Што претставува монаштвото?

Православен монах индиец

makarios напиша: Монаштво е - кога по молитвите на свети апостол Павле кој вели „Кога бев дете како дете мислев и како дете размислував“, додаваш, „и кога станав монах му се вратив на детинското“, заради Оној Кој вели: „Бидете како деца...“

makarie, ne zaboravaj uste ne si odgovoril na koj toa sobor bila kanonizirana biblijata. si ima red na rabotite.

vtoro bi mozel da odgovoris za pricesta, dali jades meso i krv, ili leb i vino.

posle mozes da prasuvas ti naokolu koj so misli za tebe.

Maran Ata напиша: Опитен, сакав и уште нешто да те замолам за да објасниш. Ова што го напиша е одлично... Дали некогаш си бил во контакт со некој монах? Дали си разговарал со него/неа? Какво ти било чувството за време на разговорот? Моите лични искуства со монасите се најпрекрасните моменти од мојот живот, меѓутоа ме интерсира да даде коментар и некој друг кој, исто така, имал непосредно искуство со монаштвото. Верувам дека ти си еден од таквите, бидејќи текстот кој го напиша се чувствува дека извира од твоето срце. Би сакала и другите да дадат некое свое лично искуство во прилог, но секако да биде нагласено и во кој манастир било истото.

Лично познавам многу монаси од нашата Црква и другите сестински Цркви.

Сум бил сведок на многу настани.

Сум ја почуствувал силата на нивната мнолитва, вера,
љубов...

Познати ми се дури и нивните чуда кои се случиле по нивните молитви.

Сум бил и во многу манастири овде и во дијаспората.

Водоча, Велјуса, Бигорски, Лесново, Зрзе, Хамзали, Ново Село, Банско, Марков манастир, Матка, Љубанци, Варош, Рајчица...

Незнам што би можел и да одвојам од сите тие настани а што да кажам, Ги има многу.

Од сите би го одвоил о.Наум, кои иако Владика, во својот внатрешен човек сеуште е монах. Со светло лице и со самиот негов поглед плени и смирува. Колкумина помислиле и рекле лошо за него, а кога ќе се најдеа во негова близина омекнуваа и неможеа, а да не го сакаат и во целост да си ги сменат мислите и по средбата постанат нови луѓе и тоа без никаква проповед. само со својата појава.
о.Наум не збори многу.(како ние овде на форумов)
и сум слушнал од многумина да речат дека во него има нешто невообичаено и чудно кое плени.

Можеби и некои од вас знаеја какви напади и клевети имаше против него, по медиумите, улиците, наскаде, па дури и врз него беше извршен, фала Богу, неуспешен атентат.

Но дали некој по медијата и каде да е во јавноста, го слушнал да каже барем еден збор во своја одбрана, а за лош збор и да не зборам, та дури кога беше прашан за анетатот тој јавно кажа: „Незнам кој е. Кој и да е нека му е простено. Прости и Господи оти незнаат што прават.“ И мислам дури тој го има заборавено тоа.

Да се присетиме само на неговото дело.

Кога тој дојде во Македонија имаше само неколкумина монаси сега се во троцифрен број.

Колку манастири обнови?

Колку верен народ во Црквата врати?

Колку книги напиша, преведе и издаде?

И ве молам да не претерувам во пофалбите кои колку и да ги кажувам и редам ќе бидат малку зашто секогаш каде и да одеше и што и да правеше беше заради Бога и нас паднатите и загубени и според она :„ тоа што прави твојата десна рака да незнае левата“...

И запомнете, зборувавме само за о.Наум, ако почнам да кажувам и за о.Климент, о.Пимен, о.Методиј, о.Партениј,о.Иларион о.Геогиј,о.Арсениј, о.Макариј, о.Фотиј,о.Дамаскин, о.Агатон,о.Никола, о.Јаков,... или пак монахињите, кои вредно како пчели ги обновуваат и реновираат своите мансатири претварајки ги во вистински Рајски градини. Ако не верувате, појдете, на пример, во Велјуса.

Има многу материјал за тие млади личности кои презреа се заради Христа го возљубија со сето свое срце, сиот свој ум и сета своја сила и ги исполнија Неговите зборови кој сака да биде совршен нека го продаде сиот свој имот и го радели на сиромаси, да се откаже од себе, да го земе својот крст и врви по Него, зашто кој љуби повеќе мајка,или татко, или брат, или сестра или имот повеќе од Него не е достоен за Него.

И тука би замолкнам во тишината на нивата непрестајна монашка внатрешна молитва на срцето:
Господи Исусе Христе помилуј не,
Господи Исусе Христе помилуј не,
Господи Исусе Христе помилуј не...

Простете и помолете се за мене грешниот






Изменето од Опитен - 03.Ноември.2008 во 15:19

bravo opiten, sekoja cest, osobeno sekoja cest sto go izbra tokmu Zvonko Ilievski, samonarecen Naum, desnata raka na Grckiot iredentizam i drugar na Jovan Vraniskovski vo prodavanjeto na makedonskite ideali vo Nis. Od golemiot izbor, go izbra tokmu najlosiot.

Se raduvam sto tokmu go izbra Zvonko, koj za sekoj sto gi sledi malku barem nastanite ke sfati deka se raboti za dlaboko materijalisticka licnost, so predavnicki nagoni kon svojata nacija.

Toj monah vo vnatresnosta, e plejboj vo nadvoresnosta, vozi dzip mercedes, so proceneta vrednost od nad 70.000 evra, a koga ne go vozi dzipot, go vozi pasatot. Istiot toj monah vo dusa, e ljubitel na ubivanjeto na zivotni od zabava, pa ednas imase prilika i mojot imenjak da mu pokloni pistol, od zabranetata marka vo zemjava za site drugi, osven za namesnikot Bozji na zemjata Zvonko, koj toj so radost go primi.

Zvonko isto taka bese glavniot suruvac so vladata na Georgievski, vo cie vreme se proneverija najgolemite sumi vo istorijata na Makedonija, a paralelno se rabotese na prodavanje na nasiot identitet. Taka Zvonko bese glaven potpisnik na Niskiot Dogovor so SPC, so koja MPC treba se da se preimenuva i da stane samo edna lokalna eparhija na SPC.

Ne samo sto go potpisa, tuku uporno vo mediumite navivase toj dogovor da se ispolni, pottiknat od svoite grcki kontakti koi svoite dolgogodisni donacii vo nego resija da gi kapitaliziraat. Za zal, Zvonko i Vraniskovski ne uspeaja vo idejata, bidejki narodot go prozre predavstvoto. Vraniskovski sepak, go nemase lukavosto i itrinata na Zvonko da sfati na vreme na kade duva veterot i da si zakjuti i zatoa ja plati cenata sto do den denes ja plakja.

No prednosta negova bese sto kako sto velat strumicani, 364 dena e nadvor od Eparhijata, po Bozja rabota. Se razbira Bozjata rabota e posiroka od malata strumica, i pred se maliot izbor na gastronomski specijaliteti. Zatoa pak, glej cudo, 364 dena istiot neretko se srekjava vo skopskite kafani. No Zvonko naracuva isklucivo posna hrana. Kako sto ednas pisuvase i vo Dnevnik, lugjeto se cudele oti mantijata ne mu mirisa na temjan, tuku na skara. No Zvonko e prav evangelski misioner, toj odi da gi bara izgubenite vo nivnite duvla. Taka svetovnosta se dopira do nego, no toj od nea ostanuva nedopren.

Istiot toj Zvonko bese cel na 'atentat' kako sto velime, no od nimalku naivni pricini. Imeno se rabotese za 'bezbozni' roditeli koi ne mozea da dojdat do nivnite kidnapirani deca i isprateni vo manastir od Zvonko. Se razbira, Zvonko ne bese tolku zainteresiran za monastvoto na ovie naivni mladi lugje, kolku vo imotot sto tie go donesoa vo vladenie na negovata eparhija. Po sekoja cena odbivase da ja kaze lokacijata na ovie mladi lugje, i samite tie da kazat dali se tamu dobrovolno ili bile izmanipulirani. Sto e postrasno, ne kazuvase ni dali voopsto se vo manastir, pa bezboznicite ostanaa da ne spijat celi noki, strepejki dali nivnite deca se zivi ili mrtvi.

Taka Zvonko go kalese svojot vnatresen monaski podvig, zaveduvajki naivni mladi deca da stapat vo zavet na siromastija, dodeka samiot se nasladuvase na blagodetite na nivnite zemni nasledstva.

ahmar1 напиша: pomisliv da repliciram ,no spored tonot i emotivniot naboj vo obvinuvanjata-ednostavo nema rezon

ne se ova obvinuvanja, ova se fakti.