неверникот ќе постане ли верник?

ne e toa ateist 

zbunet напиша: So samoto toa sto ne mi se obratil, znaci deka ima povazni od mene na koi im e potrebna pomos i uteha. Mi dal sila, zdravje i nesto um da raspolagam so niv, ne mi gi dal da bidam sluga na antihristite koi vladeat zaradi troskite so koi si go ovozmozuvam opstanokot. Toa e mojot grev.

ti dale sila tie koi te stvorile a ne gospod

polzavce напиша: ... Зборот ми е дека јас се обидувам да бидам верник како што треба... Но се плашам дека длабоко во себе не верувам....... Како да ја зајакнам верата......? Дали еден ден од мене може да стане убеден верник? ...

     Прво прашај се себе си,
- зошто сакаш да веруваш во некоја теологија?
     Ако се одлучиш да веруваш во некоја теологија (бог), бидејќи нив ги има многу, постави си прашање
- во кој бог (теологија) сакаш да веруваш?
     Остави што некои велат бог е еден за сите. Сите тоа го велат, ама во предвид (на ум) го имаат само нивниот бог.
     Откога ќе се решиш за соодветен бог, постави си прашање
- зошто си се одлучила за тој бог (теологија)?
     а не за некој друг.
     Е сега. Од ова последново нели можеш да речеш, чекај, како може да се одлучам за некое теолошко учење (бог), а истото не сум го запознала!? Значи, за да се одлучиш за нешто, тоа нешто претходно треба да го запознаеш и да го прифатиш. Или во спротивно да го отфрлиш. Значи уште еднаш, малку поинаку поставено, истото прашање
- како ќе се определиш за „вистинската“ вера (бог)?
     Дали само затоа што имаш некои твои пријатели или други блиски, во соодветна теолошка заедница? Дали само заради тоа што нашето пошироко опкружување (МК) е определено за/кон една поголема теолошка заедница (православието), па сакаш да бидеш и ти дел од масата? Дали кон соодветната теолошка заедница ќе се определиш по некои изјави или проповеди на некои нивни свештеници?
Доколку немаш соодветни одговори на горниве прашања, тогаш слушај се самата, што ти вели твојот ум. Што ти лично чувствуваш најдлабоко во душата. А не да слушаш некој друг. Вклучувајќи ме и мене.
Зошто да се плашиш од твоите нај длабоки чувства?
Погледни ги сите овие кои веруваат во некој бог! Тие длабоко во себе веруваат во нивниот бог. Зошто и ти не го правиш истото? Зошто да се плашиш од тоа што чувствуваш нај длабоко во сопствената душа? 
Слабост, плашење, страв ...
Би те замолил, се разбира доколку сакаш, одвои едно 10-15 минути и прочитај го текстот во мојот пост под наслов „Еуфорија на догмата“  http://forum.idividi.com.mk/forum_posts.asp?TID=3955&PN=14 Таму имам пишувано нешто за овие работи.
Само како вовед (пред да отидеш на наведенава страна) сакам самата да видиш какво е размислувањето на тие кои веруваат во бог.
Од една страна верниците декларативно изјавуваат дека се за мир, љубов, толеранција, меѓусебно разбирање ... значи се најдобро. Но, од друга страна, гледај што вели монахот во цитатот на Макариос:

makarios напиша: ... Еден монах бил поканет на гости кај некој атеистички филозоф. За да го испровоцира, атеистот вака го поздравил монахот: „Бог не постои...“ А монахот одговорил: „... рече безумниот во срцето свое.“ После ова, атеистот се подзамислил и се покајал. И така среќно си живееле! (додадено од Златник)

Значи тој кој не верува во бог, за нив нема памет. Тој е без ум! Толеранција „шта да ти причам“! И ти ќе прифатиш овакво нешто?
Да, има случаи кога атеисти прифаќаат некоја теолошка догма. Но тоа само по себе не значи дека тоа е исправно, правилно.
Јас сум атеист и (малку збунувачки), на сите велам: Ако сакате да не верувате во бог, прочитајте ја библијата. Но, не како романче. Не да прифаќате се „здраво за готово“. „Бог вели така и точка“. Малку размислете, анализирајте. Секогаш поставувај прашање зошто, како, каде ...? Колку за пример. Да не се задоволуваш со тоа: „бог ги создаде небото и земјата“. Секогаш запрашај се како, каде ...?

Секој човек се раѓа како атеист. Секое дете е tabula rasa. Чиста табла. На неа може да се „пишува“ се и сешто. Зависно од средината во која опстојува! Самата потреба за објаснување на некои непознати работи во опкружувањето на „детето“ и неможноста од моментално наоѓање одговор на тие непознати работи, го наведува на постоење на некаков творец и за тоа се предат разни приказни, разни религии. А знаете ли колку религии во историјата на човештвото настанале, се развивале неколку илјади години и одумреле?
На која вероисповед се децата кога се раѓаат? Дали на Ра од Египет, Мардук од Асирија, Јупитер од Рим, Зевс (& Соmpany) од Грција, ... Каде се тие богови денес? А луѓето гинеле во името на тие богови, се давале жртви во нивно има, им подигале храмови во нивна чест, целокупен општествен живот им бил уреден во согласност со „вољата“ на тие богови.
Можете ли да се замислите себе си да сте родени и да живеете во тоа време! Да верувате во тие богови. Да сте дел од тој општествен систем. Сигурен сум дека ако некој тогаш ви рекол дека тие богови не постојат, дека луѓето ги измислие... нема сила што ќе ве натера да поверувате во тоа, да поверувате дека оние богови во кои вие и сите други веруваат, едноставно не постојат. Денес има нешто од нив? Освен се разбира пишани и градежни артефакти кои „сведочат“ за нив!
Истото е и со овие денешниве деца кои веруваат во религии кои се актуелни денес. Потребно е уште подолг период и тие целосно да исчезнат. Генерациите после нас ќе се прашуваат како е можно луѓето од 21-от век да верувале во такво нешто, како што ние сега се чудиме за асирците, египјаните, римјаните грците...!

Е сега можеш да отидеш на линкот што го наведов погоре!

a da ve prasam koj e gospod? isus i alh sigurno ne se,zosto isus vikal daj ni boze leb i vino.eve vi prasanje koj e gospod?

nevernikot  e  vernik  koj  nema  videno  dokaz  za  mojkta  na  verata
 
 pa  koga  ke  go  dozivee  toa  i  toj  ke  stane  vernik

Vsusnost ne postoi ateist. Onie koi ne veruvaat vo Boga veruvaat vo evolcija, vo slucajnost, vo sebe... Ne postoi nevernik.

Бутел а ако ти се случи ваква работа не дај Боже:

Ти се разболува смртно некој кој неизмерно го сакаш, најблизок. И правиш се што е во твоја моќ: медицина, алтернативна медицина, надрилекари, гатачи....се пробуваш и залудно лек нема...........

И некој ти спомне да кажеш молитва да му се помолиш на Бог. И ти од немајкаде, од што се друго си пробал решаваш да го направиш тоа. И за краток период го гледаш невозможното...........твојата најмила личност оздравува како ништо да не било........

Ќе поверуваш или не????????