љубен Каравелов.

Во четириесеттите, педесеттите, шеесеттите, па дури и во седумдесеттите години на 19. век, Бугарите почнуваат да пишуваат на еден србизиран бугарски јазик, кој денешните Бугари исто така тешко го разбираат. Поради ова текстовите на тогашните бугарски преродбеници денес во Бугарија се преведуваат на современиот бугарски литературен јазик.
Инаку, вистината за појавата на бугарскиот книжевен јазик во 19. век, е сосема позната и во светот.

Како доказ, ќе го спомнам цитатот од големата мултимедијална компјутерска ЦД Гролиер енциклопедија (УСА, 1995 г), каде за бугарската литература го пишува следното:
Бугарската литература се појавува дури во 19. век како израз на патриотските артикулации против турското ропство.

0.6% од вкупното населени на Бугарија или околу 46000 души имаат Бугарско етничко потекло. Останатите се бугризирани или пак едноставно граѓани на Република Бугарија.

Оваа бројка на некој начин кореспондира со бројот на туркомонголите кои ја населуваат Добруџа, земајќи го во предвид и процесот на словенобугаризирање од страна на официјалната бугарска политика и историографија.

чоли напиша: България героите и тяхната саможертва са забравени. Творбата “Немили-недраги” е създадено точно, за да противодейства на тази забрава. Чрез повестта авторът ни внушава, че трябва да помним миналото, за да имаме бъдеще.

За кои Бугари станува збор? За етничките турко-монголски Бугари или за измислените “славјано-бугари“?

Булгары - предки TATAP

"Мы - БУЛГАРЫ.
Мы - блоковские скифы.
Творцы легенд.
И сами полумифы."

(Н.Беляев, "Казанская тетрадь")

http://www.mtss.ru/?page=bulgars

За никоj во целиот свет нема дилема кои се бугарите;дури во Нова Зеландиjа знаат за средбата на Сарафов со Гарибалди:


Evening Post,New Zealand,1904.

Изменето од lav4eto - 26.Јануари.2009 во 10:53