Изворни христијани, нивно основање и учење

   Vo pravo si makarios. Faktichki na pochetokot ne postoeshe onoa sto denes go znaeme kako Nov Zavet. Togash imashe tekstovi pishuvani od apostolite i od drugi lugje koi bea vdahnoveni so Isusovata propoved i promenite sto stanaa so nea. Nekoi od tie tekstovi bea poslichni megju sebe, a nekoi bea porazlichni. Nekoi go prezentiraa Isus kako chovek koj se prosvetlil i ja prenesuva svojata mudrost megju lugjeto, nekoi pak go pretstavuvaa kako Bog lichno koj se simnal megju narodot. Del od togashnite hristijani se oddeluvale vo mali grupi i zhiveele oddeleni od ostanatiot narod, a nekoi bile aktivni uchesnici vo sekojdnevniot zhivot. 

Za seto toa vreme ne postoela edna edinstvena cvrsto definirana forma na hristijanstvo kako sto nie toa go imame denes. Ushte povekje , razlichnite interpretiranja na zbidnuvanjata i pisanijata uslovuvale sozdavanje na razlichni frakcii i crkvi koi propovedale onaka kako sto smetale deka bilo najispravno spored niv. Pomalu ili povekje toa nalikuvalo kako i ona sto go imame denes so site ovie hristijanski denominacii. Kako sto imame denes raspravii megju niv, taka imalo i togash.

Tokmu zatoa Konstantin go svikuva Nikejskiot Sobor vo obid disperziranoto i razlichnoto hristijanstvo da go unificira i da mu dade edna kompaktnost , sila i tezhina koja toa do togash go nemalo.

Sekoe deneshno tvrdenje deka hristijasntvoto od sekogash bilo onakvo kakvo sto e denes i deka imalo samo nekoi sporadichni eretichki dvizhenja ednostavno ne odgovara na istoriskata vistina.