Што претставува монаштвото?

Монасите вршат најразлични должности. Секој според можностите и способностите. Има такви кои одат и проповедаат. Има такви кои цртаат икони, прават резби и бројаници. Има такви кои се грижат за богатата литература која се чува во манастирите. Некои пак прават лекови. Други се грижат за манастирските имоти и се занимаваат со земјоделство - за да се прехранува манастирот, но и бедните кои доаѓаат таму за помош. Повеќето монаси се секогаш достапни за исповед, совет, помош... наведовме на последниве 50-тина страници десетици примери.
Не се служи на Бога и на Божјето Дело само со одење и проповедање. Се служи на најразлични начини и секој го одбира она кое може навистина добро да го врши.

Ти ги читаш ли моите постови или така само како да се противам или пак сакаш да се покажеш дека се знаеш.

Господ заповедта за приоповед не им ја дал на сите луѓе туку само на оние од него избраните, односно на свештенството, а монаштвото нема ништо врска со свештенството. Но сепак заради Литургиските потреби некои од нив(подостојните) добиваат и свештенички чин. Но за тоа понатаму. Чекор по чекор.

Дел од интервјуто на Владиката направено уште во далешната 1995 кога во Македонија се водеа породилни маки во возобновувањето на монаштвото.   Ni dogate od Sveta Gora.sto pretstavuvase taa za Vas? Sveta Gora... Tamu se ucevme da ljubime. Taa e lulka na vistinski licnosti i vistinska zaednica i zatoa, pred se, mesto na blagodarenje. Monahot ne Mu prinesuva na Boga samo nesto od ona sto e negovo, tuku samiot sebesi, celiot svoj zivot i nadez, a Bog mu se otkriva i prinesuva nemu kako licnost. Toj licnosen odnos so Boga sekogas se proveruva vo zaednica so nasite blizni. Hristos vo Svojata ljubov se poistovetuva so sekoj covek na zemjata. Zatoa, blizniot ne treba da go povredime nitu so misla, a kamo li so zbor ili so zlo delo. Toa ne e lesen podvig, no zatoa e radosen. Svetogorskiot monah se trudi so post i molitva, so vozdrzanie i smirenie, so pokajanie - da go pobedi svoeto samoljubie i da se zdobie so bratoljubie. Izvor i sila, smisla, polnota i centar na ovoj zivot e Svetata Evharistija, Liturgijata na Crkvata, koja na Sveta Gora se sluzi sekoj den. Tamu najvistinski se pricestuvame i go predvkusuvame Carstvoto Nebesno sega i ovde. Sveta Gora ne e samo mesto tuku istovremeno e i nacin na postoenje i zatoa ni e mnogu bliska na site nas, a posebno na nasiot makedonski narod, niz vekovite rasten vo nejzinoto podnozje.

Kazete nesto za monastvoto voopsto i posebno vo Makedonskata Pravoslavna Crkva...

Tajnata na monastvoto se sostoi vo ‘cistotata na srceto’. Na ‘cistite po srce’ im se otkriva tajnata na soborniot zivot vo Crkvata, tajnata na licnite odnosi. Deka ziveeme eden za drug i deka nisto, pa duri ni smrtta ne moze da ja rasturi ovaa zaednica. Za nas vo Crkvata ne postojat pregradite na vremeto i prostorot. Vistinskiot monah, iako telesno oddalecen, najverno e blagodatno i molitveno prisuten vo ovoj svet, vo onie sto gi ljubi i za koi se moli. Pred se, blisku e do sekoja proleana solza, do sekoja bolka i stradanie, ublazuvajki gi so melemot na sostradalnata blagodatna molitva i ljubov. Pokraj toa, nesozdadenata blagodat na Krstenieto koja izvira od ‘cistoto srce’, go preobrazuva celoto bitie na onoj sto zivee vo pokajanie i go vooblicuva likot Hristov vo nego. Svedostvoto na vakvite monasi na Voskresnatiot Hristos ja budi zaspanata sovest, go trezni opienoto srce, go rusi racionalniot pogled na svetot. Nivnite misli, zborovi i dela se prenosnici na silata na Carstvoto Nebesno vo ovoj svet. Takvi monasi, kako svedoci Hristovi, mu se potrebni na covestvoto, a posebno kaj nas. Monastvoto vo Makedonija e vo povoj.

Изменето од Опитен - 16.Октомври.2008 во 03:14

Тоа се само надворешната старана на постот. Јован Постел, тоа е факт.

Скакулците во суштина не се скакулци, инсекти, иако имало некој вид во пустината што се јадат, туку тоа е ден вид на растение кое Евреите го нарекувале скакулец. Кај нас преведувачо го задржал буквалниот превод, но постојат преводи (не се секавам точно кои) каде тој збор е преведен со растение.

А то што се јаде или пие, односно од што се пости и кој збор е уптребен и не е ни толку важно туку многу поважно е како се пости. Првото е надворешната старана, а второто духовната страна на постот.

Воздржание...

Првата и единствена заповест во Рајот била заповеста за пост, возджание, и ако постот му бил потребен на човекот пред да згреши, тогаш колку повеќе откако згреши и стана роб на телото и страстите.

Со постот (воздржанието) човекот се бори со силата на страстите која негативно делува во него за негов погибел.   Борбата со страстите е најосновната борба за нас ( а каде се страсите, таму е и демонот кој стои зад нив). Само човек ослободен од стратси може да заедничари со Бога и да го познава.

Блажени се чистите по срце, зашто тие ќе го видат Бога. Секој кој е роб на страстите неможе да го виде Бога, зашто во неговото срце место благодатта Божја се населиле нечистите страсти, а енергијата на умот се помрачила и според тоа, стануваме и немоќни да го видиме Него.

Затоа и св.Јован и Самиот Господ Исус Христос ни го покажале ПАТОТ до Бога. Преку пустината. Монаштво е најсоодветен на него и во суштина тоа е монаштво. Деноноќна борба со страстите и паднатите духови на поднебесието) и непрестаното бдеење над самите себе си.

Бидете соврчени како што е совршен вашиот Отец на небесата. Очистување на нашето срце од страстите, просветление на умот и на крај обожување на целата личност, како наше предназнечение од Бога, стекнувањето на подобоието Божјо. Очистување на образот и стекнувањето на подобието, со што се враќаме на почетокот од библијата, на самиот шестоднев.


Оној кој не постил неможе да знае која суштината и придобивката на а посебно на тримирот и ако на постот му ја додадеш непрестајната молитва, охо

Изменето од Опитен - 12.Октомври.2008 во 05:31

maria_magdalena напиша: Евангелистот јасно кажува дека Јован ПОСТЕЛ со мед и скакулци.

Евангелистот јасно кажува дека Јован ПОСТЕЛ со мед и скакулци. Со нив не се гостел но постел.