Што претставува монаштвото?

ggstefan напиша: taman se ponadevav deka eden od vas nema da laze.

Kako mozes da kazes nekoj deka laze koga nemas vrska za sto se zboruva tuka ?????

Templarius напиша: ggstefan напиша: taman se ponadevav deka eden od vas nema da laze. Kako mozes da kazes nekoj deka laze koga nemas vrska za sto se zboruva tuka ?????

imam vrska i te kako. i ti znaes samo uste samiot se lazes. kolku 'monasi' ima sto izbegale od doma, od roditelite, od nevozvratenata ljubov, od kriminalni dejnosti, od sto se ne, da ne zboruvam. nesomneno kaj Hrista ima proska i obnova, ama za zal vakvite si ostanuvaat bezdelnicari i praznoslovci i vo manastirite.

EvAngelos напиша: Бла бла бла.... а зошто да бдее?

„Затоа возљуби Го Господа со сето свое срце и со сета своја душа, и со сиот свој разум, и со сета своја сила!’ Тоа е прва заповед.“

Бог е бескраен императив. Не постои граница на посветеност која е доволна. И кога ќе постигне верникот извесна посветеност, Бог поставил нештата да не го остават на тоа ниво. Односно она што ќе му се отвори ќе му побара повеќе, затоа што Тој е вреден за секој подвиг на посветеност и враќа многукратно. Кога верник ќе се одлучи на повеќе, Бог ќе му даде сила за повеќе. Секој ќе постигне онолку колку што ќе има храброст и одважност.
Затоа и нема граница во посветеноста. Оние кои ќе се одлучат да земат учество во подвигот на целовечерна молитва или било кој подвиг во името на Бога прават чекор поблиску до Бога. Еден храбар чекор но еден од бескрајниот број на чекори. Кој колку има сила.

Зошто да бдее? Одговорот е во:
„Затоа возљуби Го Господа со сето свое срце и со сета своја душа, и со сиот свој разум, и со сета своја сила!’ Тоа е прва заповед.“


Изменето од sard - 23.Септември.2008 во 14:41

На оваа тема има многу постови кои според мене заслужуваат пофалба. Ова е еден од нив:

icxcnika напиша: Mонаштвото и бракот Бог го благословил бракот, најпрво во Рајот, а потоа на свадбата во Кана Галилејска. Во бракот две души се едно, две тела се едно, „неразделно и слиено“. Бракот го скротува сладострастието, а со умножувањето на човечкиот род се умножува и бројот на оние кои можат да го примат Христовото Евангелие и да се спасат. Затоа, бракот е символ на врската помеѓу Христа и Црквата. Освен брачната, сопружничка врска, постои и друг пат кон Царството Божјо – тоа е патот на монаштвото. Монахот се откажува од бракот не затоа што го презира, туку затоа што сака со сето срце, со сета душа, со сето свое битие да Му служи и угодува единствено на Христа. Негова сопруга е покајанието, а деца му се молитвите и воздишките за Царството Небесно. Меѓутоа, и монасите и брачниците имаат исти христијански идеали, од кои највозвишениот е задобивање на Светиот Дух и вечно заедничарење со Светата Троица. И монасите и мирјаните мораат да го сочуваат целомудрието: монасите воздржувајќи се од брачните прегратки, а мирјаните-сопружници, останувајќи си верни еден на друг и воздржувајќи се од тие прегратки по договор во текот на посрдечен и позасилен пост и молитва. И жителите на манастирите и брачниците треба, чистејќи го своето срце и измивајќи го од се што е грешно, да напредуваат кон очистувањето од страстите. Бракот мора да биде чесен, а брачната постела непорочна (Евр. 1, 4 ). Ревнителите на монаштвото, каков што бил Св. Атанасиј Велики, во исто време се и бранители на бракот: „Блазе му на оној кој во младоста, слободно избирајќи си себеси брачен другар, ја употребува природата за раѓање на деца“. Црковните канони се јасни: „Кој води девствен живот заради Господа, па поради тоа се вознесува пред оние кои се во брак, нека е анатема“, вели 10 Правило на VI Вселенски Собор. Според тоа, патиштата се различни, но целта е иста. Епископот будимски Данило преку споредба ја објаснува целта кон која се оди до врвот на планина, на која верните ги чека Христос. Откажувајќи се од бракот и избирајќи го манастирот, монахот е сличен на планинарот кој до врвот стигнува по покусиот пат, по пострмниот и поопасниот, качувајќи се по карпите и бездните. Оженетиот човек оди по заобиколениот пат, возејќи автомобил; крај него се жената и децата. Оженетиот му се восхитува на монахот, на храбриот планинар кој го ризикува животот по карпите на осамеништвото и одрекувањето; монахот пак, му оддава почит на оженетиот, зашто знае дека ако домаќинот ја изгуби контролата над својот дом, ако го испушти духовниот волан во себе, целото семејство ќе биде повредено. Тоа значи дека домаќинот одговара и за својата сопруга и за своето потомство, додека тој, монахот, одговара само за себе. И едниот и другиот на врвот ги чека Господ, помагајќи им да ги совладаат искушенијата и да влезат во Рајот. Како што рече свети Макариј Велики: „Не бара Господ ниту девојка, ниту мажена, ниту монах, ниту мирјанин, туку бара добра волја и намера, и неа ја прима исто како и делото. По волјата на секој, Он Го дава Светиот Дух, Кој дејствува и управува со животот на секој што сака да се спаси.

ггстефан, па зарем Христос дојде да ги повика праведниците или грешниците?
Дали на здравиот му треба лекар или на болниот?
Дали Христос не го удостои Савле(Павле) да стане апостол (иако знаеме дека Савле(Павле) ги прогонуваше христијаните)?
Дали Христос го отфрли од себе Петар (нели он се откажа трипати од Христа)?
Зарем тие што биле криминалци,наркомани и незнам уште што,па зарем Христос на нив нема да им прости,ако се покаат?
Зарем нив неможе да ги удостои со некој свештен чин?
Дали Христос рече: "Судете"?
Или Христос рече: "Не судете"?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

37. *Не судете и нема да бидете судени; и не осудувајте, за да не бидете осудени;
проштавајте и ќе ви биде простено;
*Мат.7,1;
38. давајте и ќе ви се даде: мерка добра, набиена, натресена и
преполнета ќе ви дадат в *раце; оти со каква мерка мерите, со таква и ќе ви се мери.”
*Марко 4,24;
39. И им
кажа парабола: <*Може ли слепец слепец да води? Не ќе паднат ли обајцата во јама?
*Мат.15,14;
40. *Нема
ученик поголем од својот учител; но секој, што ќе се усоврши, ќе биде како и учителот негов.
*Мат.10,24; *Јован
15,20;
41. И зошто ја гледаш раската во окото на брата си, а гредата во своето око не ја забележуваш?
42. Или, како можеш да му кажеш на својот брат: позволи, брате, да ти ја извадам раската од окото твое, кога сам не ја гледаш гредата во своето око? Лицемере, извади ја најнапред гредата од своето око, па тогаш ќе видиш како
да ја извадиш раската од окото на брата си.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

36. Еден од фарисеите Го
помоли да јаде со него; и Он, кога влезе во куќата на фарисејот, седна на трпеза.
37. И ете, една жена од
градот, која беше грешница, штом чу дека Он седи на трпеза во куќата на фарисејот, донесе алабастрен сад со
миро;
38. па, како застана при нозете Негови одзади, плачејќи, почна да ги мие нозете Негови со солзи и ги
триеше со косата своја; и ги целиваше и помазуваше со миро.
39. А кога го виде тоа фарисејот, што Го беше
поканил, рече во себе, велејќи: <Да е Овој пророк, би знаел која е и каква е оваа жена, што се допира до Него, оти
таа е грешница.”
40. Му одговори Исус и рече: <Симоне, имам нешто да ти кажам.” А тој одврати: <Учителе,
кажи!”
41. Исус му рече: <Двајца му беа должни на еден заемодавец: едниот му должеше петстотини динарии, а
другиот педесет.
42. Но, бидејќи немаа да му вратат, тој им прости на обајцата. Кажи Ми, кој од нив повеќе ќе го
милува?”
43. Симон одговори и му рече: <Мислам оној, кому повеќе му прости.” А Он му рече: <Право пресуди.”
44. И кога се сврте кон жената, му рече на Симона: <Ја гледаш ли оваа жена? Влегов во твојот дом, ти ни вода за
нозете не Ми даде, а таа со солзи Ми ги обли нозете и со косата своја ги истри.
45. Ти не ми даде целив, а таа,
откако влегов, не престана да ги целива нозете Мои.
46. Ти со миро не ја помаза главата Моја, а таа со миро ги помаза нозете Мои.
47. Затоа ти велам: нејзе и се простуваат многу гревови, оти Ме возљуби многу; а кому малку
се проштава, и љубов мала има!”
48. Нејзе, пак, и рече: <Ти се простуваат гревовите!”
49. А оние што седеа со
Него на трпезата, почнаа да говорат во себе: <Кој е Овој што и гревови проштава?”
50. На жената, пак, и рече:
<*Верата твоја те спаси; оди си со мир!”
*Лука 8,48; 18,42;
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

30. Книжниците, пак, и фарисеите негодуваа против Него и им говореа на учениците Негови: <Зошто
со митници и грешници јадете и пиете?”
31. Исус им одговори и рече: <Здравите немаат потреба од лекар, но
болните;
32. не сум дошол да ги повикам праведните на покајание, туку грешните.”
*Мат.9,14;

hristos ne dojde da gi vika zdravite, bas zatoa e cudno sto ovie monasite begaat od gresnicite i se izoliraat vo navodno isklucivo pobozni sredini.

Кон постот на г-н стефан, зошто тие средини би биле нездрави?