Што претставува монаштвото?

Мила, преводот е од игуманија Кирана, во периодиката Коливарт. И таа внатрешната молитва ја превела - умносрдечна.

Ти си подлежна на авторитет. Ако ти пишам дека цитатот е од светител, нема да го плукаш. Вака барем гледаме дека плукаш на се и сешто.

Велиш дека не се разбираш од умносрдечната молитва, а од друга страна ја имаш дарбата да гледаш кој ја поседува, а кој не.


Изменето од makarios - 11.Декември.2008 во 09:59

Asya напиша: makarios напиша: Мила, преводот е од игуманија Кирана, во периодиката Коливарт. И таа внатрешната молитва ја превела - умносрдечна.Ти си подлежна на авторитет. Ако ти пишам дека цитатот е од светител, нема да го плукаш. Вака барем гледаме дека плукаш на се и сешто.Велиш дека не се разбираш од умносрдечната молитва, а од друга страна ја имаш дарбата да гледаш кој ја поседува, а кој не. Zarem jas isplukav neshto? Ili, ti ne razbirash prosti zborovi? A toa shto nekoj pogreshno preveduva, ne e moja greshka. Eve gi moite zborovi: "Inaku, vnatreshnata molitva se vika "srdechna", a ne "umnosrdechna", kakva shto e vo umot na "dedo" Naum, koj svoite mudrosti treba prvo na sebe da gi primenuva. Ili, toj e obozhen, pa za nego ne vazhat nikakvi pravila, duri ni negovite sopstveni zborovi"? A istoto i za tebe vazhi: pred da citirash nechii zborovi treba da gi razbirash, i pred da im propovedash na drugite neshto, treba sam da go primenuvash, a ne da bidesh kako licemerite!

Мила, зошто повторно го ставаш дедо Наум во уста?

Јас не сум духовно чедо на дедо Наум, напишав поука од Свети Јосиф Исихаст, и посочив дека преводот е од игуманија Кирана која сега е во српскиот егзархат.

monastvoto  sto  pretstavuva  najdobro    e  objasneto   so   momentalniot  nastan  koj  e   vo  trend  vo  mediumite   kade  sto  lice    im  pokazuva  na  lujdzeto  kako  da  se  samoiscelat-izlecat     odnosno  kak0  da  go  spoznaat  nacinot  naziveejne   koj  e  narecen  sega  i  ovde  za  koj  se  veli  deka  ako  covek  znae  da  go  primeni  toa  znaci  deka  bog  e  so  nego
   znaci  taa  e  ulogata  na  monasite   da  gi  poucuvaat   lujdzeto  kako  da  ziveat  so  boga.,,..,..................

makarios напиша: Еве што вели еден старец:Во умот царува тишината, и целото тело се смирува. Тогаш, молештиот се моли со сопствени зборови и молитви и се искачува во богосозерцание без да се затвора умот во срцето.

100% Vedanta i Budizam!

Ova samo dokazhuva deka postojat nekoi istovetni duhovni soznanija do koi doshle lugjeto vo najrazlichni vreminja i prostori.

Nashata vremensko/materijalna limitirana egzistencija se proizveduva vo periodot na techenjeto na mislite. Vo nivniot procep, vo onoj prostor megju niv, vo tishinata sto gi oddeluva i sto pretstavuva eden vid pauza, se naogja bezvremenstvoto i nashata direktna konekcija so Kreatorot (Bog) i Kreacijata (Svetot).

Razmislete malu za ova.... sekogash koga zboruvate, vie prvo razmisluvate. Megju sekoja posledovatelna misla ima eden procep, edna pauza, vo koja ne mislite na nishto, koga caruva tishinata vo koja ne znaete sto ke pomislite vo sledniot moment. Toj procep, taa pauza e vsushnost konekcijata so Kreatorot vo koja razmenuvame informacii za onoa sto sakame da doznaeme za da ja definirame slednata misla. Vo toj, za nas, bezvremenski mig se otvara mozhnosta na bezbroj opcii i sekoja od niv e istovazhna i istomozhna za nas. Vo toj mig nashata svest, kako del od seopshtoto Sebstvo so Kreacijata i Kreatorot, go fokusira nashiot interes, a so toa i baranjeto za informacijata koja ke ja definira slednata misla, koja od seopshtiot potencijal ke rafinira konkretna kinetika.

Celiot ovoj princip na nashata povrzanost i komunikacija so Sebstvoto se odviva potpolno avtomatizirano, pa zatoa chesto pati se chudime kako sme mozhele vo nekoi sluchai da storime neshto taka "nesvesno" i molskavichno, bez da imame "vreme za razmisluvanje".

Tajnata na prosvetlenite lugje lezhi vo faktot na nivnoto osoznavanje na ovoj princip i nivnoto svesno vleguvanje vo toj misloven procep, prekinuvajki go nevolontarnoto migovno vrakjanje nazad i ostanuvanje tamu onolku kolku sto e nivnata volja! Vo takvoto egzistiranje tie se vo neprekinat direkten kontakt so Kreatort i kreacijata nepoprecheni od vrtlogot svoite turbolentni konkretni materijalni misli koi se neminovno venchani za ovoj materijalen svet, zaedno so negovata inherentna iluzornost.

Vo takvata sostojba chovek stanuva svesen za sebe kako neddeliv element od Sebstvoto so Kreatorot i Kreacijata , stanuva svesen za sebe kako partikularnost i za Sebstsvoto kako seopfatnost. Vo toj mig se brishat granicite i limitite na opshtenje i konekcijata (molitvata, meditiranjeto) stanuva direktna i neprechena vrska so Sozdatelot i Sozdadenoto.

I togash se sluchuva onoa sto obichniot neprosvetlen chovek go narekuva - chudo!

Tokmu toa go propovedashe i Isus donesuvajki ja Radosnata vest, tokmu na toa misleshe koga veleshe deka dokolku mu veruvame i posledniot chovek ke mozhe da napravi sto pravi i toj, i tokmu toa e onoa sto sakashe da go kazhi koga na site im potencirashe deka toj e sin chovekov i sin Bozhji.

Изменето од Messenger - 11.Декември.2008 во 21:02

makarios напиша: Asya напиша: Jas, pak, si priznavam deka go nemam darot na "umnosrdechna" molitva, i ne se razbiram od visoka duhovnost, bidejki seushte sum vo prvo oddelenie, na samata osnova. Асјенка, кога самата велиш дека си прво одделение, зошто солиш памет на другите? Не треба ли детето прво да се дои со мајчино млеко, па да му се дава кашеста храна, па после да јаде од тврдата? Драга Асјенка, се надевам нема да се разгневиш и на овој пост, но ќе ти ги кажам само уште овие работи (кои се пишувани од старци кои ја имале умносрдечната молитва и која кажувале за неа - и не се фалеле; а ако не би кажувале за неа, ние не би ни знаеле за неа!):Најпрвин, мила моја, обрни внимание на овие зборови, искажани од еден свет старец:„А ова се делата на оние што се дел од светот, а коишто велат за себе дека се христијани, но кои неправилно се подвизуваат (да не кажам нешто пострашно): не се во конкретно послушание на духовен отец, туку неподготвени се самораководат во духовниот живот; го озборуваат, се самооправдуваат, го обвинуваат, го судат и го осудуваат оној што мислат дека ги повредил; и, ако сето тоа не им се види доволно, измислуваат големи лаги и јавно ги шират само за да му наштетат, а себеси да се оправдаат. Забораваат, заслепени од одмаздољубието или од користољубието, дека колку е поголема лагата толку е таа полесна за проверување и толку и тие самите, наместо веродостојни, излегуваат во очите на оние пред коишто лажеле многу сомнителни. Таквите никогаш не бараат прошка. Знам дека треба да помине време за сето ова да се освести, но човек треба да работи на себе и да се покае на дело, а не уште повеќе да заглавува. Оној што сè уште се самооправдува и ги осудува другите, не може вистински да простува и да бара прошка. За оние, пак, што се посветиле на Бог, ваквиот начин на живот значи страшно губење на време, голема неплодност и промашување.“Сега мила, ќе ти кажам нешто за себедуховништвото - тоа води во прелест. Еве што вели за ова еден свет старец (Овде целиот текст треба да е црвен, ама дека си прво одделение, ти ги подвлекувам побитните работи):„Од она што слушам, дете мое, за жал и јас сум разочаран од некои духовници. Нека е благословен твојот последен духовник. Не знае; но, не го пресекува и другиот. Море, многу точно кажал. Опрелестен не е оној којшто ја кажува молитвата (Господи Иисусе Христе…), но, оној којшто не ја кажува; или, уште полошо ако ги попречува другите да ја кажуваат.Исповедам дека запознав многумина коишто тргнале да ја кажуваат молитвата и се опрелестиле. Но, зошто се опрелестиле? Затоа што немале патеводител. Секој што мисли дека не му е потребен патеводител е опрелестен. Има егоизам. Егоист и умносрдечна молитва се спротивставени работи.Е, па, дете мое, овие се опрелестените. Знам, пак, други коишто на почетокот прашуваа за да научат за молитвата, но не излегуваат од самоволието. Своеволен и молитва - ден и ноќ. Вољата значи егоизам. Резултат: каде да ја најдат молитвата! Шипки ќе ја најдат. Се разочараа, запреа со молитвата, и најстрашното - станаа најголеми поборници против умносрдечната молитва. Само што ќе видеа некој калуѓер да врти бројаница, се демонизираа, му ја влечеа бројаницата од рака и збеснуваа како песови, дерејќи му се дека е опрелестен. Самите калуѓери дојдоа и ми кажуваа. Разбираш сега како сатаната ги прави работите - капак? Опрелестениот да му се потсмева на оној којшто се моли како да е опрелестен.“Сега миличка,  да ти кажам што вели еден свет старец за умносрдечната молитва:„Значи, овој начин на умносрдечната молитва е начин на пракса којшто го употребуваме за умот да го задржиме во срцето. И, кога благодатта ќе се умножи, таа го зграпчува умот во богосозерцание, срцето гори од божествен ерос и целиот човек пламти од љубов. Тогаш умот се наоѓа совршено соединет со Бога. Се пресуштествува и се топи како што восокот се топи кога ќе се приближи до оган, или, како што железото се обликува во огнот. И, не се променува природата на железото, но додека е во огнот, тоа е едно со него. Кога, пак, вжештувањето престанува, тоа повторно ја добива својата природна цврстина. Тоа се нарекува богосозерцание (теорија). “И на крај мила, еве што вели еден четврт свет старец:„Знаците на ’растот до полнотата Христова’ во пределите на земното се: молитва слична на Христовата Гетсиманска молитва и умирање слично на Неговото на Голгота. При ова човекот во полна мера влегува во Божествената вечност. Ова е влегување во радоста на својот господар (Мат. 25, 21).“Асја, се надевам дека ќе ја сфатиш простотата на искажаните мисли. А сега до останатите форумџии. Ми беше мило што се запознав со многу луѓе, изнесувавме различни ставови за верата, и се утврдувавме во истата. Има луѓе од различни вери, со различни мислења, и со повеќето од нив на овој форум имаше конструктивни дебати. Нека ми простат тие што сум ги навредил.Во последно време, некако спласна убавината на овој форум, спласнаа и конструктивните дебати, и чувствувам како да има многу монолози, кои никој не ги чита (освен тој што ги пишал), а нема ниеден дијалог.Затоа, ќе престанам со пишување некое време на форумот.Проштевајте уште еднаш, и Христос посреде нас!Макариос.

Da, ama ti si vo zabavishte ,t.e. ushte ne si stignal ni do osnovata na hristijanstvoto kako shto treba, a se zanesuvash vo "umnosrdechna" molitva i isihazam. Inaku, jas nishto ne rekov protiv Isusovata Molitva, glasna ili vnatreshna. Govorejki za "sebeduhovnishtvo", treba da imash vo obdzir deka vashiot omilen i "obozhen starec" - Naum, e samopovikan i svoevolen "isihast", koj vo neposlushanie na svojot duhovnik zaminal od Sveta Gora, i vozglavuva zhenski manastir vo Makedonija. Vasheto licemerie se sostoi vo toa shto propovedate neshto, na koeshto sami ne ste sposobni. Imeno, gornite zborovi - "iskazhani od eden svet starec", se odnesuvaat na vas i vash*te samopovikani duhovnici, koishto baraat "apsolutno poslushanie" od mirjanite, dodeka sami ne se duhovno zreli, nikomu ne se poslushni i ja zloupotrebuvaat svojata duhovna vlast, t.e. tvorat haos vo svoeto samovolie, gi zarobuvaat dush*te na potchinetite, i go kontroliraat nivniot zhivot, duri i brachnata postela; kako i na mirjanite, koi go preziraat duhovenstvoto na Crkvata. Vprochem, ima i takvi "hristijani", koishto odat v Crkva, no odbivaat za da pokajat, nesvakjajki ja neophodnosta i bitnosta na svetata tajna na pokajanie, duri im se protivat na sveshtenicite, a se zadovoluvaat so palenje na svekji i ispolnuvanje na tradicionalni obredi.

Jas, dvaeset godini zhiveam vo Pravoslavnata Crkva, kade postojano imam duhovnik, no nikogash, nikoj od mene ne pobaral "apsolutno poslushanie", nitu se obidel da mi ja nametne svojata volja. Moj prv duhovnik e blazhenoupokoeniot vladika Vasilij (Rodzianko), a mojot segashen duhovnik e igumen (izrasnat vo Pravoslavnata Crkva, vo koja zhivee cel zhivot i polovina zhivot prisluzhuva i sluzhi), koj se fakja za glava, koga mu raskazhuvam za vash*te "isihastichki" kaprici, kako i potchinetosta na mirjanite "vo apsolutno poslushanie na duhovnikot". Molitvata e neophodna za hristijaninot, bidejki taa e razgovor (lichno opshtenje) so Boga i oruzhje protiv nechistata sila, a Isusovata molitva treba da se povtoruva chesto, sekogash koga chovekot mozhe, i pri sekoj napad na nechisti misli i zhelbi, na glas ili vnatreshno (srdechno). Taka sovetuva mojot duhovnik. Ulogata na duhovnikot vo zhivotot na mirjanite, e da gi upatuva na prav pat i da gi sovetuva po potreba, no ne i da se mesha vo nivniot zhivot, i da ja nametnuva svojata volja, a sekoj izbor na chovekot treba da e dobrovolen (sloboden). Poslushnosta na potchinetite mirjani vo odnos na duhovniot avtoritet ima duhovna priroda, i se odnesuva na odredbite na duhovnikot: Dushepolezni duhovni instrukcii, soveti i kazni, so zadacha za zakrepnuvanje na duhovnata disciplina, i cel za spasenie na dushata. Monashkite pravila se mnogu postrogi, bidejki monahot dobrovolno se otkazhuva od svetot, i se obvrzuva na potpolno poslushanie kon duhovniot avtoritet, vo manastirot, kade ne smee ni leb da jade bez blagolslov na igumen ili drug postaven avtotritet (arhimandrit, episkop). Takva e monashkata disciplina, monahot treba poslushno da ja ispolni sekoja zadacha (rabota) postavena od duhovniot avtoritet, shto opfakja potpolno se shto se odnesuva na monashkiot zhivot vo manastatiot (monashko bratstvo ili sestrinstvo). No, duhovniot avtoritet ne smee da ja zloupotrebuva svojata vlast, i od potchinetite da bara dela sprotivni na Hristovoto uchenje, nitu da go zagrozuva nivnoto zdravje i zhivot (duhovno, dushevno i telesno). Znachi, duhovniot avtoritet (duhovnikot) treba da upravuva so potchinetite spored Bozhjite zapovedi, vo potchinetost na Hrista, a ne samovlno, kako shto chinat nekoi t.n. "starci", koishto sami se stavaat povisoko od Hrista, i ja zloupotrebuvaat svojata vlast, a na toj nachin sozdavaat guruizam (okultizam), koj e sprotiven na uchenjeto na Pravoslavnata Crkva.

Изменето од Asya - 11.Декември.2008 во 21:59

http://www.romanitas.ru/eng/CULTISM%20WITHIN.htm

Fr. Akakios writes: "We must also understand what true Eldership is. True Elders do not, of course, ask us to do what is immoral or wrong. Nor do they claim to speak with the authority of Heaven or to possess infallibility. We Orthodox are not Papists."

Bishop Ignatius puts the point in typically trenchant fashion: "Perhaps you retort: A novice's faith can take the place of an incompetent elder. It is untrue. Faith in the truth saves. Faith in a lie and in a diabolic delusion is ruinous, according to the teaching of the Apostle. They refused to love the truth that would save them, he says of those who are voluntarily perishing. Therefore, God will send them (will permit them to suffer) a strong delusion, so that they will believe a lie, that all may be condemned who do not believe the truth but delight in falsehood (II Thess. 2.10-12)." (The Arena, p. 45, emphasis his).

How, then, are we to distinguish between true and false elders? I.M. Kontzevich provides the answer in his book on the Optina elders: "Those who have given themselves over to the direction of a true elder experience a special feeling of joy and freedom in the Lord. He who writes these lines has personally experienced this in himself. The elder is the immediate channel of the will of God. Communion with God is always accompanied by a feeling of spiritual freedom, joy and indescribable peace in the soul. Contrary to this, the false elder pushes God into the background, putting his own will in the place of God, which is accompanied by a feeling of enslavement, depression and, almost always, despondency. Besides, the complete submission of the disciple before the false elder exterminates his personality, buries his will, perverts the feeling of righteousness and truth, and, in this way, weans his conscience from responsibility for his actions.

"Concerning false eldership his Reverence Ignatius Brianchaninov says this: 'It is a terrible business, out of self-opinion and on one's own authority, to take upon oneself duties which can be carried out only by the order of the Holy Spirit and by the action of the Spirit. It is a terrible thing to pretend to be a vessel of the Holy Spirit when all the while relations with satan have not been broken and the vessel is still being defiled by the action of satan! It is disastrous both for oneself and one's neighbour; it is criminal, blasphemous."

"False eldership produces hypnosis of thought. And since at the root of it there lies a false idea, this idea produces spiritual blindness. When the false idea covers up reality, then no arguments will be accepted any longer, since they stumble upon an idee fixe, which is considered to be an unshakeable axiom." (Optina Pustyn i yeyo Vremya, Jordanville: Holy Trinity Monastery, 1970, pp. 12-13, emphasis his).


True eldership, according to Kontzevich, is nothing other than the gift of prophecy, the second of the gifts of the Spirit listed by the Apostle Paul (I Cor. 12.28). This is confirmed by Hieroconfessor Barnabas (Belyaev), Bishop of Pechersk, himself a clairvoyant elder, who wrote: "Elders in the Russian ecclesiastical consciousness are ascetics who have passed through a long probation and have come to know the spiritual warfare from experience, who by many exploits have acquired the gift of discernment, and who, finally, are capable by prayer of attaining to the will of God for man. That is, to a greater or lesser extent they have received the gift of clairvoyance and are therefore capable of giving spiritual direction to those who turn to them" (Pravoslaviye, Kolomna: New Golutvin Convent, 1995, p. 149, emphasis supplied by present writer).


Bishop Ignatius' warnings against false eldership should not be taken as a renunciation of all forms of monastic obedience. If they were, his works would hardly have been given as required reading for monastics by the Optina elders and Bishop Theophanes the Recluse. Hieromartyr Nicon of Optina, in his commentary on Bishop Ignaty's writings (Pis'ma k Dukhovnym Chadam, Kuibyshev, 1990), explains that Bishop Ignaty's warning apply only to the strictest kind of elder-disciple relationship: less strict forms of obedience still retain all their spiritual usefulness, even necessity; for no Christian can be saved without obedience and the cutting off of his will in some way. But in our apocalyptic age, when the love of many has grown cold and there is a general spiritual impoverishment, it is as dangerous to demand the strictest forms of obedience as it would be to demand the strictest forms of fasting or prayer or other kinds of ascetic endeavour. We must discern the signs of the times, and adapt our strategies for survival accordingly.


When we see, on the one hand, how difficult it is to be a Christian in the maze of modern life, and, on the other, with what swiftness and apparent ease the monks and pious laymen of past ages attained salvation through strict obedience to a God-bearing elder, it is tempting to find such an elder even when he does not exist. But when we surrender our will to a false elder, we become slaves of a man, a man who is suffering a very grave spiritual sickness; whereas the Apostle Paul says: "You were bought with a price; do not become the slaves of men" (I Cor. 7.23). And having become slaves of men, we lose that most quintessential attribute of man made in the image of God - independent judgement, and the ability to turn to God directly for enlightenment and help.


Many converts are tempted to submit to a false elder for another reason - that he led them to Orthodoxy and may well be the only Orthodox leader in the vicinity. Then a mixture of gratitude and the fear of becoming completely isolated may lead the convert to conclude that Divine Providence must have led him to submit his whole life to this man for the salvation of his soul. The false elder, who is often a cunning psychologist, can exploit this situation to gain complete control over his disciples, adding, in the case of disobedience, the threat of fearsome sanctions, including very strict penances, curses and even anathematization and expulsion (supposedly) from the Orthodox Church! - a tragic situation which may lead to the convert's abandoning the Orthodox Church altogether, and which the present writer has personally observed in True Orthodox communities in England, Russia, Bulgaria and Greece.


Many who have fallen into the trap of false eldership and begin to see their real situation, are deterred from breaking free by false feelings of guilt, as if there were no circumstances in which a disciple can disobey an elder. But, even apart from heresy, there are certain conditions in which it is right to disobey and leave one's elder, as we read in the Sayings of the Desert Fathers: "A brother questioned Abba Poemen, saying, 'I am losing my soul through living near my abba; should I go on living with him?' The old man knew that he was finding this harmful and he was surprised that he even asked if he should stay there. So he said to him, 'Stay if you want to.' The brother left him and stayed there. He came back again and said, 'I am losing my soul.' But the old man did not tell him to leave. He came a third time and said, 'I really cannot stay there any longer.' Then Abba Poemen said, 'Now you are saving yourself; go away and do not stay with him any longer,' and he added, 'when someone sees that he is in danger of losing his soul, he does not need to ask advice'" (The Alphabetical Series, Pi, Poemen, 189, London: Mowbrays, 1975).


Thus we may be moving into the last period of the Church's history, when the wheel has come round full circle and the Church has returned to the molecular structure of Abraham's Family Church, when true bishops are few and far between, when charismatic spiritual guides have more or less disappeared, and when the individual believer has to seek the answers to his spiritual problems from God and God's word alone, remembering David's words: "It is better to trust in the Lord than to trust in man. It is better to hope in the Lord than to hope in princes" (Psalm 117.8-9).

If even the Apostle Peter was rebuked for making damaging concessions to the Jews (Galatians 2.11-12), how can we expect never to be in conflict with our spiritual leaders? And if even the Apostle Paul feared "lest after preaching to others I myself should be disqualified" (I Cor. 9.27), how can we deny the possibility that our spiritual guides may also lose grace, necessitating our departure from them? Those who point out these facts are not inciting to rebellion - far from it! They are calling men to a sober understanding of the nature of the times we live in. They are warning that those who, unlike the true apostles and holy fathers and God-bearing elders of all ages, attempt to "lord it over our faith" (II Cor. 1.24) must be rejected for the sake of that same faith, out of obedience to the one and only infallible authority, God Himself.









Изменето од Messenger - 12.Декември.2008 во 01:57

Asya, stvarno bez pricina i dokazi govorish raboti , koi mene me zacuduvaat.
Od dosega se shto imam prochitano za primenuvanje na Isusovata molitva, shto e priznavam malku, bidejki nikogash onaka ne sum bila skoncentrirana samo na nejze, ama sum sretnuvala niz pravoslavnata literatura shto sum ja chitala, nikogash ne sum sretnala deka nemoze da ja primenuvaat hristijani koi se vo brak, naprotiv treba da se obidat, a dali ke se zdobijat so darot na umnosrdecnata molitva, toa sepak e Bozja rabota.
Konkretno vo knigata na otec Tadej, e daden primer kako eden hristijanin vo brak se zdobil so toj dar.Isto imam sretnato deka mnogu duhovnici(monasi) vo pismenata korespodencija so svoite duhovni cheda gi upatuvaat da ja primenuvaat Isusovata molitva vo svojot zivot.
Isto i jas, poznavam moi bliski luge bracen par koi se duhovni cheda na Dedo Naum, i koi se trudat da zhiveat hristijanski zivot so svoeto semejstvo, po nivniot zhivot gledam deka se polni so radost i so verba deka so ljubov ke najdat spasenie. Eve i jas i mojot soprug sme duhovni cheda na monah od Strumichkata Eparhija, i mozham lichno da posvedocham so koja ljubov nashiot duhoven otec ne vodi i ne sovetuva, i se pravi so ljubov, i jas t.e. moeto srce ja chustvuva taa ljubov, i bez da bara toj od mene jas samata sakam da se trudom da bidam poslushna na sekoj sovet shto od nego go pobaruvam.
Sekoe dobro,lesni posti, i sakam da ostaneme vo kontakt i da si spodeluvavme iskustva.....

so ljubov