Што претставува монаштвото?

Прекрасен текст Опитен
Убаво изнесени сведоштва дека Господ бара да го подадеме Божјото на Бога. Секоја чест

Моли се за мене

ggstefan напиша: majmunce напиша: кој е бре добар и полезен?? ете зошто ми пречат, затоа што сите мислат дека се добри и полезни само затоа што се монаси (читај, посветени на Бога). а кои се и што се тие всушност (секоја чест на ретките исклучоци) немој да ми кажувате. луѓе што не знаат што со себе па ај ќе одам за монах, малку ко на одмор му иде тоа, други му плаќаат, овој само треба по цел ден замисли, да си цртка, да си плетка, да си шетка. vo pravo e majmunce

Се надевам дека мајмунче станува во 4 сатот наутро СЕКОЈ ДЕН и поголемиот дел од денот го поминува во тишина, во работа и во молитва. И најмалку еднаш во месецот поминува цела ноќ во молитва до 6 часот наутро па со 2 сати одмор си продолжува со денот со редовната работа. А за време на пост и празници и многу почесто ноќите ги поминува во бдение. Се надевам дека мајмунче секој ден исполнува големи молитвени правила какви што монасите се должни да ги исполнуваат СЕКОЈ ДЕН. Се надевам дека мајмунче јаде 2 пати дневно исклучиво со посна храна а за време на постите со значително редуцирана храна. Се надевам дека некои денови ги поминува без храна а почетокот на велигденскиот пост 2-3 дена без храна и вода а се очекува да работи се нормално.
За разлика од мнозинството овде кои живеат на нечиј товар, монахот со типикот е задолжен да се храни од трудот на своите раце. Јас знам монах кој од трактор не се симнува. Уште само в кревет што се двои од такторот. Знам кој работи со пчели и со манастирски имот и при тоа тоа толку паметно го прави или Бог му дава ум како да го прави што има приходи како 5 пчелари и земјоделци заедно.
При тоа монахот не се грижи за свои 1-2 деца, мајка, татко, ама затоа го носи товарот на еден куп на деца кои сиот свој товар нему му го пренесуваат. Се грижи за сите носејќи го товарот и болките на целиот свет. Мојот исповедник кога започна со исповеди на други луѓе, знаев дека во четврток кога исповеда и кога ќе отидам кај него ќе го најдам сиот скршен и уништен од сето она кое другите му го пренесуваат и бараат преку него помош од Бога. Значи не само што не е ослободен од секојдневните грижи кои ги имаат луѓето, туку ги има и тие грижи зголемено со духовните и молитвени активности.
Меѓу монахот од некогаш и монахот сега, сигурен сум дека монахот сега има многу повеќе нешта да се одрече отколку монахот од минатите векови. Денешните благодетти на светот се многу поголеми од некогашните и затоа некогаш монасите од помалку нешта се одрекувале од денешните монаси. Денешниот подвиг да се остави се од нормалниот живот, да се остави дури и старата личност и да се посвети како нова личност посветена само на Бога го избираат само најхрабрите. Но истовремено тој живот на подвиг носи и големо смирување и исполнување. Завршуваат немирите на СВОЈАТА ДУША, човекот кој го живее тој живот влегува во Божјата благодат и се насладува на на Божјата љубов околу себе и во себе.
Ако тоа не е така, дали некој ќе отидеше во монаштво?
Секој кој има немир може во манастир да отседне и да побара да си ја поврати изгубената душа и изгубениот мир.


Изменето од sard - 23.Септември.2008 во 12:48

sard напиша: А за време на пост и празници и многу почесто ноќите ги поминува во бдение.

EvAngelos напиша: А зошто да бдее? Зошто, веќе ако нема работа и ако завршил со молитвата, зошто да не си легне да спие за да биде другиот ден наспан и свеж? Зошто мора да "бдее" цела ноќ како некој був?

Колку човек може, зависи од тоа, колку побарува од себе. Колку повеќе побарува од себе за Бога толку и ќе добива од Бога. Така што подобро е човек да се стреми кон поголеми подвизи кон Бога отколку да оди по патот на својот комодитет кој вообичаено води кон стагнација. Нашите отци не учат дека без секојдневен подвиг христијанинот нема да може да оствари добар христијанскиот живот. Но подвигот не е тежок туку напротив го подигнува духот и верникот е исполнет правејќи подвизи за Бога.
Затоа и „силните го грабаат царството небесно“.

Ако е неопходно да се биде наспан и свеж другиот ден тогаш верникот или монахот не мора да земе учество на бдението. Сепак интересно е тоа што и покрај бдението луѓет се свежи, а оние кои добро се наспиваат во текот на денот се успани и несвежи.


Изменето од sard - 23.Септември.2008 во 13:01

Бла бла бла.... а зошто да бдее?

ggstefan напиша: konecno nekoj nov vo diskusijata da priznae deka megju monasite ima i lugje sto tamu otisle od sekakvi, samo ne duhovni pobudi. fala na iskrenosta.

Тие не се монаси, тие се прифатени како гости (прикриени) или како искушеници. Ако сака да стане монах ќе треба да го помине искушеничкиот период и ако го успешно го помине искушеничкиот период тогаш ќе му се даде монашки статус. Многу од тие грешници во манастирите се покајале за своите дела во светот.
Токму поради духовниот азил, монасите од манастирите како и сите свештеници кои исповедуваат се ослободени од должноста за сведочење во врска со оние кои кон нив се обратиле за помош.

EvAngelos напиша: sard напиша: А за време на пост и празници и многу почесто ноќите ги поминува во бдение.   А зошто да бдее? Зошто, веќе ако нема работа и ако завршил со молитвата, зошто да не си легне да спие за да биде другиот ден наспан и свеж? Зошто мора да "бдее" цела ноќ како некој був?

Од љубов, брате . Се молат и бдеат за сето човештво. Св.Силуан Атонски, чиј спомен денес му го празнуваме, вели дека монасите се молитвеници за сиот свет и неговиот одговор пред Бога ќе е колку тој се молел за светот.

А и нели во Евангелието некаде се вели дека треба непрастајно да се молиме...да бдееме...и се молиме еден за друг...

п.с Те молам најди ги цитатите поточно