СВЕТИ МОШТИ

ggstefan напиша: povtorno, mudro kazano zidarski. no so covecka mudrost. taa mudrost koja sto svetoto pismo ja narekuva kako? 1 kor. 1:20.

Апсолутно се исти и аргументите на спротивната страна... зависи од гледната точка.
Јас не барам оправдување за иконите, затоа што сум искрено и вистински убеден во исправноста на нивното постоење. Ти си убеден во нивната неисправност.
Разликата е во тоа што јас разбирам дека имаме различна гледна точка и не го оспорувам твојот став. Ти мислиш дека си апсолут во поглед на ова прашање.

bidejki mnogu sakas matematika (na temata za prevodite) ke go postavam argumentot i poinaku:

stetata od ikonite e 99% a korista kolku?

stetata e ogromna, bidejki 99% od lugjeto se zavedeni na eden sueveren, idolopoklonicki nastap kon ikonite. ti velis ne se ikonite, no tvojata teorija ne mozeme da ja isprobame dodeka ne gi trgnete ikonite.

a kakva e korista? nikakva! Bog si e Bog i bez da mu bide nacrtan sveti trifun pijanicata.

jas koristev naroden izraz. ako narodot e vo krivo, daj da go banirame.

Holy Relics of Priest Ilie Lacatusu, Romania

ДА СЕ ВРАТИМЕ НА ТЕМАВА!!!

Изменето од Tetratka - 04.Октомври.2008 во 01:26

Исцелителни моќи на монахот Јоаникие
"Старецот Јоаникие живееше 101 година. Тој беше најучениот човек овде и сите од селото одеа кај него кога имаа некој проблем. Во селово отец Јоаникие беше лекар, учител, судија.... Кога некој од селаните ќе поб

Во манастирот "Св. Илија" во село Ракотинци, скопско во близина на Марков манастир, е погребан архимандрит Јоаникие на чиј гроб и по 60 години од неговата смрт верниците одат на поклонение со верба дека тој има исцелителни моќи. Јоаникие живеел 101 година, а неговото тело и 40 години по смртта останало нераспаднато. Ова го раскажуваат старци од Ракотинци кои живееле во негово време. "Тоа бил свет човек, па затоа телото не му се распаднало", велат селаните.
Отец Јоаникие се родил во 1839 година во Охрид, тврдат дел од мештаните на Ракотинци , но други велат дека бил од Скопје. Како и да е сите се согласни дека отец Јоаникие во манастирот "Св. Илија" дошол уште во турско време и за целиот свој живот останал тука да живее.
Старите мештани рсакачуваат дека Јоаникие уште жив сам си изградил гробница во манастрирскиот двор. Селаните гробницата и сега ја нарекуваат меарница, затоа што била како куќичка направена од камен, а старецот Јоаникие секој ден таму палел кандило.
- Отец Јоаникие во манастирот живееше сам. Манастирот имаше земја, стока и тој работеше во полето, ја чуваше стоката, а често и селаните одеа да му помагаат кога имаше повеќе работа. Обично селаните одеа да му помогнат кога на нивите го жнееше житото или кога цепеше и пренесуваше дрва. Тој беше најучениот човек овде и сите од селото одеа кај него, кога имаа некој проблем. Во селово отец Јоаникие беше лекар, учител, судија.... Кога некој од селаните ќе се поболеше, одеше кај него да го излечи. Тој им помагаше на многу болни ги лечеше и се молеше за нив. Откако почина, болните и натаму одеа на неговиот гроб да запалат свеќа и да се помолат, а многу од нив и оздравуваа. Отец Јоаникие беше свет човек, затоа можеше да им помогне на луѓето. Кај него селаните одеа и ако требаше да се прочита или напише некое писмо, а и ако требаше да решат некоја кавга или ако не можеа во нешто да се спогодат. Тогаш тој ќе ги ислушаше и ќе ги посоветуваше, ќе кажеше што е право, а што не е. Знаеше многу работи, а знаеше и убаво да раскажува - раскажува старецот Боне од Ракотинци.
Архимандритот Јоаникие се упокоил во 1940 година. Челбата на отец Јаникие била прво да го закопаат в земја, а по три години да биде пренесен во гробницата што самиот си ја изгради. По три години во селото дошла негова внука да го исполни аманетот на Јоаникие- неговото тело да положено во гробницата. Селаните го отвориле гробот и го извадиле телото на отец Јоаникие. Се вчудовиделе бидејќи телото било цело и не распаднато.
Верувањето за чудесата на Јоаникие за селаните станале уште поверодостојни. Решиле: телото на отецот да биде положено во сандак на кој ќе има застаклен отвор за да може да се гледа лицето на тој свет човвек. Сандакот го ставиле во sиданата гробница. Во оваа гробница можело да се влезе и да се запали свеќа и кандило, но и да се види ликот на отецот Јоаникие. Селаните доаѓале да го видат и да се помолат, најчесто за здравје, зашто верувале дека тој и мртов може да им помогне. Телото на отец Јоаникие во гробницата било се до 1958 година кога дошло до лизгање на земјиштето и црквата заедно со гробницата се урнале.
Тогаш телото на отецот било уште еднаш пренесено и однесено во селската црква "Св. Богородица". Таму неговото тело го положиле во коскарницата веднаш до црквата.
- Кога го донесоа телото на отец Јоаникие во црквата јас бев дете, но многу добро се сеќавам на неговиот лик. Сосе сандак кој имаше стаклено прозорче на капакот го поставија во коскарницата. Коскарницата беше до црквата, а во неа се собираа коските од гробиштата што се наоѓаа во кругот на црквата. Кога ќе се раскопуваше некој гроб за да се положи нов мртовец ги вадеа старите коски, ги собираа и ги ставаа во коскарницата. Ете над овие коски беше поставен и ковчегот на отец Јоаникие, а ние како деца често одевме таму да sирнеме и да го видиме старецот - вели еден од селаните од Ракотинци, кој работеше на изградба на новата црква "Св. Богородица" во селото.
Телото на отец Јоаникие во селската црква стоело до пред дваесет години, кога повторно го вратиле во обновениот манастир "Св. Илија", а во дворот на манастирот изградиле и гробница од камени плочи за архимандритот Јоаникие. Селаните гробницата ја ископале в земја, а само страните ги обложиле со камени плочи. Одозгора гробницата е покриена со три камени плочи, на неа стои едно кандило и два свеќарника во кои може да се запалат свеќи. Но, откако телото на отец Јоаникие било положено во оваа гробница почнало да се распаѓа.
- Ова е зошто го положивме в земја. Меѓу камените плочи има дупки што пропуштаат вода, а водата го влажнела ковчегот, тој се распаднал, а потоа се распаднало и телото. Потоа дојдоа стручњаци од Скопје, го отворивме гробот, ги собраа и ги измија коските и ги положивме во нов ковчег. Ковчегот го обложија со некој материјал што не пропуштал влага за да не може да се уништи и повторно го вративме во гробницата. И ден денес на неговиот гроб доаѓаат луѓе да се помолат, а секоја година на денот на манастирот "Св.Илија" доаѓа и архиепископот и тука држи литургија - вели Радивој, клисарот на манастирот.

i od faraonite ima neraspadnati lesevi.