ДОБРИ ВЕРНИЦИ НАСПРОТИ ДОБРИ АТЕИСТИ

Ateist напиша: Каде тука го гледаш господ?? Вие во се гледате господ, па вие и улица да поминете ви треба господ. Алоооооо, освестете се отворете очи и ќе прогледате, не е проблемот во вашиот вид, вие не сакате да гледате туку некој да ве води постојано како слепци.

Ej batka, kako uspea samo vo eden tvoj post da bidesh samiot na sebe kontradiktoren, i da ja pobiesh definicijata koja samiot ja dade za moral???


citiranava recenica tebe ti izgleda kako moralna a? slepci da se narecat bilo koi luge za tebe e moralno a???

Mnogu si proziren, se gleda od daleku deka si gneven na nekoi postoi, pa sega koristish se samo da vozvratish na nekoj naci,!





Изменето од connected - 29.Декември.2007 во 14:56

Sahih Bukhari напиша: Ateist напиша: Каде тука го гледаш господ?? Вие во се гледате господ, па вие и улица да поминете ви треба господ. Алоооооо, освестете се отворете очи и ќе прогледате, не е проблемот во вашиот вид, вие не сакате да гледате туку некој да ве води постојано како слепци. Ej batka, kako uspea samo vo eden tvoj post da bidesh samiot na sebe kontradiktoren, i da ja pobiesh definicijata koja samiot ja dade za moral??? citiranava recenica tebe ti izgleda kako moralna a? slepci da se narecat bilo koi luge za tebe e moralno a??? Mnogu si proziren, se gleda od daleku deka si gneven na nekoi postoi, pa sega koristish se samo da vozvratish na nekoj naci,!

Ostavi go brate Buhari,ocigledo e deka covekot gleda niz edni naocari,i toa so cudna dioptrija,svojstvena za ateistite,a za moral:dobro zabeleza brate,negoviot moralen kod br.1 e GNEVOT!

Иако припаѓам на елитниот клуб на атеисти на форумов, мислам дека колегите безбожници имаат некои фикс идеи во врска со атеизмот кои се опасни исто колку и оние другите, чија „вистина„ се рајот, пеколот и крстот.

Атеизмот во суштина не е ништо поразличен од религијата, односно најголемиот број од луѓето кои се атеисти, имаат иста когнитивна рамка како и верниците (теистите). Паѓаат во истите замки на спознанието, истите нелогичности, но дури и полошо - сето тоа го прават со доза на ароганција и презир према кутрите „заблудени рисјанчиња„, што скоро да ти се посака да си во оној другиот клуб. Но, да одиме по ред:


Сите наши спознанија за светот се темелат на вербата дека нешто е вистина. Со други зборови, ние (вклучувајќи ги и теистите) го спознаваме светот на речиси истиот начин како што теистот почнува да верува во Бог. Аргументот број еден на атеистите дека нивните верувања се темелат на база на логика и емпиризам, додека верникот прифаќа се здраво за готово е толку повторуван, што веќе ни изгледа очигледен, но воопшто не е. Само научниците и луѓето кои директно се бават со конкретната проблематика имаат можност емпириски да се уверат во точноста на нивните тврдења, односно да бидам попрецизен, во применливоста на нивните теории, затоа што ниедно научно тврдење не може да биде „точно„, во класичната смисла на зборот. За сите останати лаици, науката е чиста верба. Еден експеримент во школо по физика, каде гледаме како водата испарува кога ја загреваме, воопшто не е доволен за да не убеди дека облаците не се всушност прдежот на Господ разлеан по небото или дека во Земјината кора длабоко длабоко има железно јадро, а не демони, врагови и котли со вжештен сулфур. Едноставно, логичките алатки и емпирискиот материјал потребен за уверено да дојдеме до такво научно спознание се недостапни за 99% од луѓето. Ним им останува само да го читаат учебникот по физика, хемија и биологија исто како Библија и да почнат да веруваат во она што им се сервира. Секако, науката е конзистента (во најголем дел), и ни се чини дека се се надоврзува едно на друго, но сепак, ние самите не можеме да кажеме зошто е тоа така, а не инаку. Зошто има хромозоми во клетката, а не мали гремлини кои ги изработуваат протеините од пластелин? Или од каде сега тоа црното под микроскоп излезе дека е хромозом, а не црно од под нокти, есенција на секоја клетка? Навистина, да можевме уверено да тврдиме дека знаеме, а не дека веруваме, и самите ќе дојдевме до истиот заклучок без да требаше некаде тоа да го прочитаме. Единствено знаењето здобиено од математиката може систематски да се проследи, но затоа математиката претставува само т.н. „ систем на врски на идеи„ (види Д. Хјум), кои не се во состојба да ни дадат каква било вистина за светот во кој живееме, бидејќи самите конкретни идеи можат да се произведат исклучиво емпириски (преку експеримент). „Знаењето„ значи е чиста верба и стремеж да се најде логика во таа верба, што не е ни најмалку различно од она што го прават верниците.

Ако го имаме предвид ова, не ни е тешко да разбереме како толку паметни луѓе низ историјата (се до 20. век) можеле да бидат толку „глупави„ за да веруваат во Бога, или тоа што во Средниот Век навистина, сите разумни луѓе биле најголеми верници. За обичниот човек воопшто не е неразумно да верува во догми, прашање е само дали догмата ќе биде запишана во облик на Библиски стихови или формули.


Науката е непостојана. Ова можеби е и иронично, но науката е толку непостојана, за разлика од Библијата, што се чини дека нејзината веродостојност е ништо во споредба со непроменливата вистина дадена во религиозните книги. Во последниот век речиси ниедна од теориите што постоеја во минатиот век не преживеа како таква. Ајнштајн и квантната механика, на пример, потполно го изменија целото лице на науката, така што ништо од тоа што се земало за вистина до 20. век повеќе не важи (види Т. Кун). Затоа и (да се навратам на реченицата од првиот дел „ниедна теорија не може да е „точна“ во класична смисла„) велиме дека научните теориите се само апроксимации, неточни слики за реалноста, односно best guesses за она што би можело да биде, и многу често излегува дека немале врска. До пред Ајнштајн, идејата за патување низ времето била научна фантастика, но Ајнштајн „докажал„ дека е можна. Друг пример: „Не постои начин да нешто потешко од воздухот може да лета.„ биле речениците на еден виден Американски научник. Само неколку години подоцна бил измислен авионот.

Ова ни кажува дека самата наука не може за ништо да докаже дека невозможно. Односно аргументот дека Бог не постои бидејќи науката го демантира, држи вода колку и на баба ми хулахопките. Не постојат факти, постојат само верувања, кои се менливи и променливи. Затоа никогаш не треба да се зема некој „факт„ здраво за готово.


Каде е излезот? Ако ништо не е сигурно и ако мора сите да бидеме заблудени верничиња, тогаш зошто да веруваме во Ајнштајн и Дарвин, а не во Харе Кришна или дебелата невидлива дроља која владее со универзумот? За ова, можно решение ни дава Вилијам од Окам, прочуеното Окамово сечило, чија првобитна намера била да докаже дека постои Господ, али покасно сфатил дека се заебал, бидејќи почнале да го користат против таквото негово тврдење. (Животот е суров.) Ова ноже денес е фундаментално за целокупната научна мисла. Во упростена верзија, принципот на Окамовото сечиво вели дека:

Доколку постојат две теории кои објаснуваат еден ист феномен, тогаш за вистинита се зема онаа поедноставната.

Ако навистина јаболкото паѓа и ние тој процес можеме да го објасниме со „еф е равно на ем по а„, и постоењето на Бог не е нужно за да го објасни феноменот, тогаш Господ не постои. Приметете, како постоењето на Бог се сведува на чиста практичност: Бог постои ако е неопходен, ако не е - не постои. Значи ние не би требало да сме заинтересирани за суштината, туку само за практичните резултати. И во тоа е агонијата на атеизмот, што од својата логицистичка догматска позиција никогаш нема да може даде конечен збор дали Бог постои или не. Од друга страна, страшно е глупо да се верува дека нешто постои само доколку немаме доказ за неговото непостоење. Тоа ти е како да верувам дека Адријана Алачки има 10 вонбрачни деца, бидејќи немам доказ оти нема. Изгубени во оваа метафизика се самите теисти, но доволно е само да не се повикуваат на логички аргументи за која било религиозна тема, да си продолжат да веруваат врз база на „внатрешен осечај„ и мене нема да ми пречат ни најмалку.

За крај, да додам само дека науката и религијата не се во спротивност една на друга, бидејќи науката вечно ја еродира базата врз која религијата ги гради своите вистини, па религијата мора да попуш(т)и како не толку бистар и способен ученик. Религијата едноставно има ограничена можност да ги демонстрира своите вистини. (тук там по некое „чудо„ ако се случи, и тоа ако има среќа науката да не може да го објасни) Науката пак, ја покажува својата ефикасност преку тоа што денес вие седите пред овој монитор и зјапате во текстов, затоа и како систем на вер(б)а има многу повеќе следбеници. Религијата е принудена да прифати тоа што науката ќе рече, затоа што таа не може да репродуцира комјутер со Божја помош. Сепак, тоа што овие две се во постојана борба за вистини, но никогаш во конфликт една со друга, не значи дека едната ја исклучува другата, а уште помалку дека науката може да се искористи како оружје против теистичките догми. Догми се и едните и другите за умот кој некритички ги прифаќа.
А дали има добри атеисти-па веројатно ги има во онаква мера колку што има и добри теисти.




Изменето од alan ford - 16.Септември.2008 во 23:40

se e toa ubavo,..samo ima edna "greshka",...bogomoljcite,..mozat i sami po sebe da postojat,..i koga bi bile   site vernici !,...dodeka nevernicite ,..sami po sebe ,..ne mozat da existiraat,...tie se posledica od postoenjeto na vernicite,...koga site ne bi veruvale deka postoi bog,...sigurno nema da gi vikaat nevernicite,...nevernici !

zborot ateist me,...nervira!

Licnata poraka ne za xhabe e licna ,ne odgovaraj javno,koga veke si dobil takva poraka.I tvoe pravo e dali ke veruvash ili ne.Taka?

Go fati vo laga,kraden post,sramota kazi tvoe mislenje alan ford

/тнх-сат-ју ар грејт/27 Февруари, 2007 - 05:43

се јави моралната полиција по урнекот на Саудиската...прочитај фино Ев,па да паламудиме