Што претставува монаштвото?

Ок, ај уште една прикаска.

Повторно се случува пред многу години. Имам една пријателка од Америка. Дојде на гости во Македонија и си поседе цел месец. Таа е активен протестант. Меѓу другото, правевме муабет и за верата. Секако, повеќе таа прашуваше за православието, и цело време зошто ова, зошто она. Ја прошетав до Охрид, разбира се, во Скопје, Крушево, Битола, Струмица. После 2 недели, во саботата навечер ми рече дека и недостасува црквата, и дека сака да оди на служба. Потоа ме праша, дали може да дојде на Литургија.
Утредента отидовме во еден од скопските манастири. Отецот благослови да остане на цела Литургија. После Литургијата, сестрите ја прошетаа низ манастирот, а кога си отидовме и изнададоа еден куп поклони. На испраќање, игуманијата и се поклони, и ја целиваше.
Цел ден, пријателката не рече ништо. Вечерта, пред да си легне рече:
„Знаеш, денеска на Литургијата, додека стоев, ми потекоа солзи.“
Јас се збунив, и ја прашав глупо прашање - „Зошто?“
„Не знам, почнав да треперам, и од очите почнаа да ми течат солзи. Се беше толку убаво. А сестрите.. како да ме знаеја цел живот. Таква љубов од човек кон човек не бев видела...“

Така... да имаме поголема љубов, а помалце расправии на форумот.

Велик е Бог!


Изменето од makarios - 02.Ноември.2008 во 01:25

Aj da vi kazam i jas edna prikaska ne od pred mnogu godini, tuku od minatata nedela.

Jas sum pravoslavna hristijanka. Za prv pat se osmeliv da pojdam vo nepravoslavna crkva. Pred toa mi kazuvaa deka ne treba da prisustvuvam na takva bogosluzhba, deka tie se eretici, sektasi itn. No sepak odluciv da pojdam i na takva bogosluzhba. Iskreno vi kazuvam deka niedna liturgija ne me doprela tolku silno i dlaboko kako zborovite na propovednikot sto propovedase. Porakata bese tolku realna, tolku bliska, tolku prakticna, tolku poucna sto celata bev vnesena vo nea. Dodeka slushav, go cuvstvuvav Bog kako silno mi go oblikuva srceto, a so ocite postojano se macev da gi zadrzam solzite. No ne uspeav. Bojiot zbor bese posilen od mene, a i onaka sum golema placka :) No nikogas takvo nesto ne mi se slucilo vo pravoslavna crkva. Nikogas posle liturgija ne sum se cuvstvuvala tolku ispolneta so ljubov, so prostevanje, so milost, so blagodat, so svetiot duh vo moeto srce.
Toa me podrazmisli malku i toa mi gi srusi predrasudite sto gi imav za ovie eretici i sektasi i od sega veke ne gi vikam taka, tuku gi cuvstvuvam kako svoi bratcinja i sestricki vo Gospoda.

Zatoa vi preporacuvam i vam koi mislite deka samo pravoslavnite se pravata vera, da posetite nekogas i nepravoslavna bogosluzba i da napravite sporedba i ke vidite deka i tamu e Bog, i tamu se propoveda isusovoto ucenje, i toa iskreno vi kazuvam vo pogolema mera.

a moze i do tebe bilo.

Blagoslov i do tebe, ama tesko uste ednas pat da me navee vo nekoja takva zaeenica....

iako temeta ne e soodvetna pa i jas offtopic

bev vo dzamija i mn dobro si pominav
osven so me pitaa a ti ce klanjas.. [/:D]
sum bila kaj nekoi kako sto rece marija vo izvorni...
ni malku ne mi se dopadna...koj znae ako idam pak moze radika kje potece [/:D]


Sepak najubavo mi e vo nasha Pravoslavna crkva..i dovolno mi e..!!!

Темата ќе доживее длабока старост, чинам, над 100 страници...

Треба да правиме јасна разлика меѓу душевност и духовност.