Исак или Исмаил?

На жртва бил принесен Исаак.
Авраам и Саара имале само еден син. Тој се викал Исаак. Но, Авраам ја зел за жена и Агара Египтјанката, која била слугинка на Саара. Таа го родила Исмаил. Но, првенството и благословот останале на Исаак. Тоа се гледа од фактот што Авраам целиот свој имот му го дал на Исаака.
За ова повеќе може да најдеш во СВЕТОТО ПИСМО - СТАР ЗАВЕТ во Прва книга Мојсеева, од 20-та до 25-та глава.

Изменето од Miki_P - 01.Декември.2008 во 13:54

    Оваа насмевка нека ти биде одговорот !    Бидејќи БОГ ме насмеа!   

deshad напиша: Како жртва бил принесен Исмаил.Синот Авраамов и синот Агарин. Сега немам доволно време да ти појаснувам,ама во прва послободна прилика ќе ти го изложам исламското гледиште по ова прашање.

Bas bi sakal da go slusnam islamskoto glediste po ova prasanje, dragi deshad.

Sum razgovaral so muslimani, no nekako vo nivno drustvo mi bilo neprijatno da ja otvoram ovaa tema bidejki znam deka
tie insistiraat deka toa bil Ismail a ne Isak... Zosto i kako , ne znam?

Значи за што повеќе ќе ве боли жртвувањето ,на своето дете кое што сте го чекале 86 години,или за тоа второто...ете тоа и логиката го покажува,дека Бог ги искушува своите најверни слуги со нешто што им значи,и кога нешто ти значи а ти тоа си спремен да го жртвуваш,Бог ти дава олеснување и замена за тоа..ете на нас муслиманите сега се обредите на аџилакот,и патот по кој оделе чесните Божји слуги...овие денови муслиманите на аџилак го доживуваат страданието на Агара,искушенијата на ѓаволот кој ќе и се покаже на Сара,искушенијата Божји кои ги доживува Авраам,кој ќе треба да си го жртвува својот омилен син,кој го чекал цели 86 години,за на крај Бог да го куша...и тоа искушени да го награди.Овие денови милиони муслимани ќе ја дадат својата симболична жртва на Бога за благодетта што им ја дал,за богатствата и синовите кои што ги поседуваат,некои од нив ќе ги исчисти од гревови како Аврам што го исчистил,некои ќе им подари смирај и единство во срцата во најголемото собиралиште на овој свет,во Мекка.Некои муслимани ќе си ги посетат фамилиите и раскинатите родбинства,ќе се подели месо и храна на комшиите и сиромашните,и сето тоа со цел да се внесе хармонија во човечките животи.Жртвата која пред многу години ја направил Аврам, денеска се претворила во дело кое трае до Судниот ден,дело кое ќе нахрани милијарди, дело кое ќе исчисти од гревови милиони,дело кое човечкиот род засекогаш ќе го памети и ќе го практикува.А кај Семоќниот сите ќе ги полагаме сметките!

Првин се извинувам што навистина сега за сега немам време ова да го преведам па ќе го постирам во оригинал,па потоа иншАллах можеме да развиеме дискусија по истото.

"Pa smo ga obradovali dječakom blagim.(37:101)
Pa pošto je dostigao s njim (dobu) privređivanja, reče: “O sinčiću moj! Uistinu, ja sam u snu vidio da te ja koljem, pa gledaj, šta vidiš?” Reče: “O oče moj! Učini šta ti se naređuje. Naći ćeš - inšaAllah - da sam ja od strpljivih."
(k*r'an 37:101-102)


Mlivin komentar: (Мустафа Мливо,еден од преведувачите на к*р,анот на Босански јазик)

.(37:101)" Prema muslimanskoj tradiciji radi se o prvorođenom sinu Ibrahimovom, Isma’ilu. Samo ime proističe iz korjena semi'a, čuti, jer je Allah čuo Ibrahimovu molbu."

(završen komentar)

Da,Ibn Kesir u tefsiru iznosi mišljenje vezano za naredbu Ibrahimu a.s. o prinošenju žrtve kao k*rbana , rođenog djeteta, vezano sa tim kako su kršćani i jevreji, kasnije izokrenuli to pa kazali kako je naredba bila na Ishaku a ne na Ismailu a.s:

„A to je Ismail, a.s., i bilo je to prvo dijete kojim je obradovan Ibrahim, a.s., a on je bio stariji od Ishaka. O tome postoji konsenzus muslimana i ehli-kitabija, stavise, u njihovim knjigama stoji da se Ismail, a.s., rodio kad je Ibrahim imao 86 godina, a rodio mu se Ishak kada je imao 99. A u njihovim izvorima stoji, takodjer, da je Allah, dz.s., naredio Ibrahimu, a.s., da zakolje svoga sina jedinca, dok u drugom primjerku stoji "prvorodjence", pa su lazno ubacili Ishaka, sto nije istina i sto proturjeci njihovim izvorima. Ishaka proturaju umjesto Ismaila jer je on otac njihove nacije, a Ismail je otac Arapa, pa su im zavidjeli i iskrivili svoju knjigu i dodali: "Jedinac", sto znaci da neko nema drugog djeteta. Zna se da je Ibrahim otisao sa Ismailom i njegovom majkom u Meku. Ovo je tumacenje i objasnjenje netacno, jer se ne kaze "jedinac" osim za onog ko nema nikog drugog. Isto tako, prema prvom djetetu postoji odredjeni vid naklonosti, sto nije slucaj sa ostalom djecom.Stoga je naredba za klanje prvog djeteta bilo teze iskusenje. A evo, ovo je Allahova Knjiga (k*r'an), kao svjedok i dokaz da je rijec o Ismailu, jer k*r'an donosi radosnu vijest o djecaku lijepe naravi koji ce biti polozen za klanje.»
(Tefsir Ibn Kesir 1133 str.) (kraj citata)


Ibn-Ishak prenosi od Muhammeda ibn Kaba el-k*rezija da je upitao Omera ibn Abdul-Aziza, r.a., dok je bio halifa u Šamu, o onome ko je trebao biti zaklan. Odgovorio je Omer: "Time se ja nisam bavio, ali mislim isto kao što ti kažeš" - tj. Ismail. Zatim je poslao po čovjeka koji je bio kod njega u Šamu. Bio je židov, pa je primio islam i uljepšao svoju pripadnost islamu. Smatrao ga je jednim od jevrejskih učenjaka. Upitao ga je Omer ibn Abdul-Aziz, r.a., o tome. Muhammed ibn Ka'b kaže: "Ja sam bio tada kod Omera ibn Abdul-Aziza kad ga je Omer upitao: 'Kojeg od dvojice sinova je naređeno Ibrahimu da zakolje?' 'Ismaila.' Tako mi Allaha, zapovjedniče vjernika, to židovi dobro znaju, ali su oni zavidni vama Arapima da bude vaš otac taj nad kome je trebalo da bude izvršena Allahova zapovijed i da ima počast koju je Allah, dž.š., spomenuo zbog njegova sabura za naredbu kojom je naređeno i oni to svjesno niječu i umišljaju da je to bio Ishak, jer je on njihov otac."
U svakom slučaju, Ismail i Ishak, a.s, obojica su bili čisti, dobri i pokorni Allahu, dž.š.Riječi Uzvišenog:و"I obradovali smo ga Ishakom, vjerovjesnikom i čovjekom dobrim" nakon što je prethodila radosna vijest o žrtvi, a to je Ismail. Pošto je odrastao Ismail, kad je bio u stanju da pomogne svome ocu, i završeno kazivanje o klanju i otkupu, pošto se Ibrahim a.s. vratio u zemlju Kenan, došla je Ibrahimu, a.s., radosna vijest od meleka, kao i Sari, koja se nasmiješila, i ozarilo se njeno lice. Nije poznato da je Sara dolazila u Hidžaz. Ovo upućuje da su dolaskom Ishaka bili obradovani u zemlji Kenan, kao što upućuje značenje ajeta na to da su obradovani rođenjem Ishaka i njegovom poslaničkom misijom, poslije kazivanja o klanju Ismaila i njegovim iskupom. Ovo također upućuje da je bilo naređeno klanje Ismaila, a ne Ishaka, a.s. (Tefsir Ibn Kesir strana 1173, 1174)

Na Avrama mu se vetuva sin.

Negovoto veruvawe.

Zavetot (sojuzot) na Gospoda so nego.

Po onie nastani bi slovo Gospodovo kon Avraama vo videnie noke i mu reche: »Ne boj se, Avrame! Jas sum ti zakrila, i nagradata tvoja ke bide mnogu golema.” A Avram reche: »Gospodi, zoshto da mi dadesh koga sum bez porod; a domakin vo mojata kuca e Eliezer damaskinecot.” I pak rece Avram: »Bidejki, Ti ne mi dade potomstvo, ete, zatoa eden od domashnite vo kucata moja ke bide naslednik.” No Gospod pak progovori: »Nema toj da ti bide naslednik, tuku onoj, shto ce izleze od tebe, toj ke ti bide naslednik.” Pa go izvede nadvor i mu reche: »Pogledni na neboto i izbroj gi zvezdite, ako mozhesh da gi izbroish.” I mu reche: »Tolkavo ce bide potomstvoto tvoe.” I Mu poveruva Avram na Gospoda Boga, i toa mu se primi za opravdanie.

Agara go radja Ismaila.

Nejzinoto beganje i vracenje.

Agara go radja Ismaila.

Nejzinoto beganje i vracanje.

No Sara, zhenata na Avrama, ne mu radjashe. A imashe sluginka Egiptjanka, po ime Agara. I mu reche Sara na Avrama: »Ete, Gospod mi ja zatvori utrobata za da ne ragjam; tuku odi pri sluginkata moja, mozhebi ce dobijam deca od nea.” I Avram se soglasi so zborovite na Sara. I taka, otkako Avram presede deset godini vo zemjata Hananska, Sara, zhenata Avramova, ja zede sluginkata svoja, Egiptjankata Agara, i mu ja dade na mazhot svoj Avrama za zhena. I toj vleze pri Agara, i taa zachna; a koga vide deka zachna, se vozgordea pred gospodarkata svoja. A Sara mu reche na Avrama: ”Navredata moja e vina tvoja; jas ti ja prepushtiv vo pregrad sluginkata moja, a taa, gledajci deka zachna, se vozgordea pred mene. Bog neka sudi megju mene i tebe.” Togash Avram i reche na Sara: »Ete, sluginkata tvoja e vo tvoi race, pravi so nea shto sakash!” I Sara pochna da ja zlostavuva, i taa izbega od nea. No angel Gospoden ja najde pri izvorot vo pustinjata, pri izvorot na patot za Sur. I i reche: »Agaro, sluginko Sarina, od kade doagjash i kade odish?” A taa reche: »Begam od Sara, gospodarkata moja.” Angelot Gospoden pak i reche: »Vrati se kaj gospodarkata tvoja i pokori i se!” I angelot Gospoden ushte reche: »Ke go umnozham mnogu potomstvoto tvoe, shto ne ce mozhe da se izbroi od mnozhestvo.” I pak i rece angelot Gospoden: »Ete ti si bremena i ce rodish sin, i ce go narechesh so imeto Ismail; oti Gospod ja chu makata tvoja. Toj ce bide silen chovek: rakata negova ce se kreva protiv sekogo, i sechija protiv nego; i ce zhivee pred liceto na site braca svoi.” Togash Agara Go prizva imeto na Gospoda, Koj i zboruvashe, i reche: »Ti si Bog, Koj milostivno pogledna na mene,” zashto reche: »Pred sebe Go vidov Onoj shto mi se javi.” Zaradi toa toj izvor se nareche Beer – Lahaj –Roj, a se naogja megju Kadis i Varad. I mu rodi Agara na Avrama sin; i mu stavi Avram na sinot svoj, kogo go rodi Agara, ime Ismail. A Avram imashe osumdeset i shest godini koga Agara mu go rodi Ismaila.

Avram i Sara go dobivaat imeto Avraam i Sarra.

Vetuvawe za Isaka.

A koga Avram imashe devedeset i devet godini mu se javi Gospod na Avrama i mu reche: »Jas sum Bog tvoj, odi pred Mene i bidi neporochen! I ce napravam zavet megju Mene i tebe, i mnogu, mnogu ce te razmnozham.” Avram padna nichkum. A Bog prodolzhi da mu govori i mu reche: »A ova e zavetot Moj so tebe: ce stanesh tatko na mnogu narodi. Zatoa povece nema da se vikash Avram, tuku imeto ce ti bide Avraam, oti ce te napravam tatko na mnogu narodi; i mnogu, mnogu ce te umnozham, i ce izdignam od tebe mnogu narodi, i carevi ce izlezat od tebe. I ce postavam zavet Moj megju Mene i tebe i megju tvoite potomci po tebe vo nivnite rodovi; ce napravam zavetot da bide vechen, ce ti bidam Bog tebe i na potomcite tvoi po tebe. I ce ti ja dadam tebe i na potomstvoto tvoe po tebe zemjata, vo koja si pridojden, celata zemja Hananska vo vechno vladeenje; i ce im bidam nivni Bog.” I mu reche Bog na Avraama: »Ti, pak, zapazi go zavetot Moj, ti i potomstvoto tvoe po tebe vo nivnite rodovi!
»A Sara, zhenata tvoja, ne ja vikaj povece Sara, tuku imeto neka i bide Sa'ra. I Jas, ce ja blagoslovam, i ce ti dadam sin od nea; ce ja blagoslovam, i narodi ce poteknuvaat od nea, i carevi na narodi ce izlezat od nea.” Togash padna Avraam nichkum i se nasmea, velejci vo sebe: »Kako mozhe na chovek od sto godini da mu se rodi sin? Zarem Sa'ra vo devedesette godini ce rodi?” I Avraam Mu reche na Boga: »O, barem Ismail da bide zhiv pred liceto Tvoe!” A Bog mu reche na Avraama: »Navistina, Sa'ra, zhenata tvoja, ce ti rodi sin i ce go narechesh so imeto Isak; i ce napravam zavetot Moj so nego da bide zavet vechen, i da mu bidam Bog na potomstvoto negovo po nego. A i za Ismaila te poslushav; eve, go blagoslovuvam, i ce go napravam ploden, i mnogu ce go umnozham, mnogu; i ce rodi dvaneset knezovi, i od nego ce proizleze golem narod. A zavetot Moj so Isaka ce go napravam koga ce ti go rodi Sa'ra, do godina vo ova vreme.”Pa, otkako Bog go izgovori toa, se izdigna Bog od Avraama.

Poseta vo Mamre.

Isak ushte ednash veten.

Avraamovata molba.

Potoa mu se javi Gospod kaj dabot Mamre koga sedeshe pred vratata od shatorot svoj, na pladnina. Otkako gi krena ochite svoi, vide Trojca mazhi kako stojat sproti nego. Otkako gi vide, im pritrcha vo presret pred vratata na shatorot svoj, i im se pokloni dozemi. I reche: »Gospodi, ako sum nashol milost pred Tebe, nemoj da go odminesh slugata Svoj! ce Vi donesam malku voda: izmijte gi nozete, pa odmorete se malku pod ova drvo! I ce Vi iznesam malku leb za da se potkrepite shtom vece navrativte kaj slugata Vash, pa togash prodolzhete go svojot pat.” Tie rekoa: »Napravi, kako shto reche!” I Avraam otrcha vo shatorot kaj Sa'ra, i i reche: »Zamesi brzo tri merki chisto bracno i ispechi pogachi!” Pa otrcha kaj govedata i fati tele mlado i ugoeno, i mu go dadena momokot, i toj pobrza da go zgotvi. Pa potoa iznese maslo i mleko i teleto, {to beshe zgotveno, i im prinese; i tie jadoa, a toj samiot stoeshe pred niv pod drvoto. Togash tie go prashaa: »Kade e Sa'ra, zhenata tvoja?” A toj odgovori: »Ene ja vo shatoron.” Eden, pak, od niv mu reche: »Dogodina vo ova vreme, vracajci se, Jas, pak ce dojdam kaj tebe, i Sa'ra, zhenata tvoja ce ima sin.” A Sa'ra slushashe na vratata od shatorot, zad nego. Avraam i Sa'ra bea stari i vozrasni, i kaj Sa'ra beshe prestanalo redovnoto kaj zhenite. Zatoa Sa'ra se nasmea vo sebe, velejci: »Bidejci sum ostarela, sega li ce ni dojde radosta? A i gospodarot mi e star.” Togash mu reche Gospod na Avraama: »Zoshto se nasmea Sa'ra vo sebe, velejci – Vistina li e deka ce rodam koga sum ostarena? – Ima li neshto nemozhno za Gospoda? Dogodina vo ova vreme Jas pak ce dojdam pri tebe, i Sa'ra ce ima sin.” No Sa'ra ne prizna ireche: »Ne se nasmeav,” bidejci se beshe uplashila. A On reche: »Ne, ami ti se nasmea.”

Ragjanjeto na Isaka.

Isteruvanje na Ismaila i negovata majka.

I Gospod milostivno pogledna na Sa'ra, kako shto beshe rekol, i i napravi Gospod na Sa'ra kako shto i beshe rekol. Sa'ra zachna i mu rodi na Avraama sin vo starosta negova, vo vreme koga shto mu beshe rekol Gospod. I Avraam go nareche so imeto Isak, sinot shto mu se rodi, koj mu go rodi Sa'ra.

Avraam imashe sto godini koga mu se rodi sinot Isak. Sa'ra, pak, reche: »Gospod mi nanese smea; koj ce chue za mene, ce mi se smee.” I reche: »Koj bi rekol deka Sa'ra na Avraama ce mu doi deca? No sepak mu rodiv sin vo starosta negova.” Deteto porasna i beshe odbieno. A Avraam priredi golema gozba vo onoj den koga go odbija Isaka, sinot negov. Vide Sa'ra deka sinot na Agara Egiptjankata, shto mu go rodi taa na Avraama, se potsmeva so nejziniot sin Isak, pa mu reche na Avraama: »Isteraj ja ovaa robinka so sinot nejzin, zashto sinot na ovaa robinka ne biva da stane naslednik so mojot sin Isaka!” A toa na Avraama mu beshe mnogu teshko, poradi sinot negov Ismaila. No Bog mu reche na Avraama: »Neka ne ti e krivo zaradi deteto i robinkata! Se shto ce ti reche Sa'ra, poslushaj go glasot nejzin, zashto po Isaka ce se nareche potomstvoto tvoe. A i od sinot na robinkata ce izdignam golem narod, zashto toj e seme tvoe.” I Avraam stana utredenta rano, zede leb i mev so voda, i i dade na Agara, stavajci i go toa na grb, i deteto, pa ja otpushti.

Zhrtvuvanjeto na Isaka.

Potvrduvawe na zavetot.

Po tie nastani Bog, iskushuvajci go Avraama, reche: »Avraame!” A toj odgovori: »Eve me!” Bog prodolzhi:”Zemi go sega sakaniot sin tvoj Isaka, pa odi vo zemjata Morija, i prinesi go tamu kako zhrtva sepalenica naedna gorichka shto ce ti ja pokazham!” I utredenta rano, otkako stana, Avraam go osedla osleto svoe, zede so sebe dvajca od slugite svoi i Isaka, sinot svoj; pa, otkako iscepi drva za zhrtvata, se krena, pojde i dojde na mestoto, za koe mu reche Bog. Na tretiot den, krevajci gi ochite svoi, Avraam go zdogleda mestoto oddaleku. I im reche Avraam na slugite svoi: »Ostanete vie ovde so osleto, a jas i deteto ce odime onamu, pa otkoga ce se pomolime, ce se vratime kaj vas.” I zede Avraam drva za zhrtvata, mu gi natovari na Isaka, sinot svoj, a samiot toj zede vo svoi race ognilo i nozh; pa otidoa obajcata zaedno. Togash mu reche Isak na Avraama, tatkoto svoj: »Tatko!” A toj odgovori: » Shto e, sinko!” I reche Isak: »Ete ognilo i drva, a kade e jagneto za zhrtva?” A Avraam odovori: »Bog ce si predvidi, sinko, jagne za zhrtva.” I obajcata go prodolzhija patot zaedno. I stignaa do mestoto, za koe mu beshe rekol Bog. Tuka Avraam napravi zhrtvenik, i klade drva na nego, a otkako go vrza Isaka, sinot svoj, go stavi na zhrtvenikot vrz drvata. Togash Avraam ja pruzhi rakata svoja i go zede nozhot da go zakole sinot svoj. No angel Gospoden vikna od neboto, i reche: »Avraame! Avraame!” A toj odgovori: »Eve me!” I angelot prodolzhi: »Ne krevaj raka svoja na deteto, i ne pravi mu nicto! Eve, sega znam, oti se plashish od Boga shtom ne go pozhali ni sakaniot svoj sin zaradi Mene.” I Avraam gi krena ochite svoi i pogleda: a toa – zad nego oven, koj se beshe spletkal so rogovite vo gastalakot. I Avraam otide, go zede ovenot i go prinese kako zhrtva sepalenica mesto sinot svoj. I go nareche Avraam ova mesto: »Gospod ce predvidi.” Zatoa i denes se veli: »Na gorichkata Gospod se javi.” A angelot Gospoden povtorno go vikna od neboto Avraama, i reche: »Se kolnam vo Sebe – veli Gospod – koga taka napravi, i ne go pozhali sakaniot svoj sin zaradi Mene. Navistina, Jas ce te blagoslovam i preblagoslovam, i potomstvoto tvoe ce go umnozham i preumnozham kako zvezdite na neboto i kako pesokta na morskiot breg! A potomcite tvoi ce gi zavladeat gradovite na neprijatelite svoi. I ce bidat blagosloveni preku potomstvoto tvoe site narodi na zemjata, zashto go poslusha glasot Moj.”

Litvinenko, ubavo sostavena prikazna.

Inaku, mozhesh da ni kazhesh vo koja sveta kniga e napishana ovaa prikazna i dali si vo sostojba da ni gi posochish citatite?