Свето Предание пренесено преку Светите Отци

semkarot напиша: Зошто Господ Исус Христос бил исто така обвинуван дека не го држи преданието? Зошто Господ Исус Христос ги обвинувал фарисеите дека го држат преданието?

Господ ги обвинил фарисеите за држење на човечкото предание, за кое тие се држеле како слепци за стап, а ги занемарувале Божјите заповеди.

Матеј 15: 2 „Зошто учениците Твои не го запазуваат преданието на старите? Зошто не си ги мијат рацете кога јадат леб?“ 3 А Тој им одговори и рече: „Па зошто и вие ја престапувате Божјата заповед заради вашето предание? 6 тогаш тој може да не го почитува својот татко или својата мајка! Така ја нарушивте заповедта Божја заради вашето предание! 9 но напразно Ме почитува, зашто проповеда човечки повелби.“

Додека пак, Православните го држат Божественото Апостолско Свето Предание, она што Христос усно поучувал и го предал на Апостолите, Апостолите на нивните ученици, тие ученици на следната генерација ученици…. се така до ден денеска. Затоа св.ап. Павле за Светото Предание вели:

2 Солунјаните 2, 15
И така, браќа, стојте и држете ги преданијата што ги научивте било преку нашето слово, било преку нашето послание.

2 Солунјаните 3, 6
Ви заповедам, браќа, исто така во името на нашиот Господ Исус Христос, да се двоите од секој брат кој живее неуредно, а не според преданието што го добивте од нас!

1 Солунјани 4, 1
И така, браќа, ве молиме и ве заколнуваме во Христос Исус, онака, како што научивте од нас како треба да живеете и да Му угодите на Бога, како што и постапувате, с# повеќе во тоа да напредувате;

1 Солунјани 4, 6
и да не престапува и го измамува во тоа братот свој; бидејќи Господ за сето тоа се одмаздува, како што ви зборувавме и сведочевме порано.

Филипјаните 4, 9
И она што го научивте, примивте, чувте и видовте во мене, тоа правете го, и Бог на мирот ќе биде со вас!

Ова е веќе кажано, читај од почеток.



Изменето од Maran Ata - 23.Октомври.2008 во 14:23

Maran Ata напиша: semkarot напиша: Зошто Господ Исус Христос бил исто така обвинуван дека не го држи преданието? Зошто Господ Исус Христос ги обвинувал фарисеите дека го држат преданието? Господ ги обвинил фарисеите за држење на човечкото предание, за кое тие се држеле како слепци за стап, а ги занемарувале Божјите заповеди. Матеј 15: 2 „Зошто учениците Твои не го запазуваат преданието на старите? Зошто не си ги мијат рацете кога јадат леб?“ 3 А Тој им одговори и рече: „Па зошто и вие ја престапувате Божјата заповед заради вашето предание? 6 тогаш тој може да не го почитува својот татко или својата мајка! Така ја нарушивте заповедта Божја заради вашето предание! 9 но напразно Ме почитува, зашто проповеда човечки повелби.“ Додека пак, Православните го држат Божественото Апостолско Свето Предание, она што Христос усно поучувал и го предал на Апостолите, Апостолите на нивните ученици, тие ученици на следната генерација ученици…. се така до ден денеска. Затоа св.ап. Павле за Светото Предание вели: 2 Солунјаните 2, 15 И така, браќа, стојте и држете ги преданијата што ги научивте било преку нашето слово, било преку нашето послание. 2 Солунјаните 3, 6 Ви заповедам, браќа, исто така во името на нашиот Господ Исус Христос, да се двоите од секој брат кој живее неуредно, а не според преданието што го добивте од нас! 1 Солунјани 4, 1 И така, браќа, ве молиме и ве заколнуваме во Христос Исус, онака, како што научивте од нас како треба да живеете и да Му угодите на Бога, како што и постапувате, с# повеќе во тоа да напредувате; 1 Солунјани 4, 6 и да не престапува и го измамува во тоа братот свој; бидејќи Господ за сето тоа се одмаздува, како што ви зборувавме и сведочевме порано. Филипјаните 4, 9 И она што го научивте, примивте, чувте и видовте во мене, тоа правете го, и Бог на мирот ќе биде со вас! Ова е веќе кажано, читај од почеток.

Интересни одговори, но не се однесуваат на прашањата.

Впрочем, нема проблем да се држиме до тоа што ни го оставија Апостолите и Исус како аманет. Но проблемот настанува кога човечки преданија ги негираат Божјите заповеди.

Листата на таквите човечки преданија би била многу долга. Прашањето останува, зошто ние би се држеле до човечки преданија, а не до Божјите заповеди?

Како можеш да кажеш дека нема човечки преданија, кога се знае дека добар дел од преданијата во Православието настанале под влијание на грчко-римската религија и словенскиот паганизам, односно немале ништо допирно со учењето на Исус Христос?

Познато е дека добар дел од традициите во македонската фолк религија се наследство од паганизмот. На пример храната на гробовите, бадниковите гранчиња, коледарските огнови, обожувањето на жени, итн.

Семкарот - мешаш народно богохулење, со Православие. Тоа се два сосема различни поими!

п.с. Не се занимавајте едни со други!

Kali напиша: Искрена да бидам, стигнав до 7ма страница од темава и ништо не ми е јасно. Родена сум во православно семејство, и од скромните познавања, литература, а најмногу лични размислувања и доживување на верата, се гледам како православна христијанка. Сепак, имам лична потреба да учам и осознавам за христијанството, ја започнав темава да ја читам и морам да кажам дека ме разочарува што вие воопшто не зборувате на темата, но повеќе ја инструментализиравте верата ( убедувањата) за лични натпревари на суети. Зидарски кој уживав да го читам, ми зрачи со ароганција и иронија, за евангелос веќе не станува збор. Се прашувам да не се сведува се само на тоа, и каде е тука вистината, и божјото. sard напиша: Заклучок: Бог нагласува овластување, институционалност во она што се работи. Така што правото за толкување и одржување на преданието го имаат оние кои ги ОВЛАСТИЛ. Maran Ata напиша: Римо-католик (ρωμαιοκαθολικός) е сосема спротивен поим од католик. Со промената на догмите и одвојувањето од ПРАВОславието, западната црква почнува да се нарекува Римо-католичка. Зошто? Со воведување на приматот на папата како догма, западната црква почнала да верува дека тој е заменик на св. Петар, и дека се што ќе каже е непогрешливо. Тие наместо да бидат соборни како црква, исповедувајќи ја секогаш истата вистина, почнале да бидат “во согласност со целото (читај папата)” чие седиште се наоѓа(ло) во Рим, верувајќи на секој негов збор како да е Божји. Ова не ми е јасно. Сард вели, Бог нагласува институционалност. Маран Ата вели, како што разбрав- можеби е погрешно, една од поглавните разлики помеѓу православната и римокатоличката црква е воведувањето на папата како догма, непогрешливост, Божји збор. Ме интересира како ова е поразлично од претходното на сард каде збори за Бог кој нагласува институционалност.

На темава се зборува повеќе за историското предание особено во врска со настаните за време на Господовата и апостолската проповед, но сметам дека предание е сето богатство на сознание кое го собираат верните и им го „предаваат“ на следните генерации.

Нашето предание е Свето предание во кое влегува Светоотечкото предание. Значи ние го собираме сознанието и откривање во Светото Предание не само она кое им е дарувано на Светите Отци, туку и откривањата кои Бог ги дарува на секој христијанин.

Независно од тоа кој стекнал духовно искуство кое треба да биде преточено во богатството на православното христијанско предание тоа е валидно само ако биде прифатено од Црквата. Тоа оди спонтано одприлика вака: кога некој старец ќе доживее Божја објава тој самиот може да биде сигурен во тоа, но објавата и ја кажува на Црквата. Тоа пред се се случува неформално и спонтано. Таа преку одредени монаси или лично од старецот прекажано стигнува до останатите лица од Црквата, пример до игуменот каде или во чија близина старецот се подвизува. Независно од авторитетот на старецот игуменот го има Божјото овластување. Игуменот може да ги праша другите старци за објавеното од првиот старец, може да разговара со други игумени, може да зборува со епископ или повеќе други епископи, теолози и слично. На тој начин Црквата е консултирана и ја потврдува или ја отфрла објавата. Доколку е некое посебно важно прашање во ретки случаеви дури се свикува соодветна форма на собор за да се одлучи со објава на официјален став по тоа прашање.
И кога новото сознание-откровение доаѓа од одреден епископ, Архиепископ или Патријарх пак тоа ќе биде проверено и консултирано од останатите, старци, епископи, теолози пред да биде прифатено.

Но целата процедура најчесто е многу кратка. Скоро секој верник го чувствува Духот на верата, што е одраз на Светиот Дух во нас, така што кога некој ни открива нова тајна ако таа не е Божја останатите кои се во духот на верата, не се потпаднати под духот на обманата на оној кој го има откривањето скоро секогаш веднаш имаат кристално јасна претстава за исправноста на откривањето. Пример кога некој старец ќе каже некоја реченица таа самата по духот на верата се вклопува во нашето христијанско богатство.

  Може лицата кои одлучуваат за одредено откривање да бидат многу понедуховни од старецот, но тие се на таа позиција и Бог Свет Дух им дава правилно расудување и тие донесуваат правилна одлука со оглед на Божјата поткрепа во вршењето на нивните надлежности. Ако светиот старец се побуни ќе згреши, не значи веднаш дека ќе ја изгуби светоста, но духовно може да си наштети и покрај подвизите ако се побуни на устројството на Црквата. Дури и ако сознанието е Божјо, но било несфатено и отфрлено, тоа самото со силата на вистинитоста правилно ќе се вклопи во дотогашните сознанија на преданието (Духот на верата). Спонтано ќе си најде пат во духовноста на верниците и со текот на времето ќе стане признат дел од преданието.

Значи за тоа што ќе биде дозволено или отфрлено да биде во Светото Предание, независно од кој почитуван признат старец, теолог, епископ и слично меродавен е судот на Црквата овластена од Бога да одлучува за тоа (институционалноста), кој суд се одвива на начин кој погоре го опишав.
Сите што се надвор од Црквата и не бараат консултација од Црквата секогаш се одметнати и им служат на противбожјите сили независно од тоа колку себеси се сметаат за христијани и независно колку се повикуваат на Господ Христос. Во таа смисла одметнати се сите бајачи, гатачи, побожни баби и дедовци со „ангелски“ сништа за манастири, Ванѓи, Тарабиќи и др. Одметнати од Бога се сите кои не се вѕидани во Црквата, туку си работат индивидуално, „приватно“ по свое за Бог.

Ова е клучно да се знае кој, кога, за што има овластување.

Тоа е така согласно на природата на власта и овластувањето секаде низ се што постои, така е и во Црквата.
Се што е надвор од таа овластеност и институционалност на општествено ниво води кон анархизам.

Пример еден обичен човек поставен да биде стражар на стражарското место ЗАКОНОТ во врска со службата му дава повисоки овластувања од било кој авторитет не само од останатите вработени туку од директорот или дури и од претседателот на државата. Така и независно што ќе го препознае претседателот, треба да му бара легитимација и претседателот да му биде подреден во целата процедура во реонот кој е под негова законска овластеност. Тоа е одраз на законот и институционалноста која сите ги поставува на своите места. Спротивно на тоа кажано е гревот е беззаконие.

Животот, постапките, изборите надвор од природната поставеност се погрешни и се грев, така и протестантското работоводство без налог, каде секој работи она што сака и бидејќи не се знае ни што се собира, ниту кој одлучува за собраното, собраното се растура е пат кон анархизам кој е крајната дестинација на општеството како последица на деинституционализацијата. Човечката рационализација на Верата започната со римокатолицизмот, што доведе до втората рационализација протестантизмот, води кон наредната фаза на човечко рацинализација - атеизам. Тоа на глобално општествено ниво (значи не мора секаде) ќе се одрази со отфрлање на институционалноста и воведување на анархизмот. Божјата надрационалност правилно ги поставува работите, човечката рационализација на верата е погрешна и оди спротивно. Бидејќи нашата вера е Божја и надрационална, сфатлива само со Божјо откровение, а не со самостојно лично толкување, затоа ние се повикуваме на Црковното Светоотечкото Божјо откривање и толкување. Ним откриено од Бога и потврдено од Црквата преку Бога.


Изменето од sard - 23.Октомври.2008 во 23:04

Одличен текст Сард!