Исусова молитва - исцелител

Pravoslaven напиша:   makarios напиша: Матеј 26:41 Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо. Pa tokmu i jas toa go velam, deka treba da sme budni dodeka se molime, a ne kako sto vie propovedate tuka, deka mozeme i spiejkji da se molime

Под буден пред се` се подразбира на внимателен, на штрек, претпазлив. Не се мисли на разбуден.
А што вели во вториот дел? Духот е бодар, но телото е слабо.
Тоа значи дека телото од слабост спие, а духот е  бодар на молитва.

Дела 4:7 Но близу е крајот на се. Па бидете мудри и бодри во молитвите.

А Господ вели бидете будни, затоа што не знаете во кој час ќе дојде денот.Зарем треба без престан телесно да сме со отворени очи? Или тоа се мисли на молитвата и на претпазливоста од ѓаволто дури и во сон?

Како се истерува ѓаволскиот род?

Матеј: 17:21 Овој, пак, род се истерува само со молитва и пост.

 

 

Dve zabludi imas vo tekstot pogore.

Prvo, se zalazuvate sebe si deka se molite dodeka spiete, a vsushnost spiete.

Vtoro, ucite pogreshno deka demonite mozat da vlezat vo nas duri i koga spieme, nesvesno. Ova e bibliski pogreshno. Demonite ne mozat da vlezat vo nas dokolku nie svesno ne im go dozvolime toa. Demonite vleguvaat vo nas samo ako svesno im otvorime vrata, ako gi pokanime preku idolopoklonstvo, preku spiritizam, preku sledenje lazni uenja, no sekogas svesno, a ne vo spienje

Pravoslaven напиша: Koga Isus se molel na Tatkoto,

Зошто се плашиш да го употребиш терминот Отец? Кога се кажува Отец, целиот тек на настаните добива духовна смисла. Ако кажеш татко, па макар и Татко (со голема буква), целиот тек добива световна и приземна смисла.

Pravoslaven напиша: Nekoi se obiduvaat tuka da ne ubedat deka mozeme da se molime i dodeka spieme, no Isus ne spiel dodeka se molel. Potsetete se na nokjta vo Getsemanskata gradina koga bese uapsen Isus. Zarem ne mozese Isus da se moli spiejkji kako sto ne ucat nekoi na ovaa tema? No sepak Isus ne spiese dodeka se molese, a isto taka i gi UKORI nekolku pati negovite uchenici koi spiea, namesto da se molat.

Ооо, и тоа како можеме!

Матеј 26:41 Бидете будни и молете се, за да не паднете во искушение: духот е бодар, но телото е слабо.

Во овој стих јасно кажува дека затоа што телото е слабо на човек му треба одмор. Но на вистинскиот верник кој е со Бога духот секогаш му е со Него, духот секогаш му е бодар.

Марко 13:33 Внимавајте, бидете будни и молете се, зашто не знаете кога ќе биде часот.

Овде се вели дека треба да бидеме будни, затоа што не знаеме кога ќе дојде Бог. А дали тоа значи дека не смееме да спиеме, да се одмориме? Не! Тоа значи дека постојано треба да сме на стража на своето срце и да не дозволуваме да ни влезат лоши помисли. А сето тоа се остварува преку молитвата.

Ај сега да видиме што вели Господ, и што велат Апостолите:

Лука 21:36 бидете будни во секое време и молете се, за да го избегнете сето она што треба да се случи и да застанете пред Синот Човечки!

Ефесјаните 6:18 Со секаква молитва и молба во секоја пригода молете се во духот.

1 Солунјаните 5:17 Молете се постојано!

Постојано значи без престан, нон-стоп, без крај. Тоа е и нашата христијанска цел - да се молиме постојано, затоа што молитвата е разговор со Бога. Значи молитвата ја прави заедницата меѓу нас и Бог.

1 Тимотеј 5:5 А онаа што е вистинска вдовица и останала сама, таа се надева на Бога и пребива во молитви и молења дење и ноќе.

Дела Ап. 1:14 Тие сите еднодушно беа постојано во молитва и молење заедно со некои жени и со Марија, мајката на Исус, и со браќата Негови.

1 Солунјаните 3:10 Кога дење и ноќе многу усрдно се молиме, за да го видиме вашето лице и да го дополниме она што и недостига на вашата вера?

Дела Ап. 2:42 И беа истрајни во учењето на апостолите, во заедничкиот живот, во прекршувањето на лебот и во молитвите.

(ем истрајни, т.е. постојани, до крај, ем не вели во учењето на Христос, туку учењето на апостолите - со што се потенцира Светото Предание!)

1 Солунјаните: 1:2 Секогаш Му благодариме на Бога за сите вас, сеќавајќи се на вас во молитвите наши, непрестано,

2 Тимотеј 1:3 Му благодарам на Бога, Кому уште од прародителите Му служам со чиста совест, додека постојано те споменувам во молитвите свои дење и ноќе;

Дела Ап. 6:4 а ние целосно ќе и се посветиме на молитвата и на службата на словото

Римјаните 12:12 радувајте се во надежта; во маката бидете трпеливи, а во молитвата постојани;

Колосјаните 4:2 Бидете постојани во молитвата, бидете бодри во неа со благодарност!

Друже, ако ја следиме твојата логика, испаѓа дека само денот треба да го резервираме за Господ? Зарем во тие 8 часа кога спиеме, треба да го заборавиме Оној Кој нас не` создаде, и да им се препуштиме на фантазиите, кои многу често не се плод на нашиот мисловен процес, туку се плод на демоните, кои успеваат да навлезат во нашиот мисловен процес.
 
Зошто навлегуваат? Па, за да не` искушаат!
Зошто? За да станеме силни и истрајни од верата, и да видиме дека сме ништо без Бога.
А зошто успеваат да навлезат? Едноставно - ние ги пуштаме.
Зошто? Затоа што не сме со Бога, и им робуваме на страстите.

Како треба сега? 8 часа во денот да бидеме под власт на ѓаволот, а останатите 16 евентуално да бидеме Господови?


Изменето од makarios - 29.Декември.2008 во 13:39

  MNOGU  LICA  KOI  SE  MOLAT   SE   OBRAJCAAT NA NEKAVA TEMNINA  VO  NIV  ILI  OD  NADVOR  SO  STO  I  SAMITE  SEBE  SE  POMRACUVAAT  PA  TAKA  MOLITVATA  DAVA  NEGATIVNI  POSLEDICI   ZNACI  NAJVAZNO  E   NA  POCETOK   DA   NE  GO  ZAMISLUVAME{GLEDAME}   BOG  VO  GRESNA  FORMA.    A   KAKO  NEKOJ   DA  JA  VIDI  SVETLINATA  VO  SEBE  {BOG}   KOGA  NONSTOP  PRAVEL   GESNI  MRACNI  DELA  -  TOJ  NEZNAE  ZA  SVETLINA,,.  PRVIOIT   CEKOR  E  ODBEGNUVAJNE  OD  TIE  POSTAPKI   ODNOSNO   POKAJANIE.PA  TAKA  ISUSOVATA  MOLITVA  ODI  ZAEDNO  SO  POKAJANIETO   KOGA  SE  ODDELNI  TIE  DVE  RABOTI  NIKAKOV  EFEKT  NEMAAT.

Изменето од dejanpp - 29.Декември.2008 во 11:00

Почетокот на безмолвието се состои во внимавање над срцето и одбивање на сите лоши помосли, како што правел Авва Јован Колов, кога седел во ќелијата и ги набљудувал помислите што му се приближувале и кога (некои од нив) не можел да ги победи, прибегнувал со молитва кон Бога и така се спасувал. А совршенството е да не се плаши од никакви возмутувања, однесувајќи се незаинтересирано кон нив и кон надворешните појави. Слично на тоа кога Авва Исаак слушнал глас на птицата и го прашал Авва Пимен: “Зар и тука ги има Авво”. А Aвва Пимен му одговорил: “Исаак, зошто ме принудуваш да зборувам, и таквите како тебе ги слушате, меѓутоа тој што бдее (нерасеано се моли) не се грижи за нив”


Великиот игумен на Синајската обител, и самиот атлета во мистичното искуство на молитвата, надоврзувајќи се на аскетско-исахистичкото предание на Аввите од египетската пустина, најподробно нé упатува во нејзините танји, откривајќи ни дека има три степени на молитва.

На првиот степен одговара усната молитва, својствена за оние што го чистат срцето од страстите и гревовите. На овој степен е потребно откажување од грижата за тленото и отфрлање на трите главни страсти: славољубието, сластољубието и среброљубието.

На овој степен умот кој e на чувар на срцето ја одбива секоја лоша помисла, собирајќи се скрушено и со плач во значењето на зборовите од молитвата, која треба да е кратка и едноставна, а не многусложена и со премудри зборови, зашто таквата молитва го расејува умот, а пак кратката го собира. Затоа е најпогодна кратката т.н. Исусова молитва: “Господи Исусе Христе, Сине Божији, пoмилуј ме грешниот (грешната)” или пократката нејзина верзија: “Господи Исусе Христе, помилуј ме”. А кога умот ќе се расее, треба повторно да се врати назад. И така повторно сé додека заради усрдноста Бог не го утвди (умот), зашто квантитетот го повлекува квалитетот.

Исто така, за оние кои сé уште не го очистиле срцето, потребно е на молитвата да ѝ предходат милосрдие, послушание и сите добродетели. Тогаш Бог ја излева својата благодат и го очистува срцето, во него слегува умот и започнува вториот степен на молитвата, умносрдечната молитва.

На овој степен Умот бива просветлен и постанува епископ (надзорник) над срцето и оддалеку ѓи забележува и одбива помислите, кои и заради благодатта на Светиот Дух во очистеното срце тие и неможат да му се приближат и затоа искуженијата доаѓат однадвор. А за да се зачува молитвата е потребен напор и усрдност.

Аввите од пустината во таква состојба на чиста непрекината умносрдечна молитва поминувале и по неколку часови. На пример, Авва Арсениј ги подигнал рацете свои кон небото оставајќи го сонцето зад себе а, ја савршувал молитвата кога, тоа ќе го огреало во лице.

И на третиот степен, на непрестајната благодатна умносрдечна молитва, молитвата тече постојано во чистото срце, а умот тежнее кон созрецанија и небесни виденија. И од Бога бива грабнуван вознесен до третото небо каде го гледа оно што око на световен човек не може да го види, го слуша она што уво на световен човек не може да го чуе, и му се открива она што на умот на световниот човек никогаш нема да му е познато, а во неговот срце Светиот Дух бескрајно повикува “Ава, Оче”.

Овој степен се нарекува обожување. До тој степен на молитва стигнале и Свети Јован Лествичник, но и многумина од Аввите. Кога Авва Захариј дошол при Авва Силуан го нашол во занес со рацете издигнати кон небото. Во таква положба го нашол и во третиот и шестиот час, а во деветтиот го нашол како тихува па го запрашал: Сто ти е денес, Оче? А тој му одговорил: -Денес сум слаб, дете мое. И заради настојувањето на Авва Захариј му кажал. – Бев вознесен на небото и таму ја видов славата Божја, и таму стоев до пред малку, и сега сум отпуштен

Молитвата е благодатна и лична заедница со Бога. Средба лице в Лице со Него. Заради тоа, треба да имаме и background, односно живот исполент во благочестие и чистота за да се застане пред Лицето на живиот Бог. Молитвата не е момент туку цел живот е молитва. За да можеме да му се молиме отворено на Бога е потребен и добродетелен и побожен живот.


Благочестивиот живот е како масло во кандило.Молитвата е истовремено ќерка и мајка на сите добродетели.Колку повеќе нашиот живот е свет, толку повеќе и молитвата е појака и таа ги раѓа сите останати добродетели, а пред се љубовта, изразена преку сочуство и саможртвување за другиот. Животот на ближниот, постанува наш живот и ние благодатно и молитвено сочуствуваме со сите страданија и радости на другиот.

Преку молитвата го оприсутнуваме Самиот Бог и заедничариме со Него. Бог е светлина и он ја дава таа Негова светлина и на нас и го просветлува нашето срце и ум. Молитвата носи енергија и нашиот живот, позитивно се преобразува, постанува свет.

Во молитвата не бараме нешто, туку Него зашто Он е Животот и изворот на животот и единствен животодавец. Според тоа, кога се молиме ние учествуваме во животот и тоа вечниот живот.

Вистнаската молитва е не кога од него бараме, туку кога Нему му се даваме. Самите себе, еден со друг и сиот наш живот на Христа го предаваме, како свеќа која гори за Бога.

Опитен напиша: Сите ние се наоѓаме на првиот степен од духовниот живот и затоа дај ако сакаш дај повеќе информации за практикувањето на Исусовата молитва на тој степен.

Така е.