Испрекинати и полни
линии
минуваат брзо,
а ти велам
волан ти држи сега,
за да молкум
копчиња ти откопчам
и лице
во кошула ти заријам,
бесно и брзо
и со раце брзоплети
најдам она што ми требаше
а никако време немаше.
Да се одвојам не ми се даваше
свирки, клетви
и зачудени фаци
зад нас имаше,
но ти непоколебливо
воланот го држеше,
браво !

Lingering in whatever

Се будам во истиот кревет, оној во кој вчера се обидував да се почуствувам дека тонам или телепортирам во мојата Градина на Сурреалноста. Целиот фригиден, ни грам интерес за нештата и новиот ден. Ништо нема за денеска во менито на овој аморефен ум, само поинтензивна индеферентност од кога и да било. Се обидувам да станам од креветот или наречете го Бајконур. Нема доволно сила да ме направи среќен што не се будам во туѓ кревет од гласот на вајана рандом девојка, цитирам "Бебенце, сакаш кафе да ти сварам?" Преку такво ми е од кафиња и бебиња и лигавење, не се фалам само троа се жалам, но осеќам нешто ме држи прикрепен за креветот. Ко гром од ведро небо, ја гледам Мрзата, гола ко од мајка родена во мојот кревет. Прво нешто што помислувам е да ја испцујам. к*рво,кој к*р...ех ја снема за миг, гласно извикав. Скокнав од креветот како да имаше змија под ќебето. Индеферентноста уште ме преовладува. Секое утро иста рутина, во огледалото гледам фаца и таа гледа во мене, со подочњаци како лубеници. Еј па тоа сум јас,помислив и неможев да згрешам.Но ете ти проблем, се гледаме со типот од што се рефлектира во суптилната површима од сребро, пробувам да го прашам кој ќе биде неговиот прогрес за денеска. Ни го сакам, ни го мразам, што би рекле овие енглезиве In Between. Мртва тишина, фригидни погледи разменуваме со Типот, само шуштењето на чешмата на шутракот под мене, му дава мешаница на тоа мртвило. Бришан простор, ништо на повидок, бела ќелија но не за криминалци..... Во интерес на драгоценотот мое и твое време ќе застанам на оваа точка.




Сите ситуации, лица и слични творби се случајни или измислени.
Н.Д 07.01.2008


Изменето од Requiem - 23.Ноември.2008 во 02:39

Повторно со восхит,
скриена во темнината,
ја гледам таа ноќна кралица,
да,токму неа,месечината,
онаа која не избра
за ликови главни
на својата сказна
и првите редови ги напиша
во ноќта тивка и празна.
Но не беше таа
во рингот што не стави,
боксерски ракавици
сами си наметнавме,
причина за секој удар
самите измисливме,
а таа се бореше
победник да нема,
милион почетоци
на приказна една,
за среќен крај
кутрата жедна.
И сега кога ја победивме,
обидот нејзин за ремек дело
конечно го уништивме,
знај дека само ние ке жалиме,
зашто почеток нов
таа некаде пишува,
некаде далеку од животи наши,
магични моменти прави,
каде точка по среќен крај
на приказна туѓа ке стави.

Одбери звезда
одбери миг
да ја дадам
цела онаа страст
цел нов живот,
заборави на денес
утре да има нема
онакво за какво знаеш.
Одалечено од толпа
на звезда далечна
гнездо ново чека
крилја да се рашират
мои што беа твои
каде има нови
со сите бои содржани
заради мои додадени.
Маска да симнам
време е
да видиш во што ме претвори
она од тебе што дојде
очи веќе не барај
таму само звезди има.

Хаику - емотивно врзано

 

патика стара
на жицата се суши
неразбирливо

 

стари прашања

 

Огледало. огледалце, кој сум јас?
Кој сум јас?
Абе, Ти си огледало!
,,,си огледало!
Шо муабет ќе биде со тебе? Досаден!
,,досаден!
Знам дека сум досаден, но сакам да знам кој сум јас?
Јас?
Ахам.јас....хммммм
....хмммм

Од каде бе ќе знаеш ти, кој сум јас, кога не си мое огледало? Од никаде!
,,,никаде!
Знам
......знам.
Ништо ти не знаеш, исто како и тој во огледалото.

Зашто сум јас тој испред тебе, да имам толку прашања?
Што не сум тој во тебе, да одговарам со одговори, кои се всушност стари прашања.
...прашања 

мрш!
мрш!

Изменето од anakin - 28.Ноември.2008 во 18:16

бастунот добро ти прилега,но тоа нема да биде забележливо за оние кои допрва ке тргнуваат или се тргнати кон херојски дела... оние кои можеби нема да излезат на суво...
сепак убавината е во тој пат....


Изменето од ZeZnAtA - 29.Ноември.2008 во 11:12