Што претставува монаштвото?

Aјде да видиме што вели стихот:

Не лишувајте се еден од друг, освен по договор, за некое време, за да и се предадете на молитвата; потоа состанувајте се пак, за да не ве искушува сатаната, заради вашата невоздржаност.

Значи - исполнет е условот - лишувањето е по договор, а причината за повторното состанување (искушението и невоздржаноста) е елиминирана.

Немој пак со тоа "ама монасите отишле во манастир за 24часа на ден, 7 дена неделно, 365 дена годишно, 60 секудни во минута, до крајот на животот да се молат", затоа што сите знаеме дека не е така и дека имаат одредени периоди од денот кога се молат, а во другото време си читаат, си црткаат, си резбаат, си се шетаат по природа, си одгледуваат мед, прават темјан, плетат бројаници, си спијат, си уживкаат во природата, си праат муабети меѓусебе итн.

Со ова само покажуваш дека немаш јасна идеја што точно претставува монаштвото и како функционира. Монасите се молат непрестајно! И кога си "црткаат", и кога разговараат и кога спијат. Ама тоа некако е тешко да се разбере, нели, па полесно е да се смета дека не е така...

Ев - еве што вели стихот:
27 Сврзан ли си со жена? Не барај развод!

Но, во истото поглавје истотака вели:
5 Не лишувајте се еден од друг, освен по договор, за некое време, за да и се предадете на молитвата; потоа состанувајте се пак, за да не ве искушува сатаната, заради вашата невоздржаност.

Хм... ајде да видиме сега за што станува збор... Човекот кој решава да се замонаши и неговата жена, по договор се разделуваат, за тој (или таа соодветно) да се предаде на молитва. Овој чин треба да трае додека трае молитвата. Монахот е во постојана молитва, до крајот на животот. Значи - лишувањето треба да е до крајот на животот, а нема потреба да се состануваат повторно, затоа што монахот не е невоздржан и се преборува со искушенијата преку молитва, а не преку задоволување на телесното.

Така што - каде е тука проблемот?! Во тоа што се следи директна препорака кажана од Павле?! Или можеби во тоа што некој не може да ги разбере принципите на монаштвото и му се чини неверојатно дека некој може да е во постојана молитва?! Како што сум рекол многу пати - не ги обвинувајте другите за својата неспособност...

Претходната порака ја пратив пред да ја допишам... а нешто не ми работи едит опцијата...

Монахот не ја напушта жената заради изневера, не ја разведува, не ја остава. Монахот е испратен од жената своја во манастир, за да му служи на Бога. Не е тоа само взаимна согласност, но взаимна воља да се служи на Бога и само нему. Тоа што некој притиснат од своите земни и телесни страсти не може да разбере вакво нешто е сосема друго. Тоа е врвниот чин на љубов меѓу маж и жена - способноста да му дозволиш на партнерот да се оддаде на повисока цел, на служба. Само оној кој почувствувал такво нешто, разбира колкава е вистинската љубов и разбира дека таа ослободува, и не е себична. Тоа е љубовта за која Павле им зборува на Коринтјаните.
А оние кои продолжуваат да не го разбираат ова, нека мислат дека е тоа развод, напуштање, оставање и каква ли не друга грешност... но грешноста е само во нивните мисли, а не во делата на другите...

Изменето од EvAngelos - 21.Септември.2008 во 03:06

Temp-i za ova verojatno ima nekoe drugo objasnuvanje,i toa od lugjeto koi celo vreme velat "sola scriptura"...

EvAngelos напиша: zidarski, Христос вели: "Секој кој заради Моето Име ќе остави...", Христос на едно друго место вели: "Зашто дојдов да го раздвојам човекот од неговиот татко и ќерката од нејзината мајка, и снаата од нејзината свекрва, и непријатели на човекот ќе бидат неговите домашни. Кој го љуби таткото или мајката, повеќе од Мене, не е достоен за Мене, и кој го љуби синот или ќерката, повеќе од Мене, не е достоен за Мене; " (Матеј 10:35-37)   Оттука се гледа на какво оставање мисли Христос. Еднаш спомнав пример како еден мој брат од Косово, кога поверува во Христос татко му го тепаше и го избрка од дома. Неговите домашни (муслимани) му станаа најголеми непријатели. И тогаш тој Го возљуби Бог повеќе од неговите домашни и се исели од дома и заради Христовото Име остави и мајка, и татко, и браќа (сестра нема). Потоа татко му се помири со неговата вера и го повика назад, и тој, бидејќи немаше прогонство сега заради верата, нормално се врати назад.   Ете на какво напуштање мисли погоре Христос, инаку би бил во контрадикција со следниве заповеди:   "Зашто Јас го мразам напуштањето на жената - зборува Господ, Израелевиот Бог" (ГОСПОД во Малахија 2:16) "Сврзан ли си со жена? Не барај развод!" (1 Коринтјани 7:27)   Зарем Христос ќе си противречи Сам на Себе? Ма дааај ви се молам

Ne toj ne si protivreci i nikogas ne protivrecel toj mnogu jasno kazuva


29 Браќа, ви го велам ова: времето е кратко. Затоа, и оние кои имаат жени, да бидат како да ги немаат;

30 и кои плачат, како да не плачат; и кои се радуваат, како да не се радуваат; и кои купуваат, како да немаат;

31 и кои го ползуваат овој свет, како да не го ползуваат, зашто поминува обликот на светов.

32 Би сакал да бидете без грижи. Оној кој не е во брак се грижи за она што е Господово; како да Му угоди на Господа.

33 А женетиот се грижи за земното: како да и угоди на жената,

34 та вниманието му е поделено. И немажената жена, девицата, се грижи за Господовото, за да биде света во телото и во духот; а мажената се грижи за светското: како да му угоди на мажот.

35 Ова го зборувам за ваша сопствена полза. Не за да ви поставам јамка, туку за да бидете чесни и за да Му служите без пречки истрајно на Господа.