Децата и религијата-кога да им се говори за Бог?

Jas ne sum protiv religijata i nemam nisto protiv sto nekoi si veruvaat deka posle smrtta gi ceka drug zivot, nivna rabota, no imam protiv koga toa se nametnuva na nacin kako sto denes se pravi kaj nas, koga na cel glas se zboruva deka samo vernicite se dobri i sl.

jas moite deca gi ucam da ne kradat, ne lazat , da si gi pocituvaat drugarcinjata, no ne zatoa sto bog taka veli ili deka ako go pravat toa ke odat vo rajot, tuku zatoa sto so takvite postapki ke povredat mnogu licnosti okolu sebe , a pred se , sekogas im velam da se obidat da se postavat na necie drugo mesto pa da vidat dali na niv ke im bide dobro nekoj da im napravi taka

Jas na mojot sin mu govoram za Bog uste od samoto negovo ragjanje. Duri i mu peev pesni dodeka bese bebe so "nabozna" sodrzina. Mozam da kazam deka toj ima poiskristalizirano cuvstvo za Boga i od mene.
Hristos na edno mesto rekol deka ne treba ba im se brani na decata da pristapuvaat kon nego.

butel2, сакаш да кажеш дека 10те Божји заповеди се добри? Сакаш да кажеш дека ти ги учиш твоите деца на десетте Божји заповеди, само не им велиш дека тоа се "Божји"?

Бутел... една хипотетичка ситуација...
Што ако детето почне да те прашува за Бог и за работи во врска со верата и религијата? Ќе му дадеш избор или ќе му кажеш "тоа се измислици"?

Не зборував за кога ќе пораснат, а кога се деца...
Значи, ти, водена од своето лично убедување, ќе им кажеш дека е тоа измислица и така ќе ги воспитуваш. Кога ќе пораснат потоа, ако сакаат самите, може да веруваат дури и да станат попови.

Од другата страна погледнато тоа изгледа вака: Јас на моето дете, воден од своите лични убедувања, ќе му кажам дека Бог постои и ќе го воспитувам така. Кога ќе порасне потоа, ако сака самото, може да не верува воопшто или да смени вера.

Каде е разликата?!

jas pogore napisav deka dosega ne projavile nekoj pogolem interes za da nie vodime razgovori vo vrska so religijata.

po moe licno ubeduvanje gi vospituvam kako sto i mene me vospituvale , da naucat sto e dobro a sto loso, i da naucat samite da nosat odluki sto sakaat a sto ne sakaat.

jas ne im odreduvam kakva muzika da slusaat, koj sport da go gledaat, koi filmovi, so koi drugarcinja da se druzat , toa e niven interes i izbor. taka i so religijata.

za mnogumina od vas religajta e etika, moral, nesto bez sto covekot e los, neispolnet, prazen. za mene religijata e samo veruvanje vo nesto vo koe jas ne veruvam. i ednostavno ne mi e potrebno toa veruvanje vo nesto sto nikoj ne go videl , nikoj ne go opipal , za da bidam srekna i uspesna vo zivotot.

zidarski напиша: Бутел - се согласувам со тебе! Но како што гледаш, и јас и ти сме во право. Затоа што ако ти го учиш детето твое на религија, нема да бидеш искрена пред себе, а соодветно и пред него. Ако јас не го учам детето мое (кога ќе имам де) на религија, тогаш јас нема да бидам искрен пред себе, а соодветно и пред него... Но - ни јас ни ти не го ограничуваме детето во тој поглед и сепак тоа самото ќе избере за себе понатаму во животот. Се надевам дека се разбираме.

se razbirame ....