Аикидо

Ајде сега едно прашање

Техниките за полагање (пример за 4 кју) се секаде истите, или зависи од клубот во кој тренира членот?

Среќна Нова Година!
Добро здравје, среќа и многу аикидо во новата година!

Љ.Ошавков
www.kenbukan.org.mk

         Здраво Дамјан

         Гледам дека во многу нешта нашата престава за аикидото се разликува.

      На сето ова додатна тежина става и твојот текст на фор. од 27.10.2008год. каде се забележува ( но и од досега се напишано)дека навистина не  знаеш во што  се разликуваат боречките вештини, кои се нивните особености дали е тоа филозофски коцепт,  особеност,методичност, принцип или начин на кои се изведуваат техниките или се заедно.

Дамјане Дамјане

Хм,

Не сум сигурен што да напишам, оти очигледно е дека пак ќе бидам погрешно разбран.
Ама ајде, еве, ќе се обидам. Ќе почнам од последново.

Прашав да ми одговориш дали Морихеј Уешиба знаел што е аикидо, не затоа што имав намера да кажам дека ти можеби не го знаеш одговорот, туку за да поставам појдовна точка за дискусија. Имено, јас навистина не знам што мислиш по тоа прашање, бидејќи вежбаш „Реално аикидо“ кое е востановено од г. Љубимир Врачаревиќ (тој е основач, а не Морихеј Уешиба). Тоа пак, не е мое гледиште и мислење. На официјалниот сајт за „Реално аикидо“ (www.wcra.rs), може јасно да се прочита дека тоа е автентична српска боречка вештина на самоодбрана.  На еден од неговите претходни официјални сајтови стоеше и слика од сертификатот за признавање на „Реалното аикидо“ како нова, посебна боречка вештина.
Имајќи го ова на ум, ако знаеш како го дефинира аикидото неговиот творец Морихеј Уешиба, ќе мора да се согласиш дека има разлики. И затоа, сакав да знам што можеме да користиме како заедничка основа, за оваа дискусија да има смисла. Во спротивно едниот од нас ќе е во клин, а другиот во плоча, а тоа е губење време.

Е, сега, по ред (твоите искази се со портокалов фонт):
1. Цитирам: „Гледам дека во многу нешта нашата престава за аикидото се разликува.“
Нашата претстава за „Реално аикидо“ е сигурно различна, а за претставата за аикидо не знам. Сеуште никаде не прочитав твој став или мислење за аикидото.

2. Цитирам: „Е сега кажими ти на мене како ја користиш силата на противникот во дирекниот ирими наге?“
Едноставно, силата на противникот се користи кога ја има. Ако ја нема - не се користи неговата, туку својата. За конкретниов пример важи истото, ама тука нема да навлегувам во детална анализа, предолго е за една порака.

3. Вежбањето на сувари-ваза (техники во седечка позиција), е дел од аикидото насекаде по светов. Не разбирам со што би требало некој со мене да се сложува... Попрво јас сум тој што се сложил со сите останати. И да, личен став ми е дека тоа е од голема помош за усовршување на аикидото.

4. Во однос на повредите: податокот ми е познат на мене и на сите со кои сум вежбал додека вежбав „Реално аикидо“. Не се сеќавам дека знам некого од бившите совежбачи кој не бил повреден на тренинг. Па, самиот знаеш и сигурно така и подучуваш, дека лостот создава болка и болката го тера противникот во одредена позиција или пад... На семинарите на Врачаревиќ, неговиот асистент умираше во маки додека тој покажуваше одредена техника. Можеби вие го објаснувате тоа како некакво челичење, ама те молам направи муабет со некој лекар да видиш што ќе ти каже за таквите „ситни“ трауми на зглобовите кои ги правите на секој тренинг и во што ќе резултираат тие на стари години. А да не зборам дека во „Реално аикидо“ толку многу отсуствува основно познавање за оваа проблематика што НИКЈО им се дозволува да прават и на мали деца, со зглобови во развој. Па тоа е создавање на инвалиди!!! Ова не се мои констатации, јас не сум стручен, ама затоа сум прашал.
Во аикидото нема вакви ситуации, и затоа нема повреди. Во скоро четири години постоење, во нашиот клуб имало само една повреда, и тоа слабо набиено рамо од неправилно направен пад при загревање.

5. Не знам како успеа да процениш колку знам за тоа по што се разликуваат боречките вештини од една куса порака на форум. Но добро, тоа си е твој суд, нема да те разубедувам.

6. Цитирам: „За тоа дали е оваа српска или е таа јапонска, каква ти е дилемата навистина не можам да разберам да се става посебни национални предзнаци на вештините или науките т.с. на општо прифатени  вредности и сл.“
За тоа дали е српска вештина или каква е, можеш да ја отвориш уште еднаш официјалната страница на „Реалното аикидо“ и да прочиташ што пишува горе во насловот. Јас ни приближно на ова не мислев кога напишав српска и јапонска, едноставно сакав да упатам на потеклото, ама еве, убаво што спомна ти, па да се разјасни кој има национални претензии на „општо прифатени вредности“.
Само за илустрација, отвори ја и официјалната страница на аикидото www.aikikai.or.jp и прочитај дека јапонците не се толку оптеретени со национални предзнаци. Аикидото едноставно го дефинираат како Будо, т.е. Боречка (воена) наука (вештина, уметност).

7. Цитирам: „Како тебе ти стои-некој некаде вежбајќи и „Реално аикидо“ можеби вежба аикидо... е ова е веќе лично,имаш навистина уште многу да учиш за социјалните,педагошките и боречките принципи,вредности, почит и респект кон масата и луѓе кон кои си приклучил,учел,следел и си го постигнал ова што си денес.“
Види, некој некаде, значи некој некаде, а лично е само ако ти сакаш да го сфатиш лично, т.е. „ако си ја имаш мувата на капата“, кажано народски. Колку почит имам кон луѓето од кои сум учел, знаат тие самите. Од тебе не сум имал прилика да учам, но без разлика, исто те почитувам како учител по боречка вештина. Почетоците за ова што сум денес, навистина, ги направив во клубот „Маруи“ кај одличните мајстори Влатко и Дејан, потоа во „Бушидо“ кај Дарко, и на сите нив сум им многу благодарен. Но неспоредливо повеќе потоа научив од Кваранта сенсеи од Швајцарија, и не сум завршил со учењето, има уште многу.

8. За крај: „Колку ти ги цениш твоте претходници толку и тебе ќе те ценат твоите следбеници.“
Токму така е.

Поздрав!


Изменето од DamjanC - 27.Јануари.2009 во 04:00

Драги пријатели, најпрво еден голем поздрав!

Вашата дискусија беше инспирација, вчера по тренингот, на кој по подолго време беа присутни и наши постари членови со поголемо искуство во тоа што денес се нарекува "реално аикидо", да поразговараме, да се потсетиме. Сите се сложивме дека форумот не е место каде е можно да се објаснат овие разлики, но сепак можеби ќе придонесе сите ние да научиме нешто повеќе за вештините што сме ги избрале.
Се подолу напишано, е мој личен став базиран на моето искуство во тоа што денес се нарекува "реално аикидо" и досегашното искуство во аикидо тренингот по октомври 1998 година.
Не знам дали кај некого сеуште има дилема, но, тоа се две сосема различни работи.
Господинот Љубомир Врачаревиќ има голема заслуга за тоа да се слушне за името аикидо во Македонија (замислете, во тој период немаше интернет  ) и да мотивира повеќе луѓе да истражуваат понатаму.
За да бидеме искрени, верувам со тоа ќе се сложат и повеќето од постарите вежбачи, во првите години од неговите доаѓања во Македонија, немаше ниту "Р" од тоа што денес се нарекува "реално аикидо". Значи, на неговите семинари од тоа време, тоа што тоагаш се обидуваше да не научи, беше неговото разбирање за аикидото.
Г-динот Врачаревиќ е личност со голема харизма и голема страст за тоа што го работи и јас го почитувам тоа, но секогаш ќе остане енигмата зошто никогаш не се потрудил да добие аикидо ранг од аикидо организација со неспорен кредибилитет. Зошто во сите свои рангови се самопромовирал и се самонаградил. Тука вклучувајќи го и неговиот 10-ти Дан, доделен од некој т.н. "совет на големи мајстори", во кој, ако се информирате повеќе, ќе видите дека членуваат некои шампиони за кршење камен, мраз и некои основачи на новоформирани џу-џитсу стилови, но ниту еден аикидо мајстор од висок ранг. Тогаш како тие го промовирале во толку висок степен.
Некој можеби ќе рече и најверојатно ќе биде во право дека рангот и не е толку важен туку вистнската вештина на мајсторот, но, навистина е важен патот, начинот на кој некој стигнал до тој ранг.
Според мене испитот за соодветен аикидо степен е многу важен за аикидо тренингот и учењето на методологијата на тренингот.
Дури и ако некогаш во својот почеток го имал за своја база аикидото, тоа што денес се нарекува "реално аикидо" нема никаква врска и никаква сличност со тоа што е системот на аикидо, неговата структура и методологија на тренинг.
За техничкиот дел, за тоа зошто од таа вештина што денес се нарекува "реално аикидо" биле отфрлени од нејзината структура "кихон", основните форми и принципи и биле воведени т.н. применливи форми во реални ситуации, а со тоа, според мое мислење, драматично е снижено техничкото ниво на таа вештина и секако и техничкото ниво на нејзините следбеници, можеби е посоодветно да зборуваме на темата за реално аикидо.
Се надевам дека нема да ми замерат вистинските и искрени вежбачи на таа вештина.
Како и во другите вештини така и таму има луѓе кои искрено и од срце вежбаат и истражуваат!
Нив ги поздравувам!

Љ. Ошавков
kenbukan.org.mk


   

Изменето од osavkov - 27.Јануари.2009 во 16:34

И Крки,

- Мислам дека не треба да чепкаш кај што не ти е место. Очигледно сакаш да полемизираш на оваа тема, тема за која многу работи не ги познаваш особено Аикидото (не мислам на српската вештина).

- Даваш несоодветни метафори за чешки автомобили.

- Како трето премногу настапуваш арогантно, и попуваш за социјалните, педагошките, боречките принципи, вредности, почит и респект.

Доколку продолжиш со твојата ароганција, ќе се приклучам и јас со некои факти и докази за твојата си ценета вештина кои сигурно нема да ти се допаѓаат.

Затоа би те замолил барем ароганцијата да ја потсмириш.

Поздрав,
Шишко.
http://myaikido.blog.com.mk/

П.С. Јас преферирам MAZDA, и TOYOTA не е лоша.


Изменето од sisko - 27.Јануари.2009 во 22:53