Ваша поезија

   

Lazis niz mene
i milijarda mravki me lazat
trgnuvam po patot
za izlez od koza svoja
so grcevi silni
i muskul sekoj na kamen sto lici,
a vozduh se poveke nema.
Pravecot e jasen
iako na slepo
kon najvisokoto nesto
kon neboto sto gleda
kon koe kako ptica gladna se ustremuvas
so pobednicki krik.
Pukaat muskuli,
pukaat tetivi
kako drvo ne veter se nisam
zatresuvajki gi site lisja
a veterot besno
niz zabi sisti.

majstorce62 напиша: збунет, оваа слика би можел да ја искористам како насловна за МОСТОВИ 2, ама вети пред цел форум дека нема да ме дадеш на суд и нема да бараш обештетивање на име на авторство...

Slobodno zemi ja i jas ja ukradov 

deka,  si nadvor od mojot svet...

deka, najdov nachin da ziveam bez tebe

...si pomisliv...

deka, e samo prashanje na vremeto...

deka...imam iljada pricini da te zaboravam

 

...si pomisliv...

deka, nema da se budam sred nokta

deka...sonceto ke izgree povtorno

 

...se lazev...samiot sebe...

seushte si del od mene...

tvojot glas vo nokite ladni me progonuva

usnive me pechat seushte od baknezite tvoi

seushte go imam vkusot tvoj vo ustata

tvojot lik na sekoj zid naslikan

...seushte, si del od mene...

dopirot na tvoite prsti

mirisot tvoj na telovo moe ostanat

imeto tvoe na neboto napishano

luznite na teloto moe od noktite tvoi...seushte gi povtoruvam...den po den...nedela za nedela...mesec po mesec...

...probav se mozno...

probav, da te zaboravam...da te izbrisham...

probav, da ti pobegnam...a nemam kade...

...seushte vo mene...del od mene...

tvojot glas vo nokite me progonuva

usnive...me bolat za baknezite tvoi

vkusot tvoj vo ustata

i tvojot lik na sekoj zid naslikan

...dopirot na tvoite prsti

mirisot tvoj na telovo..na sekoj del od mene...

imeto tvoe na neboto...gore...

luznive od tebe...

Изменето од ...Well... - 07.Септември.2008 во 19:13

Nekogas te prasuvav
da mi pokazes
kako da te sakam,
a sega veke i ti me prasuvas
kako ke te sakam
sekoj sleden den,
nestrpliva za novi
neotkrieni baknezi
i guskanja
znaejki deka za tebe
otvoriv skrien sanduk
poln so stari znaenja
i sigurni otvaranja
za dusi iskreni
i pomalku zaboraveni
od svetot povleceni
poradi posvetenost
kon spoena umetnost
na dusi nevidlivi
na sustinskata cel.

So tupanica kon nebo pokazuvam
dodeka molnji od nea izviraat
zosto da cekam veke ne mozam
a ni moite kopita silni
koi trupkaat zemja dur kopaat
kriljata gi siram
od nekade ide eho
da cekam treba uste.
Lakot i strelata
pejat pesna borbena
ehoto se gasi
kako plamen vo voda
rogot edinstven
sveti vo nokta plasliva.
Napred nekade
neprijateli moi me cekaat
vo zaseda podgotvena
i so ligi zasladena
no za bilo sto docna e veke
zosto trgnav po moeto
odzemenoto pred vekovi
kralicata i kralstvoto
za vreme arogancija moja
izgubeni

Dlaboko vo dzunglata,
divite zverki zabava pravat,
so perja sareni nakiteni
od kutrite ptici ubieni,
od kralskite cashi
lavovite se opivaat,
dodeka zmiite itri
na ritamot se svivaat,
so oci sto hipnotiziraat
po plenot tragaat
kade otrovni usni ke zarijat.
Maloto lavce
koe na mokjta na tolpata se pokori,
sega vo nea se dvizi
so bavni cekori
i so pogled vperen vo sumata dalecna,
zrak na toplina
vo nokta studena bara.
I kriknuva silno
so glas prodoren,
koj tisinata na nokta mirna
vo sumata ja probi,
kade srnata krotka se razbudi.
Ne se isplasi
zasto poznat i bese toj,
zvuk od divinata
sto sekogas nemir
vo dusata i pravese
pa sepak mil i bese.
Pogledna vo zvezdata najsjajna
kade znaese,
edinstveno tamu
edno mozat da bidat
kralskata mokj i divata krotkost,
a tuka
kade zemskite zakoni vladeat
sekoj vo svoeto trlo
razdeleni ke ziveat.