CERN

А што мислите околу ризиците кои ги носи со себе овој експеримент?  Дали се реални и издржани, гледам и судска постапка се води од страна на некои американски мислам беа научници околу ова прашање... Вреди ли сето ова да се прави, ако со себе носи толкава опасност?... Не сум толку упатена во оваа област, па би сакала да слушнам мислења од оние што се во тек...

Па вака Анастеа, околу ризиците за кои прашуваш...
Кога за прв пат било започнато со овие експерименти на разбивање на атомите на субатомски честици, мислам дека научниците не биле баш доволно сигурни што сé може да се случи или да произлезе од тоа. Иако можеби биле свесни, мислам дека на некој начин тие сепак ризикувале (и тоа многу).
Како можеш да знаеш што има во некој свет во кој за прв пат навлегуваш... Тоа можело да предизвика да речеме невидена експлозија, или пак создавање на црна дупка која ќе проголта сé или пак верижен распад на целата материја и сл. Но за среќа, ете, ништо од тоа не се случило и тие продолжуваат со експериментите.
Мислам дека ист бил случајот и при активирањето на првата атомска бомба... Не знам колку тогаш биле сигурни дека цепењето на атомот нема да предизвика верижна реакција и да ја спали целата земјината топка.

Но во секој случај, не е дека научниците се наивни и прават нешто на памет, без претходни темелни математички пресметки и теоретски модели, но сепак секогаш постои ризик практиката да покаже нешто друго, нели....
Во секој случај оние што одлучуваат за тие работи најверојатно сметаат дека вреди да се ризикува.

Тука би сакал да спомнам за еден неостварен проект за акцелераторот кој беше планирано да се гради во САД во текот на ‘90-тите год. и требаше да биде завршен во 2000-тата година.

Тоа беше акцелераторот Суперспроводлив суперсудирач (Superconducting Supercollider) и тој требаше да биде најголемиот и најмоќниот акцелертор на Светот. Уште го нарекуваа и Прозорец на Создавањето, бидејќи се очекуваше да даде одговори на некои суштински прашања....

Значи овој акцелератор требаше да се изгради во Тексас и да има периметар од 80 км. (или скоро 3 пати поголем од овој на CERN). Дека се работи за еден навистина извонредно голем и сложен проект кажува и фактот што магнетното поле кое било предвидено да се создаде од огромните електро-магнети кои требале да го опкружуваат тунелот требало да биде со јачина 100.000 пати поголема од онаа на земјиното магнетно поле, а судирањето на протоните да се одвива на енергија од 40 илјади милијарди волти (40 TeV).
Целиот овој проект требало да чини 11 милијарди $, што за тоа време беше невидено фантастична сума, па дури и за Американците.... Но жалното е тоа што проектот всушност бил започнат и била ископана дупката за да тунелот, која чинела 1 милијарда $, но во 1993 год. американскиот Конгрес ги укинал средствата и го прекинал проектот како неисплатлив... Па така една милијарда отишла буквално во дупка... како што ја нарекуваат - најскапата дупка во светот.
Но не жално само тоа што залудно се фрлени овие пари, туку жално е тоа што овој акцелератор ќе дадеше навистина многу важни одговори... па дури можеби и нешто што ќе може да се искористи понатаму за практични цели од кои човештвото би имало многу голем бенефит....
Но ете, изгледа политичарите во тој случај не можеле да разберат што им зборувале научниците...
Исто така научниците сметаа дека токму овој акцелератор ќе ги пронајде егзотичните Хигс честици кои требаат да дадат одговор на потеклото на масата на кварковите, а со тоа и воопшто на потеклото на масата....

CERN announces start-up date for LHC

Geneva, 7 August 2008. CERN has today announced that the first attempt to circulate a beam in the Large Hadron Collider (LHC) will be made on 10 September. This news comes as the cool down phase of commissioning CERN’s new particle accelerator reaches a successful conclusion. Television coverage of the start-up will be made available through Eurovision.

The LHC is the world’s most powerful particle accelerator, producing beams seven times more energetic than any previous machine, and around 30 times more intense when it reaches design performance, probably by 2010. Housed in a 27-kilometre tunnel, it relies on technologies that would not have been possible 30 years ago. The LHC is, in a sense, its own prototype.

Starting up such a machine is not as simple as flipping a switch. Commissioning is a long process that starts with the cooling down of each of the machine’s eight sectors. This is followed by the electrical testing of the 1600 superconducting magnets and their individual powering to nominal operating current. These steps are followed by the powering together of all the circuits of each sector, and then of the eight independent sectors in unison in order to operate as a single machine.

By the end of July, this work was approaching completion, with all eight sectors at their operating temperature of 1.9 degrees above absolute zero (-271°C). The next phase in the process is synchronization of the LHC with the Super Proton Synchrotron (SPS) accelerator, which forms the last link in the LHC’s injector chain. Timing between the two machines has to be accurate to within a fraction of a nanosecond. A first synchronization test is scheduled for the weekend of 9 August, for the clockwise-circulating LHC beam, with the second to follow over the coming weeks. Tests will continue into September to ensure that the entire machine is ready to accelerate and collide beams at an energy of 5 TeV per beam, the target energy for 2008. Force majeure notwithstanding, the LHC will see its first circulating beam on 10 September at the injection energy of 450 GeV (0.45 TeV).

Once stable circulating beams have been established, they will be brought into collision, and the final step will be to commission the LHC’s acceleration system to boost the energy to 5 TeV, taking particle physics research to a new frontier.

‘We’re finishing a marathon with a sprint,’ said LHC project leader Lyn Evans. ‘It’s been a long haul, and we’re all eager to get the LHC research programme underway.’

CERN will be issuing regular status updates between now and first collisions. Journalists wishing to attend CERN for the first beam on 10 September must be accredited with the CERN press office. Since capacity is limited, priority will be given to news media. The event will be webcast through http://webcast.cern.ch, and distributed through the Eurovision network. Live stand up and playout facilities will also be available.

A media centre will be established at the main CERN site, with access to the control centres for the accelerator and experiments limited and allocated on a first come first served basis. This includes camera positions at the CERN Control Centre, from where the LHC is run. Only television media will be able to access the CERN Control Centre. No underground access will be possible.

For further information and accreditation procedures: http://www.cern.ch/lhc-first-beam

ufff,..dobro e,...mi olesna,...do sledniot ,.pat!

Па еве ја најновата вест во врска со експериментот кој треба да се изведе на 10-ти септември во CERN. Текстот е извадок од денешниот бр. на весникот Шпиц....


ЕКСПЕРИМЕНТ НА СУДНИОТ ДЕН

Експериментот што треба да се случи следната недела во лабораторијата на ЦЕРН (Европска организација за нуклеарни истражувања), на околу сто метри под земјата во близина на француско-швајцарската граница, во близина на Женева некои веќе го нарекуваат експеримент на судниот ден.
Машина-акцелераторот на честички, со чија помош ќе се изврши експериментот е долг речиси 300 километри и чини 4,4 милијарди фунти.
Еден дел од научниците се обидува да го стопира она што ќе биде најмоќно, најголемо и можеби и најважно истражување досега. Тие стравуваат дека со ова се навлегува во потполно непознато подрачје што би можело да ја загрози сигурноста на целата планета.
Имено, црната дупка што ќе се креира за време на експериментот може да ја проголта земјата, пренесува телевизијата „Нова“.
Професор Ото Рослер, кој ја предводи оваа група истражувачи кои се противат на експериментот, дури и ги тужи 20-те земји што го финансираат проектот пред европскиот суд за човекови права.
Според теориите на научниците кои учествуваат во проектот, во моментот кога ќе биде придвижена, а тоа треба да се случи на 10 септември, оваа „апокалиптична машина“ за разбивање атоми ќе постане буквално временска машина. Таа треба да открие како настанала вселената и што се случувало по Големата експлозија пред 14 милијарди години. Се очекува во моментот кога научниците ќе создадат услови по големото прскање, да се појават бараните и претпоставени честички, кои ја создаваат материјата и нови димензии.
Стручњаците веруваат дека тогаш ќе бидат создадени многу мали дупки, мали верзии на чудовишта од далечниот космос кои ја впиваат целата материја околу себе, дури и светлината, која по пат на најголема можна брзина не може да им побегне.

Групата која стои зад целиот проект, ЦЕРН тврди дека малите црни дупки ќе исчезнат веднаш штом ќе бидат создадени. Оттаму тврдат дека овој експеримент е од клучна важност за откривање на вечните мистерии за создавањето на вселената и се што е во неа.