Дали верувате во Митарства?

Dobra poenta Asya!

Бидејќи неколкупати на несоодветните теми се спомнаа митарствата, еве ја темата каде што можеме да дискутираме за нив.

 

Воведот на Евангелос нема врска со Православното учење, a ги прочитате сите три страни од темава, ќе забележите дека тој почна демек да објаснува што е православното гледиште за митарствата, а самиот не знаеше дали Блажена Теодора се исповедала или не. Па кога некој ќе почне во туѓо име нешто да образложува, треба барем да го прочита тоа за кое говори!!!

Имено, митарства не се царини каде се дава откуп, туку за време на митарствата се изнесуваат сите гревовои и добри дела на човекот што ги направил за време на животот.

Bидејќи после смртта душата минува низ воздушните просторства каде царуваат демоните, тие на секој можен начин се трудат да ги изнесат сите гревови на таа душа за да ја обвината дека е голем грешник и да ја земат во пеколот. Но, ангелот чувар е тој кој ги изложува сите добри дела на душата и го оправдува.

Митарствата на Блажена Теодора кажуваат дека за секој грев ќе треба да дадеме сметка. А она што Евангелос вели дека е царина што ја плаќала, ќесето со „откуп“ што го дал нејзиниот духовник, cе ДОБРИТЕ ДЕЛА ШТО ТАА ГИ НАПРАВИЛА КОН НЕЈЗИНИОТ ДУХОВНИК.

Евангелосе, а што, според тебе, се случува со душата после смртта?

Изменето од Maran Ata - 19.Септември.2009 во 05:32

Самото прашање што го имаш поставено е малку спорно.

Со оглед на тоа што знаеме дека секој ќе добие според своите дела, и дека откако човек ќе се упокои, неговата душа оди на одредено место, ако нема митарства, се поставува прашањето каде оди и како се одредува каде ќе оди?

Разликата во однос на прифаќањето на митарствата и не прифаќањето, е во нашиот однос кон животот и воопшто. Неодамна имав дискусија со луѓе со протестантски ставови кои ги негираа митарствата, и тие во разговорот цело време ми кажуваа дека Христос дошол за нас да не’ очисти од гревот, па затоа ние немало повеќе од што да се плашиме, демонот бил уништен и ништо не ни можел и сл.

Тоа е неспорно. Христос навистина дошол за да не’ очисти од гревовите и да не’ спаси и навистина го поразил демонот за да не ни може ништо, но сето тоа само ако ние доброволно го сакаме. Не може да правиш што ќе ти падне на памет (и добро и зло, кое не мора да е насочено кон другите, туку и кон себе си), и потоа човек да очекува спасение. Тоа е несмисливо. Спасението доаѓа само со нашето содејство со Христос.

А со самото негирање на митарствата, т.е. положувањето сметка за нашите дела, се поставува прашањето: која е целта тогаш некој да се труди во подвиг, а некој не, кога сите ќе одат на исто место?

Maran Ata напиша: Самото прашање што го имаш поставено е малку спорно. Со оглед на тоа што знаеме дека секој ќе добие според своите дела, и дека откако човек ќе се упокои, неговата душа оди на одредено место, ако нема митарства, се поставува прашањето каде оди и како се одредува каде ќе оди? Разликата во однос на прифаќањето на митарствата и не прифаќањето, е во нашиот однос кон животот и воопшто. Неодамна имав дискусија со луѓе со протестантски ставови кои ги негираа митарствата, и тие во разговорот цело време ми кажуваа дека Христос дошол за нас да не’ очисти од гревот, па затоа ние немало повеќе од што да се плашиме, демонот бил уништен и ништо не ни можел и сл. Тоа е неспорно. Христос навистина дошол за да не’ очисти од гревовите и да не’ спаси и навистина го поразил демонот за да не ни може ништо, но сето тоа само ако ние доброволно го сакаме. Не може да правиш што ќе ти падне на памет (и добро и зло, кое не мора да е насочено кон другите, туку и кон себе си), и потоа човек да очекува спасение. Тоа е несмисливо. Спасението доаѓа само со нашето содејство со Христос. А со самото негирање на митарствата, т.е. положувањето сметка за нашите дела, се поставува прашањето: која е целта тогаш некој да се труди во подвиг, а некој не, кога сите ќе одат на исто место?

Зошто спорно?
Фино-лепо прашав: дали верувањето во митарства е неопходно за наше спасување?
Ако било така, зошто Исус или Павле не ни кажале нешто за митарствата?
Што со тие христијани кои поверувале пред Теодора да го добие ова откровение?

Од една страна потврдуваш дека “Спасението доаѓа само со нашето содејство со Христос. “

Од друга страна “ А со самото негирање на митарствата, т.е. положувањето сметка за нашите дела, се поставува прашањето: која е целта тогаш некој да се труди во подвиг, а некој не, кога сите ќе одат на исто место?“

Целта на подвигот...Дали некој демон треба да суди за јачината на мојот подвиг?
Па нели Бог е тој што суди?

И што тоа треба да му направам на својот духовник за да се смета за добро дело?


Изменето од maria_magdalena - 19.Септември.2009 во 19:29

maria_magdalena напиша: И што тоа треба да му направам на својот духовник за да се смета за добро дело?

Изменето од EvAngelos - 19.Септември.2009 во 19:49