ПОВИК КОН ПОКАЈАНИЕ

 

За да ти доближам што сакам да кажам, замисли си дека (ТЕ МОЛАМ НЕМОЈ ДА ГО СФАТИШ ОВА ПОГРЕШНО, НИШТО ЛИЧНО НЕМА ВО ОВА ШТО ЌЕ ГО ИЗНЕСАМ. ОДНАПРЕД СЕ ИЗВИНУВАМ ЗА ГРУБИТЕ ЗБОРОВИ.) твојата мајка е ороспија. Ти ова не си го знаел триесет години, но таа ти била тебе МАЈКА. Таа ти била утеха, при неа си го наоѓал својот мир, кога ти била потребна храна, си ја имал од неа, и рака на срце со самото тоа што си жив и здрав до сега, тоа значи дека не те хранела со отрови. Арно ама си чул дека твојата мајка е ороспија и... што сега?? Нормално е дека не си можел од прва да веруваш... и дури си им се спротивставувал на сите кои го велеле тоа и кои ти се подсмевале. Не ти било удобно ама... се испоставило дека тоа е точно. Што би направил? Дали би и’ отишол и би ја изнапцул, дали би ја извреѓал, дали би и’ кажал едночудо погрдни зборови и би расчистил со неа засекогаш? Или знаејќи го тој факт, би нашол начин да и’ се приближиш како личност на личност и со љубов и со фино би ја критикувал, поправал, поучувал, би и’ ги предочил последиците и штетните исходи за неа и за оние кои ја опкружуваат и кои се во постојана комуникација со неа, за да би го напуштила тој пат за свое добро и за доброто на сите други... Нормално е дека е тешко да се направи таков подвиг, таа тоа го правела, на пример, 30 години, и тоа е вкоренето во неа, и тешко се искоренува, но Апостолот Павле не’ поучи велејќи дека НАШИОТ ТРУД ВО ГОСПОД НЕ Е ЗАЛУДЕН. Па знаејќи ја својата немоќ, а имајќи ја на ум Божјата Семоќ, како брза помошничка, нели би се вложил целосно себеси во тој проект да ја оттргнеш својата мајка - ороспија од нејзиниот грешен пат, зашто и за неа Господ Исус Христос страдаше на Крстот и покажа љубов... Ако Тој ја љуби, тогаш е во ред и ти да ја љубиш, а не да ја маркираш и да заминеш од твојата мајка, да ја напуштиш засекогаш. Зашто денес многу жени има кои претендираат да ти бидат мајки, но САМО ЕДНА може и треба вистински да ти биде тоа.

 

Се надевам дека од збор до збор (буквално, сфати ме, од збор до збор) ме разбра правилно.

 

Биди сигурен дека и еден Ивица Тодоров (не верувам дека не си чул за него), кој е поСветоПисменски наклонет, што лично сметам дека е сосема во ред, (и јас сум поСветоПисменски наклонет), многу убаво знае за некои од состојбите во нашата Црква. Тоје возрасен човек и многу убаво знае кои се тоа нешта кои треба да се сменат, зашто и него, како Православен Христијанин и Презвитер го тиштат, го мачат, но тој не си замина од Православната Црква. Тој ја познава историјата на Православието, ја познава историјата на Црквата од првите три века од нашата ера. Имајќи ги тие сознанија, тој НЕ ЈА НАПУШТИ Црквата, зашто таа многу “скршнала“ од “правиот пат“. И не само што не ја напушти, туку И дејствува И поттикнува на дејствување од страна на другите браќа и сестри од Црквата за некои нешта кои ОБЈЕКТИВНО треба да се сменат - навистина да бидат сменети. Брат Ивица ми е еден вистински пример на вистински Христијанин: живо и активно дејствување.