Југоносталгичар сум...признавам

Знам

Борбата продолжува,поробениот за слобода а слободниот за совршенство

Majko mila koja e vistinata?Kje se doznae li nekogash ili sekogash kje ima dve vistini?
Ин медиас рес
По повод „историскиот“ фељтон на господинот Ефтим Гашев

Фељтонот на господинот Ефтим Гашев (во натамошниот текст Е.Г.) е со мноштво мошне познати историски факти. Во врска со досега напишаното во целокупниот опус на Е.Г. може да се наведат широк дијапазон сериозни забелешки и критики. Имено, Е.Г. прикажувајќи се како „македонски Драјфус“ во својот политички трактат „Ет ј’аццусе“, со обвинување на судот што повторно постфестум во 2005 година го суделе за исто дело за кое бил осуден во 1946 година, објавено во неделникот „Неделно време“, од 15. јануари 2006 година. При тоа ја прикажува својата правна невиност преку диспозитивот за пресудата. Во неговото писмо под наслов „Факти, факти, а не зборови“ објавено во весникот „Утрински весник“, од 29 септември 2005 година, наведува: „Нашата опција е јасно дефинирана во диспозитивите на изречените пресуди напишани од вашето морално-подобно енкаведеовско судство „што е бил член“ на фашистичката организација работејќи на зајакнување на истата која имала за цел да се со вооружена борба бори и собори и загрози државното уредување на ФНРЈ и да се бори за отцепување на Р. Македонија од Југославија“. Страшна и несфатлива небулоза. Организацијата „Браник“ за времето на нејзиното постоење немала потреба да ја руши Југославија. Таа беше срушена во 1941 година. Судски диспозитив такво нешто не може да содржи. Наведената реченица е незграпна компилација на Е.Г. за прикривање на кривичното дело за кое е осуден.
Сега да се вратам на далечните 50-ти години од 1941-44 година на периодот на воено-фашистичката окупација на Македонија. Во тоа време во Скопје постоеја две машки и една женска гимназија, како и средно економско училиште. Е.Г. беше ученик во втората машка гимназија, а јас во првата и како антифашист и член на СКОЈ имав можност да ја следам активноста на Е.Г. Во тоа време фашистичките бугарски власти, покрај воената окупација доведоа од Бугарија броен персонал од различни профили и пристапија кон асимилација на македонското население, слично на постапките на дотогашните власти на монархо-фашистичката Југославија.Фашистичката организација „Браник“ беше легална, што значи формирана и финансирана од окупаторската бугарска фашистичка власт. Формираа многубројни партиски и политички организации меѓу кои и фашистички и националистички насочени кон младината. Такви организации беа: „Браник“, „Легионер“, „Отец Пајси“, „РНБ-Иде“ и други. Нивната задача беше бугарска асимилација и идеолошка фашизација на тогашната млада генерација. Нејзината организациска структура се состоеше од војводства и од дружини. Војводствата беа во центрите на административната поделба на државата. Во Македонија, во таканаречените новоослободени краишта, постоеше обласна дирекција со седиште во Скопје. На чело на војводството беше назначен (ако помнењето не ме изневерило) бугаринот Минов, а Е.Г. беше негов најблизок соработник и назначен за дружиник на сите средни училишта во Скопје. Додека во секое одделно средно училиште постоеја дружиници кои му беа подредени на Е.Г., што значи дека тој беше висок фашистички капо. Во тоа својство неговата активност е насочена на омасовување, зацврстување на организацијата и наци-фашистичка индоктринација на членството. За врбување и за привлекување на младите ученици од Австрија донесе десетина мотори и одржување тренинзи и обука на своите пулени. За организацијата „Браник“ на чие чело беше Е.Г., го давам следниот опис. Се работи за фашистичка, полу- милитаристичка организација устроена по урнекот на фашистичката (национал-социјалистичка) германска младинска организација „Хитлер југенд“. Со слични униформи и со употреба на фашистичкиот поздрав со дигната испружена десна рака. Додека заклетвата ги содржеше следните почетни бугарски зборови во стих: „ Ас с’м браник и моето срце принадлежи на Царја на Б’лгарите и мојо народ... “ На ракавите на униформите не ја носеа свастиката (кукастиот крст), како „Хитлер југенд“, туку буквата „Б“. Не е исклучено од идејна гледна точка организацијата на Е.Г. да соработувала со ѓоамити илегалната организација „Легионе“, која беше фанатична анти-демократска и анти-комунистичка, од чии редови се лиферуваа најозлогласените полициски органи и разузнавачи. Тие ликвидираа повеќе младинци меѓу кои и мојот роднина Бранко (Бране) Стефановски кој беше ѕверски ликвидиран. Беше фрлен од 4. кат на тогашниот затвор наспроти Уред (сегашната Градска болница). На почетокот на Градскиот ѕид (на чие место се наоѓаше тогашниот затвор) во знак на болно сеќавање и почит стои обележје за страшните мачења и убиства на младите патриоти и антифашисти.
Е.Г. не беше обичен член на „Браник“, туку високо експониран фашистички функционер во служба на бугарскиот фашистички окупатор. Како таков веројатно соработувал со неговите идејни истомисленици и фашистички тајни служби на окупаторот. Притоа не е исклучено и неговото учество во големата провала на средношколската организација на СКОЈ 1943. Тоа беше масовно апсење. Само од нашите две паралелки тогаш беа уапсени четворица наши другари: Драгољуб Будимовски, Александар Маркус, Бојан Тасевски, Бранко Симов. Истата година беа депортирани во Треблинка нашите другари од еврејско потекло: Ото Краус, Марио Куноди и Исак Маталон. За Е.Г. има многу да се пишува, но просторот во весникот не овозможува повеќе. Се надевам дека македонската јавност од овие редови ќе ја согледа и сфати правата вистина зашто е осуден Е.Т.
Р. Ѕ. Во последниот пасус од 4. продолжение на фељтонот, Е.Г. признава дека бил член на „Браник“, но наведува дека тоа го сторил како поставена задача на двајца раководители на неформалната организација „Бунт“, што било против неговата волја. Таа приказна може да ја прифати некој кој не бил во можност лично и непосредно да ја согледа тогашната негова голема гордост и восхит.
А, во продолжението број 7 од фељтонот вели дека по налог на Трајко и на Борислав се зачленил во „Браник“ и истата ја напуштил по нивно барање. Сега нормално се поставува прашањето кога тоа било и дали имало потреба за таков налог, кога тие на кои им служел во 1944 година трпат порази. Впрочем, организацијата на чие чело бил се распаднала.
Бранко Гавровски vo Vreme