СВЕТЛИНАТА на ДУХОТ БОЖЈИ или вашата рели

Maran Ata напиша: ... Се надевам дека бев јасна за ова.

Не само сега и не само за ова!
Сосема те разбирам што сакаш да кажеш. Но, мислам, дека тука сепак (ненамерно) правиш еден превид. Имено, велиш:

Maran Ata напиша: ... Светите Отци не се наречени свети затоа што прочитале 2 книги и ги научиле на памет, туку затоа што преку подвиг (пост, молитва, бдение, подвиг на љубов, смирение, послушание...) стекнале духовно искуство кое можеле да го пренесат преку пишано слово. Значи, во духовниот живот, прво доаѓа пракасата (подвиг на просветлување на умот и очистување на срцето), за потоа да дојде теоријата (согледување на работите какви што се во суштина и неретко, писмено пренесувањето на тоа знаење), што е спротивно на другите работи во светот...

Но, дали си се запрашала, зошто тие луѓе (кои подоцна станале отци) почнале да постат, да се молат,  (како знаеле на кого и како да се молат), да бдеат, како ги научиле тајните на смиреност и послушание ...? Значи, претходно морале од некого или некаде да слушнат или прочитаат, или на било кој начин да им било всадено соодветното учење. Од ова произлегува дека сепак теоретското е примарно и кај отците, а потоа тие тоа стекнато теоретско искуство го практикуваат и (можеби) го надградуваат и го пренесуваат на другите генерации по нив.

Туку, и друго ми „падна“ во очи. Констатацијата на Меси:

Messenger напиша: ... Teshko e da se dodade neshto povekje i da se doosvetli podobro od onoa sto tie tolku vnimatelno i seopfatno go prikazhale...

Ова ме наведе да „ископам“ уште некој (по пластичен) пример со кој ќе се дообјаснат постапките на некои од луѓето, зошто тие не сакаат малку пошироко да се образуваат.
Незнам, можеби грешам кога велам дека сепак, во прашање повторно е стравот.
Прво, стравот од самиот себе. Самиот пред себе да си признаеш дека тоа, во што „до вчера“ си верувал, било неисправно, погрешно. Ова кај тебе (Маран Ата) очигледно не е случај, бидејќи, како што кажуваш, тоа веќе си го надминала. И, btw. (како пишувам, ми доаѓаат нови мисли), што ќе помислиш за некој човек кој, во истиот момент кога ти си испаднала од претходната теолошка заедница, влегува во неа? Ќе му дадеш некој совет, некое твое искуство од таму, или ќе го оставиш тој самиот да го осознае тоа што ти си го осознала?
И второ, на веќе постоечкиот страв од самиот себе, се надоградува и стравот од тоа „што ќе речат луѓето за мене“! Денес овде, утре таму, ... крајот не му се знае. Колку и да сакаме да го игнорираме јавното мнение врз нас, мораме да признаеме дека тоа сепак, помалку или повеќе, постои, влијае на нас.

Maran Ata напиша: ...Единствено на што немам обрнато внимание за да го земам во обзир како моја определба е атеизмот....

Не се мачи да бараш некаква литература за атеизмот, бидејќи таква (барем колку што јас знам) нема. Продолжи од се’ да читаш и осознавањето самото ќе си дојде!

Maran Ata напиша: ... За другото подоцна, хев ту гоу нау...

ОК! Енд ај хев ту гоу, туу! Бај, бај!

makarios напиша: ... Подобро е да се дадеме на слепа вера и слепо послушание, а потоа од Бога ќе добиеме такво познание, какво што го нема ни најголемиот мудрец во светов.

Тоа е безусловна доВЕРБА!

Изменето од spiros - 29.Октомври.2008 во 12:14

makarios напиша: ... Но полесно и поблагодатно е да го ставиме умот и слободната волја, под волјата на некој опитен отец, се до задобивање на умствената молитва. Потоа се ни станува јасно.

Опитен отец, а?
Можеш ли да ми кажеш кој е тој, или поточно како да препознаеме кој е таков? По кој критериуми ќе оцениме дали некој е опитен или не? Можеби однадвор е јагне, но одвнатре ...!
Ајде, да земеме само еден пример, за кој верувам сите сте слушнале и виделе.
Ако еден Зоран Вранишковски (Јован Дремвницки), како највисок свештеник, митрополит, во МПЦ не се смета(ше) за доволно опитен, тогаш незнам кој друг! (Како инаку би станал владика?) И што се случи со него и со тие „овци кои го слушаа и следеа својот пастир“?
Затоа до сите апелирам, читајте буквално се’ , но размислувајте и донесувајте соодветни заклучоци и одлуки со сопствена глава. Не подлегнувајте под ничиј авторитет, оти незнаете каде тоа ќе ве одведе.
Примерот што го дадов е по случаен избор и несакам од никого да се свати дека тоа е случај само во православието. Овакви „застранувања“, т.е. безусловно, безпоговорно следење на било кој теолошки „авторитет“ ги има во сите конфесии, како кај останатите христијански заедници, така и кај муслиманите. Тоа може да предизвика многу опасни последици, не само по угледот на дотичното лице, туку и по неговиот живот. Сетете се само колку самоубиства (и во МК има такви случаи) се имаат направено со верба дека така ќе му се приближат на бога и дека ќе живеат вечно!

Messenger напиша: makarios, ova znachi deka ...

Потполна и темелна доВЕРБА во БОГА е повредна од секое сознание!

Ев ке те замолам ако не ме разбираш да не ми одговараш. Со тоа што мене ке ме нападнеш не избегнуваш одговор на некој друг како на пример на Опитен кој со денови те чека во некои теми.


А во врска со ова....Па поарно на Саи Баба да звучам отколку очи да си вадам овде....
Јас како христијанин верувам во Христос и патот по кој Тој не води...
А тоа што ти се обидуваш да извртиш зборови слободно продолжи..
Ако е така како што велиш ти....зашто не веруваш во Православието кога Исус прв пат во него се спомна???????? Ма дај те молам прошетај малце по другите теми каде се бара твој одговор....а не ме начека овде мене да ме реметиш....или пак силен си над послабите!?